"η διαθήκη της ζωγράφου" ντα Σίλβα
μανία θεάτρου
Les cheveux du soleil sont nos mains aussi.
Και τα μαλλιά του ήλιου είναι χέρια μας επίσης.
Sophie Podolski
"βιβλιοθήκη"
έργο του 1955 της ζωγράφου
Βρίσκεται σε ιδιωτική συλλογή.
Το κείμενο που ακολουθεί βρέθηκε στα χειρόγραφα της ζωγράφου μετά τον θάνατό της. Είχε την επιγραφή Testameno (διαθήκη).
Η μετάφραση από τα πορτογαλικά είναι του Γιάννη Φαρμακίδη.
Μαρία Ελένη Βιέϊρα ντα Σίλβα
Maria Helena Vieira da Silva
Πορτογαλία 1908 - 1992
Testamento
Διαθήκη
Eu lego aos meus amigos
um azul cerúleo para voar alto
um azul cobalto para a felicidade
um azul ultramarino para estimular o espírito
um vermelhão para fazer circular o sangue alegremente
um verde musgo para acalmar os nervos
um amarelo ouro: riqueza
um violeta cobalto para sonhar
um garança que faz ouvir o violoncelo
um amarelo barite: ficção científica, brilho, resplendor
um ocre amarelo para aceitar a terra
um verde veronese para a memória da primavera
um anil para poder afinar o espírito pela tempestade
um laranja para exercer a visão de um limoeiro ao longe
um amarelo limão para a graça
um branco puro: pureza
terra de siena natural: a transmutação do ouro
um preto sumptuoso para ver Ticiano
uma terra de sombra natural para aceitar melhor a melancolia negra
uma terra de siena queimada para noção de duração
Αφήνω στους φίλους μου
ένα γαλάζιο του ουρανού για να πετούν ψηλά
ένα μπλέ του κοβαλτίου για την ευτυχία
ένα βαθύ μπλέ του ωκεανού για να διεγείρει το πνεύμα
ένα κόκκινο της φωτιάς για να κυλά χαρούμενο το αίμα
ένα πράσινο των βρύων για να καταπραΰνει τα νεύρα
ένα κίτρινο καθαρό: πλούτος
ένα βιολετί του κοβαλτίου για το όνειρο
μια κόκκινη λάκα που κάνει ν’ ακούγεται το βιολοντσέλο
ένα κίτρινο του καδμίου: επιστημονική φαντασία, λάμψη, καταύγασμα
ένα κίτρινο της ώχρας για να δεχτούν την γη
ένα πράσινο της Βερόνας για την ανάμνηση της ανοίξεως
ένα λουλακί για το ταίριασμα του πνεύματος με την καταιγίδα
ένα πορτοκαλί για να ασκείται η όραση στη θέα μιάς λεμονιάς από μακριά
ένα κίτρινο του λεμονιού για την χάρη
ένα λευκό καθαρό: αγνότητα
ένα καφεκόκκινο φυσικής γης της Σιένας: μεταστοιχείωση του χρυσού
ένα μαύρο μεγαλόπρεπο για να βλέπουν τον Τισιάνο
ένα σκούρο καφέ της γης για να αποδεχτούν καλύτερα την μαύρη μελαγχολία
ένα σκούρο καφεκόκκινο καμένης γης της Σιένας για το αίσθημα της διάρκειας.