Πρώτη Πράξη Έκτη Σκηνή

Ένας δρόμος στην Νέα Υόρκη.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Ώστε αυτό, λοιπόν, είναι το επάγγελμά σας. Προφητεύετε το μέλλον.

ΤΖΕΦΦ Δεν προφητεύω το μέλλον

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Κι όμως. Είστε σαν τον Νοστράδαμο, μόνο που δεν έχετε τα ατημέλητα γένια.

ΤΖΕΦΦ Δεν προφητεύω το – Κάνω έρευνες αγοράς. Αναλύω τάσεις. Συμβουλεύω τους πελάτες μου προς τα πού κινείται η κοινωνία, ώστε να πάρουν την σωστή θέση στην αγορά.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Για να πουλήσουν περισσότερα χάμπουργκερ…

ΤΖΕΦΦ Χάμπουργκερ, ασπιρίνες, παπούτσια του τέννις…

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Παπούτσια του τέννις; Πόσο ετών είσαστε, εξήντα; Προβάλετε στην κοινωνία, αυτό που πρέπει να σκεφτεί.

ΤΖΕΦΦ Όχι, δεν κάνω αυτό.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Κι όμως, κι όμως. Είσαστε κακός.

ΤΖΕΦΦ Δεν είμαι κακός. (Μικρή παύση.) Θέλετε να είμαι κακός; Εάν αυτό σάς αρέσει, θα μπορούσα να –

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Λέτε στους – τι μ’ αρέσει; Πείθετε στους πελάτες σας, πώς κατά τη γνώμη σας είναι η κοινωνία -

ΤΖΕΦΦ Βασίζομαι πάνω σε μερικά βασικά –

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Βασίζεστε πάνω σ’ ό,τι θεωρείτε σωστό. Τούς δείχνετε τις αδυναμίες μας και οι πελάτες σας το εκμεταλλεύονται για να συνεχίζουν τα παραμύθια τους. Οι άνθρωποι τα πιστεύουν και καταλήγουν σαν ρομποτάκια σ’ έναν κόσμο τον οποίο εσείς έχετε κατασκευάσει με την μέθοδο «ό,τι θέλετε πρέπει και να το έχετε».

(Ο Τζεφφ δεν αντιδρά.)

Δεν θέλετε να πείτε κάτι για να υπερασπιστείτε τον εαυτό σας;

ΤΖΕΦΦ Όχι.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Γιατί;

ΤΖΕΦΦ Κάπου έχετε ένα δίκαιο.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Βλέπετε, είσαστε κακός.

ΤΖΕΦΦ Ε, ναι.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Και μπορείτε να ζήσετε με την εντύπωση ότι –

ΤΖΕΦΦ Σταματήστε.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Και μπορείτε να ζήσετε με –

ΤΖΕΦΦ Σταματήστε.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Μια στιγμή. Δεν τέλειωσα. Ήθελα να πω –

ΤΖΕΦΦ Κάναμε μιά συμφωνία. Όταν ένας από τους δυό μας λέει «σταματήστε», αλλάζουμε θέμα συζήτησης. Εγώ είπα «σταματήστε».

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Αφού θέλετε έτσι, εντάξει.

ΤΖΕΦΦ Γιατί είστε ακόμη μόνη;

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Παρντόν;

ΤΖΕΦΦ Γιατί είστε μόνη; Από όσα έχω καταλάβει, έπειτα από δύο ώρες που γνωριζόμαστε... είσαστε πνευματώδης, έξυπνη, με ισχυρή θέληση και απίστευτα ανεξάρτητη. Και λίγο φευγάτη. Επί πλέον φοράτε ένα υπερβολικά σέξυ φόρεμα.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Ευχαριστώ.

ΤΖΕΦΦ Γιατί είστε ακόμη μόνη;

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Διότι είμαι πνευματώδης, έξυπνη, ανεξάρτητη –

ΤΖΕΦΦ Μάλιστα.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Οι σημερινοί άντρες δεν είναι ακριβώς –

ΤΖΕΦΦ Κατάλαβα.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Εϊ, εσείς έχετε κατασκευάσει έναν κόσμο. Ζήστε όπως τον κατασκευάσατε. (Μικρή παύση.) Σταματήστε.

ΤΖΕΦΦ Έγινε.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Γιατί οι φωτογραφίες μου που παρουσίασα στην έκθεση σάς αναστάτωσαν τόσο πολύ;

ΤΖΕΦΦ Δεν ξέρω.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Και όμως ξέρετε.

(Μικρή παύση.)

ΤΖΕΦΦ Επειδή ήταν νεκρά. Όλα τα ζώα ήταν νεκρά. Και όμως τα κάνατε να φαίνονται ωραία. Και εγώ – δεν ξέρω. Όλο αυτό με τρόμαξε.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Γιατί;

ΤΖΕΦΦ Σταματήστε.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Τζεφφ –

ΤΖΕΦΦ Σταματήστε.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Εντάξει.

ΤΖΕΦΦ Προηγουμένως μού μιλούσατε για τον πατέρα σας –

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Σταματήστε.

ΤΖΕΦΦ Ήθελα μόνον να μάθω –

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Φτάσαμε.

ΤΖΕΦΦ Τι πράγμα;

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Φτάσαμε. Έφτασα σπίτι μου. Εδώ μένω.

ΤΖΕΦΦ Α, μάλιστα.

(Παύση.)

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Ήταν ευχάριστη η συνάντησή μας.

ΤΖΕΦΦ Και για ’μένα ήταν.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Θέλετε να με φιλήσετε;

ΤΖΕΦΦ Ναι.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Θέλετε να ανεβείτε επάνω;

ΤΖΕΦΦ Ναι.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Θέλετε να κοιμηθείτε μαζί μου;

(Μικρή παύση.)

ΤΖΕΦΦ Ναι.

(Μικρή παύση.)

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Κι όμως δεν θα το κάνετε.

ΤΖΕΦΦ Όχι.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Εντάξει.

ΤΖΕΦΦ Συγνώμη.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Δεν πειράζει. Μού έφυγε ένα βάρος από τη καρδιά μου.

ΤΖΕΦΦ Άουτς.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Αλλά θα μού τηλεφωνήσετε;

ΤΖΕΦΦ Ναι.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Εντάξει. (Μικρή παύση.) Καληνύχτα.

ΤΖΕΦΦ Καληνύχτα. (Ο Τζεφφ ξεκινάει να φύγει.)

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Έϊ, Νοστράδαμε…

ΤΖΕΦΦ Τι;

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Πώς βλέπεις το μέλλον μας;

(Μικρή παύση. Έπειτα η απάντηση τόσο ειλικρινής, όσο δεν παίρνει άλλο.)

ΤΖΕΦΦ Δεν ξέρω.

Σκοτάδι.

Πρώτη Πράξη Ογδόη Σκηνή

Ο Τζεφφ φτάνει στην εξώθυρα από το διαμέρισμα της Κάρρυ Ανν. Στέκεται αναποφάσιστος. Στο τέλος παίρνει θάρρος και χτυπάει το κουδούνι.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ (Ακούγεται εκτός, από το θυροτηλέφωνο) Ποιός είναι;

ΤΖΕΦΦ Γειά σου.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ (Ακούγεται εκτός.) Γειά σου.

ΤΖΕΦΦ Εγώ είμαι.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ (Ακούγεται εκτός.) Ποιός;

ΤΖΕΦΦ Ο Τζεφφ.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ (Ακούγεται εκτός.) Α! Γαμώ το. Δεν ήξερα ποιός είναι.

ΤΖΕΦΦ Το ξέρω.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ (Ακούγεται εκτός.) Γειά σου.

ΤΖΕΦΦ Γειά σου. (Μικρή παύση.) Είσαι ξυπνητή;

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ (Ακούγεται εκτός.) Νομίζω.

ΤΖΕΦΦ Δεν ήθελα – Σε αναστατώνω;

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ (Ακούγεται εκτός.) Όχι.

ΤΖΕΦΦ Ίσως θα μπορούσα μιά άλλη –

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ (Ακούγεται εκτός.) Όχι. Εντάξει. (Μικρή παύση.) Δεν ήξερα ότι ήσουνα εσύ.

ΤΖΕΦΦ Το ξέρω.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ (Ακούγεται εκτός.) Ναι.

(Μικρή παύση.)

ΤΖΕΦΦ Εεεε, μπορώ να ανέβω;

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ (Ακούγεται εκτός.) Ναι, φυσικά.

(Παύση.)

ΤΖΕΦΦ Ωραία. Θα μ’ ανοίξεις;

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ (Ακούγεται εκτός.) Ναι, ναι.

(Μικρή παύση.)

ΤΖΕΦΦ Κύττα, εάν σε ενοχλώ –

(Ακούγεται ο θόρυβος από το μηχάνημα που ανοίγει την πόρτα. Ο Τζεφφ μπαίνει μέσα. Το φως του δρόμου σβύνει.

Ταυτόχρονα δυναμώνει το φως στο καθιστικό της Κάρρυ Ανν. Ο Τζεφφ παρατηρεί κάποιες φωτογραφίες πάνω σ’ ένα τραπέζι. Η Κάρρυ Ανν στέκεται με σταυρωμένα χέρια και τον παρατηρεί.)

Εσύ τις έχεις βγάλει όλες αυτές;

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Ναι.

ΤΖΕΦΦ Τέλειες.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Ευχαριστώ. (Μικρή παύση.) Θες ένα ποτό;

ΤΖΕΦΦ Να μη σε βάλω σε φασαρία.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Εγώ θα κάνω για ’μένα.

ΤΖΕΦΦ Εντάξει.

(Η Καρρυ Ανν πηγαίνει στο μπαρ.)

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Εγώ θα βάλω ένα Crème de Menthe. Θες κι εσύ ένα Crème de Menthe;

ΤΖΕΦΦ Ναι, θέλω.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ (Σερβίρει.) Και τι έχεις κάνει;

ΤΖΕΦΦ Από χτες;

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Ναι.

ΤΖΕΦΦ Εεεε, βοήθησα τις αμερικανικές πολυεθνικές να εκμεταλλευτούν εκατομμύρια αθώες γυναίκες και παιδιά.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Και πώς πήγε;

ΤΖΕΦΦ Πολύ καλά. Και πώς πάει η νέα σου θέση διδασκαλίας;

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ (Τού δίνει το ποτό του.) Με διαλύει.

ΤΖΕΦΦ Αλήθεια;

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Ναι.

ΤΖΕΦΦ Μάλιστα.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Στη γειά σου.

ΤΖΕΦΦ Στη γειά σου.

(Πίνουν. Η Κάρρυ Ανν το πίνει μονορούφι.)

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Φαίνεσαι μιά χαρά.

ΤΖΕΦΦ Ναι, ε; Ευχαριστώ. Κι εσύ το ίδιο.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Αν και είμαι με τις πιτζάμες.

ΤΖΕΦΦ Ε, καλά, εντάξει.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Θες άλλο ένα;

ΤΖΕΦΦ Ναι, βέβαια. Απ’ αυτό το ποτό δεν πίνουν μόνον ένα.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Όχι, ε;

(Ο Τζεφφ πίνει όλο το ποτό του. Η Κάρρυ Ανν του βάζει κι άλλο.)

ΤΖΕΦΦ Crème de Menthe… Και το αγοράζεις…

(Η Κάρρυ Ανν τον φιλά δυνατά και με διάρκεια. Μικρή παύση.)

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Τι ήθελες να ρωτήσεις;

ΤΖΕΦΦ Δεν θυμάμαι;

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Α χα… (Τσουγκρίζουν ποτήρια.) Στη γειά σου.

ΤΖΕΦΦ Στη γειά σου.

(Πίνουν όλο το ποτό τους και φιλιούνται πάλι.)

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Ουάου.

ΤΖΕΦΦ Εντάξει, κύττα να δεις, δεν έχω έρθει για – δηλαδή μού πέρασε από το μυαλό καθώς ερχόμουν, αλλά – πρέπει να σού πω ότι δεν θεώρησα ότι –

(Η Κάρρυ Ανν τον φιλά πάλι. Αυτός απομακρύνεται.)

Περίμενε. Περίμενε…

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Τι συμβαίνει;

ΤΖΕΦΦ Δεν είμαι βέβαιος ότι θα ήταν μιά καλή…

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Ω Θεέ μου. Αρχίζω να αισθάνομαι ηλίθια!

ΤΖΕΦΦ Όχι…

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Καλύτερα να ανοίξει η γη να με καταπιεί. Δεν καταλαβαίνω –Ήρθες εδώ. Τέτοια ώρα. Ήρθες εδώ για ’μένα.

ΤΖΕΦΦ Ναι.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Δεν καταλαβαίνω.

ΤΖΕΦΦ Δεν με γνωρίζεις καλά. Δεν ξέρεις με ποιόν έχεις να κάνεις. Και δεν ξέρω τι έχεις στο μυαλό σου για ’μένα. Θα μπορούσε να – (Μικρή παύση.) Έχω –δηλαδή είχα πρόσφατα ένα μεγάλο σοκ.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Τι σοκ;

ΤΖΕΦΦ Παρά λίγο να με παρέσερνε ένα λεωφορείο.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Σοβαρά;

ΤΖΕΦΦ Ναι. Όχι. Λίγο πριν την έκθεση με τις φωτογραφίες σου. Και από τότε συνέχεια σκέφτομαι. Σχετικά με την ζωή. Τι έχω ζήσει μέχρι τώρα.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Και…;

ΤΖΕΦΦ Δεν ξέρω, μπήκα σ’ ένα ταξί και πλήρωσα τον οδηγό για να κάνει κύκλους γύρω από το τετράγωνο. Μετά θέλησα να με πάει πίσω στο σπίτι μου. Και ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι είχα ζήσει σαν δειλός. Σαν εγωϊστής και γεμάτος άγχος. Και σκεφτόμουνα, όταν κατέβω, θα μπω μέσα σ’ αυτήν την γκαλερί… Φαίνεται παράλογο, αλλά ίσως να υπάρχει ένας βαθύτερος λόγος που ήρθα στην γκαλερί που γίνονταν η έκθεσή σου. Ίσως υπάρχει κάτι εκεί, ίσως κάποιο άτομο, ίσως ένα σημάδι… Θεέ μου, σού φαίνομαι σαν… (Μικρή παύση.) Λέω μαλακίες.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Εντελώς.

ΤΖΕΦΦ Ναι. (Μικρή παύση.) Και μετά είδα τις φωτογραφίες σου. Οι οποίες ήτανε πώς να το πω – πανέμορφες. Και ο θάνατος δεν μού φαίνονταν πλέον – εκείνη τη στιγμή δεν τον φοβόμουνα. Δηλαδή με ενοχλούσε που είχες καταφέρει να δείξεις τον θάνατο τόσο υποφερτόν. Αλλά δεν είχα κανένα άγχος. Γι’ αυτό ήρθα και σε συνάντησα. Σε παρακαλώ, πίστεψέ με. Δεν είμαι κάποιος που – αλλά το έκανα. Και μετά συζητήσαμε, και ήμουνα ξανά ο εαυτός μου. Ή τουλάχιστον όπως θα ήθελα να είναι ο εαυτός μου ή όπως θα μπορούσε να ήταν. Είναι τώρα μια βδομάδα που μιλάμε κάθε μέρα κι αυτή η αίσθηση υπάρχει πάντοτε. Και τώρα βρίσκομαι αυτή τη στιγμή εδώ μ’ αυτήν την αίσθηση και δεν θέλω να την καταστρέψω. (Μικρή παύση.) Σού ακούγομαι κατανοητός.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Μού ακούγεσαι εγωϊστής.

ΤΖΕΦΦ Ναι.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Είχες άγχος.

ΤΖΕΦΦ Ναι.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Καλώς ήρθες στον κόσμο μου.

(Παύση. Η Κάρρυ Ανν τόν πλησιάζει.)

ΤΖΕΦΦ Πρέπει να φύγω τώρα.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Εντάξει.

(Η Κάρρυ Ανν τού παίρνει τι ποτήρι.)

ΤΖΕΦΦ Να σού τηλεφωνήσω το πρωΐ;

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Ναι.

ΤΖΕΦΦ Ίσως να πάμε για φαγητό;

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Καλή ιδέα.

(Η Κάρρυ Ανν τόν πλησιάζει, τόν πιάνει από το χέρι και διασχίζουν το δωμάτιο.)

ΤΖΕΦΦ Δηλαδή δεν φεύγω;

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Όχι εντελώς.

ΤΖΕΦΦ Εντάξει.

(Η Κάρρυ Ανν τόν οδηγεί στην κρεβατοκάμαρα.)

Σκοτάδι.

Πρώτη Πράξη Δεκάτη Σκηνή

Στην κρεβατοκάμαρα της Κάρρυ Ανν.

Η Κάρρυ Ανν και ο Τζεφ στο κρεβάτι, ανάμεσά τους ένα μεγάλο μπωλ με παγωτό.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Τι μαλακία…

ΤΖΕΦΦ Ακριβώς.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Ώστε μεγάλωσες;

ΤΖΕΦΦ Περίπου.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Και αναρωτιέσαι γιατί έχεις άγχος;

ΤΖΕΦΦ Μπορούμε να σταματήσουμε αυτό το θέμα, αν συμφωνείς.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Λυπάμαι. Αλλά αυτό δεν είναι – αυτό δεν είναι συνηθισμένη παιδική ηλικία αυτό θυμίζει μυθιστόρημα του Ντίκενς.

ΤΖΕΦΦ Θα μού δώσεις λίγο παγωτό;

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Γαμώ το, πάρ’ το όλο. Ω Θεέ μου…

ΤΖΕΦΦ Πολλοί άνθρωποι αισθάνονται ακόμη χειρότερα μ’ αυτό.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Όχι και πάρα πολύ. (Τόν φιλά στο μάγουλο.)

ΤΖΕΦΦ Μπορούμε ν’ αλλάξουμε θέμα;

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Και για ποιό θέμα θες να μιλήσουμε;

ΤΖΕΦΦ Εεεε, ας πούμε… για ’σένα;

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Τέλεια.

ΤΖΕΦΦ Σ’ ευχαριστώ πολύ.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Παρακαλώ.

ΤΖΕΦΦ Πώς το κάνεις;

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Ποιό πράγμα;

ΤΖΕΦΦ Πώς διαλέγεις τι θα φωτογραφίσεις.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Δεν ξέρω. Κάτι τραβάει τη προσοχή μου και μετά μού έρχεται μιά ιδέα.

ΤΖΕΦΦ Κι αυτό είναι όλο;

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Ναι.

ΤΖΕΦΦ Και είπες ότι δεν μπορείς να διδάξεις.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ (Τού παίρνει το μπωλ με το παγωτό.) Εμπρός. Σήκω.

ΤΖΕΦΦ Τι;

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Σήκω.

(Αυτός σηκώνεται.)

ΤΖΕΦΦ Τι έγινε;

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Τι τραβάει τη προσοχή σου εκεί;

(Ο Τζεφφ κυττάζει μιά στιγμή έξω.)

ΤΖΕΦΦ Αυτό το ζευγάρι απέναντι. Το κάνουν.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Είσαι ματάκιας.

ΤΖΕΦΦ Έλα τώρα!

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Εντάξει. Και γιατί το ζευγάρι;

ΤΖΕΦΦ Τα πρόσωπά τους μόλις που φαίνονται. Και οι σιλουέτες τους μοιάζουν σαν να παρουσιάζονται μυστικά. Σαν να είχαν για μιά στιγμή κλέψει τον χρόνο.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Αυτό είναι το φωτογραφικό σου θέμα.

ΤΖΕΦΦ Λοιπόν απλά πατάω το κουμπί;

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Ναι. Ή μάλλον καλύτερα έτσι. (Ανοίγει τις περσίδες.) Μέσα από τις περσίδες.

ΤΖΕΦΦ Ναι… Αυτό είναι… Ναι…

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ (Τόν παραμερίζει λίγο.) Εκεί που στέκεσαι έχεις τα φανάρια της διασταύρωσης μέσα στην εικόνα. Καλύτερα θα είναι να τραβήξεις όταν θα είναι κόκκινο. Έτσι είναι περισσότερο –

ΤΖΕΦΦ Τέλεια…

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Μ’ αυτόν τον τρόπο φαίνονται περισσότερο στην άκρη και δεν μοιάζουν να είναι στημένα.

ΤΖΕΦΦ Τέλειο…

(Αυτός κυττάει από το παράθυρο. Αυτή παίρνει μιά φωτογραφική μηχανή και τού τήν δίνει.)

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Τώρα. Πάτα το κουμπί.

ΤΖΕΦΦ Όχι, εσύ.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Όχι. Είναι δική σου η λήψη.

ΤΖΕΦΦ (Κάνει προς τα πίσω.) Όχι, θέλω εσύ να τήν βγάλεις. Πάρε…

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ (Αποφασιστικά.) Τζεφφ. Το λέω σοβαρά. Όχι. (Κάνει προς τα πίσω.) Εμπρός. Μπορείς. (Στέκεται πίσω του.) Το δάχτυλο στο κουμπί.

ΤΖΕΦΦ (Σκοπεύει με την συσκευή.) Έτσι;

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ (Κυττάζει μέσα από το σκόπευτρο.) Ακριβώς έτσι.

(Αυτός πατάει το κουμπί.)

ΤΖΕΦΦ Νομίζω το κατάφερα.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Ναι.

ΤΖΕΦΦ Είμαι ένας καλλιτέχνης.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Όχι εντελώς ακόμη.

ΤΖΕΦΦ Γιατί δεν είμαι; Έβγαλα μιά φωτογραφία. Έχω ένα φωτογραφικό θέμα…

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Α χα.

ΤΖΕΦΦ Λοιπόν…

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Κύττα, έβγαλες μιά σκοτεινή φωτογραφία με ένα κόκκινο φανάρι στην άκρη. Είναι πολύ σκοτεινή και γι’ αυτόν τον φακό πολύ μακριά. Αλλά ως προσπάθεια είναι συμπαθητική.

ΤΖΕΦΦ Δεν ήταν η κατάλληλα κάμερα.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Ναι.

ΤΖΕΦΦ Δεν μού έδωσες την κατάλληλη κάμερα.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Είμαι ένα τέρας.

ΤΖΕΦΦ Ακριβώς. Αλλά ξέρεις κάτι; Έμαθα κάτι.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Έλα τώρα.

ΤΖΕΦΦ Φαίνεται απίστευτο, αλλά δίδαξες.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ (Γελά.) Θέλεις και κάτι ακόμη να μάθεις; (Αφήνει την κάμερα κάτω και τόν σύρει προς το κρεβάτι.)

ΤΖΕΦΦ Δηλαδή δεν τήν χρειάζομαι την μηχανή;

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Α-α. (Τόν ρίχνει στο κρεβάτι και πέφτει πάνω του.)

ΤΖΕΦΦ Ούτε κάτι για να γράψω;

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Α-α.

ΤΖΕΦΦ Δηλαδή να έχω πάλι την λάθος κάμερα.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Α, αυτή ήταν η σωστή κάμερα. (Φιλιούνται. Ξαφνικά εκείνη απομακρύνεται.) Έϊ…

ΤΖΕΦΦ Τι είναι; Έγινε κάτι;

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Αυτό σκέφτεσαι για ’μάς; Ότι κλέβουμε μια στιγμή από τον χρόνο;

ΤΖΕΦΦ Τρεις μέρες τώρα δεν έχουμε βγει απ’ αυτό το δωμάτιο. Αν αυτό λέγεται μιά στιγμή, τότε είναι μιά πολύ μακρά στιγμή.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Ξέρεις τι εννοώ.

ΤΖΕΦΦ Όχι. (Παίρνει το πρόσωπό της στα χέρια του.) Έλα ’δώ. (Παύση.) Όχι.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Εντάξει.

(Φιλιούνται πάλι. Τώρα είναι ο Τζεφφ που απομακρύνεται.)

ΤΖΕΦΦ Ξέρεις κάτι;

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Τι;

ΤΖΕΦΦ Τι θα κάνεις την επόμενη Πέμπτη;

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Τι είναι την επόμενη Πέμπτη;

ΤΖΕΦΦ Ο κολλητός μου και η γυναίκα του θέλουν να σε γνωρίσουν.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Θέλεις να με γνωρίσεις στους φίλους σου;

ΤΖΕΦΦ Ναι.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Πολύ ευχαρίστως.

ΤΖΕΦΦ Ωραία.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Μπορούμε τώρα να επιστρέψουμε στο μάθημα;

ΤΖΕΦΦ Ναι.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Σκέτο ναι;

ΤΖΕΦΦ (Σαν μαθητής.) Μάλιστα, κυρία Ντάλυ.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Αυτό ήταν καλύτερο. Και τώρα στάσου ακίνητος. Δεν θα πονέσεις.

ΤΖΕΦΦ (Τήν κυττά κατάματα.) Ψεύτρα.

(Σκοτάδι.)

Πρώτη Πράξη Δωδεκάτη Σκηνή

ΤΖΕΦΦ Περίμενε λίγο…

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Και τελικά – αυτές οι κοπέλες χωρίς ρούχα και χωρίς εγκέφαλο, για τις οποίες μιλάς, είναι γυναίκες αυτές; Έχουν γίνει πρότυπα για τον ψυχισμό του γυναικείου πληθυσμού. Ποιές είναι αυτές, αυτές που μάς αντιπροσωπεύουν; Εγώ δεν είμαι έτσι. Ούτε η Μαίρη, η φίλη μου, είναι. Καμία από τις γυναίκες που ξέρω δεν είναι έτσι. Άρα λοιπόν, η ιστορική αναλυσούλα σου για τον γυναικείο ψυχισμό βοηθάει να πουλάνε μανόν και αποσμητικά, αλλά δεν καταφέρνει να δείξει την σύνθετη διαδικασία σκέψεως του πενήντα τρία τοις εκατό του παγκοσμίου πληθυσμού. (Μικρή παύση.) Ηλίθιε!

(Μεγάλη παύση.)

…………………………………………………………………………………………………

Δεύτερη Πράξη Δεύτερη Σκηνή

Ένα τραπέζι σ’ ένα ήσυχο εστιατώριο. Ο Τζεφφ και η Κάρρυ Ανν κάθονται μετά το φαγητό και πίνουν. Είναι κάπως πιωμένοι.

ΤΖΕΦΦ Ήθελα να γινόμουνα μαραγκός.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Αλήθεια;

ΤΖΕΦΦ Ναι. Μιά μέρα ο πατέρας μου κι εγώ είχαμε μιά από τις έξη συζητήσεις που κάναμε ποτέ. Πρέπει να ήμουνα περίπου οχτώ ετών. Με ρώτησε τι ήθελα να γίνω. Είπα ότι ήθελα να φιάχνω έπιπλα για φτωχές οικογένειες. Έπρεπε να έβλεπες το πρόσωπό του. Αυτός περίμενε ότι θα τού έλεγα ότι ήθελα να γίνω πυροσβέστης ή παίχτης του μπέϊζμπωλ. Τού είπα ότι οι φτωχοί άνθρωποι χρειάζονται έπιπλα που ίσως δεν μπορούν να αγοράσουν. Εγώ θα ζητούσα μόνον σαράντα δολάρια. Τόν ρώτησα εάν ήταν πολλά.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Τι ωραία.

ΤΖΕΦΦ Βρίσκεις; Αυτός καθότανε εκεί, με κυττούσε, σαν να ήμουνα κανένας καημένος – ρούφηξε την πίπα του και με κύτταξε απορημένος. Στο τέλος είπε με σχεδόν απόλυτη βεβαιότητα: «Θα καταντήσεις ένας αποτυχημένος. Αυτό να το βάλεις στο μυαλό σου!»

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Πλάκα μού κάνεις;

ΤΖΕΦΦ Όχι. Αυτό ακριβώς είπε. Και δεν ξέρω γιατί – ήμουνα παιδί ακόμη, αλλά θεώρησα ότι είχα την απόλυτη απάντηση και τού είπα: «Ο Ιησούς έφιαχνε έπιπλα και δεν ήταν ένας αποτυχημένος.» Τότε αυτός ξεφύσηξε και είπε: «Ναι, αλλά πώς τέλειωσε;» Και μετά συνέχισε να βλέπει τον αγώνα μπέϊζμπωλ στην τηλεόραση. Αυτό ήταν το τέλος της μικρής συζήτησης μεταξύ πατέρα και γυιού. Αλλά και της επιθυμίας μου να γίνω μαραγκός.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Τι μαλάκας ήταν.

ΤΖΕΦΦ Ναι. (Μικρή παύση.) Κι εσύ;

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Τι πράγμα;

ΤΖΕΦΦ Τι ήθελες να γίνεις όταν ήσουνα –

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Φωτογράφος.

ΤΖΕΦΦ Μάλιστα.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Δεν ξέρω γιατί.

ΤΖΕΦΦ Και πώς ήξερες ότι –

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Ας το αφήσουμε αυτό.

ΤΖΕΦΦ Γιατί;

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Γιατί; Γιατί πρέπει εγώ – ήδη εσύ έδειξες πόσο μεγάλος μαλάκας ήταν ο πατέρας σου.

ΤΖΕΦΦ Και…;

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Και ο δικός μου όχι. Αλλά δεν μού ’ρχεται τώρα να κάθομαι και να –

ΤΖΕΦΦ Έλα, πες μου. Εμένα δεν με πειράζει. Δεν θα ξαναμιλήσουμε – πες μου γι’ αυτόν.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Τζεφφ…

ΤΖΕΦΦ Τι;

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Ωραία λοιπόν. Γαμώ το, δεν ξέρω εσύ τι σκέφτεσαι – (Μικρή παύση.) Για ’μένα ήταν ο ήρωάς μου. Όταν με τύλιγε με τα χέρια του, αισθανόμουνα – δεν ξέρω. Ήταν…

ΤΖΕΦΦ Τι ήταν;

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Ήταν ένας καλλιτέχνης. Ή τουλάχιστον όπως εγώ φανταζόμουνα έναν καλλιτέχνη. Θετικός, φιλομαθής, ευαίσθητος. (Μικρή παύση.) Μπορεί και να μην μού ήταν πάντοτε ξεκάθαρο ότι ήθελα να γίνω φωτογράφος. Αλλά απ’ όσο θυμάμαι, ήθελα να γίνω σαν εκείνον.

ΤΖΕΦΦ Αυτός ήταν φωτογράφος;

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Ναι.

ΤΖΕΦΦ Πόσο καλός φωτογράφος;

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Καλός;

ΤΖΕΦΦ Ήταν τόσο ταλαντούχος όπως –

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Εγώ δεν βλέπω την Τέχνη με όρους καλού και κακού.

ΤΖΕΦΦ Εντάξει.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Ήταν ειλικρινής. Αυτό ακριβώς ήταν – ήταν ειλικρινής. (Μικρή παύση.) Μού έκανε δώρο την πρώτη μου φωτογραφική μηχανή όταν ήμουνα τεσσάρων ετών. Όταν είχε ελεύθερο χρόνο, με έπαιρνε και πηγαίναμε να βγάλουμε φωτογραφίες. Με βοήθησε να εμφανίσω το πρώτο μου φιλμ. Δεν μιλούσε ποτέ – πώς να το πω – δεν μού μιλούσε ποτέ σαν να ήμουνα παιδάκι. Ποτέ δεν μού έκανε παρατήρηση. Όλα τα πράγματα τα – μοιραζότανε μαζί μου. Έλεγε συχνά ότι η φωτογραφία έχει αξιοπρέπεια. Ανεξάρτητα από το κίνητρο… όσο σκληρό κι είναι το θέμα, η φωτογραφική μηχανή μπορεί να το περιβάλει με αξιοπρέπεια…

ΤΖΕΦΦ Αυτές τις φωτογραφίες με τα νεκρά ζώα τίς τράβηξες όταν εκείνος ήταν άρρωστος;

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Ναι.

ΤΖΕΦΦ Άρα αυτό ήταν, λοιπόν.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Τι εννοείς;

ΤΖΕΦΦ Το πρώτο βράδυ. Με είχες ρωτήσει γιατί με είχαν αναστατώσει οι φωτογραφίες. Αυτή ήταν η αιτία. Ο θάνατος φαίνονταν αξιοπρεπής. Αυτό αισθανόμουνα εκείνο το βράδυ. Και γι’ αυτό ήμουνα αναστατωμένος.

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Δεν καταλαβαίνω.

ΤΖΕΦΦ Και ανακουφισμένος…

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Τι εννοείς; Γιατί σκέφτεσαι τον –

ΤΖΕΦΦ Εσύ είσαι η γυναίκα που πάντοτε είχα ονειρευτεί.

(Μιά τρομακτική αποκάλυψη.)

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ (Ξαφνικά πανικοβλημένη.) Τζεφφ, σε παρακαλώ –

ΤΖΕΦΦ Να λοιπόν η διαπίστωση.

(Ξαφνικά εκείνη παρατηρεί κάτι στο πρόσωπό του που μέχρι τότε δεν είχε δει.)

ΚΑΡΡΥ ΑΝΝ Σε ικετεύω, μην το πεις.

ΤΖΕΦΦ Έχω καρκίνο στο πάγκρεας.

(Εκείνη τόν χαστουκίζει στο πρόσωπο. Αυτός κάθεται ακίνητος, χωρίς να τήν κυττάζει.)

(Σκοτάδι.)

Δεύτερη Πράξη Έκτη Σκηνή

Ένα άθλιο μπαρ.

Ο Τέρρυ κάθεται στο μπαρ, λυώμα στο μεθύσι. Είναι ο μόνος πελάτης. Η Μιχαέλα, η μπαργούμαν, τόν σερβίρει. Είναι φτηνιάρικα αισθησιακή.

ΤΕΡΡΥ Άλλο ένα.

ΜΙΧΑΕΛΑ Βεβαίως. (Τού σερβίρει ουΐσκι.)

ΤΕΡΡΥ Πώς σε λένε;

ΜΙΧΑΕΛΑ Μιχαέλα.

ΤΕΡΡΥ Μιχαέλα. (Μικρή παύση.) Όπως Μιχάλης. Και γαμώ το όνομα.

ΜΙΧΑΕΛΑ Είσαι πολύ γλυκός.

ΤΕΡΡΥ Γλυκός, ε;

ΜΙΧΑΕΛΑ Ο πατέρας μου ήθελε αγόρι.

ΤΕΡΡΥ Τι μαλάκας.

ΜΙΧΑΕΛΑ Μέχρι όταν ήμουνα πέντε ετών, αρνιότανε να με παραδεχτεί. Με σύσταινε στον κόσμο σαν γυιό του.

ΤΕΡΡΥ Με τέτοια βυζιά;

ΜΙΧΑΕΛΑ Ναι, αλλά όταν ήμουνα πέντε, δεν τα είχα.

ΤΕΡΡΥ Γαμώ το.

(Ο Τέρρυ ψάχνει στην τσέπη του και βγάζει ένα χοντρό μάτσο με χαρτονομίσματα. Το ακουμπάει πάνω στον πάγκο. Ενώ η Μιχαέλα παίρνει το χαρτονόμισμα που αντιστοιχεί στο ποτό, αυτός βγάζει ένα μπουκαλάκι και ρουφάει μιά πρέζα κοκαΐνη.)

ΜΙΧΑΕΛΑ Όχι τόσο φανερά, εντάξει;

ΤΕΡΡΥ Έλα τώρα. (Αδειάζει το ποτήρι του.) Θες;

ΜΙΧΑΕΛΑ Όχι, ευχαριστώ.

ΤΕΡΡΥ Όπως θες. (Παίρνει άλλη μια ρουφιξιά και ξαναβάζει το μπουκαλάκι στην τσέπη.) Δώσ’ μου άλλο ένα.

(Εκείνη παίρνει άλλο ένα χαρτονόμισμα από το μάτσο και τού δίνει τα υπόλοιπα χαρτονομίσματα.)

ΜΙΧΑΕΛΑ Πάρ’ τα από ’δώ.

ΤΕΡΡΥ Γιατί; Τι πειράζει;

ΜΙΧΑΕΛΑ Σε παρακαλώ πάρ’ τα από ’δώ.

ΤΕΡΡΥ Καλά.

(Αυτός τα παίρνει. Εκείνη τού σερβίρει άλλο ένα.)

ΜΙΧΑΕΛΑ Πολύ καλό ρολόϊ…

ΤΕΡΡΥ Θες κι εσύ ένα;

ΜΙΧΑΕΛΑ Και βέβαια. Αλλά δεν μού φτάνουν ούτε οι μισθοί ενός έτους.

ΤΕΡΡΥ Α χα.

ΜΙΧΑΕΛΑ Εσύ τι δουλειά κάνεις;

ΤΕΡΡΥ Εγώ; Δεν ξέρω. Εξημερώνω λιοντάρια.

ΜΙΧΑΕΛΑ Αλήθεια;

ΤΕΡΡΥ Για τα τσίρκα.

ΜΙΧΑΕΛΑ Γουστάρω.

ΤΕΡΡΥ Ναι. (Παίρνει άλλη μιά ρουφηξιά.) Έϊ. Σκέτα σκατά, ε;

ΜΙΧΑΕΛΑ Τι πράμα;

ΤΕΡΡΥ Λέω, σκατά αυτή η ιστορία με τον πατέρα σου. Σκέτα σκατά.

ΜΙΧΑΕΛΑ Και δυστυχώς αυτό δεν ήταν το χειρότερο.

ΤΕΡΡΥ Η ζωή είναι σκατά. (Μικρή παύση.) Η ζωή είναι σκατά. Εσύ τι λες;

ΜΙΧΑΕΛΑ Δεν έχω ιδέα.

ΤΕΡΡΥ Ναι. Σκατά. Πατεράδες συμπεριφέρονται στις κόρες σαν να ήταν αγόρια. Γυναίκες κερατώνουν τους άντρες τους. Βουτάνε τα παιδιά τους και εξαφανίζονται και μένουν πίσω οι ταλαίπωροι οι άντρες και κλαψουρίζουν μέσα στην δυστυχία τους. Τι τούς έχει μείνει; Να πάνε να κρεμαστούνε. Η ζωή είναι γεμάτη ανθρώπους που τούς πυροβολούνε και γεμάτη μαλάκες τους οποίους αυτοί αγαπάνε. Ή μισούν. Ή εγκαταλείπουν. Κι όλα τ’ άλλα είναι δράμα. Αυτή είναι η ζωή. Η ζωή είναι ένας φράχτης με δράματα. Κι όταν κάποιος έχει μπροστά του ένα δράμα, δεν μπορεί τίποτ’ άλλο να κάνει, παρά να παλέψει. Συνέχεια παλεύει κάποιος γιατί φοβάται να μη τού τή φέρουν. Γι’ αυτό κρύβει τη σκατένια του τη ζωή. Από φόβο. Από φόβο μήπως αποτύχει. Από φόβο μήπως πετύχει. Από φόβο μήπως τόν εγκαταλείψουν. Από φόβο μήπως πάει στην κόλαση… ή στον παράδεισο… ή κάνει ένα μεγάλο ταξίδι. Από φόβο μήπως προδώσει το πνεύμα του πατέρα του ο οποίος τον είχε απαρνηθεί. Έναν πατέρα που τόν είχε σκοτώσει στο ξύλο. Έναν πατέρα που γυρνάει μεθυσμένος σπίτι και βάζει χέρι σε κάποιον. Σκατά, πάντοτε φοβόμαστε μήπως τόν απογοητεύσουμε! Γι’ αυτό χωνόμαστε σε ό,τιδήποτε, σε μιά οποιαδήποτε τρύπα στον τοίχο. Μόνοι μας. Πεθαμένοι από φόβο.

(Άλλη μια ρουφηξιά.)

ΜΙΧΑΕΛΑ Μάλλον έχεις δίκαιο.

ΤΕΡΡΥ Ναι, ε;

ΜΙΧΑΕΛΑ Λίγο πολύ.

ΤΕΡΡΥ Εσύ φοβάσαι;

ΜΙΧΑΕΛΑ Νομίζω ναι.

ΤΕΡΡΥ Φοβάσαι να ζήσεις την ζωή σου;

ΜΙΧΑΕΛΑ Δεν ξέρω. Ναι.

ΤΕΡΡΥ Γι’ αυτό είσαι σ’ αυτήν εδώ την τρύπα;

ΜΙΧΑΕΛΑ Είναι μιά δουλειά.

ΤΕΡΡΥ Δουλειά; Αυτό δεν είναι δουλειά. Αυτό είναι τιμωρία.

ΜΙΧΑΕΛΑ Ναι, αλλά τουλάχιστον γνωρίζω διάφορους ενδιαφέροντες φιλοσόφους… και διάφορους μαλάκες.

(Μικρή παύση.)

ΤΕΡΡΥ Θα μπορούσες κάτι καλύτερο να κάνεις, αν ήθελες.

ΜΙΧΑΕΛΑ Ναι, ε; Σαν τι; Έχεις να μού προτείνεις καμιά δουλειά. Να εξημερώνω λιοντάρια;

ΤΕΡΡΥ Έχεις απολυτήριο Λυκείου;

ΜΙΧΑΕΛΑ Δηλαδή χρειάζεται απολυτήριο Λυκείου για να εξημερώνεις λιοντάρια; (Μικρή παύση.) Όχι, δεν έχω.

ΤΕΡΡΥ Είσαι πολύ σέξυ, θα μπορούσες να κάνεις βίζιτες.

ΜΙΧΑΕΛΑ Χέσε μας.

ΤΕΡΡΥ Έτσι, ε; Δηλαδή νομίζεις ότι η δουλειά που κάνεις είναι καλύτερη; Νομίζεις ότι είναι λιγότερο υποτιμητική; Μ’ αυτό το κολλητό τοπ – που καμαρώνεις γι’ αυτό. Όλα είναι θέμα οπτικής γωνίας. Καθαρά οπτικής γωνίας. (Μιά ρουφηξιά.) Θα σού κάνω μιά πρόταση. Θα σού δώσω εκατό δολλάρια για να πιάσω τα βυζιά σου.

ΜΙΧΑΕΛΑ Χέσε μας.

ΤΕΡΡΥ Τριακόσια. Σού δίνω τριακόσια δολλάρια. Στο χέρι. Μετρητά.

(Εκείνη τόν κυττάει με βλοσυρό βλέμμα.)

ΜΙΧΑΕΛΑ Μού δίνεις τριακόσια δολλάρια για να πιάσεις τα βυζιά μου.

ΤΕΡΡΥ Ακριβώς. Και ξέρεις ότι τα έχω. Εσύ απλά να αποφασίσεις, αν αξίζει τόσο. Εσύ απλά να αποφασίσεις, αν τα θες. Και να αποφασίσεις τι είμαι, τρελός ή φιλόσοφος. (Τήν κυττά στα μάτια.) Τι σκέφτεσαι;

(Τόν κυττά κι αυτή στα μάτια.)

ΜΙΧΑΕΛΑ Ακούμπησέ τα στον πάγκο.

(Αυτός χαμογελά, ψάχνει στην τσέπη του, μετράει τριακόσια δολλάρια και τα αφήνει στον πάγκο. Εκείνη τον παρακολουθεί ακίνητη. Μετά από λίγα δευτερόλεπτα εκείνη πλησιάζει, σηκώνει την μπλούζα της και του προσφέρει τα βυζιά της. Αυτός σκύβει προς τα μπρος, ακουμπά τα χέρια του πάνω στα βυζιά και τα χαϊδεύει. Συνεχίζουν να κυττιούνται στα μάτια. Στο τέλος…)

Αρκετά.

(Αυτός δεν ακούει.)

Αρκετά!

(Εκείνη κάνει ένα βήμα πίσω και σπρώχνει μακριά τα χέρια του. Κατεβάζει την μπλούζα της και παίρνει τα χρήματα.)

ΤΕΡΡΥ (Χαμογελά.) Τώρα έγινες πουτάνα. Ποιά δουλειά είναι χειρότερη;

(Αυτός βγάζει το μπουκαλάκι και παίρνει μιά μεγάλη ρουφιξιά γελώντας δυνατά. Εκείνη απομακρύνεται.)

ΜΙΧΑΕΛΑ Ω Θεέ μου…

(Αυτός γελάει πάλι.)

Τι άνθρωπος…

ΤΕΡΡΥ Τι έγινε;

ΜΙΧΑΕΛΑ (Σοβαρά.) Η μύτη σου…

(Τώρα γίνεται φανερό ότι η μύτη του τρέχει πολύ αίμα. Αυτός σκουπίζει την μύτη του με το χέρι και βλέπει το αίμα.)

ΤΕΡΡΥ Γαμώ το.

ΜΙΧΑΕΛΑ Χριστέ μου.

(Τώρα αίμα γεμίζει τα πάντα, τα χέρια του, το πουκάμισό του…)

ΤΕΡΡΥ Πάγο! Γρήγορα!

(Εκείνη δεν κινείται.)

Γαμώ το, φέρε πάγο. Γαμώ το – αυτό είναι – σκατά, δώσ’ μου – γαμώ το.

(Τα γόνατά του λυγίζουν…)

Γαμώ το, το κεφάλι μου είναι –

(Μικρή παύση.)

Βοήθησέ με, σε παρακαλώ…

(Αυτός σωριάζεται στο πάτωμα μαζί με το σκαμνί. Και μένει ακίνητος.)

ΜΙΧΑΕΛΑ Γαμώ το.

(Εκείνη βγαίνει από πίσω από τον πάγκο και στέκεται από πάνω του. Τόν σκουντάει.)

Έϊ.

(Τίποτε. Τόν σκουντά πιο δυνατά.)

Έϊ.

(Καμία αντίδραση. Εκείνη ψάχνει στην τσέπη του, βγάζει τα μάτσο με τα χαρτονομίσματα και το βάζει μέσα στα ρούχα της. Μετά, εντελώς απρόσμενα, τόν πατάει με τα πόδια της. Έπειτα τόν φτύνει.)

Βρωμόσκατο.

(Πηγαίνει πίσω από τον πάγκο και παίρνει το κινητό της.)

(Στο κινητό.) Ναι. Έχουμε εδώ στο μπαρ έναν πρεζάκια. Κάτι έχει πάθει. Στείλ’τε ένα ασθενοφόρο. Ναι, είμαστε –

(Με την άκρη του ματιού της.)

Γαμώ το…

(Εκείνη κλείνει το κινητό. Ο Τέρρυ σαλεύει. Σηκώνεται βογγώντας. Το πρόσωπό του και το πουκάμισό του είναι γεμάτα αίματα. Φτάνει τρικλίζοντας στον πάγκο. Η Μιχαέλα οπισθοχωρεί φοβισμένη, αλλά γιατί; Αυτός την κυττά, βγάζει το ρολόϊ από το χέρι του και το πετά πάνω στον πάγκο.)

ΤΕΡΡΥ Κέρδισες. (Γυρίζει και βγαίνει από το μπαρ.)

(Σκοτάδι.)