Geschiedenis van Hellevoetsluis

Hellevoetsluis groeide na 1600 uit tot de belangrijkste oorlogshaven van Holland. De schepen van de Admiraliteit van Rotterdam werden hier schoongemaakt, hersteld en uitgerust. In de loop der jaren ontwikkelde zich aan weerszijde van het Dok en de Haven een bescheiden dorp. Naar aanleiding van de Tweede Engelse Oorlog werden in 1665 de eerste verdedigingswerken aangelegd. Dertig jaar later werd begonnen aan een nieuw vestingstelsel, waarbij de marinehaven haar kenmerkende vorm kreeg die nog altijd herkenbaar is. In de zeventiende eeuw werden bovendien het Landshuis, de hervormde kerk en de basis voor het admiraliteitsmagazijn gebouwd. Ondertussen hielden de bewoners van de omringende polders Nieuwenhoorn en Nieuw-Helvoet (ter bedijking uitgegeven in 1367 en 1394) zich voornamelijk bezig met landbouw en veeteelt.

In 1830 werd dwars door de polder Nieuwenhoorn het Kanaal door Voorne gegraven, waarna Hellevoetsluis steeds meer de rol van voorhaven van Rotterdam bekleedde. Jaarlijks passeerden duizenden schepen de sluis, zodat ook in Hellevoetsluis een levendige handel ontstond en er voor de vele passanten het nodige vertier te vinden was. Na de opening van de Nieuwe Waterweg begon de ondergang van Hellevoetsluis. Veel werk en bewoners verplaatsten zich naar Rotterdam. Tijdens de Tweede Wereldoorlog sloopte de bezetter vrijwel alle woningen in het westelijk deel van de vesting. Decennialang leek Hellevoetsluis die klap niet te boven te kunnen komen.

Na een gemeentelijke herindeling, waarbij Hellevoetsluis, Nieuw-Helvoet en Nieuwenhoorn in 1960 werden samengevoegd tot de gemeente Hellevoetsluis, kreeg de gemeente in 1976 echter de status van groeigemeente. Er werden grote wijken aangelegd en het aantal inwoners passeerde enkele jaren geleden de 40.000. Sinds de jaren negentig wordt steeds meer nadruk gelegd op de toeristische mogelijkheden die de haven van Hellevoetsluis voor watersporters biedt.