Η μετάφραση έγινε από τον Γιάννη Φαρμακίδη εκ του γαλλικού πρωτοτύπου όπως υπάρχει στην έκδοση του οίκου Albin Michel S.A. Livre de Poche, Παρίσι, 1988. Πρωτότυπος τίτλος: Pour l’amour de Marie Salat

Παρατίθενται εδώ 13 από τις 119 επιστολές από τις οποίες αποτελείται το έργο της Ρεζίν Ντεφόρζ.

20 Δεκεμβρίου 1903

Τι ευτυχία να σφίγγομαι επάνω σας τις προάλλες, μέσα στην βροχή. Έτρεμα καθώς αισθανόμουνα την ζέστα του μπράτσου σας πάνω στο στήθος μου. Αχ, αγαπημένη μου Μαρία, πόσο σας αγαπώ! Αλλά κι εσείς μ’ αγαπάτε, το αισθάνομαι. Τα βλέμματά σας δεν λένε ψέματα. Τι μ’ ενδιαφέρει να είμαι ίση με τον άντρα. Αυτό που θέλω είναι να ανοίκω σε σας, να είμαι σκλάβα σας, να αφοσιωθώ σε σας. Σας αρέσει αυτή η κάρτα; Βλέπετε πόσο αγαπιούνται αυτά τα πρόσωπα στην γκραβούρα; Πόσο θα ήθελα να ήμουνα αυτός ο άντρας που κρατεί αυτήν την γυναίκα στην αγκαλιά του, αλλά εσάς θα έσφιγγα πάνω μου και θα σας σκέπαζα με φιλιά.

Η εθελούσια σκλάβα σας,

Μαργκό-Νταίζυ

Τετάρτη, 23 Δεκεμβρίου 1903

Παραφέρεσθε, μικρή μου Μαργκό. Διαβάζετε μυθιστορήματα υπερβολικά. Αυτά που μου λέτε δεν είναι λογικά. Τι θα σκεφτότανε ο δικός σας σύζυγός και ο δικός μου, εάν έπεφταν στα χέρια τους οι κάρτες σας; Με κάνετε να φοβάμαι. Μια γυναίκα δεν μπορεί να αγαπάει μια άλλη γυναίκα μ’ αυτόν τον τρόπο, είναι αντίθετος με την φύση. Είναι αμάρτημα, θα έλεγε ο εφημέριος. Κι εγώ σας αγαπώ, αλλά ως φίλη, ως αδερφή.

Θέλω να μου υποσχεθείτε ότι δεν θα μου ξαναγράψετε παρόμοια πράγματα. Χθες το βράδυ δεν κοιμήθηκα καθόλου, τόσο ήμουνα αναστατωμένη από τα τρελά σας λόγια.

Μπορείτε να έρθετε για πρόβα μεθαύριο, αν θέλετε.

Με συμπάθεια,

Μαρία Σαλά

24 Δεκεμβρίου 1903

Τι να κάνω την συμπάθειά σας, την στιγμή που αυτό που ζητώ είναι ο έρωτάς σας! Μου φαίνεται αστείος ο σύζυγός μου, το ίδιο και ο δικός σας, και συγνώμη γι’ αυτό. Τι ξέρουν αυτοί από έρωτα, αυτοί οι άντρες παθιασμένοι με τις δουλειές τους, χαμένοι σε βλακώδεις συζητήσεις στα καφενεία, φοβισμένοι με το αύριο και με τ’ αφεντικά τους;

Πως μπορείτε να λέτε ότι μια γυναίκα δεν μπορεί να αγαπάει μια άλλη γυναίκα, αφού εγώ σας αγαπώ με την καρδιά μου και με το σώμα μου! Για σας, θα εγκατέλειπα και τον σύζυγό και το παιδί. Είπατε, αμαρτία; Τότε ναι στην αμαρτία που κάνει να χτυπάει τόσο δυνατά η καρδιά μου μόλις σας ακούσω, που με κάνει να τρέμω μόλις σας δω και με γεμίζει με την επιθυμία να σας σκεπάσω με φιλιά και με χάδια! Ναι, ξέρω καλά ότι τα χάδια μου θα σας κάνουν να ξεχάσετε εκείνα του συζύγου σας. Υποφέρω να φαντάζομαι τα χέρια του πάνω σας, το σώμα του πάνω στο δικό σας! Μαρία! Μαρία! Υποφέρω τόσο. Συγχωρέστε με, δεν αντέχω πλέον.

Η δυστυχισμένη φίλη σας,

Μαργκό

25 Δεκεμβρίου 1903 (Χριστούγεννα)

Αγαπητή μου Μαρία,

Δεν βρίσκω καλύτερο τρόπο από αυτήν την κάρτα για να σας στείλω τις πιο ειλικρινείς ευχές μου. Όπως κι άλλες φορές, έτσι και τώρα είναι οι πιο αληθινές. Ευχές βγαλμένες από το πιο βαθύ σημείο του εαυτού μου. Σας εύχομαι, αγαπητή Μαρία, όλα όσα επιθυμεί μια καρδιά που αγαπάει: υγεία και ευτυχία. Επιτρέψτε μου να σας πω ένα μεγάλο ευχαριστώ. Με εξυπηρετήσατε πάρα πολύ, την Τετάρτη το απόγευμα. Συγχωρέστε με για ό,τι δυσάρεστο σας είπα, ήταν παρά τη θέλησή μου, όλα όσα έγιναν εκείνο το απόγευμα. Προσεύχομαι να είστε καλά εσείς και οι δικοί σας. Ο Χριστός που γεννήθηκε θα σας ευλογήσει, είμαι βέβαιη, για όσα καλά μου έχετε κάνει. Καλή μου φίλη με τις καλές σας συμβουλές, σας στέλνω ευχές και φιλιά.

Δική σας,

Μαργαρίτα

26 Δεκεμβρίου 1903

Σας συγχωρώ πρόθυμα, αγαπητή μου Μαργαρίτα, αλλά μην ξαναρχίστε, αλλοιώς θα σας απαγορεύσω να με ξαναδείτε.

Ευχαριστώ για τις ευχές σας. Κι εγώ σας εύχομαι σε σας και στους δικούς σας ευτυχισμένο το νέο έτος.

Δεν μου είπατε εάν σας άρεσε η μπλούζα. Την έφτιαξα για να ταιριάξει με το φόρεμά σας. Το δώρο σας ήταν ό,τι είχα επιθυμήσει. Δεν ήξερα ότι κεντάτε τόσο καλά. Αυτή η τραβέρσα θα σας πήρε πάρα πολλές ώρες δουλειάς. Χίλια ευχαριστώ.

Η φίλη σας,

Μαρία

26 Δεκεμβρίου 1903

Αγαπητή μου Μαρία,

Μπορείτε να έρθετε σήμερα το απόγευμα έξω από το σπίτι μου; Είναι πολύ σημαντικό.

Η αφοσιωμένη φίλη σας

Μαργκό

27 Δεκεμβρίου 1903

Από χθες τ’ απόγευμα, ζω σε ουρανούς ευτυχίας. Κάθε στιγμή λέω στον εαυτό μου: την κράτησα στην αγκαλιά μου, φίλησα τα ακριβά χείλη της, ανασάνα την λατρεμένη ανάσα της. Ω φίλη μου τι ευχαρίστηση μου δώσατε! Αλλά, για όνομα του Θεού, μη με κάνετε να υποφέρω. Μη πετάξτε αυτές τις γλυκές στιγμές. Πόσο θαμπωμένη ήμουνα από το μαγεμένο βλέμμα σας, μοιάζατε με παιδί σε έκσταση. Ευχαριστώ τον Θεό που υπήρξε η αιτία. Αντίθετα δεν αγαπώ καθόλου τα δάκρυά σας, αλλά προφέρατε με τέτοιο τρόπο το όνομά μου: Μαργκό, Μαργκό, που σας συγχωρώ για τον πόνο που μου προκαλέσατε.

Σήμερα το απόγευμα, ο σύζυγός μου, μου έκανε κομπλιμέντο για την εμφάνισή μου, κάτι τέτοιο είχε να συμβεί από τότε που γεννήθηκε η μικρή. Ήμουνα τόσο χαρούμενη που τον φίλησα. Μ’ άρπαξε από την μέση, αλλά του ξέφυγα με πρόσχημα το φαγητό που είχα να κάνω. Τώρα φοβάμαι λίγο για ό,τι συμβεί μετά το βραδυνό φαγητό.

Τρυφερή μου, όμορφη, γλυκιά μου φίλη, σας στέλνω τα πιο τρελά φιλιά μου.

Η παντοτινή σας σκλάβα,

Μαργκό

Δευτέρα, 28 Δεκεμβρίου 1903

Αγαπημένη μου Μαργαρίτα,

Πρέπει να ξεχάσουμε αυτό που έγινε χθες. Γιατί έχετε αναστατώσει τόσο πολύ την ήσυχη ζωή μου; Πριν σας γνωρίσω, ένοιωθα ευτυχισμένη με την δουλειά μου και τον σύζυγό μου. Τώρα έχω αϋπνίες, απωθώ τον καϋμένο τον Ζαν-Μαρσέλ και βαριέμαι την δουλειά μου. Όλα αυτά στα οποία πίστευα, τα βλέπω να χάνονται. Φοβάμαι τις ίδιες μου τις σκέψεις, φοβάμαι τον ίδιο μου τον εαυτό. Δεν μπορώ να καταλάβω αυτό που μου έχει συμβεί.

28 Δεκεμβρίου 1903

Γλυκιά Μαρία,

Μην περιμένετε να ξεχάσω αυτό που με κρατεί στην ζωή και στο κάτω-κάτω δεν θα το θέλατε πραγματικά! Μ’ αγαπάτε, Μαρία, έστω κι αν δεν το ξέρετε ακόμη.

Κάθε βράδυ, παραμονεύω στον δρόμο την λεπτή σιλουέττα σας. Κάθε βράδυ αισθάνομαι το σώμα μου να περπατά μπροστά από το δικό σας. Μαρία, αφήστε με να σας αγαπήσω!

Ερωτευμένη μαζί σας,

Μαργκό

Τρίτη, 29 Δεκεμβρίου

Ε, ναι, λοιπόν, σ’ αγαπώ, μικρή Μαργκό μου. Δεν μπορώ να καταλάβω πως είναι δυνατόν να συμβαίνει ένα τέτοιο πράγμα, αλλά τι σημασία έχει. Η αλήθεια είναι αυτή, κι εγώ σε θέλω, όπως δεν θέλησα ποτέ κανέναν άλλον άνθρωπο. Ναι, θα έρχομαι κάθε βράδυ μπροστά σου και κάθε βράδυ θα μας στεγάζει η παλιά εγκαταλειμμένη αποθήκη.

Μαρία

Είσαι βέβαιη ότι δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος να βρει κάποιος τα γράμματά μας; Αρκεί ένα φύσημα από το παράθυρο για να πάρει ο αέρας ένα γράμμα.

29 Δεκεμβρίου 1903

Γλυκιά μου, τρυφερή Μαρία,

Πόσο πολύτιμη μου είσαι! Η γλυκιά όψη σου είναι χαραγμένη στην καρδιά μου. Όλα μου μιλούν για σένα.

Μαρία, πολύτιμη, γλυκιά Μαρία, πόσο σ’ αγαπώ! Πόσο γλυκό είναι το χαμόγελό σου! Τι βάλσαμο τα λόγια σου! Όταν μου μιλάς τρυφερά, σκιρτώ, παθιάζομαι! Ρώτα με. Κάνε με να σου μιλώ για τον έρωτα, να σε χαϊδεύω επειδή μ’ αγαπάς. Ζηλεύω αυτόν τον άντρα στην γκραβούρα πάνω σ’ αυτήν την κάρτα, ζηλεύω που φαίνεται να αγαπάει τόσο αυτήν την γυναίκα. Αγάπα με κι εσύ έτσι και καταδέξου τον δικό μου έρωτα. Μαρία, άφηνέ με να σε χαϊδεύω, να σου λέω συνέχεια ότι σ’ αγαπώ. Και τι δεν θα έκανα για να έβλεπες καλύτερα τον έρωτά μου για σένα! Πιστεύω ότι μ’ αγαπάς, αλλά θέλω να μ’ αγαπάς ακόμη πολύ.

Σε φιλώ, σε φιλώ και πάλι και συνέχεια, περιμένοντας να σε ξαναβρώ το βράδυ στον δρόμο.

Μαργκό

30 Δεκεμβρίου 1903

Μαρία, αγαπημένη μου,

Από εκείνη την ευλογημένη στιγμή που εγκαταλείπεσαι μέσα στην αγκαλιά μου, δεν ζω με τίποτ’ άλλο, παρά με την προσμονή να σε ξανασφίξω πάνω μου. Αχ αυτή η γλύκα των χειλιών σου πάνω στο πρόσωπό μου, πάνω στα στήθη μου. Μαρία, Μαρία, είσαι το βάλσαμό μου. Μου φαίνεται πως το σώμα μου έχει αλλάξει, πως είναι ένα καινούριο σώμα που βρίσκεται μπροστά σου και που τρέμει από τα χάδια σου. Είμαι τόσο αναστατωμένη καθώς θυμάμαι όλα αυτά που δεν καταφέρνω να γράψω, να σου μιλήσω, να σου ξαναμιλήσω για τον έρωτά μου που δεν θα τελειώσει παρά μόνον με την ζωή μου.

Αγάπα με, αγαπημένη μου,

η σκλάβα σου,

Μαργκό

1η Ιανουαρίου 1904

Μαργκό, έρωτά μου,

Μόλις χτύπησε δώδεκα φορές το ρολόϊ. Ο Ζαν-Μαρσέλ επί τέλους αποκοιμήθηκε και έχω μόλις σηκωθεί για να έρθω να μιλήσω μαζί σου και να σου ευχηθώ καλή χρονιά. Το 1904 να πραγματοποιήσει όλες τις ευχές σου και τις δικές μου.

Εδώ και μια βδομάδα δεν κοιμάμαι πιά, τόσο πολύ σκέφτομαι εσένα, σκέφτομαι αυτόν τον απρόσμενο έρωτα που μας άρπαξε. Τι θα απογίνουμε σ’ αυτήν την κωμόπολη όπου όλα μαθαίνονται τόσο γρήγορα; Δεν θ’ αντέξω να βρεθώ μακριά σου. Πρέπει οι σύζυγοί μας να γίνουν φίλοι, έτσι θα μπορούμε να βλεπόμαστε πιο ελεύθερα. Θα γίνει ένας χορός στην Σωβετέρ. Παρά το πένθος μου, θα μπορούσαμε ίσως να πάμε όλοι μαζί εκεί.

Σου γράφω στο φως του τζακιού. Σε φαντάζομαι στο κρεβάτι σου, με τα μαλλιά σου ξέπλεκα. Προ πάντων μην τα κόψεις, μ’ αρέσει που είναι μακριά, η μυρουδιά τους με μεθάει. Κι εγώ έχω την εντύπωση ότι το σώμα μου έχει αλλάξει. Πόσο θα ήθελα να κοιμόμουνα πλάϊ σου. Μικρή μου Μαργκό, ξαγρυπνώ στον ύπνο σου.

Η φίλη σου που σ’ αγαπάει

Μαρία