2011 - Poezia tago

TUTMONDA TAGO DE LA POEZIO

Deklamis: Antonio Marco Botella

La Aragona Esperanto-Societo “Frateco” celebris la 22an de marto en sia sidejo de Zaragozo la Tutmondan Tagon de la Poezio, anstataŭ la ĝustan tagon kiu estis la 21an de marto. Nia elstara samideano, Antonio Marco Botella, deklamis por la ĉeestantaro du belaj romancoj, kiuj li elhispanigis kaj kiuj estis publikigitaj en la paĝoj 20-23 de la numero 90 de la revuo "Monate ĉe vi" Januaro-Marto 2011. La ĉeestantaro ĝuis kaj aplaŭdis la du poemojn: la "Romanco de Abemanar" kaj la "Romanco de Ĝerineldo".

Ankaŭ nia Prezidanto, Lorenzo Noguero, deklamis perkere fama hispana soneto de Lope de Vega kies traduko faris la fama hungara poeto Kalocsay, kaj ke vi povos legi je la fino de tiu retpaĝo.

Romanco pri Abenamar

Abenamar, Abenamar,

maŭro el la maŭra gento,

tagon kiam vi naskiĝis

venis kiel grandaj benoj

tre favoraj sort-signaloj

klaraj signoj el ĉielo:

kalma estis la blu-maro,

vidinda la luno-kresko;

maŭro naskiĝinta tiel

ne mensogos, eĉ ne eron.

La maŭro aŭdinte tion

jen respondis kun soleno:

- Sinjoro, mi ne mensogos,

eĉ se diro de malvero

devus pagi mi per vivo

tion mankon de sincero,

ja mi estas fil' de maŭro

kaj de kristanin' kun kredo.

La patrino mia diris

al mi ekde l' infaneco

ke mensogon mi ne diru

ĉar ĝi estas dur-ofendo,

tial, ho reĝ' min demandu

ĉar respondos mi nur veron.

- Estas l' Alhambr', sinjoro,

la alia la moskeo,

antaŭ tiu Alixares

ĉiuj kun mirindaj heloj,

ĉar ĉizitaj tiel lerte

ili splendas pur-belecon.

La maŭro ĉizinta ilin

gajnis cent' da ormoneroj

por la ĉiu taglaboro,

estis por li sama perdo

ĉiu tago senlabora

kiam li ne kreis belon.

- La turo alia estas

la Generalifo-revo,

palaco kun bela horto

kie nazariaj reĝoj

vivis la trankvilajn horojn

kiam floras dum somero.

- La aliaj turoj estas

el majesta reĝ-kastelo

"Torres Bermejas" nomata

pro l' kolor' el ruĝ-aspekto.

- Se ci volus, ho Granado!

mi tuj estus cia edzo,

donus mi al ci Sevilon

kaj Kordovon krom dankemon.

- Edziĝinta jam mi estas,

ne vidvino, kara reĝo,

la maŭro min posedanta

amis min kun am' intenso.

Antonio Marco Botella

Romanco pri Ĝerineldo

Ĝerineldo, Ĝerineldo,

paĝi' de la reĝ' amata,

kiu havus vin ĉi-nokte

ĉe ni en luks-ĉambr' floranta!

Ĝerineldo, korpo ĉarma

Dio helpu min, mi ravas!

- Ĉar mi estas nur paĝio

ŝercas vin, princino kara.

- Mi ne ŝercas, Ĝerineldo,

diras mi nur veron klaran.

- Ĉi promeson, karulino,

kiam vi plenumos fakta?

- Inter dekdu kaj l' unua

kiam reĝ' jam dormos plaĉa!

Jam forpasis noktomezon

sed li estis ne venanta.

- Malfeliĉa Ĝerineldo,

kiu amis vin singarda!

- Belprincin', malfermu haste,

antaŭ via pord' mi staras!

- Kiu frapas mian pordon

je tiu ĉi horo tarda?

- Estas mi, l' amiko via

ĵus veninta laŭ ni planas.

Ŝi prenis lin de la mano

kune kuŝis pasi-ardaj,

kaj per tuŝoj kaj karesoj

forflugis la nokt' ekstaza.

Ambaŭ je la ekstagiĝo

dormis en lacec' agrabla.

Dume, moŝta Ĝerineldo,

mia hejm-servist' plej ŝata!

"Se vi volas min perfidi

agu tion inde saĝa,

se kun l' infantin' vi dormas

vi ja la kastelon rabas".

Sian glavon prenis reĝo,

ĉe l' filino iris hasta,

tie vidis Ĝerineldon

kun la infantin' dormanta,

sekve volus lin mortigi

sed memoris lin infana

kiam li la bebon vartis

kvazaŭ filon tre amatan,

tuj decidis lasi glavon

inter ambaŭ korpoj lacaj

kiel signo kaj atesto

pri ilia far' amara.

- Kien iri, karulino?

- Kien trovi lokon kaŝan

por eskapi de l' furoro

de la reĝ' de ni mokata?

- Prenu rozojn kaj liliojn

el la bela hort' palaca,

mi kaj vi suferi devas

punon por amor' malsaĝa.

- Kial vi nun, Ĝerineldo

tiel palas kaj malgajas?

- Bona reĝo, el ĝardeno

florojn, plantojn enspirantajn

la parfum' de iu rozo

forprenis la ruĝon vangan.

- Mia glav' atestas grave

ke vi tondis rozon kastan

- Moŝto, volu min mortigi,

mi meritas morton aĉan!

Dum tiu kolokv' okazis

venis la filin' ton-paca:

- Mia reĝo kaj sinjoro,

ne mortigu homon aman,

donu al mi la paĝion

kiel edzo por mi kara

aŭ se vi volas lin morta

morton apud li mi klamas.

Antonio Marco Botella

Memorante pri la Poezia Tago, iam ni parolis pri poezio kaj poemoj.

Jen sube fama soneto de Félix Lope de Vega Carpio kiun iam Lorenzo Noguero, Prezidanto de "FRATECO", parkerigis. La traduko estas de K. Kalocsay.

SONETO PRI L' SONETO

Soneton de mi Violanta petis.

Neniam tiel premis min dilemo.

Laŭ dir', ĝi estas dekkvarversa skemo.

Jen - serĉe-serĉe - mi tri versojn metis.

Ke mi ne trovos rimojn, mi timetis,

Sed marŝas dua Kvaro de l' poemo!

Alveni ĝis la Trioj: jen problemo,

Post tio mi la zorgojn jam forĵetis.

L' unuan Trion marŝas mi, konjekte,

Ke mi eniris ĝin dekstrapiede,

Ĉar per ĉi vers' mi finos ĝin korekte!

La dua jam!, Mi kredas ke komplete

Mi verkis dektri versojn, laŭprojekte.

Kalkulu nun: ĉu dekkvar? Estas prete!

Traduko de K. Kalocsay