μανία θεάτρου
Les cheveux du soleil sont nos mains aussi.
Και τα μαλλιά του ήλιου είναι χέρια μας επίσης.
Sophie Podolski
Ρενέ Πόλλες
René Pollesch
Η τέλεια ημέρα
Der perfekte Tag
(αποσπάσματα)
διασκευή και μετάφραση Γιάννη Φαρμακίδη
Ρενέ Πόλλες
Γερμανία (1962 - )
Η μετάφραση έγινε από το γερμανικό πρωτότυπο της εκδόσεως"René Pollesch Stücke Kill your darlings" του οίκου Rowohlt Tashenbuch Verlag, Ράϊνμπεκ επί του Αμβούργου, Ιανουάριος 2014. Η διασκευή συνίσταται στην αφαίρεση ορισμένων μερών του έργου.
Το έργο ανέβηκε στον Βόλο, το 2017, σε σκηνοθεσία Γιάννη Φαρμακίδη.
Θα σάς διηγηθώ την ακόλουθη ιστορία. Ένας άντρας είχε ένα σχέδιο στη ζωή, ήθελε να κάνει τον τέλειο γάμο, δηλαδή κατά βάση τίποτε το ιδιαίτερο. Ήθελε να κάνει έναν βιώσιμο γάμο, όπου δύο άτομα συνδέονται μεταξύ τους, όπου σε όλη τη ζωή να μην υπάρξει αμφιβολία ότι εκείνη η γυναίκα ήταν η σωστή. Μιά πραγματική σχέση, εντελώς χωρίς απογοήτευση και απιστία, όπου το ένα άτομο να παραδίδεται εντελώς στο άλλο. Αυτός ο άντρας το κατάφερε αυτό. Ήταν 17 χρόνια με την γυναίκα μαζί. Αυτός ήταν συγγραφέας, εκείνη τον βοηθούσε ως γραμματέας του. Και οι δύο τους ήταν ευτυχισμένοι. Το όνειρο είχε γίνει πραγματικότητα. Κάποια στιγμή, το 1978, αυτός ο συγγραφέας, προσκαλείται στην Φρανκφούρτη να δώσει μιά διάλεξη για την ποιητική σκέψη και μέσα στην διαδικασία της ετοιμασίας και σε εκείνο το χρονικό διάστημα, κάνει τυχαία μιά φρικτή ανακάλυψη, ότι η γυναίκα του, με την οποία είναι 17 χρόνια ευτυχισμένος, στην πραγματικότητα είναι η σύζυγος ενός τσέχου μυστικού πράκτορα, και ότι η γυναίκα αυτή προφανώς τον κατασκοπεύει. Αυτός ο άντρας, ο συγγραφέας, γράφει μετά ένα μυθιστόρημα όπου παρουσιάζει όλα αυτά με λογοτεχνική μορφή, αλλά μεταθέτει τον χρόνο από τον καιρό της Ανατολικής Γερμανίας στην ναζιστική εποχή. Με πολύ κόπο καταφέρνει να γράψει αυτό το μυθιστόρημα, διότι από την στιγμή αυτής της ανακάλυψης υποφέρει από έλλειψη εμπνεύσεως. Βλέπει την απιστία της γυναίκας ως επίθεση εναντίον της σημασίας των λέξεων. Καταφέρνει να γράψει το σύντομο αυτό μυθιστόρημα μόνον επειδή είναι συνηθισμένος στο γράψιμο, το έγραψε σχεδόν αυτόματα. Αυτό είναι το τελευταίο βιβλίο του Ούβε Τζόνσον. Τίτλος: «Ιχνογράφημα ενός θύματος». Πέθανε δύο χρόνια μετά, το 1984. Σκέφτηκα ότι το γεγονός πως αυτός ο γάμος λειτούργησε τέλεια επί 17 χρόνια οφείλονταν αποκλειστικά στο ότι η γυναίκα του είχε αυτήν την παράλληλη ιστορία. Πρέπει απαραιτήτως να ερωτευόμαστε έναν μυστικό πράκτορα. Μόνον τα ψέματα μπορούν να είναι τέλεια.
Πώς μπορούσε κανείς να σώσει όχι μόνον την ζωή του Ούβε Τζόνσον, παρά και να καταστήσει χρήσιμες αυτές τις σκέψεις επ’ αυτού του θέματος, ώστε σε μιά κατάσταση με προφανή πρόθεση απιστίας να μην χάσει την γενική εικόνα; Εσύ με απατάς, αλλά εγώ το ξέρω. Δεν μπορούμε να κάνουμε τον κόσμο καλύτερον μέσα από ψέματα, τα οποία ψέματα πάντοτε μόνον έναν οφελούν, ίσως όμως μπορούμε να κάνουμε τον κόσμο καλύτερο μέσα από την διαφάνεια των ψεμάτων. Κάποιος με κοροϊδεύει, αλλά εγώ το ξέρω. Ας μην δίνουμε λοιπόν κάποιο κακό νόημα στα ψέματα.
Δεν ’μού έρχεται καλά να θέλω να δείξω τον ουρανό σ’ έναν ετοιμοθάνατο. Αυτός δεν θέλει να ’δεί τον γαλανό ουρανό, δεν μπορεί να τόν ’δεί, τού είναι χωρίς νόημα. Ο ουρανός είναι απλώς μιά παλιά ιστορία χωρίς νόημα!
Φυσικά έχω ’δεί το χέρι ενός γιατρού ο οποίος κρατά μιά καρδιά, την οποία θέλει σε κάποιον να μεταμοσχεύσει, αλλά δεν θα διηγηθεί ότι πριν λίγο την ξερίζωσε από κάποιο σώμα! Αυτή η καρδιά τώρα δεν έχει προέλευση!