"σχετικά με την συγγραφέα ΙΙ" ο πρόλογος του έργου

αγάπη σε παροξυσμό

ο πρόλογος του έργου "σχετικά με την συγγραφέα ΙΙ"

Μιλά η συγγραφέας.

Κάνω σεξ όπως οι άντρες. Με το γράψιμο. Το στυλό που κρατώ και που ξεπροβάλλει μέσα από τα δάχτυλά μου είναι ο πούτσος μου. Χύνω μελάνι πάνω στην λευκή, παρθένα κόλλα χαρτιού. Όταν ήμουν μικρό κορίτσι, μού στοίχιζε που δεν είχα πούτσο όπως τ’ αγόρια. Ποτέ δεν έχω κάνει σεξ με άντρες. Αυτό που δεν ανέχομαι είναι να μπαίνει ένας άντρας μέσα στο σώμα μου. Δεν ανέχομαι ένας άντρας να βάζει μέσα μου τον πούτσο του, για τον ίδιο λόγο που δεν θα ανεχόμουνα να μού βάλει κάποιος το δάχτυλό του μέσα στη μύτη μου. Έχουν μπει στο μουνί μου, στον κώλο μου, στο στόμα μου μόνον γυναικεία δάχτυλα. Τα γυναικεία δάχτυλα έχουν αυτό το δικαίωμα.

Κάνω σεξ με τους ήρωες και τις ηρωΐδες των ιστοριών μου. Κάθομαι στο τραπέζι, μπροστά μου μιά λευκή κόλλα χαρτιού, το στυλό μου, και περιμένω. Είμαι πουτάνα και κάνω πιάτσα για ήρωες ιστοριών. Δεν έχω δουλειά κάθε μέρα.

Είναι δύσκολο να χωρίσω από τους ήρωες των ιστοριών μου. Αλλά πρέπει. Μ’ ερωτεύονται εκείνοι, όχι εγώ αυτούς.

Θέλω να μείνω σ’ ένα κάμπινγκ. Αλλά για κάποιους λόγους αυτό είναι αδύνατο. Όμως δεν θέλω να περιγράψω την ιστορία μιάς γυναίκας που πάει στο κάμπινγκ μαζί μ’ έναν άντρα. Θέλω, εδώ, μέσα στο δωμάτιό μου, μπροστά στο τραπέζι μου, μπροστά στην λευκή κόλλα χαρτιού να ζήσω τη ζωή του κάμπινγκ σε πραγματικό χρόνο. Ας πούμε ότι εκείνος κι εγώ είμαστε μέσα στο αυτοκίνητό του, μόλις έχουμε φτάσει στη ρεσεψιόν του κάμπινγκ, σταματάμε, βάζει τον λεβιέ των ταχυτήτων στο νεκρό σημείο, βάζει χειρόφρενο, ξεκουμπώνει την ζώνη ασφαλείας, ανοίγει την πόρτα, βγαίνει, πλησιάζει το παράθυρο της ρεσεψιόν, ρωτάει εάν υπάρχουν άδειες θέσεις, κλπ, κλπ. Όλα αυτά που είπα έως εδώ είναι όπως θα τα έγραφε ένας οποιοσδήποτε συγγραφέας. Ενώ αυτά που έγραψα χρειάζονται δεκαπέντε δευτερόλεπτα να διαβαστούν, στην πραγματικότητα όλη αυτή η σειρά των πράξεων χρειάζεται πενήντα δευτερόλεπτα για να γίνουν. Θέλω να γράψω μιά ιστορία όπου, ας πούμε, τα πενήντα δευτερόλεπτα πραγματικού χρόνου να χρειάζονται πενήντα δευτερόλεπτα για να διαβαστούν. Εάν μέναμε σ’ ένα κάμπινγκ μιά βδομάδα, θα έπρεπε να χρειάζονταν μιά βδομάδα για να διαβάζονταν η αφήγηση της διαμονής στο κάμπινγκ.

Δεν έχω άλλον τρόπο για να βρεθώ στο κάμπινγκ, παρά να περιγράψω μ’ αυτόν τον τρόπο μιά διαμονή μου εκεί.

Να περιγράψω σε πραγματικό χρόνο ένα φιλί στο στόμα. Να περιγράψω την πράξη μόνον, όχι συναισθήματα. Τα χείλη είναι ήδη ανοιχτά πριν αρχίσει το φιλί. Το φιλί αρχίζει απ’ αυτή τη στιγμή. Τα δυό ζευγάρια ανοιγμένων χειλιών ακουμπούν σφιχτά το ένα πάνω στο άλλο, ταυτόχρονα η γλώσσα μου συναντά την άλλη γλώσσα. Η γλώσσα μου προσπαθεί να πιέσει την άλλη γλώσσα, η άλλη γλώσσα προσπαθεί κι εκείνη να πιέσει την δική μου. Και οι δύο γλώσσες τεντώνονται, γίνονται σκληρές. Αισθάνομαι την γεύση του τσιγάρου και της καραμέλας μέντα που έχει το άλλο στόμα. Οι γλώσσες μας παλεύουν, τρίβονται πάνω στα δόντια. Το άλλο πρόσωπο με το οποίο φιλιέμαι, απότομα βγάζει την γλώσσα του από το στόμα μου κι αμέσως δαγκώνει το κάτω χείλος μου, εγώ βγάζω μιά πνιγμένη κραυγή, πονάω, το άλλο πρόσωπο ξαναβάζει τη γλώσσα του μέσα στο στόμα μου, εγώ ρουφάω τη γλώσσα του, τη ρουφάω πολύ δυνατά, το άλλο πρόσωπο βγάζει μιά κραυγή πόνου, εγώ εξακολουθώ να ρουφάω τη γλώσσα του, με πολύ δυσκολία το άλλο πρόσωπο τραβάει τη γλώσσα του έξω από το στόμα μου, κυττάζω την όψη του που είναι συσπασμένη από τον πόνο.

Σύμφωνα με το χρονόμετρο χρειάστηκα ένα λεπτό και δεκατέσσερα δευτερόλεπτα για να διαβάσω το κείμενο. Τόσο θα διαρκούσε στην πραγματικότητα αυτό το φιλί. Η περιγραφή του φιλιού συμπίπτει με τον πραγματικό χρόνο του φιλιού. Αν κάναμε σεξ επί δύο ώρες, η περιγραφή θα έπρεπε να διαρκέσει δύο ώρες. Η περιγραφή μιάς ζωής θα έπρεπε να χρειάζεται μιά ζωή για να διαβάζονταν. Γράφω για να ζήσω καταστάσεις που δεν μπορώ να ζήσω αλλοιώς.

Κάποιες φορές μπορώ να ζήσω πραγματικά μιά κατάσταση και ταυτόχρονα να ζήσω την ίδια κατάσταση μέσα από το γράψιμο. Ο αυνανισμός, ας πούμε. Με το ένα χέρι χαϊδεύω την κλειτορίδα μου και με το άλλο γράφω περιγράφοντας αυτό που κάνω. Παρά το γεγονός ότι ταυτόχρονα αυνανίζομαι και γράφω, μπορώ να συγκεντρωθώ και στα δύο και να έχω στο τέλος και οργασμό και έτοιμο ένα κείμενο.

Ένα ρολλό χαρτιού περιτυλίγματος, πλάτους ενός μέτρου και είκοσι εκατοστών. Πολύ φαρδύ, δηλαδή. Λέω στην Τζίνα να μού κόψει απ’ αυτό το ρολό ένα κομμάτι μήκους έξη μέτρων. Το απλώνει κάτω στο πάτωμα. Εγώ είμαι γυμνή. Πατώ πάνω στο χαρτί. Λυγίζω τα γόνατά μου σε βαθύ κάθισμα. Η Τζίνα μού βάζει έναν χοντρό μαρκαδόρο στο μουνί μου κι αρχίζω να γράφω πάνω στο χαρτί. Δεν έχω χέρια. Πριν χρόνια, σ’ ένα ατύχημα, έχασα και τα δυό χέρια μου. Τώρα γράφω ένα μυθιστόρημα. Οι φίλες μου με συμπαραστέκονται σ’ αυτή μου την ατυχία. Όταν μού γράφουν γράμματα, τα γράφουν και αυτές με τον ίδιο τρόπο, με το μουνί τους. Εάν ο Εμίλ Ζολά ήταν γυναίκα χωρίς χέρια, θα έγραφε το «Κατηγορώ» με το μουνί του.