InZicht video niet beschikbaar

naar alle andere InZicht video's

Geschiedenis van Diever

Waarschijnlijk woonden al 6000 jaar geleden mensen op het gebied waar nu Diever ligt. De boeren uit de late steentijd bouwden vlak bij Diever een hunebed dat er nog steeds ligt. In de vroege middeleeuwen werd het dorp Diever gesticht. De oudst bekende vermelding van Diever komt uit 1181, waar gesproken wordt van het dorp Devere of Deveren. De naam Diever komt hoogstwaarschijnlijk voort uit het woord dat diep of laagte betekende. In de middeleeuwen was Diever de hoofdplaats van het Dieverder dingspel, dat ongeveer het hele gebied van Zuidwest-Drenthe besloeg.

Het centrum van Diever wordt gevormd door een Brink met daaraan liggend een voormalig gemeentehuis en een Schultehuis, het huis waar de schulte woonde. Tegenwoordig is er het Archeologisch Centrum West-Drenthe in gevestigd. Verder staat in het dorp sinds 1882 korenmolen De Vlijt. Drie kilometer ten noordwesten van Diever in het natuurgebied Berkenheuvel ligt een onderduikershol uit de Tweede Wereldoorlog. Aan de Groningerweg 3 ligt hunebedD52. In de nabijheid van het hunebed bevindt zich een in 1929 door archeoloog prof. A.E. van Giffen opgegraven steenkistheuvel.

In het centrum van het dorp staat, midden op de Brink, een oorspronkelijk in de 12e eeuw gebouwde romaanse Sint-Pancratiuskerk gewijd aan Sint-Pancratius. In de 14e en 15e eeuw heeft de kerk geleidelijk zijn gotische vorm gekregen. Na een brand in 1759 is de kerk grotendeels vernieuwd. Bij de restauratie halverwege de 20e eeuw zijn de oorspronkelijke gewelven weer hersteld. De kerk wordt als een van de mooiste van Drenthe beschouwd, dit komt tevens door de prachtige gewelven in de kerk en het authentieke interieur, waarvan het sacrofaagdeksel uit de 12e eeuw stamt. Er bestaat een volksverhaal over een spook in de kerk van Diever.