Fotoblog 1307

Vandaag gaan we terug in de tijd, toen bij een tankstation een tankbediende doodnormaal was. In de zomer van 1933 bouwde The American Petroleum Company (nu Esso) aan het drukste verkeersplein van Venlo, de Keulsepoort, een zogenaamd Service-Station. Dat was de toen gangbare benaming voor wat men later een tankstation zou gaan noemen. Naarmate de bouw vorderde, werden steeds meer wenkbrauwen gefronst. Het was namelijk een voor die tijd hypermodern gebouw. Een tikkeltje gewaagd zelfs en de sfeer ademend van tankstations in Amerikaanse roadmovies. 

Kenmerkend voor het tankstation is het ronde, transparante kioskgebouw. De kleine vierkante ruitjes springen in het oog. Opvallend zijn bovendien de twee luifels waaronder de benzinepompen stonden. Het is een schoolvoorbeeld van het Nieuwe Bouwen uit de periode tussen beide wereldoorlogen. De architecten van het Nieuwe Bouwen verwierpen tradities en gepronk. Ze streefden naar zuivere, eenvoudige vormen. Vóór 1940 maakten de deelnemers aan de beroemde rally van Monte Carlo hier een tussenstop. Een gebeurtenis die heel Venlo op de been bracht.

In de jaren vijftig verkocht Esso het gebouwtje aan de VVV. (Vereniging Voor Vreemdelingenverkeer). De organisatie vestigde er haar kantoor. Later werd het tankstation een restaurant. Met de bouw van het Limburgs Museum werd het gebouw gerestaureerd en keerden ook de karakteristieke luifels terug. Het is het oudste bestaande tankstationsgebouw van Nederland.