Fotoblog 1080

Aan de Dijk in Eersel, op plaats waar nu het gemeentehuis staat, werd in 1901 gestart met de bouw van een nieuw klooster. Dit initiatief tot het oprichten en het bouwen van een klooster was mogelijk geworden omdat de voormalige burgemeester van Eersel Petrus Jacobus de Kort na zijn overlijden in 1899 bij testament zijn huis en omliggende landerijen vermaakt had aan de kapelaan Jos. van Eyl, en via hem aan de RK kerkbestuur van de St. Willibrordus parochie. 

De Zusters van Liefde gaven onderwijs, hadden een sanatorium voor tbc-patiënten en een koloniehuis voor zwakke kinderen. Later verpleegden ze ook geestelijk gehandicapten. In de loop van de oorlog wordt onderdak verleend aan een aantal onderduikers, Engelse piloten en veel vluchtelingen, waaronder de 80 studenten van het klein seminarie "Beekvliet", uit St. Michielsgestel en de TBC-patienten van sanatorium "Kalorama" uit Beek bij Nijmegen in 1944. De zusters lopen door hun gastvrijheid grote risico's voor represailles van de Duitse bezetter. Ook talrijke vluchtelingen, die voor het oorlogsgeweld moeten vluchten, zijn in Eersel welkom. Zr. Reinildis, in de oorlog de moeder-overste van het klooster, is voor haar moed door de toenmalige Engelse militaire autoriteit onderscheiden. Daarom is er een straatnaam naar haar vernoemd.

Uit reacties van mensen die als kind enige tijd door de Zusters van Liefde in Eersel zijn verzorgd krijg ik de indruk dat de zusters het begrip 'Liefde' een eigen, minder fijne, invulling gaven.

In 1981 verhuisde het laatste gedeelte van het klooster in Eersel naar De Donksbergen in Duizel. Volgens de aktes van 1901 is een groot gedeelte van de grond aan de Dijk, door het vertrek van de laatste zusters, weer in het bezit gekomen van de St.-Willibrordusparochie, die deze grond doorverkoopt aan de gemeente Eersel. Op de plaats waar het klooster ooit stond heeft men het nieuwe gemeentehuis van Eersel gebouwd.