Geschiedenis van Ter Apel

Het dorp is ontstaan bij het klooster Ter Apel, dat vanaf de 13e eeuw een voorwerk van de premonstratenzers was en vanaf 1465 een klooster van de orde van het Heilig Kruis. In 1465 werd begonnen met de bouw van het klooster. Het klooster ligt op een beboste zandrug langs de eeuwenoude handelsroute van Münster naar Groningen. Stormen, brand en hoge onderhoudskosten zorgden voor grote problemen in de eeuwen na 1600.

In 1594 werd het klooster geseculariseerd bij de reductie van Groningen. In 1619 verwierf de stad Groningen Westerwolde en daar hoorde ook het klooster, het er tegenover gelegen brouw- en bakhuis (nu Hotel Boschhuis) en de bijbehorende gronden bij. In de loop van de tijd plantte de stad steeds meer bossen aan op deze gronden. Tussen 1931 en 1933 werden de overgebleven delen van het klooster gerestaureerd. In 1976 deed de stad het hele complex (klooster, Boschhuis en een deel van het bos) voor een symbolisch bedrag over aan het Rijk. Het bos kwam daarbij in eigendom van Staatsbosbeheer. De landbouwgronden van het Landbouwbedrijf Ter Apel van de stad Groningen zijn in 1987 ook verkocht omdat ze de stad alleen maar geld kostten. Veel van het oude klooster ging helaas verloren maar dankzij een herstelplan is nog een hoop gerestaureerd. Sinds 1992 behoort Museum Klooster Ter Apel tot de UNESCO Top 100′ van onroerende objecten in Nederland.