Geschiedenis van Stevensweert

Stevensweert is nu een rustig plaatsje, dat aan de Maas ligt in midden Limburg. Het dorpje maakt sinds 2007 deel uit van Maasgouw, een gemeente die gevormd werd door samenvoeging van de gemeenten Heel, Thorn en Maasbracht. De Maas is hier grensrivier met België en wordt daarom ook wel Grensmaas genoemd. Vroeger hoorde Stevensweert bij het Overkwartier van Gelre. Gelre bestond destijds uit vier kwartieren, de Veluwe, de Betuwe, de Achterhoek en het Overkwartier (rond Roermond). Dit Overkwartier werd ook wel Opper Gelre genoemd. Stevensweert was een kasteelstadje. Het kasteel werd vermoedelijk in de late middeleeuwen gebouwd toen Stevensweert nog onder het Graafschap Loon behoorde. De tekening van Jan de Beijer (de gravure is van Spilman) laat de toren met een deel van het kasteel zien.

In de Tachtigjarige Oorlog werd Stevensweert door de Spanjaarden omgebouwd tot een vesting met geduchte versterkingen. De grachtenvan het kasteel werden toen gedempt, omdat het belang van het kasteel door de vestingaanleg minder was geworden. In 1702 liep het kasteel zware schade op bij een aanval van de Fransen. In 1714 werd Stevensweert Staatsgebied, het stadje kwam te horen onder de Zeven Provinciën. In 1732 werden delen van het kasteel vernieuwd. Er werden twee vleugels gebouwd van twee verdiepingen hoog. Het gebouw werd in gebruik genomen als gouvernementsgebouw. De toren kwam met deze constructie in het midden van de vleugels te staan.

Het kasteel werd langzamerhand gesloopt. De kapel van het kasteel verdween in 1819, waarna op de fundamenten een protestantse kapel werd gebouwd. Van het kasteel resteren nu nog slechts de fundamenten onder de kerk, die in de kelder daarvan te zien zijn, wat resten op de kleine begraafplaats er naast en nog een rest van de toren tegen een resterend deel van het oude gouvernementsgebouw aan de markt. Op de foto hier onder is die torenrest goed te zien.