Adoro en ti la desnudez sin velos
de la belleza que por siglos dura
sin que nunca envejezca tu hermorura
Afrodita inmortal, gloria de Mêlos.
¡Lástima que animen mis anhelos
el mármol de tu mórbida figura
y no logre infundir a tu escultura
la pasión ardorosa de mis celos!
En los misterios del amor soñados
con tu beldad mi corazón conturbas,
muda promesa de la piedra inerte.
¡Feliz si entre tus brazos mutilados
dormir pudiera, dueño de tus curvas,
el sueño interminable de la muerte.
A. Ovejero B.
Mi adoras vian nudecon sen vualoj
vian belecon dum jarcentoj tre viva
ja tian belon kadukas neniam
eterna Afrodita, el Mil' miraklo.
Bedaŭro ke mi arde fervoras
por via delikata marmorfiguro
kaj ne trafu meti en via skulturo
la ardan pasion kiun mi voras!
En la misteroj de la amorevoj
per via belo mian koron perturbas
muta promeso de la ŝtoninerto.
Feliĉa mi, se en viaj kriplitaj brakoj,
mi povas dormi, de viaj kurboj mastro
la senfinan sonĝon de la mortekstazo.