"το σπίτι της βίας" Ανχέλικα Λίντελ

Το θεατρικό έργο «Το σπίτι της βίας» (La casa de la Fuerza) της Ανχέλικα Λίντελ.

Μετάφραση Γιάννη Φαρμακίδη

Το έργο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στην Μαδρίτη το 2009. Το 2012 έλαβε το Εθνικό Βραβείο Δραματουργίας της Ισπανίας.

Από την παρούσα μετάφραση έχουν παραληφθεί τα ακόλουθα σημεία του πρωτοτύπου.

1) Οι στίχοι των τραγουδιών τους όποιους έχει γράψει η συγγραφέας. Ο λόγος είναι ότι ο μεταφραστής σχεδιάζει να ανεβάσει το έργο και δεν ενδιαφέρεται να συμπεριλάβει στην παράσταση τα τραγούδια.

2) Οι αναφορές στις δολοφονίες γυναικών στην πόλη Χουάρεθ του Μεξικού. Τα γεγονότα των εκατοντάδων ανεξιχνίαστων δολοφονιών και εξαφανίσεων γυναικών στην δεκαετία του 1990, αλλά και αργότερα, στην πόλη αυτή, είναι πασίγνωστα στον ισπανόφωνο κόσμο, αλλά εντελώς άγνωστα στην Ελλάδα. Ο συγκεκριμένος λόγος που παραλείπονται οι αναφορές είναι ότι πρόκειται απλώς για αναφορές, όχι πληροφορίες και αναλύσεις, τις οποίες απλές αναφορές ένας ισπανόφωνος μπορεί να καταλάβει, αλλά όχι ο έλληνας θεατής ο οποίος αγνοεί παντελώς τα γεγονότα εκείνα.

3) Οι σκηνές από το έργο του Τσέχωφ «Οι τρεις αδελφές». Ο λόγος είναι ότι για να γίνει κατανοητός ο λόγος της συμπεριλήψεώς τους στο έργο της Λίντελλ απαιτείται ο θεατής να γνωρίζει καλά το συγκεκριμένο έργο του Τσέχωφ, πράγμα το οποίο σπανίζει στην Ελλάδα.

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ

Μιά φορά ένας άντρας που αγαπούσα πάρα πολύ (κι εκείνος με αγαπούσε), χωρίς αμφιβολία ο άντρας που αγάπησα περισσότερο στη ζωή μου, μού έδωσε μιά μπουνιά. Ήταν νύχτα, στο κρεβάτι, και αυτή ήταν η αντίδρασή του, γεμάτος οργή και αδιέξοδο, όταν τού είπα ότι ίσως, αλλά μόνον ίσως, δεν έπρεπε να συνεχίζαμε να είμασταν μαζί… και αιτία ήταν όλες οι νύχτες που υπήρξαν πριν από αυτή τη νύχτα, της μοναξιάς, της σιωπής, μιάς σιωπής αβάσταχτης επειδή δεν ήμουνα ικανή να προφέρω τις απαραίτητες λέξεις για να αντιμετωπίσω την μοναξιά, ήμουνα βέβαιη ότι δεν μπορούσα να το κάνω από σεβασμό, όπως τόσες φορές όπου συγχέονται σεβασμός και υποταγή.

Και την επόμενη μέρα, έτσι στην ψύχρα, αυτό που μού είπε ήταν: «Το άξιζες ό,τι σού έκανα και εκατό φορές περισσότερο για ό,τι μού έχεις κάνει». Τρόμαξα και εξ αιτίας αυτής της φράσης αποφάσισα να πάψω να αγαπώ, σταμάτησα να αγαπώ με μιά απόφαση, να υποχρεώνομαι να κάνω κακό στην εαυτή μου κάθε μέρα, να απαγορεύω να μιλάει η ίδια μου η καρδιά…

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ

Τη πρώτη βδομάδα του Ιανουαρίου του 2009 έφυγα για την Βενετία.

Ήθελα να μείνω μόνη.

Είχα χωρίσει οριστικά από τον μοναδικό άντρα στη ζωή που είχα αγαπήσει.

Και χωρίσαμε από δικό μου φταίξιμο,

επειδή εγώ είχα ερωτευτεί τρελά ένα άλλο πρόσωπο.

Ήμουνα πρόθυμη να τού έδινα τα πάντα.

Να τού έδινα τη δική σου ζωή.

Να απαρνιόμουνα την ίδια σου τη ζωή για να τήν έδινα ολόκληρη στον άλλον.

Άρχισα να τεμαχίζω το σώμα μου για να το βλέπει εκείνος.

Και θα έκανα ο,τιδήποτε θα μού ζητούσε εκείνος.

Και όταν εγώ ήμουνα πρόθυμη να τού έδινα τα πάντα,

αυτό το πρόσωπο που αγαπούσα τρελά,

άρχισε να με μεταχειρίζεται σαν ένα σκατό.

Από την αρχή με μεταχειρίζονταν σαν ένα σκατό κι εγώ δεν το καταλάβαινα.

Με έλυωνε χωρίς σταματημό.

Για οποιαδήποτε αιτία.

Άρχισε να μού ρίχνει μπουνιές.

Δεν ήταν πραγματικές μπουνιές με το χέρι, αλλά πονούσαν πολύ, πολύ, πολύ.

Μού έλεγε λόγια που με έκαναν να αισθάνομαι σαν σκατό.

Αυτός μού έλεγε τα πιο όμορφα πράγματα που μπορείς να πεις σε κάποιον,

αλλά και τα πιο αηδιαστικά και τα πιο ταπεινωτικά.

Δεν μπορούσα να τού μιλήσω για αγάπη γιατί μού έδινε μπουνιά.

Μόνον μπορούσα να τόν αγγίξω, εάν μού έδινε την άδεια.

Έλεγε ότι το χάδι δεν ήταν καλό, ότι τού προξενούσε πόνο.

Όμως αυτό που προξενεί πόνο δεν είναι το χάδι, είναι οι μπουνιές.

Κι όταν αισθάνεσαι σαν σκουπίδι ή χειρότερα κι από σκουπίδι,

τότε αρχίζεις να τα υπομένεις όλα, εντελώς όλα.

Κι αυτό είναι που σε κάνει να εξαρτιέσαι από ένα άλλο πρόσωπο.

Όχι η αγάπη, αλλά η περιφρόνηση.

Μού είχε ζητήσει συγνώμη πολλές φορές, πολλές φορές.

Μού έλεγε, σκότωσέ με, σκότωσέ με, σκότωσέ με.

Αλλά εγώ δεν μπορούσα να τόν σκοτώσω. Δεν μπορούσα.

Εγώ τόν συγχωρούσα.

Γιατί τόν αγαπούσα, τόν ήθελα πάρα πολύ.

Δεν θα ξαναγαπήσω κανέναν άλλον έτσι, σ’ όλη τη γαμημένη μου ζωή.

Αλλά σήμερα μετανοιώνω που τόν είχα συγχωρήσει.

Γιατί υπάρχουν άνθρωποι που δεν αξίζουν να τούς συγχωρήσεις.

Άνθρωποι βλαβεροί, σκληροί, άθλιοι, για φτύσιμο.

Οι κακοί άνθρωποι δεν αξίζουν συγχώρεση.

Κάποιος που σε ταπεινώνει δεν αξίζει τη συγχώρεση.

Μόνο περιφρόνηση αξίζει.

Κι έχουν περάσει δυό χρόνια από τη ζωή μου, δυό χρόνια

που ξυπνάω μόνη, ταπεινωμένη, χωρίς όρεξη να κάνω το παραμικρό.

Και με μιά απαίσια αίσθηση αηδίας για την ίδια μου την εαυτή.

Αυτές είναι οι συνέπειες της ταπείνωσης.

Δυό χρόνια.

Αλλά τώρα είμαι μακριά, μακριά από όλα και όλους.

Τώρα αυτή που θέλει να μείνει μόνη είμαι εγώ.

Όταν μού ξεριζώσεις την καρδιά, κάν’ την τουλάχιστον σταχτοδοχείο.

Τουλάχιστον αυτό.

Η καρδιά παίρνει σχήμα σταχτοδοχείου.

ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ

Κι επειδή κανένας δεν ποθούσε το σώμα μου

κι επειδή κανένας δεν μ’ αγαπούσε,

ενώ εγώ ποθούσα ν’ αγαπήσω μ’ όλη μου τη δύναμη,

άρχισα να κλωτσώ την νοημοσύνη.

Έκανα μπάλα τον γαμημένο μου εγκέφαλο

για να ξεσπάω με κλωτσιές στην γαμημένη μου τη νοημοσύνη.

Έτσι έγινε και παραδόθηκα εντελώς στο γυμναστήριο.

Παραδόθηκα εντελώς στον κόσμο της βίας.

Για να αντισταθμίσω την αδυναμία μου μπροστά στον γαμημένο κόσμο της βίας.

Και βάλθηκα να γυμνάζομαι τέσσερες ολόκληρες ώρες στο γυμναστήριο

κι εύρισκα ανακούφιση μόνο στο σπίτι της βίας

κάνοντας άσκηση στην βία.

Και μετά βάλθηκα να ξεγυμνώνομαι στα chat.

Έβαφα κόκκινα τα χείλη,

φορούσα ωραία σλιπάκια,

ένα ωραίο σουτιέν,

και άνοιγα την webcam.

Αυτοί μού δείχνανε τη πούτσα.

Τούς έλεγα, μη μού δείχνεις το πρόσωπο, ρε μαλάκα, μη μού δείχνεις το πρόσωπο.

Δείξε μου μονάχα τη πούτσα.

Ούτε εγώ τούς έδειχνα το πρόσωπο.

Και τούς έλεγα να μού ζητήσουν να κάνω διάφορα πράγματα.

Μού ζητούσαν να βάλω δάχτυλο στο κώλο.

Κι εγώ τό έκανα.

Μού ζητούσαν να βάλω δάχτυλο στο μουνί.

Κι εγώ τό έκανα.

Μού ζητούσαν να τσιμπάω τα βυζιά μου.

Κι εγώ τό έκανα.

Μού ζητούσαν να μαλακιστώ.

Κι εγώ τό έκανα.

Και είχα πραγματικά οργασμό.

Και μερικοί μού ζητούσαν να κατουρηθώ πάνω μου.

Αλλά δεν μπορούσα να κατουρήσω.

Εγώ, τι να κάνω, δεν μπορώ να κατουρήσω.

Και οι τύποι απορούσαν που εγώ τα έκανα όλα αυτά τζάμπα.

Αυτό κάνει λεφτά, έλεγαν, κάνει λεφτά.

Αυτό στοιχίζει.

Πότε θα τα πούμε, κοπελάρα μου, πότε θα τα πούμε.

Λοιπόν, κύττα.

Εγώ ήμουνα πουτάνα δωρεάν

επειδή ανάμεσα στις σεξουαλικές φράσεις

αυτοί έλεγαν και κανένα αγάπη, μάτια μου, όμορφη, κουκλί,

κι εγώ τούς πίστευα.

Όταν δεν έχεις έναν πραγματικό έρωτα,

την οποιαδήποτε βλακεία

τήν παίρνεις για υποκατάστατο του έρωτα.

Είναι σαν να σε αγαπάνε

όταν δεν έχεις έναν πραγματικό έρωτα.

Όταν ένας βλάκας σού λέει:

θα σε φάω ολόκληρη, κούκλα μου,

το παίρνεις σαν υποκατάστατο του έρωτα.

Είναι σαν να σε αγαπάνε.

Αδιαφορώ αν είναι χοντροί, γέροι, βρώμικοι, βρώμικοι, βρώμικοι, βρώμικοι ή άσχημοι.

Αδιαφορώ.

Και που δεν με αγαπάνε,

αδιαφορώ.

Ο έρωτας είναι να τρως μπουνιές.

Και μετά τη πρώτη μπουνιά σού δίνουν τη δεύτερη μπουνιά.

Και μετά η τρίτη μπουνιά.

Και μετά η τέταρτη, η πέμπτη, η έκτη και η έβδομη μπουνιά.

Και όταν νομίσεις ότι δεν θα σού δώσουν άλλες μπουνιές.

σού δίνουν μπουνιές μαζεμένες.

Και όταν νομίσεις ότι δεν θα ανεχτείς ούτε μία μπουνιά ακόμη,

έρχεται ένας τύπος και σού λέει σ’ αγαπώ, έχε μου εμπιστοσύνη, έχε μου εμπιστοσύνη, μη φοβάσαι.

Και τού δείχνεις εμπιστοσύνη, τού δείχνεις,

τού λες, κύττα η καρδιά μου έχει πρηστεί από τις μπουνιές,

κι εγώ δεν είμαι δυνατή, ούτε τόσο δα λίγο,

κι άμα μού δώσεις μιά μπουνιά, με σκοτώνεις.

Κι ο τύπος σού ξαναλέει σ’ αγαπώ, έχε μου εμπιστοσύνη, έχε μου εμπιστοσύνη, μη φοβάσαι,

κι εσύ τόν εμπιστεύεσαι, τόν εμπιστεύεσαι,

και ρίχνεις τη καρδιά σου στο τηγάνι να τηγανιστεί.

Κι αυτός είναι ο μεγαλύτερος μαλάκας, αυτός που σού δίνει την οριστική μπουνιά.

Κι αυτός είναι ο μεγαλύτερος μαλάκας, αυτός που σού γαμάει τη ζωή για πάντα.

Στα chat κανένας δεν μού λέει σ’ αγαπώ.

Ούτε εγώ το λέω.

Στα chat κανένας δεν μού λέει «θα θα σε πάω 15.000 χιλιόμετρα μακριά από όλα όσα σε πληγώνουν, σ’ αγαπώ».

Ούτε εγώ το λέω.

Έτσι λοιπόν, ο κόσμος κι εγώ είμαστε σε ειρήνη.

Μόνοι.

Γαμημένοι.

Μακάρι να είχα το θάρρος να γινόμουνα πουτάνα,

και να κολλούσα αφροδίσια,

και να κολλούσα στους άλλους αφροδίσια.

ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΟΛΛΗΣΩ ΑΦΡΟΔΙΣΙΑ.

Και όταν μού λένε να στηθώ στα τέσσερα, στήνομαι στα τέσσερα, σα πουτάνα, γαμώ το.

Κι όταν κλείνω την webcam μένω μόνη μου, μόνη μου κι ο χρόνος να περνάει.

Και νοιώθω έναν πόνο βαθύ με τον χρόνο που περνάει.

Φοβάμαι.

Τρόμος.

Κάποιες φορές νομίζω ότι αυτό είναι το μόνο συναίσθημα που μού απομένει.

Ο τρόμος.

Όλα τα άλλα είναι σηκωμένες πούτσες στο Διαδίκτυο.

Εδώ δεν μετράει η νοημοσύνη.

Αδιαφορία για έρωτα.

Αυτοί μού ζητούν διάφορα πράγματα, εγώ τα κάνω, αυτοί χύνουν, χύνω κι εγώ και τέρμα.

Όταν έχεις την καρδιά σου πρησμένη από τις μπουνιές,

το καλύτερο είναι να αρχίσεις να κάνεις ασκήσεις για να χάσεις συναισθήματα και νοημοσύνη.

Να σχεδιάσεις ένα πρόγραμμα ψυχοπαθητικής γυμναστικής.

Αν δεν μπορώ να προκαλέσω έρωτα,

ας γίνω πουτάνα ή ας πεθάνω.

Είμαι μιά μπολσεβίκα του μουνιού.

Αν δεν μπορώ να προκαλέσω έρωτα, ας γίνω πουτάνα ή ας πεθάνω.

ΜΕΡΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟ

Ασκήσεις ευτυχίας για γαμημένα καθάρματα.

Θα βάλω το μπράτσο μου στο κώλο σου.

Θα κάνω κομμάτια τον ψόφιο γαμημένο κώλο σου

με το μπράτσο μου.

Κι έτσι θα καταλάβεις τι είναι η αγάπη.

Πάντοτε μού παίρνουν τσιμπούκι τη πούτσα μου.

Πάντοτε τη βρίσκω να κατουράω.

Πάντοτε γουστάρω κώλους.

Άρα είμαι ζωντανός.

Και δεν θα σού βάλω το μπράτσο στον κώλο.

Θα σού βάλω δυό μπράτσα στον κώλο

για να σε γαμήσω.

Να βάλω και τα δυό τα μπράτσα μέσα στον σφιχτό κώλο

είναι ο δικός μου τρόπος να ψάχνω για την ευχαρίστηση, για την ευτυχία.

Γι’ αυτό, το να σου βάλω και τα δυό τα μπράτσα στον κώλο

πρέπει νά ’ναι μιά καλή πράξη.

Μιά πράξη αναζήτησης της ευτυχίας.

Μπορώ να σε γαμήσω και μετά να είμαι χαλαρός μέσα σε ευτυχία.

Θα σε γαμήσω στον παράδεισο.

Και μετά θα σε πετάξω σαν αποτσίγαρο.

Ακούω Μπαχ και αμέσως γουστάρω να γαμήσω κώλους.

Να αρχίζω και να τελειώνω,

να αρχίζω και να τελειώνω

και να ξαναρχίζω.

Αυτό είναι όλο.

Αν αισθάνεσαι μόνη, λυπημένη, γαμημένη,

δε δίνω δεκάρα.

Ο έρωτας δεν υπάρχει.

Γι’ αυτό δεν δίνω δεκάρα.

Έχω καταστρέψει τη ζωή από μερικές γυναίκες. Και τι έγινε;

Τις γάμησα και μετά τις έπνιξα. Και τι έγινε;

Θά ’θελες να μ’ έβλεπες δυστυχισμένον;

Άντε γαμήσου. Είμαι ευτυχισμένος.

Σε προσβάλω για το καλό σου.

Μια καλή μπουνιά όταν χρειάζεται.

Τούς ανθρώπους που αγαπάω

τούς δίνω μια καλή μπουνιά όταν χρειάζεται.

Σε ’σένα πουτανομωράκι μου,

σε ’σένα, που λες ότι με αγαπάς,

σε ’σένα λέω,

Αν ήσουνα παντρεμένη με τον Θεό,

θα ζητούσες αγκαλιές από τον Θεό;

Όχι.

Θα σού αρκούσε να σε λένε σύζυγο του Θεού.

Ε, λοιπόν, το ίδιο είναι.

Είμαι Θεός.

Αλλά τώρα που μού έχεις εξομολογηθεί ότι υποφέρεις από έρωτα,

τώρα που μού έχεις πει ότι δαγκώνεις τις γωνίες των τραπεζιών από έρωτα,

τώρα δεν μπορώ να σε εμπιστεύομαι.

Ένας καλός ηλίθιος μπορεί να εμπιστευτεί έναν καλόν κώλο, δυό ωραία βυζιά.

Αλλά να εμπιστευτεί κάποια που δαγκώνει τις γωνίες των τραπεζιών από έρωτα, όχι.

Μπορώ να ευχηθώ να σκοτωθείς σε τροχαίο

και να μη με νοιάξει.

Δε μού λέει τίποτα η μοναξιά σου.

Κάνω πλάκα με ’σένα.

Κάνω πλάκα με τον πόνο σου

γιατί υποφέρεις όπως όλοι οι άλλοι.

Και γι’ αυτό μπορώ να σε λυώνω ζωντανή

και να σε ξεφτιλίζω και να σε ταλαιπωρώ

γιατί υποφέρεις όπως όλοι οι άλλοι.

Και μού λες ότι θες να πεθάνεις;

Δε’ πα’ να πεθάνεις, εγώ πάντως όχι.

Εγώ είμαι ξεχωριστός.

Εγώ είμαι ένα τριαντάφυλλο.

Και δε δίνω δεκάρα για τίποτα.

Πρόσωπα σαν και ’σένα τα γράφω.

Αλλά εσένα που σε λένε όπως σε λένε,

αλλά που δεν έχεις ούτε ωραία βυζιά, ούτε ωραίο κώλο,

εσένα γιατί να σε υπερασπιστώ;

Είσαι μιά οποιαδήποτε.

Και μπορώ να σε πατήσω κάτω σαν μιά οποιαδήποτε.

Εσύ δεν είσαι ένα σημαντικό γεγονός.

Είσαι μιά ασήμαντη, δεν είσαι ένα σημαντικό γεγονός.

Το να ζητάς αγάπη είναι πράξη εγωϊσμού και ματαιοδοξίας.

Άμα σε πρόδωσαν, τι έγινε;

Άμα σε πόνεσαν, τι έγινε;

Δεν ήταν μόνο για ’σένα

η ζωή σκληρή,

για όλες έτσι ήταν.

Αρχίνα, γαμώ το, να πηγαίνεις σε ψυχίατρο.

Αλλά εσένα που είσαι ζωντανή,

και μού τα πρήζεις μ’ αυτή την ιστορία για αγάπες,

και που δεν είσαι και είκοσι χρόνια μικρότερη, ούτε έχεις ωραίο κώλο, ούτε ωραία βυζιά.

Εσένα που λες ότι θες να πεθάνεις, αλλά δεν αυτοκτονείς.

Εσένα δεν σε πιστεύω, αν δεν αυτοκτονήσεις.

Μέχρι να αυτοκτονήσεις, εγώ δεν θα σε πιστεύω.

Όταν σε ’δώ νεκρή, θα σε πιστέψω.

Όποιος υποφέρει, είναι επειδή γουστάρει να υποφέρει.

Ο πνευματικός πόνος είναι μιά επιλογή.

Το βάσανο είναι μία επιλογή.

Εγώ μπορώ να σε λυώνω.

Κι εσύ μπορείς να επιλέξεις να υποφέρεις ή να μην υποφέρεις.

Αλλά εγώ μπορώ να σε λυώσω

όταν μού σηκώνεται να σε λυώσω.

Εγώ επιλέγω να σε λυώσω.

Κι εσύ επιλέγεις να κλάψεις.

Και ποτέ δεν θα καταλάβω γιατί όταν σε βασανίζω,

εσύ επιλέγεις να κλάψεις.

Βλαμμένη είσαι ή τίποτ’ άλλο;

Είναι όλο επίδειξη αυτό το να θες να πεθάνεις.

Είναι όλο επίδειξη αυτό το να κλαις.

Άλλαξε ρόλο, κοπέλα μου.

Μόνο την εαυτή σου σκέφτεσαι, γαμώ το.

ΜΕΡΟΣ ΠΕΜΠΤΟ

Παραδίδω το πνεύμα μου στην αίθουσα του νεκροτομείου

για να μην ικανοποιήσω την υπεροψία των γιατρών.

Παραδίδω το πνεύμα μου στην αίθουσα του νεκροτομείου

επειδή θέλω να τούς τη σπάσω στο σύνολο των δυνατών ανδρών

με την απειθαρχία μου.

Θα είμαι απείθαρχη.

Οι σκληροί άντρες έχουν την εξουσία,

όμως εγώ έχω αηδία για τους άντρες.

Ποτέ ξανά δεν θα χρησιμοποιήσω λέξεις απαλές.

Η γυναικεία εκδίκηση θα είναι πάντοτε το κύριο θέμα.

Κανένας άντρας δεν έχει καταφέρει να φτάσει σε ομορφιά

μια γυναίκα θυμωμένη.

Γι’ αυτόν τον λόγο το πεπρωμένο της ομορφιάς είναι στα χέρια μου.

Θα είμαι απείθαρχη.

Και θα γαμιέμαι με όλους μου τους γυιούς για να τούς κάνω αδύναμους άντρες.

Θ’ αρχίσω έτσι μιά φυλή από ανίκανους.

Κανένας απ’ αυτούς δεν θα ασκήσει περισσότερη δύναμη παρά μόνον όση χρειάζεται να αναπνέει.

Ο πόλεμος γίνεται ως αντίσταση στον θάνατο.

Με την αιμομιξία μου κάνω το πρώτο βήμα για να αντισταθώ στην βία.

Εγώ θα τελειώσω τους δυνατούς άντρες χωρίς να σκάψω ούτ’ έναν λάκκο.

Απλά με το να είμαι απείθαρχη.

Θα προβάλω ένοπλη αντίσταση με το μουνί μου.

Θα είμαι απείθαρχη.

Οι γυιοί μου κι εγώ θα ξαφνιάσουμε τον κόσμο με την υπερβολή μας.

Επειδή μάθηση δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς ξάφνιασμα.

Όταν θα βγαίνω κάθε βράδυ από το σώμα μου

οι γυιοί μου θα ταράζουν τον κόσμο των δυνατών ανδρών.

Απ’ αυτόν τον κόσμο με την αμέτρητη καλοσύνη του,

με την αμέτρητη αναιμία,

με την αμέτρητη τεμπελιά,

από την ασημαντότητα αυτού του κόσμου θα φιάξω μιά αξία.

Οι γυίοι μου θα είναι οι καλοί άνδρες που δεν θα χρησιμεύουν σε τίποτα.

Το ίδιο κι εσείς, δυνατοί άνδρες, δεν θα χρησιμεύετε σε τίποτα

τόσο αγχωμένοι για κανόνες και πειθαρχία,

φουσκωμένοι από ψέματα και ανεκπλήρωτες υποσχέσεις,

που βρωμάτε φιλοδοξία,

αλαζονικές βεντούζες.

Εσείς,

που όσο πιο πολύ ένοχοι είσαστε, τόσο περισσότερο υπερασπίζεστε την αθωότητά σας.

Εσείς,

που όσο πιο πολύ βασανίζετε αυτές που ξέρετε ότι σάς αγαπάνε,

τόσο περισσότερο υπερασπίζεστε την αθωότητά σας.

Εσείς,

που όσο πιο πολύ είσαστε βάναυσοι και βρώμικοι,

τόσο περισσότερο υπερασπίζεστε την αθωότητά σας.

Εσείς,

που όσο πιο πολλά ζητάτε και όσο λιγότερα δίνετε,

τόσο περισσότερο υπερασπίζεστε την αθωότητά σας.

Εσείς, άνδρες,

που θα μπορούσατε ν’ αρπάξετε φωτιά από ένα από τα καρβουνιασμένα θύματά σας

και να συνεχίσετε να υπερασπίζεστε την σκατένια αθωότητά σας.

Εσάς,

εγωϊστικά γουρούνια με άσπρα δόντια,

θα σάς νικούσανε και μερικά παιδιά ξαφνιασμένα που τρέμουνε.

Κι όλος αυτός ο πόνος που έχετε προκαλέσει

θα σάς επιστραφεί με την οργή μιάς καταιγίδας.

Θα υπερασπιστώ την αιμομιξία μου με την λύπη μου.

Όσο πιο εύθραυστοι είναι οι γυίοι μου μετά από κάθε πήδημα

τόσο πιο όμορφες θα είναι οι περιγραφές των τοπίων.

Όσο πιο βασανισμένες είναι οι σάρκες μας,

τόσο πιο όμορφες θα είναι οι περιγραφές των τοπίων.

Οι άτιμοι εραστές που μ’ έκαναν να χάσω το ενδιαφέρον για τη ζωή

ψυχροί και ωμοί σαν τα σαλιγκάρια,

υπηρέτες της αχαριστίας,

υπερήφανοι για το μίσος τους,

θα εξοντωθούν από την μεγαλοσύνη της πράξεώς μας

και την μεγαλοσύνη της αγωνίας μας.

Όσο πιο μεγάλος είναι ο έρωτάς μας, γυίοι μου,

τόσο γελοίοι και παράλογοι αυτοί θα φαίνονται.

Η αγωνία θα έρθει σε βοήθειά μας.

Μη φοβάστε.

Θα είναι μιά ξεκούραση να πεθάνω μόνη.

Ελάτε στο κρεβάτι, γυίοι μου,

και γαμήστε με άλλη μια φορά με τις πούτσες σας.

Προσοχή,

φιάχνουμε τους πιο εύθραυστους άνδρες του κόσμου.