Þjóðlagahátíðin 2005  --- Skoðun / álit.

 Nú er Þjóðlagahátíðinni 2005 lokið að þessu sinni. Óhætt er að segja að þetta hafi verið einstök upplifun fyrir þá sem komu til að láta í sér heyra og þeirra sem komu til að njóta þeirra gersema sem þarna voru á boðstólnum, það mátti alltaf finna eitthvað við hæfi hvers einstaklings. 

 Af samtölum mínum við fólk sem ég hafði tal af, heyrði ég ekkert nema ánægjuraddir og ferð aðkomufólks hingað, meðal annars  fólks víðsvegar utan úr heimi, hefur verið þess virði að heimsækja Siglufjörð sem endranær.

 Það var gaman að fylgjast með því fólki sem greinilega bar þess merki að koma í Bátahúsið, Gránu og sjálft Síldarminjasafnið í fyrsta sinn.

Það var greinilega bæði undrandi og hrifið í senn. Einn af þeim sem ekki hafði komið hingað áður, er mikill tónlistar og þjóðlagaunnandi og kom fyrst og fremst til að njóta þess sem Þjóðlagahátíð bauð upp á, sagði við mig, að jafnvel þó af einhverjum orsökum hefði Þjóðlagahátíð verið frestað, þá hefði heimsókn í Síldarminjasafnið komið í veg fyrir að ferðin hefði verið til einskis.

Hann átti eitt orð yfir safnið: “STÓRKOSTLEGUR bónus í viðbót við Þjóðlagahátíð” sem hann hafði  mikla ánægju af að horfa á, og hlusta á hina fjölbreyttu dagskrá.

 Ég er enginn fræðimaður né gagnrýnandi, tel raunar að “gagnrýni” sé einfalt hugtak yfir þann sem lætur skoðun sína í ljós á einhverju sem fyrir augu og eyru ber, hvort heldur um er að ræða hljómlist, listaverk, söng og eða raunar hvað sem er.

 Hvað svo sem einhver “gagnrýnandi” sem telur sig hámenntaðan  og í sumum tilfellum yfir flesta aðra hafna hvað hlutlægt mat varðar.  Eða bara “ómenntaður almúgi” eins og ég  telja að sé gott eða listrænt.

Það sem fellur í eyra og eða fyrir augu einstaklingsins er og verður alltaf smekksatriði hvað sem öðru líður. Það sem einum þykir frábært, þykir ef til vill öðrum hörmulegt. Það er staðreynd.

 Þessi formáli minn tileinkast af því að ég ætla að tjá  mig um sumt af því sem fram fór á Þjóðlagahátíð.

 Ég vil byrja á því að segja, að framkoma starfsliðs þjóðlagahátíðarinnar var til fyrirmyndar og óaðfinnanleg, sérstaklega þeirra Erlu og  Guðný, sem er þó hvergi getið á heimasíðu Þjóðlagahátíðar, amk. ekki auðfundnar.

 Af  því sem sagt er hér frá fyrir ofan, þá fer ekki milli mála að fólk var almennt ánægt með Þjóðlagahátíðina og það sem hún skyldi eftir.

 En hvað stendur upp úr ? Þar kemur að mati “sérfræðinganna” áður nefndu, (?) - og því hvað mér fannst sem sótti flesta atburðina, fyrst og fremst fyrir “Lífið á Sigló”

 Ég er ekki mikill unnandi hinnar svokölluðu klassísku tónlistar (nokkrar eru þó undantekningarnar), ég hefi haft mikla ánægju af að hlusta á Hlöðver Sigurðsson syngja ákveðin lög og finnst hann frábær, en ég kann ekki að meta þá tegund flutnings sem hann flutti í kirkjunni, það er ekki honum að kenna, ég efast um að honum hafi nokkurs staðar flaskað í þeim flutningi, það get ég ekki metið þar sem ég tel mig ekki dómbæran á það.

 Upphaf gleðinnar var vel flutt bæði músík og texti, enda frábærir listamenn þar að verki. –

 Draugaganginum í Gránu sleppti ég, þar sem ég hafði veður af því að þar myndi "þoka" ráða ríkjum sem ekki er gott til myndatöku -

Málverkin hans Tolla; þar var aðeins eitt verk sem ég gat fellt mig við, sem ég raunar hefði ekki keypt þó ég hefði haft efni á því.  – 

 Tónlist úr Tyrkjaveldi, góður flutningur sem ég naut að hlusta á

 Leikur þeirra í Djasstríóinu féll í kramið, en ekki þó nóg til að staldra lengi við á Kaffi Torg um kvöldið þann 8. ---

Það eina sem ég hafði VIRKILEGA ánægju af að hlusta á og horfa, það var flutningur Þjóðlagasveitar Tónskólans á Akranesi. Sem fékk 10 í einkunn hvað minn smekk snertir, og svo voru Ólafsfirðingarnir South River Band  þeir voru frábærir.  –

 En svona leit þetta úrfrá mínu sjónarhorni: Eitthvað fyrir alla.

Ég hlakka til næstu hátíðar – þökk fyrir.

 En ég vil þó að lokum nefna nokkur atriði sem ég var ekki alveg sáttur við sem ljósmyndari.

 Vegna hljóðupptöku, þá voru myndatökur takmarkaðar, það er af sumu leiti réttlætanlegt, þar sem smellur frá myndavélum getur truflað upptöku ef smellirnir heyrðust, en á augnablikum sem ég valdi til myndatöku var yfirgnæfandi hávaði frá hljómflutningi, svo ég  trúi ekki að mínir smellir hafa náð að trufla, en hvað um það, mennirnir ráða.

 Ein vinsamleg ábending til hljóðupptökumanna:

Þið voruð að taka upp á opnum tónleikum, þar sem fólk keypti sig inn til að njóta þeirra sviðsetninga sem auglýstar voru á dagskrá, en ekki til að láta fjölda þrífóta hindra útsýni bæði fyrir áhorfendum, ljósmyndurum og myndbandagerðarmönnum. Auk þess sem þessir þrífætur voru í stöðugri hættu og að minnsta kosti einn "slapp með skrekkinn" er einn þrífóturinn féll.

Það hefði verið mjög einfalt að undirbúa slíkar upptökur betur með því að hengja hljóðnemana  á spotta sem strengdur hefði verið á milli veggja í kirkjunni og eða á milli staura í Bátahúsi, þar sem fæstir hefðu tekið eftir þeim. Þetta gerði sviðsmynd óraunhæfa í mörgum tilfellum.

Þessir viðburðir voru ekki eingöngu haldnir vegna hljóðupptöku.

g enn eitt: Til að koma í veg fyrir að ljósmyndarar noti leiftursljós, sem truflar suma, þá væri björt og góð sviðslýsing æskileg. 

Því það hlýtur að vera í allra þágu að til séu bæði hljóðupptökur, ljósmyndir og sjónvarpsefni frá svona viðburði, því þetta allt saman, byggist ekki einungis á fortíðinni, heldur einnig framtíðinni.

Allt sem hindrar hina raunverulegu sýn á ljósmynd og eða myndbandi er ekki æskilegt, hvorki þrífætur,  né leiftursljós vegna myndbandsupptöku.

Og vinsamleg ábending til þess sem því ræður:

Engin heimasíða kemur að fullu gagni nema að vera uppfærð miðað við þær aðstæður sem fyrir liggja hverju sinni.

Heimasíða Þjóðlagahátíðar var ekki uppfærð miðað við þær breytingar sem urðu á dagskrá, það var ekki samræmi á vefsíðunni miðað við prentaðar dagskrár – og alls ekki nægar upplýsingar um alla þá sem komu fram og eða komu að máli. Auk þess sem tenglar eru óvirkir.

Steingrímur Kristinsson    

Vefsíða þjóðlagahátíðar: http://siglo.is/festival/2005/