"δοκιμή" του Γιάννη Φαρμακίδη

Ένα διαμέρισμα. Ο άντρας κάνει ή δέχεται μιά σειρά από τηλεφωνήματα.

Καλησπέρα, γιατρέ. Θα ’θελα να σας μιλήσω λίγο σχετικά με αυτά που συζητήσαμε το απόγευμα. Έχω σκεφτεί μερικά πράγματα και θα ’θελα να σας ρωτήσω τι θα συμβεί, εάν δεν γίνει ο ακρωτηριασμός; Εκτός απ’ τον θάνατο. Εντάξει, θα διαπιστωθεί θάνατος από σηψαιμία. Κι εκεί τελειώνουν όλα. Μα τόσα άτομα έχουν πεθάνει μέσα σε νοσοκομεία από σηψαιμία. Τι ευθύνη είχαν οι γιατροί; Φυσικά και δεν θέλω να πεθάνει η σύζυγός μου. Το ερώτημα είναι τι ζωή θα κάνει με κομμένο πόδι. Κι επί πλέον, και το σπουδαιότερο ίσως, είναι σε κώμα. Κι αν δεν συνέρθει; Τι νόημα θα έχει μιά τέτοια ζωή; Όχι, γιατρέ, μην αμφιβάλετε καθόλου για την αγάπη μου προς την σύζυγό μου. Ακριβώς εξ αιτίας αυτής της αγάπης σας τα λέω όλα αυτά. Λοιπόν, γιατρέ, ακούστε, σας λέω ευθέως ότι δεν θέλω να γίνει ο ακρωτηριασμός, δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να συναινέσω. Μα εγώ ξέρω περιπτώσεις ατόμων που πέθαναν και αφού είχε γίνει ο ακρωτηριασμός. Άρα δεν σώζει κατ’ ανάγκη την ζωή ο ακρωτηριασμός. Ο μόνος που θα μπορούσε να σας ζητήσει ευθύνες είμαι εγώ. Και εγώ δεν πρόκειται να σας ζητήσω καμία ευθύνη. Έχετε το λόγο της τιμής μου. Ούτε οι γονείς της υπάρχει περίπτωση να ζητήσουν ευθύνες. Και είμαι βέβαιος πως δεν ήθελαν να βλέπουν τη κόρη τους με κομμένο πόδι. Γιατρέ, σκεφτείτε το. Σκεφτείτε την ανθρωπιστική πλευρά. Εντάξει, θα είμαι αύριο πρωί-πρωί στο νοσοκομείο. Χαίρετε.

Εμπρός; Καλησπέρα, Πέτρο. Προσπαθώ να αντέχω. Εξακολουθεί να είναι σε κώμα. Είναι σοβαρά τα χτυπήματα στο κεφάλι. Και σήμερα τ’ απόγευμα μου είπαν οι γιατροί ότι πρέπει να ακρωτηριάσουν το χτυπημένο πόδι. Υποτίθεται ότι θα σωθεί. Δεν λυπάμαι καθόλου που αυτός σκοτώθηκε. Πέτρο, θα σου πω κάτι και θέλω να μείνει μεταξύ μας, τι δουλειά είχε η γυναίκα μου μέσα στο αυτοκίνητό του; Έχω κάνει διάφορες υποθέσεις, αλλά καμία δεν δικαιολογεί το να βρίσκονταν μέσα στο αυτοκίνητό του εκείνη την ώρα. Ναι, συνάδερφός της ήτανε, τόσες φορές είχε πάει με τα αυτοκίνητα συναδέλφων της, ακόμη και περίεργες ώρες, αλλά πάντα το ήξερα, μου το έλεγε, «Θα πάμε με τον τάδε εκεί για δουλειά.». Μισή ώρα πριν τη στιγμή που πρέπει να έγινε το ατύχημα, με πήρε από το γραφείο της τηλέφωνο, και μου είπε ότι θα καθότανε κι άλλο. Όσο ξαφνικά και να παρουσιάστηκε κάτι, γιατί να μη μου το έλεγε; Κι έπειτα μ’ αυτόν δεν είχαν ποτέ υπηρεσιακές σχέσεις μέσα στο γραφείο. Τουλάχιστον αυτόν ποτέ δεν μου τον ανέφερε. Πολλές φορές έφευγε ξαφνικά από το γραφείο της και μου άφηνε μήνυμα στον τηλεφωνητή. Κι επειδή δεν μου έδωσε αφορμές στο παρελθόν, τι σημαίνει αυτό; Πάντα υπάρχει η πρώτη φορά. Τι να ηρεμίσω; Δεν θέλω να ηρεμίσω. Δηλαδή τι εννοείς όταν λες ότι αυτό δεν θα ξανασυμβεί; Ότι δηλαδή επειδή θα είναι με κομμένο πόδι, δεν θα μπορεί να ξαναπάει με άλλον; Άρα παραδέχεσαι ότι είναι βάσιμη η υποψία μου. Άρα θες να πεις ότι θα γλυτώσω από το κέρατο επειδή θα έχω ανάπηρη γυναίκα. Έλα, ρε Πέτρο, τώρα! Και να σου πω και κάτι άλλο; Ο τρόπος που έγινε το δυστύχημα δικαιολογούσε να υπάρχουν χτυπήματα στο κεφάλι και γενικά στο επάνω μέρος του σώματος. Αλλά και στα πόδια, όχι. Άλλωστε αυτός δεν είχε τραύματα στα πόδια, αλλά η γυναίκα μου, στη θέση του συνοδηγού, είχε τραυματιστεί, εκτός από το κεφάλι, και στα πόδια. Ξέρεις τι σημαίνει αυτό; Άκου, είχε πάντοτε την συνήθεια, επειδή της πρήζονταν τα πόδια της και της χτυπούσαν τα παπούτσια, να τα βγάζει τα παπούτσια και να ακουμπάει τα πόδια της μπροστά στο παρμπρίζ. Αλλά αυτό το έκανε μόνο στο δικό μας αυτοκίνητο ή το αυτοκίνητο του πατέρα της, σε άτομα με τα οποία είχε οικειότητα. Μ’ έναν τυχαίο συνάδερφό της, γιατί να το κάνει αυτό; Είμαι εντελώς βέβαιος ότι έγινε έτσι. Μετά που την μετέφεραν στο νοσοκομείο, οι αστυνομικοί μου έδωσαν την τσάντα της και τα παπούτσια της άθικτα. Αν τα φορούσε, θα είχαν πάθει ζημιά, όπως έπαθαν τα πόδια της. Εντάξει, αν δεχτούμε ότι ποτέ δεν μπορεί κανείς να είναι βέβαιος, τότε αυτό ισχύει και αντίστροφα. Ποτέ δεν θα είμαι βέβαιος ότι τίποτα δεν συνέβαινε μεταξύ τους. Εντάξει, ρε Πέτρο, σ’ ευχαριστώ που πήρες, χαιρετίσματα στη Λίτσα. Καληνύχτα.

Ιάκωβε, καλησπέρα. Πως είσαι; Εμείς στην ίδια κατάσταση. Δεν υπάρχει καμία βελτίωση. Ναι, πάντα σε κώμα. Ναι, κουράγιο, τι άλλο; Συγνώμη για την ενόχληση τέτοια ώρα, αλλά πρέπει να μιλήσω με τη γυναίκα σου, είναι εκεί; Ναι, ναι, δώσ’ τη μου. Φιλιώ, καλησπέρα, συγνώμη για την ενόχληση. Εξακολουθεί να είναι σε κώμα. Οι γιατροί δεν μπορούν να κάνουν καμιά πρόβλεψη. Να της κόψουν το πόδι; Όχι, δεν μου είπανε οι γιατροί κάτι τέτοιο. Εντάξει, είναι πολύ βαριά χτυπημένο, αλλά δεν μου είπανε κάτι τέτοιο, ότι υπάρχει τέτοιο ενδεχόμενο. Ευχαριστώ, θα αντέξω. Ξέρεις, σε πήρα να σου πω ότι έχω τα μισά χρήματα, αν σου τηλεφωνήσουν αύριο το πρωί από τα κεντρικά σου, πες τους αυτό. Και κάποια στιγμή θα έρθω από τη τράπεζα να τα καταθέσω. Νομίζω ότι δείχνω μ’ αυτό τη καλή μου πρόθεση να εξοφλήσω το χρέος, ε; Ναι, σε καταλαβαίνω και σ’ ευχαριστώ πάρα πολύ για όλα όσα έκανες. Δεν ήθελα να σε φέρω σε δύσκολη θέση, γι’ αυτό φρόντισα και βρήκα έστω κι αυτά. Τα δανείστηκα. Έ, ξέρεις από που. Θα δούμε πώς θα τα ξοφλήσω εκεί. Ε, τι να έκανα; Σου είπα, δεν ήθελα να σε φέρω σε δύσκολη θέση με τους ανωτέρους σου. Καλά. Τα λέμε αύριο. Καληνύχτα.

Εμπρός; Εεεε, όχι, νομίζω κάνετε λάθος. Παρακαλώ. Καληνύχτα.

Καλησπέρα. Είσαι η Ιουλία Ευκλέους; Η υπάλληλος στο κατάστημα του κυρίου Πετρούτσου; Λέγομαι Βαγγέλης Ανθής. Α, με θυμήθηκες. Συγγνώμη που τηλεφωνώ τέτοια ώρα, αλλά είναι κάτι επείγον. Είχα υποσχεθεί στον κύριο Πετρούτσο να τού εξοφλήσω αύριο μιά οφειλή που έχω. Πες του σε παρακαλώ ότι αυτήν την στιγμή δεν μπορώ, σε μερικές μέρες θα έρθω. Δεν θέλω να τού τηλεφωνήσω ό ίδιος. Σ’ ευχαριστώ πολύ που με καταλαβαίνεις. Μήπως φοράς στο αριστερό χέρι εκείνο το λευκό, πώς να το πω, σαν υφασμάτινο λάστιχο που είναι για να πιάνουν τα μαλλιά, που εσύ όμως το φοράς στο χέρι; Ναι, ε; Ακόμη και μέσα στο σπίτι! Ρώτησα γιατί πάντοτε μού έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση ότι το φοράς συνέχεια, όχι μόνο εκεί στο κατάστημα, σ’ έχω δει και σε μπαράκια και σε ταβέρνες με αυτό το πράγμα, το πιαστράκι, στο μπράτσο. Δηλαδή είναι κάτι σαν φετίχ; Μάλιστα. Ναι, ρώτα με. Δεν έχω διαβάσει εφημερίδες. Ναι, Σοφία Ανθή, που τραυματίστηκε σοβαρό στο τροχαίο. Είναι πολύ σοβαρά, βρίσκεται σε κώμα. Είναι η γυναίκα μου. Εσύ ήξερες τον άντρα που σκοτώθηκε, που οδηγούσε το αυτοκίνητο; Α, μάλιστα. Αυτός δεν είναι παντρεμένος. Έχω υποψίες ότι η γυναίκα μου είχε ερωτική σχέση μ’ αυτόν. Αν δεν είχε, δεν θα βρίσκονταν στο αυτοκίνητό του, και τώρα θα ήταν εδώ, στο σπίτι. Πώς ήταν αυτή η γυναίκα που έβλεπες; Ναι… ναι… ναι… Ε, λοιπόν, η γυναίκα μου ήταν. Αυτή η περιγραφή είναι ακριβώς η γυναίκα μου. Τούς είχες δει πολλές φορές μαζί; Α, μάλιστα. Άρα, λοιπόν, οι υποψίες μου επιβεβαιώνονται. Όχι, δεν αισθάνομαι τίποτα. Μα για να συγχωρέσει κανείς πρέπει να μισεί, να αισθάνεται ότι αδικήθηκε, ότι πόνεσε. Εγώ, σου είπα, δεν αισθάνομαι τίποτα. Σου φαίνεται περίεργο; Ξέρω, σου φαίνεται περίεργο, αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Σαν να έχουν συμβεί όλα αυτά σε έναν άλλον, ξένον άνθρωπο, όχι σε μένα. Όχι, όχι κάνεις λάθος, δεν την μισώ. Σου εξήγησα δεν αισθάνομαι τίποτα. Ούτε και την αγαπώ, αφού δεν αισθάνομαι τίποτα. Να χωρίσουμε θα ήταν η καλύτερη λύση και για ’κείνη και για μένα. Όταν συνέλθει, αν συνέλθει. Σ’ ευχαριστώ πάρα πολύ. Σ’ ευχαριστώ που άντεξες να μ’ ακούς, σ’ ευχαριστώ για όλα όσα μου είπες, σ’ ευχαριστώ που υπάρχεις. Δεν πειράζει. Καληνύχτα.

Γιατρέ, καλησπέρα. Εγώ είμαι πάλι. Θέλω να σας συναντήσω οπωσδήποτε απόψε. Θα προτιμούσα να μη μιλήσω από το τηλέφωνο. Ναι, έχετε δίκαιο, σας καταλαβαίνω. Τέλος πάντων, ακούστε με. Τα ξανασκέφτηκα, όλα όσα συζητήσαμε προηγουμένως. Και θέλω να σας πω, θέλω να σας ικετέψω να μην γίνει ο ακρωτηριασμός. Ναι θέλω να πεθάνει γιατί την αγαπώ πάρα πολύ, γιατί ξέρω πόσο αγαπάει την ζωή και θα της είναι μαρτύριο να ζει ανάπηρη. Γιατρέ, κακά τα ψέματα, οι ανάπηροι δεν μπορούν να ζήσουν φυσιολογική ζωή. Τουλάχιστον η γυναίκα μου που την ξέρω πολύ καλά, που ξέρω πόσο κοκέτα είναι, που ξέρω πόσο ενδιαφέρεται για την καλή εμφάνιση, όχι, δεν θα αντέξει να ζει ανάπηρη. Εάν ζήσει, το πιθανότερο είναι να θελήσει να αυτοκτονήσει. Την ξέρω πολύ καλά. Και θέλω να την γλυτώσω από ένα τέτοιο δίλημμα. Γιατρέ, εσείς ξέρετε πως να απαλλάξετε κάποιον από το βάρος μιάς άθλιας ζωής. Σας το ζητώ ως φιλανθρωπία. Εσείς δεν έχετε τίποτα να χάσετε, το παραμικρό, τίποτα. Και θα έχετε ευεργετήσει έναν άνθρωπο. Όχι εμένα, φυσικά όχι εμένα, εκείνη. Νομίζετε ότι μου είναι εύκολο να σας ζητώ αυτό το πράγμα; Προσπαθήστε να καταλάβετε πόσο την αγαπάω. Γιατρέ, να έρθω εκεί; Μπορώ να είμαι σε δέκα-δεκαπέντε λεπτά. Να έρθω; Αν βρεθούμε πρόσωπο με πρόσωπο, θα είναι διαφορετικά. Το βλέπω ότι δεν ζητάτε τίποτε και, να σας πω την αλήθεια, ούτε θα είχα να σας δώσω κάτι. Είμαι σε πολύ, δύσκολη κατάσταση. Αλλοιώς ίσως να είχα το θάρρος, ή θράσος αν προτιμάτε, να σας πρότεινα κάτι από την αρχή. Ακούστε, αυτήν την γυναίκα την αγαπάω πολύ, δεν μπορώ να αντέξω να την δω ανάπηρη. Βοηθείστε, κι εκείνη και μένα. Μού ’ρχεται τρέλα, όταν την φαντάζομαι μετά τον ακρωτηριασμό. Εντάξει, γιατρέ, καληνύχτα.

Ιουλία; Καλησπέρα, εγώ είμαι, ο Βαγγέλης ο Ανθής, ο πελάτης, που μιλούσαμε προηγουμένως. Αν ενοχλώ, πες μου. Σε πήρα γιατί έχω ανάγκη να μιλήσω με κάποιον, θα έκανα ο,τιδήποτε μου ζητούσες, αρκεί να μιλούσαμε λίγο. Αλλά ας μη μιλήσουμε πάλι γι’ αυτό. Άλλωστε ο λόγος που σε πήρα ήταν να μιλήσω για ο,τιδήποτε άλλο. Με όλους συνέχεια για το ατύχημα μιλάω. Μα σού είπα, αυτό που φοράς διαρκώς στο χέρι μού έχει κάνει μεγάλη εντύπωση. Δεν ξέρω γιατί. Αλλά δεν είναι το μόνο πράγμα που μου έχει κάνει εντύπωση με σένα. Το άλλο πράγμα που επίσης με έχει εντυπωσιάσει είναι οι μπλούζες. Ειδικά η λεπτομέρεια ότι πάντοτε αφήνουν γυμνή τη κοιλιά σου, τη μέση σου. Ναι, ναι, και αυτό που επίσης με έχει εντυπωσιάσει, ότι δεν δίνεις σημασία στον χειμώνα και τον άσχημο καιρό. Άρα, λοιπόν, η γυμνή κοιλιά είναι το άλλο σου φετίχ. Α, ώστε υπάρχουν κι άλλα φέτιχ. Πολύ ενδιαφέρον. Βλέπω το παρατήρησες κι εσύ. Ναι και η γυναίκα μου είχε πάντοτε γυμνή την κοιλιά της, αλλά όταν λέω πάντοτε εννοώ μετά που την γνώρισα. Πριν ντύνονταν συντηρητικά. Η γυμνή κοιλιά ήταν δική μου ιδέα. Ναι, ίσως να μ’ αγαπούσε γι’ αυτό δέχτηκε να ντύνεται όπως ήθελα. Αλλά δεν ήταν η δική της θέληση. Ενώ αντίθετα εσύ ντύνεσαι αισθησιακά επειδή το θες εσύ, από μόνη σου. Δεν ξέρω την προσωπική σου ζωή, δεν ξέρω αν έχεις δεσμό, αλλά, είτε έχεις δεσμό, είτε όχι, διαισθάνομαι ότι ντύνεσαι έτσι επειδή το θες εσύ, όχι επειδή το θέλει κάποιος άλλος. Μπορώ να σου εξομολογηθώ τώρα κάτι. Όποτε κατεβαίνω στο κέντρο για δουλειές, περνάω πάντοτε μπροστά απ’ το κατάστημά σας, ακόμη κι αν δεν με φέρνει ο δρόμος από ’κεί, για να δω τη γυμνή κοιλιά σου. Αλήθεια σου λέω. Και δεν πίστευα ότι θα έρχονταν η στιγμή που θα σου το έλεγα. Διότι είσαι πολύ όμορφη, αλλά ταυτόχρονα πολύ απόμακρη, όποτε ήρθα εκεί ως πελάτης, και προσπάθησα να σου πιάσω συζήτηση, με αντιμετώπιζες με τέτοια ψυχρότητα, που μου κόβονταν τα πόδια. Γελάς, ε! Παραδέξου το όμως ότι είσαι κάπως ψυχρή απέναντι στους άλλους. Ναι, ναι, καταλαβαίνω. Αυτή είναι η μοίρα των ωραίων γυναικών, να γίνονται αντικείμενα πόθου και διαθέσεως εξομολογητικής απ’ τους άντρες. Όπως συμβαίνει αυτή τη στιγμή. Γιατί να σε ρωτήσω, αν έχεις δεσμό; Δεν θέλω να γίνομαι αδιάκριτος. Ναι, θέλω να μάθω τα πάντα για σένα, αλλά δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να ρωτήσει ο,τιδήποτε. Διότι έτσι! Δεν είμαι αδιάκριτος. Ώστε δεν έχεις λοιπόν. Παρά την πολιορκία πολλών ανδρών που είμαι βέβαιος ότι γίνεται συνέχεια. Άρα, λοιπόν, είναι πολύ ανεβασμένα τα κριτήριά σου για τους άντρες. Αυτό που λες μού θυμίζει εκείνη την ηθοποιό, ή τραγουδίστρια, δεν θυμάμαι τι ακριβώς, που είχε πει σε μιά συνέντευξη σε κάποιο περιοδικό, ότι ο ιδεώδης άντρας έχει την εμφάνιση του Αλαίν Ντελόν, τα χρήματα του Ωνάση και το πνεύμα του Ζαν Πωλ Σαρτρ. Πιθανόν να ήταν υπαρξίστρια. Α, ώστε έχεις διαβάσει Σαρτρ. Έχεις πτυχίο φιλοσοφίας; Δεν το πιστεύω. Και γιατί κάνεις αυτή τη δουλειά; Α, μάλιστα, ανεψιά του Πετρούτσου, λοιπόν. Ο φίλος μου ο Πετρούτσος έχει τέτοια ανεψιά. Δεν το ήξερα. Όχι, εγώ δεν έχω σπουδάσει τίποτα. Ούτε έχω διαβάσει Σαρτρ. Απλά έχω ακούσει γι’ αυτόν. Να σου πω κάτι, σ’ ευχαριστώ που υπάρχεις. Το λέω επειδή με κάνεις να ξεχνάω. Τι θα ήθελα να κάνω; Να φύγω. Σε απόσταση είκοσι χιλιάδων χιλιομέτρων. Η μισή περιφέρεια της γης. Στο άλλο ημισφαίριο. Δεν ξέρω τι θα έκανα. Ούτε εδώ ξέρω τι θα κάνω. Το μόνο που ξέρω είναι ότι είναι αγχολυτικός αυτός ο χυμός σταφυλιών που πίνω αυτή τη στιγμή. Όχι, δεν είναι φρέσκος, τον έχουνε κάψει για να διατηρείται. Ναι, γι’ αυτό το λένε μπράντυ, από το γερμανικό μπράντ που θα πει φωτιά. Για να μην χαλάσει το κρασί, το καίνε, δηλαδή το αποστάζουν. Θα ήθελα να σου προσφέρω ένα ποτήρι, αλλά παρ’ όλο που μας ένωσε η μοίρα απόψε μ’ αυτό τη τηλεφωνικό καλώδιο, εξακολουθεί να μας χωρίζει η απόσταση. Δεν μου λες, εσύ θέλεις να φύγεις; Να πας σε απόσταση είκοσι χιλιάδων χιλιομέτρων. Στο άλλο ημισφαίριο. Ναι, ε; Κι εσύ τι κίνητρο έχεις να φύγεις; Άρα δεν έχεις κίνητρο. Δεν είναι επαρκές κίνητρο απλά το να θες να ταξιδέψεις. Για να φύγει κάνεις τόσο μακριά πρέπει να είναι απελπισμένος. Μόνον ένας απελπισμένος μπορεί να βγάλει εισιτήριο χωρίς επιστροφή. Ο έρωτας; Δηλαδή; Όχι, δεν συμφωνώ. Ο έρωτας φθείρεται πάντοτε, η απελπισία ποτέ. Αν θες να φύγεις, μη ψάχνεις να βρεις έναν έρωτα, βρες μιά αιτία να απελπιστείς. Όχι, δεν είμαι απελπισμένος που με απατούσε η γυναίκα μου. Θα παραήταν μελοδραματικό, σχεδόν αστείο κάτι τέτοιο. Απλά, όπως σου είπα, δεν αισθάνομαι, τίποτα και για κανέναν. Στη δουλειά μου δεν έχω κάτι να με κρατάει και επί πλέον, από ανοησίες μου, έχω δημιουργήσει χρέη, αρκετά χρέη. Δώσε μου έναν λόγο να μείνω εδώ. Είδες; Δεν μπορείς να μού βρεις έναν λόγο να μείνω. Λοιπόν, άκου, να σε πάρω σε πέντε λεπτά; Θέλω να κάνω ένα επείγον τηλεφώνημα. Εντάξει; Σε πέντε λεπτά.

Καλησπέρα. Θα ήθελα να ρωτήσω αν έχει μεθαύριο η αιρ φρανς πτήση από Παρίσι για Πορτ-ω-Πρενς. Ωραία, ευχαριστώ πολύ.

Ιουλία; Εγώ είμαι πάλι. Σου είπα να κλείσεις προηγουμένως γιατί ήθελα να τηλεφωνήσω στην αιρ φρανς που ξέρω ότι έχει απ’ ευθείας πτήσεις από Παρίσι για Πορτ-ω-Πρενς. Και μου είπανε ότι έχει μεθ’ αύριο. Ξεκινάς από δω από την προηγούμενη μέρα, διανυκτερεύεις στο Παρίσι και το πρωί πετάς για Αϊτή. Αφού σού είπα να μού δώσεις έναν λόγο να μείνω εδώ και δεν μού έδωσες. Μα έχεις σπουδάσει φιλοσοφία. Η δουλειά των φιλοσόφων είναι να απαλύνουν την απελπισία της ζωής. Μου ήρθε στο μυαλό η Αϊτή διότι πριν πέντε χρόνια παρά λίγο να πήγαινα. Είχε συμβεί κάτι με την... με την γυναίκα μου... και ήθελα να πάρω όλη την άδειά μου και να φύγω. Εκείνο τον καιρό ένας γνωστός μου γιατρός ήταν με τους «γιατρούς χωρίς σύνορα» στην Αϊτή και μάλιστα όχι στο Πορτ-ω-Πρενς που είναι η πρωτεύουσα, αλλά σε μιά μικρή μακρινή πόλη που λέγεται Ζερεμί. Μου είχε πει ο φίλος μου ότι θα μπορούσα να πάω με την οργάνωση αυτή ως απλός εργάτης, δέχονται και πρόσωπα που δεν είναι γιατροί. Δεν πήγα τελικά, δεν θυμάμαι γιατί δεν πήγα. Όχι τώρα αυτός ο φίλος μου δεν είναι εκεί. Αλλά θέλω να πάω. Στην πραγματικότητα είναι πολύ επικίνδυνα τα πράγματα εκεί, πολιτική αστάθεια, βιαιότητες.

Να σου πω κάτι; Είμαι ερωτευμένος με σένα, γι’ αυτό περνάω κάθε μέρα έξω από το κατάστημα... Δε μου λες, θες να βγούμε από τα σπίτια μας; Τώρα. Έχω ανάγκη να πιώ ένα ποτό. Πίνω, αλλά πίνω εσώκλειστος, θέλω να πιώ ένα ποτό σε μπαρ. Καλά, δεν πειράζει. Όχι, δεν είσαι υποχρεωμένη να μου δώσεις μιά άλλη φορά απάντηση στα όσα σου είπα.

Μου την έχεις ήδη δώσει την απάντηση. Τα πράγματα του έρωτα παίζονται στα μερικά δευτερόλεπτα, στις μερικές λέξεις. Εγώ σ’ ερωτεύτηκα στα πρώτα δευτερόλεπτα που μπήκα στο κατάστημά σας, την πρώτη φορά που σε είδα. Κι εκείνη τη στιγμή έπαψε να μ’ ενδιαφέρει κάθε άλλη γυναίκα, και η δική μου. Δεν ήξερα τίποτα για σένα, εκτός από το πρόσωπό σου και τα ρούχα σου. Δεν χρειάζεται να διαβάσεις βιογραφικό για να ερωτευτείς. Καλό βράδυ. Όχι, δεν θύμωσα. Μόλις γυρίσω από το Πορτ-ω-Πρένς θα σου τηλεφωνήσω. Δεν θύμωσα σου λέω. Γιατί να θυμώσω, επειδή δεν ήθελες να πιούμε μαζί; Δικαίωμά σου. Καλά, θα τα ξαναπούμε. Καληνύχτα.

Καλησπέρα. Νοσοκομείο εκεί; Είσαι η κοπέλα στην υποδοχή με τα πολύ κοντά μαλλιά; Λέγομαι Ανθής. Είχαμε μιλήσει το απόγευμα μαζί, είχα έρθει για την κυρία στην εντατική, που είχε τραυματιστεί στο τροχαίο. Με θυμάσαι; Ναι, ψηλός, εκείνος ο ψηλός με την καμπαρντίνα. Ναι, αυτός είμαι. Ξέρεις, για την ακρίβεια είναι η πρώην σύζυγός μου, απλά, δεν έχουμε χωρίσει με διαζύγιο, γι’ αυτό η αστυνομία τηλεφώνησε εμένα και τυπικά έπρεπε να έρθω. Όχι, όχι, σε πήρα για κάτι άλλο. Τη στιγμή που ήρθα μιλούσες μ’ έναν άντρα που φορούσε μπλέ σκούρο μπουφάν και είχε κατσαρά μακριά μαλλιά. Θυμάσαι; Άθελά μου άκουσα όσα σου έλεγε και όσα του έλεγες και συ. Πήρα να σου πω ότι έχεις δίκαιο και ότι αυτός δεν σου φέρθηκε καθόλου καλά. Συγνώμη που επεμβαίνω στα προσωπικά σου, αλλά σε είδα να είσαι τόσο απελπισμένη. Όταν ένας άνθρωπος είναι ερωτευμένος, πραγματικά ερωτευμένος, κι αυτός ο άντρας σου έλεγε ότι σ’ αγαπάει, τότε θα έπρεπε να του είναι αδιανόητο να πει «θέλω να μείνω ένα διάστημα μόνος». Ένας ερωτευμένος, πραγματικά ερωτευμένος, δεν θέλει ούτε στιγμή να μείνει μόνος, μακριά από το πρόσωπο που αγαπάει. Αυτός δεν σε αγαπάει. Πού το ξέρω; Αφού το είπε και το άκουσες. Είπε «θέλω να μείνω ένα διάστημα μόνος». Και όμως είμαι απόλυτα βέβαιος ότι δεν σ’ αγαπάει και ότι απλώς διατηρεί κάποια σχέση μαζί σου ψάχνοντας για κάτι άλλο. Είμαι απόλυτα βέβαιος. Διότι το έχω κάνει κι εγώ σε μιά γυναίκα. Όταν άκουγα αυτόν τον άντρα να σου μιλάει, μου φάνηκε ότι έλεγε τα λόγια μου. Γιατί; Διότι θέλω να σε βοηθήσω. Γιατί θα πρέπει να γνωριζόμαστε για να σε βοηθήσω; Τι να σου πω, κάνε ό,τι θέλεις, αλλά εμένα δεν θα μου φαίνονταν καλά να μην σε έπαιρνα τηλέφωνο για να σου πω αυτά που σου είπα. Όπως θες, σκέψου μόνο ότι αυτή η σύμπτωση σήμερα τ’ απόγευμα, να βρεθώ παρών σ’ εκείνη τη συζήτηση, θα έχει συμβεί μόνο μιά φορά στη ζωή σου. Αυτό είναι σημάδι της μοίρας, μην αδιαφορείς γι’ αυτό. Καληνύχτα.

Καλησπέρα, συγνώμη για την ενόχληση. Δεν σας γνωρίζω, ούτε εσείς με ξέρετε, σχημάτισα τυχαία τον αριθμό σας. Ναι, ναι, πιστέψτε με, δεν σας κάνω φάρσα. Όχι δεν πουλάω κάτι. Σας παρακαλώ, μη κλείσετε, έχω μεγάλη ανάγκη να πω σε κάποια γυναίκα, «καλησπέρα, αγάπη μου», είμαι πολύ μόνος απόψε, εσάς δεν σας έτυχε ποτέ κάτι τέτοιο στη ζωή; Εάν δεν ήσασταν γυναίκα, θα έκλεινα μόλις το σηκώνατε και μιλούσατε. Σας παρακαλώ. Φυσικά και δεν σας ξέρω, σας είπα, τυχαία σχημάτισα τον αριθμό στον τηλέφωνο, δυό λεπτά μόνο ακούστε με και θα κλείσω και δεν θα σας ξαναενοχλήσω. Λοιπόν, αφήστε να σας μιλήσω δυό λεπτά, μη με διακόψετε, μη κλείσετε, δεν πρόκειται να σας μιλήσω πρόστυχα. Θα μ’ ακούσετε, ε; Σας ευχαριστώ. Ωραία, σας ευχαριστώ πολύ. Αρχίζω. «Συγχώρεσέ με που δεν βρίσκω το θάρρος να σου πω, όταν είμαστε μαζί, ότι σ’ αγαπώ. Αλλά είμαι τόσο απελπισμένος, που δεν θα άντεχα να με αρνιόσουνα μιά τέτοια στιγμή. Γι’ αυτό σου το λέω απ’ το τηλέφωνο, τουλάχιστον έτσι δεν θα δεις την απελπισία μου, αν με αρνηθείς, σου λέω, λοιπόν, ότι σ’ αγαπώ πολύ, ότι δεν με νοιάζει τίποτ’ άλλο παρά να σ’ αγαπώ, αδιαφορώ για ό,τι κι αν πάθω από την αγάπη μου για σένα, αρκεί να μ’ αγαπάς κι εσύ. Αν μ’ αγαπάς, κι αν δεν θες να μου το πεις τώρα, βρες έναν τρόπο να μου το δείξεις. Αν όχι, θα το καταλάβω από τη στάση σου, αλλά τουλάχιστον, δεν θα είναι μιά στιγμιαία απάντηση σε μιά προφορική μου έκφραση αγάπης για σένα. Αν όμως κι εσύ μ’ αγαπήσεις, δεν θα ξανακοιμηθώ ποτέ πιά για να μπορώ να σου λέω μέρα-νύχτα, εικοσιτέσσερις ώρες , ότι σ’ αγαπώ. Νυστάζω. Το βρίσκεις πεζό; Είναι. Αλλά ταυτόχρονα αποτελεί την αλήθεια. Διαρκώς νυστάζω. Υποφέρω από έλλειψη ύπνου. Αλλά δεν θα νυστάζω καθ’ όλου όταν θα είμαστε μαζί.» Σας ευχαριστώ που με ακούσατε. Πάντοτε στηριζόμουνα στην καλοσύνη των αγνώστων. Καλό βράδυ.