Ελληνικό Ισλάμ

Achtung! ~ Attenzione! ~ Προσοχή! ~ Attention! 

Καταρχήν, δεν έχουμε προσχωρήσει στο Ισλάμ, δεν είμαστε μουσουλμάνοι, 

μπεκτασηδες, σουφιστές, αλεβίτες, σιωνιστές, ναΐτες, ροδοσταυρίτες, ελευθεροτέκτονες. 

Είμαι Έλληνες, περήφανοι και ωραίοι ως Έλληνες, και την ελληνικότητά μας δεν την εκχωρούμε, 

να την νέμονται -ως αποκλειστικότητα- οιονδήποτε είδους ανθρωπόμορφοι εθνικιστές.

Η εθνική υπόσταση αποτελεί μέγεθος εντελώς σχετικό, πολλώ δε μάλλον η «εθνική συνείδηση». Βασικοί παράγοντες συνοχής ενός έθνους είναι το αίσθημα της ταυτότητας (το να "ανήκω" κάπου), δευτερευόντως και η χρήση κοινής γλώσσας. Η απώλεια αυτών των δεδομένων προϋποθέσεων -με οποιαδήποτε αφορμή, οδηγεί με βεβαιότητα σε διολίσθηση της εθνικής υπόστασης (στην περίπτωση π.χ. του Ελληνισμού, από Ρωμιούς --> σε Τούρκους, Δραγοβίτες και Βλάχοι σε Έλληνες, ή από Ιταλούς άποικους σε π.χ Κρητικούς και Τσιριγώτες), κατάσταση καθόλου σπάνια κατά την διάρκεια της Ιστορίας της Ανθρωπότητας: 

Ενδεικτικά, μεγάλος αριθμός Ταϊλανδών (ομογλωσσία Καμ - Τάι, ή Τάι - Κανταϊ, με κοιτίδα την χώρα Γιουνάν της νοτιοδυτικής Κίνας) συγγενεύει φυλετικά με λαούς που πρωτομίλησαν λαλιές:

i. Αυστροασιατικές (όπως οι Χμερ στην Καμπότζη, και οι ιθαγενείς σε Λάος & Βιετνάμ) και 

ii. Λολο-Μπουρμέζικες (όπως οι Βιρμανοί στην Μυανμαρ / Μπούρμα).

Όμως, και μεγάλος αριθμός Κινέζων στην νότια Κίνα συγγενεύει φυλετικά με γηγενείς φυλές που αρχικά μιλούσαν ποικίλες λαλιές:

1. αλτάια έθνη, όπως π.χ οι Μαντσούριοι, οι Τζουγκάριοι, οι πρόγονοι Κορεατών και Ιαπώνων, αλλά και οι πρόγονοι των Χσιουγκ-Νου/Ούννων, αφού ξεκινήσαν (από την κατοπινά κινεζική επαρχία Γκανσού), όπως και οι πρόγονοι των Γιουετζί/Κουσάνων (με κοιτίδα τον βρόχο Όρντος του Κίτρινου Ποταμού),

2. Τάι - Κανταϊ, 

3. Μιαο - Γιαο (Χμογκ - Μιεν)

4. Μπάι Γιούε (ενδεχομένως Αυστροασιατικές)                                                      

Βιετναμέζοι <-- Βιετ <--- Γιούε ---> κινεζικά έθνη  

: Βου

: Γαν - Χάκκα

: Ζιανγκ

: Μιν

: Χούι

: Χούα (Γιούε Χαν ή Κινέζοι Γιούε)

--> Καντονέζοι (Γιούε Χάι) 

--> Πινκ Χούα 

--> Σε Γιουπ --> Ταϊσχανέζοι                                                

Η γλωσσική ποικιλότητα μπορεί συχνά να δημιουργεί προβλήματα, αλλά σίγουρα δεν αποτελεί και την «πηγή του Κακού» για την κακοδαιμονία της Ανθρωπότητας. Ακόμα και αν εξαλείφονταν η Βαβυλωνία, και ολάκερη η Ανθρωπότητα ενώνονταν ιδανικά υπό την ενότητα μιας παγκόσμιας γλώσσας, αυτό δεν θα ήταν δυνατό να διαρκέσει επ'άπειρον. Για του λόγου το αληθές, μας βεβαιώνει η δημιουργία των πολυάριθμων ρωμανικών λαλιών που προήλθαν με φυσική εξέλιξη από την λατινική, την ενιαία γλώσσα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. 

Οι γλώσσες έχουν ζωντανή υπόσταση. Φυτρώνουν, πολλαπλασιάζονται λόγω διαφοροποίησης στην εξέλιξη της χρήσης τους, κι επεκτείνονται όπως τα κλαδιά ενός δέντρου, ακολουθώντας τις μετακινήσεις των λαών. Γεννιούνται, αναπτύσσονται, κατά περίπτωση διακλαδίζονται, κι ενδεχομένως σβήνουν και πεθαίνουν. Επίσης μας ενώνουν, παρόλο που μας χωρίζουν. 

~~~    ~~~    ~~~    ~~~    ~~~

Καθ'αυτό λοιπόν, το φαινόμενο της γλωσσικής Βαβέλ δεν αποτελεί ουσιαστικό πρόβλημα για την Ανθρωπότητα. Αυτό που πραγματικά μαστίζει τις ανθρώπινες κοινωνίες, είναι οι ανισότητες στην νομή των Εξουσιών. Το πως δηλαδή η δικτατορία μιας ομάδας ανθρώπων (οι αριθμοί δεν έχουν σημασία: από ελιτίστικη ή συνωμοτική μειοψηφία, έως συντριπτική πλειονότητα) καταδυναστεύει τους υπολοίπους της κοινωνίας, αλλά και τους δικούς της πιστούς, μέσω της σχετικής προπαγάνδας βέβαια. Αυτή η φυσική τάση για αδικία εντός των κοινωνιών των ανθρώπων, τείνει να μεταλλάσσεται προς το χειρότερο, ως εντροπία, ανεξαρτήτως της ενδεχόμενης ιερότητας, ή ορθότητας, της αρχικής συσπειρωτικής ιδέας της κυρίαρχης ομάδας: από Κομματική Αφοσίωση έως Εκλεκτιστική Αποκλειστικότητα, από Εθνική/Πατριωτική Ταυτότητα έως Εθνικιστική Φαντασίωση, από Θρησκευτικό Δόγμα έως Νευρωτική Μισαλλοδοξία, κλπ. Παραδείγματα πάμπολλα κατά την διάρκεια της Παγκόσμιας Ιστορίας: Μουσουλμάνοι, Χριστιανοί, Φασίστες, Μαρξιστές, Μαοϊστές, Νεολιμπεραλ Καπιταλιστές.. Τελικό στάδιο -απευχετέα βέβαια κατάληξη για κάθε κοινωνία-, η αποκτήνωση ως προς την αντιμετώπιση των συνανθρώπων.

~~~    ~~~    ~~~    ~~~    ~~~   

Μιαν συνήθης εμμονή των βυζαντινοτέτοιων Νεοελλήνων, είναι και η παρανόηση ότι, «πλην ελαχίστων εξαιρέσεων», οι υπήκοοι της Ρωμανίας ήταν άπαντες [Έλληνες] Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Βέβαια, κάτι τέτοιο δεν ίσχυσε ποτέ, και σε καμία εποχή. Αντιθέτως, οι πολυάριθμες κοινότητες αλλοθρήσκων και αιρετικώνπου διαβιούσαν εντός της Αυτοκρατορίας σε κάθε εποχή, π.χ. οι Μανιχαίοι στον ασιατικό τομέα της Αυτοκρατορίας, και οι Βογομίλοι στον ευρωπαϊκό τομέα της, προδίδουν το αντίθετο. 

Αντίστοιχη εμμονή διατηρούν και οι αρχαιόπληκτοι Νεοέλληνες, που υποθέτουν ότι για δεκάδες αιώνες, οι Αρχαίοι Έλληνες λάτρευαν μιαν δογματικά αναλλοίωτη, και χρονικά σταθερή θρησκεία. Εν τούτοις, με τοπικές, εθνικές και χρονικές διαφοροποιήσεις, υπήρξαν αρκετές θρησκείες κατά την Αρχαιότητα, που αλληλεπίδρασαν ποικιλοτρόπως μεταξύ τους, πριν αποκρυσταλλωθούν στην γνώριμη και στερεότυπη ανθολογία που, ως «Δωδεκάθεο», απαντάται στα έργα της Κλασικής Γραμματείας. 

Ήδη από την Κλασική Αρχαιότητα, οι Έλληνες είναι εξοικειωμένοι, τόσο με την συνύπαρξη με πανάρχαιες θεότητες (όπως ο Παν, και λοιπά δαιμόνια που -με ξόανα ή χωρίς- λατρεύονται σε σπήλαια, πηγές, αιωνόβια δένδρα, φέρνοντας σε επαφή τους ανθρώπους με την Φύση, όπως και με την φύση τους), όσο και με την λατρεία αλλότριων, εξωτικών θεών, όπως π.χ: 

ιανόμορφος προτομή, με την απεικόνιση του Αλεξάνδρου του Μέγα 

και του υποτιθέμενου θεϊκού πατρός του, Άμμωνος Διός 

i. ο Άμμων Ζευς (κοινός για Έλληνες, Λίβυες και Αιγυπτίους, μιαν κριόμορφη παραλλαγή, διακριτή τόσο από τον κανονικό Δία των Ελλήνων, όσο και από τον κανονικό Άμμωνα των Αιγυπτίων, δημοφιλής σε Κυρηναϊκή και σε Μαρμαρική, μέχρι τις δυτικές παρυφές της Αιγύπτου), 

ii. o Δάγων  (αμφίβιος θεός, δημοφιλής και στους Φιλισταίους (απόγονοι Πελασγών στην Ακτή των Χαναναίων), με ιχθυουρά, είτε ως αμάλγαμα με θαλάσσια όντα, είτε με ένδυμα-σκάφανδρο, όπως αρέσκονται να υποθέτουν οι ουφολόγοι)

iii. η Αταργάτιδα/Νίκη <-- Αταργάτις - Αταρατα- Δερκετώ (από βόρειο Συρία, μέχρι Φιλισταία, και την κρητική Χαναάν (Ράφα/Ραφία και πέριξ), ξεχασμένη θεά που όμως έχει διασωθεί στην ελληνική Λαογραφία ως η θρυλική «Γοργόνα, η αδελφή του Μεγαλέξανδρου», ίσως μέσω της επιρροής των Μαρδαϊτών), 

iv . ο Βελζεβούλης <-- Βεελζεβούλ <-- Μπαάλ Ζεβούντ <-- Απόλλων Μυίας (= «αφέντης των μυγών», θεός των Λελέγων, από Βορειοανατολικό Αιγαίο (Ίλιον ή Τροία), μέχρι ευρύτερη Συρία, περιλαμβανομένης της Φιλισταίας (Ακκαρών ή Εκρων), αλλά και του Ισραήλ, όπως καταγράφεται στο Δ' Βασιλειών (IV Regnorvm) 1:4-18), όπως και

v. η Ιστάρ <-- Ασταρώθ <-- Αστάρτη --> Αφροδίτη (σε όλη την Μεσόγειο),    

Αφροδίτη και Έρως, 

σε σφραγιδόλιθο του 1ου αι μ.Χ.

vi. αλλά και ποικίλοι άλλοι θεοί, όπως

• • ο φρυγικός Σαβάζιος,

  • η θρακο-βρυγική Βένδις/Βένδιδα/Βένδεια, ή

  • η αιγυπτιακή Ίσις/Ίσιδα!

~~~    ~~~    ~~~    ~~~    ~~~  

Κατά την Ελληνιστική Εποχή, η αμφισβήτηση της υφισταμένης κοσμοθεωρίας είναι πια τόσο αυτονόητη για τους τότε Έλληνες, που τείνουν ευχαρίστως σε οτιδήποτε διαφορετικό πετυχαίνουν στο διάβα τους: Αθεϊσμός, Βουδισμός Μεγάλου Άρματος (Μαχαγιανα), Μιθραϊσμός, Νεοπλατωνισμός, Γνωστικισμός, Χριστιανισμός, αργότερα δε και Μανιχαϊσμός & Παυλικιανισμός. 

Είναι γνωστή η προτίμηση που δείχνουν η Ολυμπιάδα και ο επιφανής γιος της, Αλέξανδρος ο Μέγας, για την χθόνια λατρεία των Μεγάλων Θεών των μυστηρίων της Σαμοθράκης, όσο και για την θρησκεία των Αιγυπτίων. Είναι εξίσου βεβαιωμένο ότι ο Αλέξανδρος σέβεται και τις θρησκευτικές πεποιθήσεις των ιθαγενών της Μεσοποταμίας. Άλλωστε αγαπημένη του πόλη κατά την σύντομη βασιλεία του, αποδεικνύεται η Βαβυλώνα. Βέβαια και οι Βαβυλώνιοι τον λατρεύουν τον Αλέξανδρο, κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Ο οξυδερκής -πριν παρανοήσει- Λυσίμαχος μεταρρυθμίζει την λατρεία της Μεγάλης Μητέρας Θεάς (Άρτεμις Ταυροπόλος, η Εφεσία - Ρέα - Κυβέλα - Κυβέλη - Κουμπαμπα) ώστε να καταστεί ομοιόμορφη στις διάφορες άκρες της επικράτειάς του, σεβόμενος όμως τις τοπικές της ιδιαιτερότητες. Στο έργο του αυτό, ως αρωγό έχει έναν Αθηναίο αρχιερέα της Δήμητρας από την Ελευσίνα, τον Τιμόθεο από τον οίκο των Ευμολπιδών, ο οποίος πάντως εστιάζει σε μια από τις ελληνικές εκδοχές της Μεγάλης Θεάς, και συγκεκριμένα στην Αρτέμιδα την Ταυροπόλο, όπως αυτή λατρεύονταν στην Έφεσο, με το ναό της εκεί ν'αποτελεί ένα από τα Επτά Θαύματα του Αρχαίου Κόσμου.  

Με την βοήθεια τόσο του εγχώριου αρχιερέα Μανέθονα, όσο και του ίδιου Αθηναίου αρχιερέα, δηλαδή του Τιμοθεου, και ο σατράπης, και κατόπιν βασιλεύς, της Αιγύπτου, Πτολεμαίος Α' ο Λάγου, επίσης θα οργανώσει νέους τρόπους λατρείας, που να συγκρητίζουν τα πιστεύω των Αιγυπτίων ιθαγενών και των Ελλήνων αποίκων. Πετυχημένα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής αποτελούν η Ίσιδα και ο Σέραπις (<-- Οσίρ + Χαπί), η λατρεία των οποίων και θα διαδοθεί ευρέως ανά την Μεσόγειο, πολύ πέραν από τα όρια της πτολεμαϊκής επικράτειας. 

Με παρόμοια βασιλική ενθάρρυνση, ο Τιμόθεος θα εκσυγχρονίσει και τους τρόπους λατρείας συμβατικών θεών, όπως ο Απόλλων και ο Ζεύς, στην Συρία του Σελεύκου Α' του Νικάτωρος, συμβάλλοντας έτσι στην ελκυστικότητα του ελληνίζειν ανά την αχανή και πολυεθνική επικράτεια της Σελευκιδείου Βασιλείας. Γενικά πάντως, οι Σελευκίδες θα ενθαρρύνουν την φυλετική και θρησκευτική πολυφωνία, καθιστώντας έτσι το κράτος τους πραγματική υπερδύναμη. Άλλωστε η σπουδαιότερη σύλληψη του Ελληνικού Πολιτισμού, είναι η έννοια του Κοσμοπολιτισμού!

Αντίοχος Δ' Επιφανής

από μπρούντζινο εκμαγείο εκ της Σουσιανής, 

με χαρακτηριστικά προσώπου, συνήθη στους ιθαγενείς της Μικράς Ασίας, 

μέχρι και σήμερα, π.χ. Νίκος Σταυρίδης και Νικήτας Τσακίρογλου

Στα πλαίσια αυτής της οικουμενιστικής πολιτικής των Σελευκιδών, αν και κατόπιν της ιδιόρρυθμης πινελιάς του Αντιόχου Δ' του Επιφανούς, είναι που οι φονταμενταλιστές Ιουδαίοι του 2ου αι π.Χ θα διαπιστώσουν σοκαρισμένοι ότι ο[, μισαλλόδοξος πλέον, και ένας] θεός τους, ο {[αιγυπτιακός Ατόν, ο θεός του Μωυσή+ μινωικός Βάκχος/Ίακχος -->] Γιαχβέ} + {σημιτικός Ελοχ'ίμ}, σιγά σιγά εκτοπίζεται στην Ιερουσαλήμ από τον αγαπημένο θεό Ελλήνων, Σύρων και Εβραίων «Εθνικών», τον Μπάαλ Σαμέμ/Δία Ουράνιο. 

μπρούντζινο προσωπείο σατύρου, ή του ίδιου του κρητικού (μινωικού) θεού Ιάκχου ή Βάκχου, 

από την Βακτρία (μσν. Χωρασάν, κατοπινό Αφγανιστάν) του 1ου αι μ.Χ.

Βέβαια, αξίζει να σημειωθεί ότι η εκρηκτική αντίδραση των Ιουδαίων ακραίων εναντίον των «Εθνικών» συμπατριωτών τους, που θα διοχετευθεί στο αποσχιστικό κίνημα των Μακκαβαίων, θα πετύχει μονάχα λόγω της ραγδαίας πολιτικής παρακμής των Σελευκιδών, που συμβαίνει παράλληλα, αλλά οφείλεται αποκλειστικά στην πολιτειακή αστοχία της Σελευκιδείου Αυτοκρατορίας, λόγω της κληρονομικής διαδοχής, με την κυβερνώσα δυναστεία, τους Σελευκίδες, να αλληλοσπαράσσεται αναλώνοντας μέχρι ρανίδος τους πόρους, την συνοχή και την ισχύ του κράτους της. 

~~~    ~~~    ~~~    ~~~    ~~~   

Αλλά και η μετάβαση από την παγανιστική Αρχαιότητα, στον χριστιανικό Μεσαίωνα σίγουρα δεν υπήρξε ο κοφτός πολιτισμικός κατακρημνισμός για την Αυτοκρατορία, που συνήθως προβάλλεται ως αυτονόητος από την κατεστημένη Ιστοριογραφία. Η επικράτηση του Χριστιανισμού στην Ρωμανία, συμβάλλει τουλάχιστον στην βαθμιαία μετατροπή των πολυάριθμων δούλων σε δουλοπάροικους (κολλίγοι), έμψυχο δυναμικό συνδεδεμένο με συγκεκριμένο τεμάχιο γης ή επαγγελματική ομάδα, με θεσπισμένα, αν και περιορισμένα, δικαιώματα. 

Πράγματι, με κηρύγματα Αγάπης & Αδελφοσύνης, ο Χριστιανισμός διαδίδεται κατακόρυφα στην Κοινωνία, δηλαδή χωρίς ταξικούς περιορισμούς. Βέβαια, κρίνοντας από κατά τόπους αναταραχές, που κορυφώνονται με βεβηλώσεις και καταστροφές υποδομών, εθνικών ναών και λοιπών κτιρίων, φαίνεται ότι σε κάποιες περιοχές, όπως η πλούσια Συρία, προσηλυτίζεται πρώτα η άξεστη φτωχολογιά, που αποκτώντας ξάφνου εξουσία, προβαίνει στη συνέχεια σε κατάχρησή της, εξεγέρσεις όχλου (αγγλιστί riots). Όμως, αρχαιολογικές και άλλες ενδείξεις υποδεικνύουν ότι δεν υπήρξε ολοκληρωτική καταστολή των άλλων δοξασιών και των χώρων λατρείας τους (όπως όριζε η παλαιότερη ιστορική αφήγηση). 

Ασχέτως από τις κατά τόπους διαδικασίες ισχυροποίησής τους, οι Χριστιανοί καθίστανται δύναμη κυρίαρχη στην Αυτοκρατορία, και ως εκ τούτου χτίζουν επιβλητικούς ναούς, με τους οποίους διακηρύττουν φανερά πλέον, και θριαμβευτικά, την λατρεία τους για τον έναν Πατέρα Θεό. Συμβολικό αποκορύφωμα του θράσους των Χριστιανών ιεραρχών της Αιγύπτου, αποτελεί ο φρικτός φόνος της λαμπρής διανοούμενης Υπατίας (370-415), με ηθικό αυτουργό τον πάπα Αλεξανδρείας Κύριλλο, τον ίδιο μαφιόζο που γεμίζει την Ρωμανία με αιγυπτιακές μούμιες, τις οποίες και προωθεί ως λείψανα Αγίων. 

Στην απόκτηση κοσμικής εξουσίας ακολουθεί δειλά και ο επίσκοπος -και από μίμηση “πάπας”- Ρώμης, Λέων. Εντείνονται οι ενδοχριστιανικές έριδες. Η ευνοούμενη χριστιανική κοινότητα της δυναστείας του Αγίου Κωνσταντίνου, οι Αρειανοί, αφού χάνουν κάθε πολιτική επιρροή πριν κλείσει ο 4ος αι, καταντούν υπό διωγμό και ρατσιστικό διαχωρισμό από την επόμενη κυρίαρχη κλίκα Χριστιανών, τους Ομοουσιανούς. Οπότε, σαν μιαν οποιαδήποτε άλλη αίρεση (ή θρησκεία), οι οπαδοί του Άρειου συναντούν τους Σαμαρείτες, τους Ιουδαίους, τους Υψιανιστές, τους Σαββατιανούς, τους Μοντανιστές, τους Μαρκιωνίτες, τους Νοβατιανούς, κ.ά., όπως και τους Μασσαλιανούς (ή Ευχίτες), τους διάφορους Γνωστικούς, τους Μανιχαϊστές, τους Μιθραϊστές, αλλά και τους πιστούς ελληνικών (ελληνιστικών, ουσιαστικά) και άλλων θρησκειών, στο περιθώριο της κοινωνίας. Βέβαια, αξίζει να σημειωθεί πως στόχος της επικρατούσας Εκκλησίας δεν είναι η εξολόθρευση όλων των άλλων δοξασιών και θρησκευμάτων, όπως υπονοείται από την δρακόντειο Νομοθεσία της εποχής, αλλά ο εκφοβισμός, η φίμωσή τους: «Ἄλαλα  τὰ χείλη τῶν ἀσεβῶν»!

Ασφαλής ένδειξη για την ιστορική συνέχεια του Ελληνισμού και σε θρησκευτικό επίπεδο, αποτελεί πάντως το γεγονός ότι κατά την διάρκεια του 18ου αι, η σύγκλητος των Σουλιωτών γινόταν στο χωριό Άγιος Δονάτος, ήτοι Άι Δονάτος, η χριστιανική, η ρωμέικη, εκδοχή του θεού Αϊδωνέα, δηλαδή του Άδη, που λατρεύονταν με θέρμη στις όχθες του π. Αχέροντα, την Ήπειρο και το Ιόνιο Πέλαγος γενικότερα, κατά την Αρχαιότητα. Δηλαδή στο πέρασμα των αιώνων, οι θρησκευτικές πεποιθήσεις των λαών του Ελληνισμού/Ρωμιοσύνης εξελίχτηκαν με συνεχόμενο τρόπο!

Μακάρι οι χριστιανικές εκκλησίες να επιδείκνυαν ομόνοια, αρετή και φιλανθρωπία, ανεξαρτήτως από το αν έχει αγαθές προθέσεις ο τάδε ή ο δείνα, ο κατά τόπους εκάστοτε ιεράρχης. Αυτή την στιγμή έχουμε πραγματικά άξιους ποιμενάρχες, όπως σε Κωνσταντινούπολη, Αθήνα, Τιφλίδα, Τίρανα, Βελιγράδι, Σόφια, Βουκουρέστι, Μόσχα, Νέα Υόρκη. Καλοί είναι και ο Έλληνας πάπας Αλεξανδρείας, ο Σύριος πατριάρχης Αντιοχείας, και κάμποσοι ακόμα... Και όμως η πάλαι ποτέ «Μία Αγία Καθολική Αποστολική Εκκλησία» είναι κομμάτια! Είναι αλήθεια ότι η Εκκλησία μας είναι μπάχαλο. Βρίσκεται εντελώς λυμαινόμενη από μικροπολιτικά συμφέροντα, και μαστιζόμενη από στεγανά ιδεολογικών και λησταρχικών παραμάγαζων..! 

Αλλά και δογματικά, η Εκκλησία μας έχει παρακμάσει, έχει σαπίσει, με μια διαδικασία που είχε ξεκινήσει ήδη από τον 5ο αι μ.Χ. Υπεύθυνοι για την τότε αρχική αλλοίωση ήταν κυρίως Έλληνες και Καππαδόκες ιεράρχες (που πάντως ..αλληλοαπεχθάνονταν!). Δεν φταίνε σε τίποτα ούτε οι πολύπαθοι Εβραίοι Χριστιανοί, αλλά ούτε και οι Σύριοι Χριστιανοί, αμφότεροι πιστοί της αρχικής Εκκλησίας (θεολογική σχολή Αντιοχείας), η οποία παρέμεινε (στα χρόνια του Μεσαίωνα, τουλάχιστον) ήπια και μετριοπαθής, παρόλο που αντιμετώπισε την αλαζονεία των αντίστοιχων Εκκλησιών Ελλήνων (Κωνσταντινούπολη), Αιγυπτίων (Αλεξάνδρεια) και Ιταλών (Ρώμη). 

τοιχογραφίες του ύστερου Μεσαίωνα, 

που απεικονίζουν τον Άγιο Γεώργιο, 

με συνδυασμό μισοφέγγαρου και αποσπερίτου, που αποτέλεσε σύμβολο της τρισυπόστατης θεάς Εκάτης-Αρτέμιδος-Σελήνης, 

μια πρώιμη Αγία Τριάδα, όχι εντελώς ξένη προς την αντίστοιχη του χριστιανικού δόγματος.

Η ασπίδα του αγίου κοσμείται με το σύμβολο της Εκάτης-Αρτέμιδος-Σελήνας, ήτοι την ημισέληνο με τον πλανήτη Αφροδίτη 

ως αστρικό ρόδακα, αλλά και με μαίανδρο, που αποτελεί τυποποιημένη απεικόνιση υδάτινου κυματισμού, π.χ ποτάμι, 

θαλάσσια κύματα. Διαχρονικά, ο μαίανδρος , όπως άλλωστε και η σβάστικα, το τετρασκέλιον,

συμβολίζει προφανή -αν και ακατανόητα χαοτικά!- φαινόμενα κίνησης στην Φύση, για τον

πρωτολαό των Αρίων, αλλά και ευρύτερα ως έκφανση του συλλογικού

υποσυνειδήτου της Ανθρωπότητας, μιαν σχηματική

προβολή για κάθε δίνη που εμφανίζεται

σε ρευστά, π.χ η πνοή ανέμου.

 Η επιβίωση και η ευημερία της σύγχρονης Ελλάδας μπορεί να διασφαλιστεί, 

εάν συνειδητοποιηθεί το μοτίβο που υποδεικνύεται ιστορικά: 

Όποτε εμφανίζονταν μισαλλοδοξία στα φρονήματα των πολιτών της Ρωμανίας, 

δηλαδή όποτε χάνονταν το φιλελεύθερο πνεύμα ευνομίας και κοσμοπολιτισμού που πρέσβευε ο Ελληνισμός 

και που αποτελούσε τον κύριο παράγοντα συνοχής της Αυτοκρατορίας, η απώλεια γίνονταν ιδιαίτερα αισθητή, 

αφού η Ρωμανία ζημιώνονταν ερχόμενη αντιμέτωπη είτε με την πολυεθνική προσαρμοστικότητα των νομαδικών κρατών του Βορρά, 

είτε με την ισοπεδωτική αδιαλλαξία του απλοϊκού Ισλάμ.  Τουρκικές δυναστείες, όπως οι Σελτσουκίδες, 

οι Καραμανλήδες και οι Οσμανλάρ συνδύασαν με επιτυχία και τις δυο απειλές.. 

Θεσπιέας οπλίτης του 5ου αι π.Χ, 

με ηλιακό ρόδακα (τύπου Βεργίνας) στις επωμίδες του θώρακά του, 

με το σύμβολο της πόλης του, την ημισέληνο, πάνω στην βοιωτικού τύπου ασπίδα του, και με κωπίδα στο χέρι. 

Μα επιτέλους, όπως "Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα", έτσι και ο διαχρονικός Ελληνισμός 

δεν ορίζεται μόνο με το Μεγαλέξανδρο και τους δήθεν 300 του Λεωνίδα. 

Στην πραγματικότητα, κατά την διάρκεια της τελικής φάσης της μάχης των Θερμοπυλών,

όταν ο βασιλεύς Λεωνίδας αποδεσμεύει τις συμμαχικές δυνάμεις για να οργανώσουν νέα άμυνα των Ελλήνων νοτιότερα,

μαζί του θα κρατήσουν τις Πύλες, 900 με 1000 Περίοικοι Λακεδαιμόνιοι, ίσως μαζί και με Είλωτες (= απόγονοι κατακτημένων Λελέγων & Αχαιών), 

400 Θηβαίοι και 700 Θεσπιείς, επιπλέον από τους θρυλικούς 300 Σπαρτιάτες.

νόμισμα της πόλης-κράτους Βυζάντιον, 

με την απεικόνιση της πολιούχου θεάς Αρτέμιδος (--> Άρτεμη), και

συνδυασμού ημισελήνου & αποσπερίτου (με την μορφή ρόδακος εξακτίνου)

- από την Κλασική Αρχαιότητα

Στο χρυσό αυτό νόμισμα απεικονίζεται ο βασιλεύς Πόντου & Βοσπόρου, Μιθραδάτης Στ' ο Ευπάτωρ  (121-63 πΧ).  

Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η απεικόνιση πάνω στο ίδιο νόμισμα που χρονολογείται περίπου 700 χρόνια πριν από την εμφάνιση του Ισλάμ, 

της Σελήνης με την μορφή ισλαμοειδούς μισοφέγγαρου, και του πλανήτη Αφροδίτη (η Καχίρα των Μουσουλμάνων) με την μορφή οκτάκτινου ρόδακα.

Όμως ο συνδυασμός μισοφέγγαρου και αποσπερίτη, όπως και το ελάφι άλλωστε, αποτελούσαν τότε σύμβολα της τρισυπόστατης θεάς Εκάτης-Αρτέμιδος-Σελήνης, 

η θεολογία της οποίας προσιδιάζει με το χριστιανικό δόγμα της Αγίας Τριάδος.

κοσμοκράτωρ νεανίας, 

σε εύρημα από την Αμισό/Σαμψούντα, ενδεχομένως ο βασιλεύς Μιθραδάτης Στ' Ευπάτωρ, 

με αλεξάνδρειο παρουσιαστικό, εστεμμένος με την ημισέληνο και τρεις αστέρες

Σε πλήρη αντιδιαστολή με την Ελληνιστική Εποχή, όταν ο Ελληνισμός επεκτείνονταν διαρκώς, εναγκαλίζοντας ποικιλόμορφες θρησκείες, ιδέες, κουλτούρες και λαούς, ο σύγχρονος Ελληνισμός χαρακτηρίζεται από αυτοδίκαιη εσωστρέφεια, που δεν του προσφέρει τίποτε άλλο, παρά μιζέρια. Πρόκειται για έναν οπισθοδρομικό πολιτισμικό παρωπιδισμό, στα πλαίσια του οποίου περιλαμβάνεται και η πεισματική άρνηση ύπαρξης των πολυάριθμων Μουσουλμάνων Ελλήνων, κυρίως κρητικής και ποντιακής καταγωγής.

Οτιδήποτε λιγότερο από Laïcité, είναι τροχοπέδη για μιαν κοινωνία πολιτών. Αυτό δεν αφορά μονάχα το Ισλάμ βέβαια! Ό,τι και αν προπαγανδίζουν οι μεθ'ημών ξενόφοβοι και ισλαμόφοβοι, η ουσία είναι ότι αν το σκεφτεί λογικά ο οιοσδήποτε, μονάχα αδαείς, άφρονες και παράφρονες, τσουβαλιάζουν αλόγιστα το 1/4 του πληθυσμού της Γης ως "κακούς", επειδή τυγχάνει να γεννιούνται σε ισλαμικές κοινωνίες! Ας συνειδητοποιηθεί επιτέλους και το ό,τι ο Ισλαμικός Κόσμος είναι εξίσου διαιρέμενος και αλλοπρόσαλλος, όσο και η Χριστιανοσύνη: Πώς είναι δυνατόν να κρίνεις το ίδιο Μορμόνους, Σαϊεντολόγους, Χιλιαστές και Αντβεντιστές, Μεθοδιστές, Επισκοπαλιανούς & Αγγλικανιστές, Λουθηρανούς & Ευαγγελικούς, Καλβινιστές (και λοιπούς Πρεσβυτεριανούς), Μεννονίτες (Άμις και λοιπούς Αναβαπτιστές), Βαπτιστές, Κογκρεγκασιοναλιστές και Πεντηκοστιανούς, Μονοφυσίτες (Γρηγοριανοί Αρμένιοι, Κόπτες Αιγυπτιοι & Αιθίοπες), Μιαφυσίτες Ασσυρίους, Μαρωνίτες, Ορθοδόξους & σχισματικούς Ορθοδόξους (Παλαιοημερολογίτες, Παλαιόπιστοι, Ντουχομπόροι, Μολοκάνοι κλπ), Νεστοριανούς, Ρωμαιοκαθολικούς κλπ;

Το ζήτημα του εκβαρβαρισμού των τωρινών Μουσουλμάνων, δεν οφείλεται σε πολιτισμικά χάσματα, ή και την ύπαρξη κατώτερων φυλών. Πηγάζει από συγκεκριμένη αραβική δυναστεία, που με την πάγια πολιτική της, χαζεύει τους πιστούς του Ισλάμ, και τους πολώνει ως προς την υπόλοιπη Ανθρωπότητα, με την σχολή Χανμπαλι (τάσεις: Ουαχαμπί/Βαχαβίτες και Σαλάφι/Σαλάφοι), η οποία και γεννά και τροφοδοτεί λογής λογής φονταμενταλιστές, όπως π.χ η αλ-Νούσρα, η αλ-Καΐντα, οι Ταλιμπάν, οι μαυροφόροι του ψευδοχαλιφάτου (IS/ISIL), το Μπόκο Χαράμ, η "ταξιαρχία του Ομάρ", κλπ. Πρόκειται για την Σαουδική Δυναστεία, που όχι μόνο ενθαρρύνει, αλλά υποκινεί άπασα την δραστηριότητα των απανταχού Χάνμπαλι τζιχαδιστών.. Είναι εξαγώγιμο προϊόν της χώρας, μαζί με το πετρέλαιο.. Και με συγκλονίζει το γεγονός του ότι δεν αντιδρούν οι μετά-Μπους ΗΠΑ. Άλλωστε έχουν περάσει δεκαετίες απ'όταν οκταπλασίασε την τιμή του αργού πετρελαίου, αποκτώντας με το έτσι θέλω ηγεμονική θέση στο παγκόσμιο σύστημα εξουσιών, ο πανούργος βασιλιάς της Σαουδικής Αραβίας (1972-78)! Πότε επιτέλους θα τιμωρηθούν οι Σαουδάραβες για την πλεονεξία τους, την αλαζονεία τους, την Ύβρη;

Με νοσηρή δράση από το 1726 [1744], ο Σαουδικός Οίκος αποδείχτηκε και ανθεκτικός ωσάν τις κακαρότσες..

Σχεδόν τους εξολόθρευσε ο ημέτερος Ιμπραήμ το 1817-18, κατά την διάρκεια του Οθωμανο-Σαουδικού Πολέμου (1811-18)..

Και όμως, επέστρεψαν οι Σαούντ το 1824, ανακαταλαμβάνοντας την πόλη Ριάντ που έκαναν νέα πρωτεύουσά τους. Τους συνέτριψαν εκ νέου οι εχθροί τους, οι διαλλακτικοί αρ-Ρασίντ, που ίδρυσαν ανταγωνιστικό κράτος το 1834, σιιτικό..

Και πάλι επιβίωσαν οι Σαουδάραβες όμως, ανακτώντας το Ριάντ το 1902, συντρίβωντας τους Ρασίντι το 1921, και τους Χασεμίτες το 1925..

Είναι που οι ίμπν Σαούντ απέσπασαν την εύνοια των Βρετανών, εις βάρος άλλων αγαπημένων οικογενειών στην περιοχή, με πιο φημισμένους τους Χασεμίτες της Χετζάτζης, τον οίκο των σερίφηδων της Μέκκας, στον οποίο η Βρετανία μοίρασε τους θρόνους της [Υπερ]Ιορδανίας και του Ιράκ [και της Συρίας για ένα φεγγάρι] για ..ψυχική οδύνη, όταν έχασαν την χώρα τους από τους Σαούντ...

Σαφώς, και όπως έχει μερίδιο ευθύνης η Αμερική για το ότι παρέμειναν ατιμώρητοι να σφύζουν π.χ και οι χιτλερικοί δοσίλογοι στην Ελλάδα (με την συσσωμάτωσή τους, τόσο στον Εθνικό Στρατό, όσο και σε καθαρώς αμερικάνικα projects όπως η Κόκκινη Προβιά ~ όπου η περίοδος της αμερικανικης κηδεμονίας, υπολογίζεται στο διάστημα 1947-2003), έτσι και τον εγκληματικό οίκο ιμπν Σαούντ, απλά τον ανέχτηκαν οι ΗΠΑ, μέχρι όμως που ξέφυγε εκτός ελέγχου, σταδιακώς, ανάμεσα στην οικονομική ύφεση του 1971-72 και τον Α' Πόλεμο του Κόλπου (1991), όταν αναδύθηκε ως ο ηγεμονικός παίχτης που πραγματικά είναι.

Αξίζει να αναφερθεί πάντως η προσπάθεια των Αμερικάνων, να τιθασεύσουν τους τζιχαδιστές, κατά την διάρκεια της κυβέρνησης Κάρτερ (1977-81), μέσω της επιχείρησης Κυκλών, που πτώχευσε την ΕΣΣΔ, μέσω κλιμάκωσης πολεμικών εξοπλισμών. Συγκεκριμένα, οι Αμερικανοι ντέμοκρατς ετοίμαζαν την επόμενη μέρα στο Αφγανιστάν, μετά από την εκδίωξη των Σοβιετικών το 1989, και το όνομα αυτής, Αχμάντ Σαχ Μασούντ, ο μετριοπαθής Τατζίκος μουντζαχεντίν πολέμαρχος που έφη:

"Θεωρούμε καθήκον μας να υπερασπίζουμε την Ανθρωπότητα από την πληγή της μισαλλοδοξίας, της βίας και του φανατισμού"

H καυσία αποτελεί τύπο μπερέ, σε χρήση στις δωρικές περιοχές της Ελλάδος όπως

π.χ η Κρήτη και η Αιτωλία. Αυτόν τον δωρικό μπερέ, οι πολεμιστές του Αλεξάνδρου θα μεταφέρουν στην Κεντρική Ασία, όπου χρησιμοποιείται ακόμα! Ήδη από την εποχή του Δαρείου, οι Πέρσες αποκαλούν τους Μακεδόνες, "Γιάουνα Τακαμπαρα /Yaunã Takabara", "Ίωνες με ασπιδόμορφα καπέλα", προφανώς λογω της καυσίας! Την καυσία/πακολ την φόραγε με περηφάνια ο Αχμάντ Σαχ Μασούντ, Τατζίκος μουτζαχεντίν πολέμαρχος, που συνεισέφερε στην απόκρουση των Σοβιετικών στο Αφγανιστάν (1979-89), ενώ στη συνέχεια ηγήθηκε με επιτυχία της Βορείου Συμμαχίας εναντίον των υπερφανατικών Ταλιμπάν [εξίσου εξοπλισμένων από τις ΗΠΑ, αλλά επίσης και υπάκουων στον ζοφερό οίκο Σαούντ]. Δολοφονείται το 2001, δυο μέρες πριν από την "εντεκάτη Σεπτεμβρίου~ 9/11", από Ταλιμπάν αληταράδες, ή από τον μπαμπούλα την αλ Κάιντα, ή από κάποιον άλλο σκοτεινό δάκτυλο που επιθυμούσε κατεστραμμένο το Αφγανιστάν, ακόμα και υπό την ενθάρρυνση του καθεστώτος Μπους Τζούνιορ. Οι Τατζίκοι είναι απόγονοι των Σογδίων, αν και όχι γλωσσικοί, αφού η τατζίκ λαλιά αποτελεί διάλεκτο της φαρσί, των Περσών.

Στην φώτο το παλικάρι με την καυσία είναι το "λιοντάρι του Παντσίρ", ο Αχμάντ Σαχ Μασούντ, που συνεισέφερε στην απόκρουση των Σοβιετικών στο Αφγανιστάν (1979-89), ενώ στη συνέχεια ηγήθηκε με επιτυχία της Βορείου Συμμαχίας εναντίον των υπερφανατικών [αν κι εξίσου εξοπλισμένων από τις ΗΠΑ, φευ του Ρήγκαν και των Μπους] Ταλιμπάν. Δολοφονείται το 2001, δυο μέρες πριν από την "εντεκάτη Σεπτεμβρίου", από Ταλιμπάν αληταράδες, ή από τον μπαμπούλα την αλ Κάιντα, ή από κάποιον άλλο σκοτεινό δάκτυλο που επιθυμούσε κατεστραμμένο το Αφγανιστάν/Αβγατηγανιστάν, ακόμα και υπό την ενθάρρυνση του καθεστώτος Μπους Τζούνιορ.

Καθόλου τυχαία η σύμπτωση της δολοφονίας του Μασούντ, επί της ουσίας συγχρόνως με την επίθεση εναντίον της Αμερικής..! Ασχέτως με το αν ήρθε σε συνεννόηση με το καθεστώς Μπους, ή όχι, κάποιος ευελπιστούσε να συσπειρώσει κάτω από το [τελετουργικό] ξίφος του, τους απανταχού [σουνίτες] Μουσουλμάνους, ως το "Δεξί Χέρι του Θεού", που μπορεί και επεμβαίνει συγχρόνως και στην "Άπιστη" Αμερική, και στον πάγιο προμαχώνα του Ισλάμ, Αφγανιστάν/Αυνανιστάν. Μα ποιος να'ναι; Ποιος να'ναι αυτός; Όχι βέβαια ο μπιν Λάντεν, ο υπάλληλος, που αυτός και η αλ-Κάιντα είναι ό,τι υπήρξε πρόσφατα π.χ ο Σταύρος Θεοδωράκης και το Ποτάμι του, για την εξοχοτάτη kanzlerin. Φυσικά και είναι ο ίδιος ο βασιλεύς της Σαουδικής Αραβίας....      

Το ερώτημα που αξίζει να επιλυθεί, όχι μόνο από τους Έλληνες, αλλά από ολόκληρη την Υφήλιο, είναι το γιατί την επαύριο της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 (9/11), οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, και ολόκληρος ο "Ελεύθερος" Δυτικός Κόσμος τα βάζει με χώρες, που ίσως, και μπορεί, και το διότι και το εφόσον, πιθανώς και πιθανότατα να σχετίζονται (ή απλά να υπομένουν/υποθάλπουν, όπως έπραττε η Ελλάδα με τους Κούρδους κομμουνιστές αυτονομιστές του PKK, μέχρι το 1999) τζιχαδικές δυνάμεις, και όχι την [ιδεολογική, αλλά όχι μόνο] πηγή του ισλαμικού εξτρεμισμού, Σαουδική Αραβία (και τα παραρτήματά της, ΗΑΕ, Κατάρ, Μπαχρέιν, Κουβέιτ). Έχουν χτυπηθεί/αποσταθεροποιηθεί/λεηλατηθεί Ιράκ, Αφγανιστάν, Σουδάν, Συρία, Λιβύη κ.ά, αλλά όχι η ρίζα του Κακού, ο Σαουδικός Οίκος, η μήτρα της διεθνούς ισλαμικής τρομοκρατίας!

ένα από τα μπαϊράκια της  Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, 

αλλά και σημαία της κεμαλικής Τουρκίας, με το κατεξοχήν σύμβολο του Ισλάμ, 

δηλαδή το συνδυασμό Σελήνης υπό την μορφή ισλαμοειδούς μισοφέγγαρου, 

και του πλανήτη Αφροδίτη (η Καχίρα των Μουσουλμάνων) με την μορφή πυθαγορείου αστέρα (ή πεντάλφα).

Η εύλογη απορία όσων από τους Νεοέλληνες γνωρίζουν ήδη την πραγματική εθνική σύσταση της σύγχρονης Τουρκίας, 

είναι το πώς αλλαξοπίστησαν και εκτουρκίστηκαν τόσοι πολλοί από τους Ορθοδόξους Χριστιανούς Ρωμιούς. 

Ή όπως θα το έθεταν και στο Χόλυγουντ: Why, and how did they join the Dark Force?. 

Ίσως η απάντηση να βρίσκεται ήδη μπροστά μας, 

στο μπαϊράκι της Ρωμιοτουρκίας, και στο συνδυασμό μισοφέγγαρου και αποσπερίτη, που αρχικώς αποτελούσε σύμβολο 

της τρισυπόστατης θεάς Εκάτης-Αρτέμιδος-Σελήνης, η θεολογία της οποίας 

προσιδιάζει και με το χριστιανικό δόγμα της Αγίας Τριάδος...

ένα από τα παλαιότερα μπαϊράκια των Οθωμανών, και αγαπημένη σημαία της  Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, 

με απεικόνιση του αποσπερίτη (ο πλανήτης Αφροδίτη: συμβολίζοντας τον ορτά Σογούτ, των θρυλικών 400 ιπποτοξοτών), 

και τριών φεγγαριών (συμβολίζοντας τους τρεις επίκτητους ορτάδες: i. Εσκεντερρούμ, ii. Εσκί Σεχίρ, iii. Κονυαλί),

με φόντο το ιερό χρώμα του Ισλάμ, το πράσινο:

Οι αρχικοί πιστοί (= Μουσλίμ, ήτοι Μουσουλμάνοι) της Υποταγής (= Ισλάμ), 

δηλαδή οι Άραβες της Χετζάτζης του 7ου αι, προέλασαν κραδαίνοντας τα ιερά πράσινα λάβαρά τους, 

επειδή, ως άνθρωποι της ερήμου, αενάως λαχταρούσαν για οάσεις και λίγη βλάστηση. 

Γι' αυτό δεν είναι απορίας άξιο που ιερό τους χρώμα έκαναν το πράσινο!

Είναι τεράστιο το σκάνδαλο με το τζαμί του Βοτανικού, αλλά όχι από την άποψη που συνήθως τίθεται στα ΜΜΕξαπάτησης. Το θέμα είναι ότι δυο ηγεμονικές χώρες ορέγονται να οικειοποιηθούν το εν λόγω τζαμί για την περαιτέρω επιδίωξη της ατζέντας τους για πανισλαμικό ιμπεριαλισμό:

1) Σαουδική Αραβία, και

2) ερντογανική Τουρκία.

    ---> Η κατασκευή του τζαμιού στον Βοτανικό προβλέπεται από €υρωπαϊκή συμφωνία αμοιβαιότητας που υπέγραψε το 2005 η κυβέρνηση της ΝΔ, του Κ. Καραμανλή του Νεώτερου..

    ---> Την κατασκευή αυτήν την διευκολύνει ως τσατσά και ο Ελληνικός Στρατός, και συγκεκριμένα το Πολεμικό Ναυτικό, που παραχωρεί το σύνολο των εγκαταστάσεων, καταργώντας τες μάλιστα και από ενεργό χρήση, για χάριν τζαμιού, γηπέδου και ..ΤΑΙΠΕΔ!

    ---> Την κατασκευή αυτήν, την ανέχεται η Εκκλησία της Ελλάδος, προσδοκώντας άγνωστο τι, ως αντάλλαγμα, ίσως απλά και μόνο επειδή δεν (ARN) αποτελεί αριστερή πρωτοβουλία, αλλά εθνικοπατριωτική, των EPPατριωτών του δικτύου συνενοχής της Ordoliberalisches €uropa..!

    ---> Κατόπιν σφοδρών αντιδράσεων, το έργο "ξεκόλλησε" τoν Γενάρη του 2013 (κατόπιν παρέμβασης του Ερντογάν προς τον καλό του φίλο Σαμαρά, εκεί στο Κατάρ, όπου του την είχε στημένη!), πάλι με κυβέρνηση της ΝΔ, του Σαμαρά, και αναμένονταν να ολοκληρωθεί μέχρι το καλοκαίρι του 2014 (τελικά το πάει από αναβολή σε αναβόλα για να τον πιει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ & ΑΝΕΛ, τωρα με τους νεοβάρβαρους ισλαμόφοβους), από κοινοπραξία τεσσάρων μεγάλων κατασκευαστικών εταιρειών:

>>> J&P-Αβαξ,

>>> ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ,

>>> Ακτωρ και

>>> Intrakat

Γι'αυτό και η Ελλάδα οφείλει ν'ακολουθήσει αντίθετη πολιτική από αυτήν που ακολουθεί από συστάσεως μέχρι σήμερα:

Ενόψει της ισχυροποίησης της Εθνικής Οικονομίας στην Τουρκία (που επιβαρύνει το ισοζύγιο της Ελλαδίτσας, με οτιδήποτε από τσίχλες "Cadbury Hellas" και "Kraft Foods Hellas", υαλικά και σόμπες, μέχρι και αυτοκίνητα Toyota & Lexus, και κότερα σύγχρονου & παραδοσιακού τύπου) και της στροφής της αμερικανικής πολιτικής, που πλέον αποζητά αποκούμπι διαφορετικό από το Ισραήλ, μέσω εγκάρδιας συμμαχίας και με “φάρους” μετριοπαθών τάσεων του Ισλάμ,

όπως θεωρείται η αενάως εξασκούσα Κυρίαρχη Πολιτική, και προσφάτως ενσωματωθείσα στους 20 Μεγίστους της Οικουμένης (G20), αλλά συγχρόνως, δε, και στους 20 Αναπτυσσομένους της Οικουμένης, Τουρκία, πρέπει επιτέλους να στηριχτεί το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΙΣΛΑΜ.

Aρχικά, με αρωγούς τους εκτός της Τουρκίας Κιριτλήδες [Ισλαμο-Κρήτες / Μουσουλμάνοι Κρήτες / Τουρκοκρητικοί, οι οποίοι είναι διεσπαρμένοι στην Ανατολική Μεσόγειο, π.χ Δωδεκάνησα, Λιβύη (σε πόλεις όπως η Βεγγάζη, η Σούσα και η Ντέρνα, στην Κυρηναϊκή γενικότερα, όπου η Ελλάδα θα μπορούσε να κινηθεί υπέρ της προστασίας των ανθρώπων της περιοχής, κατά την διάρκεια της κατάρρευσης του ισλαμοσοσιαλιστή δικτάτορα Καντάφι, αλλά και μετά), Αίγυπτος, Συρία (π.χ στο Χαμιντιέ), Λίβανος], και με σέκτες, όπως οι Μπεκτασήδες και οι Αλεβίτες, που χαρακτηρίζονται από μετριοπάθεια και ηπιότητα, ένας διαθρησκευτικός Ελληνισμός μπορεί να διεκδικήσει μια κυρίαρχη θέση στο χώρο που κάποτε καταλάμβανε η Αυτοκρατορία της Ρωμανίας.

Σαφώς και οποιαδήποτε ισλαμική κοινότητα της χώρας, πρέπει να εκπορεύεται από Ισλάμ ελληνόφωνο, κατά το πρότυπο των Σου'ουμπιγια/Εθνικών (ήτοι η ένσταση για την αραβική παντοδυναμία επί του Ισλάμ, που ξεκίνησε αυτονόητα, ήδη από τον 8ο αι μ.Χ, στο Ιράν, είτε επειδή οι Πέρσες διατηρούσαν την αντίληψη της πολιτιστικής τους ανωτερότητας, είτε ίσως και ως μακρινή παρακαταθήκη των "Εθνικών" του Ελληνισμού). Εννοείται λοιπόν ότι πρέπει να υπάρχει ελληνικό ιερατείο μουφτήδων, είτε πρόκειται για την περιβόητη τριεθνή μειονότητα Μουσουλμάνων στην Θράκη, είτε πρόκειται για ταλαίπωρους μετανάστες, φερ’ειπείν, ινδογενείς από το Σουρινάμ. Αυτό το ιερατείο βεβαίως και πρέπει να είναι απαλλαγμένο από φονταμενταλιστικές επιρροές, είτε αιγυπτιακές (σχολή Αζχάρ, Μουσουλμανική Αδελφότητα και Χαμάς), είτε σαουδικές (σχολή Χανμπαλι, τάσεις Σαλάφι και Ουαχαμπι/Βαχαβίτες, αυτοί που βρίσκονται πίσω από Ταλιμπάν, αλ-Κάιντα, αλ-Νούσρα, Μπόκο Χαράμ και μαυροφόρους του ISIL)..

«Όλες οι θρησκείες είναι μεγαλειώδεις για τους αδαείς, 

χρήσιμες για τους μαγίστρους, 

φαιδρές για τους φιλοσόφους» 

~ Τίτος Λουκρήτιος Κάρος, 

επικούρειος Ρωμαίος συγγραφέας, 94-55 π.Χ 

Έτσι θα μπορούσε να επιτευχθεί η δυναμική αποδοχή ενός ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΙΣΛΑΜ, στα πλαίσια μιας πραγματικής Ανεξιθρησκείας, εμπνεόμενης από την ελληνιστική διανόηση: 

“Όλες οι θρησκείες είναι εξίσου, 

i) ανακριβείς για το φιλόσοφο, 

ii) αληθινές για το νομοθέτη, και 

iii) χρήσιμες για το φοροεισπράκτορα!”. 

παπάς κάθεται μαζί με μουφτή στην Αθήνα του 1820, 

δια χειρός Λουί Ντυπρέ / Louis Dupré

Εννοείται ότι αυτό το Ελληνικό Ισλάμ πρέπει να παραμείνει αενάως φιλελεύθερο και μετριοπαθές, π.χ στο θέμα της μαντήλας. 

Η μαντήλα υπήρχε και στην χριστιανική Ρωμιοσύνη του Μεσαίωνα, ως "βηλάριον", και ως "σκέπη" (εξού και Αγία Σκέπη, η μαντίλα της Παναγίας), αλλά βαθμιαία, ξεπεράστηκε! 

Φυσικά υπήρχαν και πιο unisex εκδοχές κεφαλοκαλυμμάτων, το "[και-]σαρίκιον"  (όπως και το τουρμπάνι), ή/και το "φακιόλιον".

παλαιόθεν, η δε γυνή ίνα φοβείται τον άνδρα:

“Θέλω δε να εξεύρητε, ότι η κεφαλή παντός ανδρός είναι ο Χριστός, κεφαλή δε της γυναικός ο ανήρ, κεφαλή δε του Χριστού ο Θεός. 

Πας ανήρ προσευχόμενος ή προφητεύων, εάν έχη κεκαλυμμένην την κεφαλήν, καταισχύνει την κεφαλήν αυτού. 

Πάσα δε γυνή προσευχομένη ή προφητεύουσα με την κεφαλήν ασκεπή καταισχύνει την κεφαλήν εαυτής· 

διότι εν και το αυτό είναι με την εξυρισμένην. Επειδή αν δεν καλύπτηται η γυνή, ας κουρεύση και τα μαλλία αυτής· 

αλλ’ εάν ήναι αισχρόν εις γυναίκα να κουρεύη τα μαλλία αυτής ή να ξυρίζηται, ας καλύπτηται.”

απόστολος Παύλος, επιστολή Α΄ προς Κορινθίους, ια΄3-6

Όπως την ξεπέρασε η Χριστιανοσύνη, 

ας την ξεπεράσει την μαντήλα και το εν δυνάμει "Ελληνικό Ισλάμ"..

Πάντως σχετικά με το επίκαιρο ζήτημα "τζαμιά στην Αθήνα?", αξίζει να επισημανθεί ότι η μεσαιωνική πρωτεύουσα των Ελλήνων, η Κωνσταντινούπολη, διέθετε από νωρίς τζαμιά: Πρώτη φορά χτίζεται ισλαμικός ναός σε [προφανώς αχρησιμοποίητο] χώρο του Βασιλικού Πραιτωρίου, για την κάλυψη αναγκών αιχμάλωτων και φυγομάχων Σαρακηνών, που βρίσκονται μαζικά στην Βασιλεύουσα, κατά την διάρκεια της πολιορκίας του 717-18 μ.Χ από τον Αγαρηνό στρατηγό Μασαλμά (Μασλαμά ιμπν-άμπντ αλ-Μαλίκ), επί Λέοντος Γ' του Συρίου (717-41 μ.Χ). 

Αργότερα, σχηματίζονται θεσμικοί μηχανισμοί προσεταιρισμού απίστων πολεμιστών, που περιλαμβάνουν και τον εντυπωσιασμό τους με ρωμαϊκά μεγαλεία & τσιριμόνιες, προσηλυτισμό τους στην Ορθή Πίστη, και ατομική ή μαζική στρατολόγηση. Όμως, διατηρείται και η λατρευτική υποδομή στο Βασιλικό Πραιτώριο, για τις περιπτώσεις που δεν θεωρείται απαραίτητη η απάρνηση του Ισλάμ, τουλάχιστον μέχρι και κατά την διάρκεια της δυναστείας του Αμορίου, π.χ. για τις ανάγκες της φρουράς των Αιθιόπων, Νούβιοι, Αβυσσυνοί και Ινδοί που ενθαρρύνονται ν'απαρνηθούν την συμμετοχή τους στ'ασκέρια του χαλίφη, για ν'αφοσιωθούν στην φύλαξη του αυτοκράτορα.

Στη συνέχεια, τζαμιά χτίζονται και το 1027, στην Πόλη -και την επικράτεια, κατά την διάρκεια διαπραγματεύσεων του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Η' Πορφυρογεννήτου ([960]1025-28), με τον Φατιμίδη χαλίφη, που αφορούν την λήξη μεγάλης εξέγερσης Χριστιανών Βεδουίνων (1024-29) εναντίον της καταπίεσης των Φατιμιδών. 

Ισχυροί ευρωπαϊκοί οίκοι εμπόρων, όπως π.χ. ο ιταλορωμέικος οίκος των Μαύρων (με μέλη ορμώμενα από Αμάλφη, Σμύρνη και την Βασιλεύουσα Πόλη), ήδη εκμεταλλεύονται την διαλλακτικότητα του νέου Φατιμίδη χαλίφη (και της θείας του, Σιτ αλ-Μουλκ, που στην ουσία κυβερνά μέχρι το 1023), ως ευκαιρία διεύρυνσης στις πλούσιες αγορές του Λεβάντε, επιδοτώντας την παρουσία της Χριστιανοσύνης στην περιοχή, π.χ. με την ίδρυση και της μονής του Αγίου Λαυρεντίου στην Ιερουσαλήμ. Αυτή η δραστηριότητα Ρωμιών ιδιωτών, που όμως αναλαμβάνεται κυρίως από τις εμπορικές πολιτείες του Αμάλφι & του Σαλέρνου, επιτρέπεται από τον Φατιμίδη χαλίφη Αλή αζ-Ζάχιρ ([1021]1023-36), ύστερα ακριβώς από την αντιφατική βασιλεία του προκατόχου του, του αλλοπρόσαλλου Φατιμίδη χαλίφη Αιγύπτου & Συρίας, αλ-Χακίμ (997-1020, προφήτου των Δρούζων).

Έτσι, ξεκινάει και το Τάγμα των Χοσπιταλιέρων, που ιδρύεται στα Ιεροσόλυμα το 1023, ως φιλανθρωπικό ίδρυμα υπό την αιγίδα της πολιτείας της Αμάλφιδος, με ονομαστό χοσπιτάλιον/νοσοκομείο, μοναστήρι και καπέλα/παρεκκλήσι.

Κατόπιν διαπραγματεύσεων και επί Ρωμανού Γ' Αργυρού (1028-34) και Κωνσταντίνου Θ' του Μονομάχου (1042-55), εμπεδώνεται η θρησκευτική ανοχή για τους -εντός της Αυτοκρατορίας- Μουσουλμάνους, με αντάλλαγμα αντίστοιχη ελευθερία των Χριστιανών στους Αγίους Τόπους, με κορωνίδα την επισκευή του ιερού ναού της Αναστάσεως, κατεστραμμένου από το 1009. 

Τέλος, ισλαμικές εγκαταστάσεις οικοδομούνται στην Βασιλεύουσα και επί Ισαάκιου Β' Αγγέλου (1185-95, 1203-04), ύστερα από σύναψη συμμαχίας με τον χαρισματικό Κούρδο σουλτάνο, Σαλαδίνο. 

περίφημο εύρημα από την Αλεξάνδρεια Ωξιανή/Ευκρατίδεια 

(η σημερινή Άι Χανούμ, δηλαδή η "Κυρά Φεγγάρω") 

του ελληνιστικού βασιλείου της Βακτριανής (η χώρα με τις χίλιες πόλεις), 

όπου αναπαριστάται η επιφάνεια (ή θεοφάνεια) 

της θεάς Κυβέλης (Άρτεμις Ταυροπόλος - Ρέα - Κουβέλα - Κουμπαμπα), 

συνοδευόμενης από Νίκη, πάνω σε δίφρο που σέρνεται από λιοντάρια, 

μπροστά σε ιέρεια που τελετουργεί, κάτω από το βλέμμα του θεού Ήλιου 

(ένας Ήλιος με φυσιογνωμία Αλεξάνδρου του Μεγάλου, και με ακτίνες τύπου ρόδακα Βεργίνας!), 

αλλά και του συνδυασμού Σελήνης - Εωσφόρου (= πλανήτης Αφροδίτη), 2ος αι π.X, 

που αρκετούς αιώνες αργότερα θα υιοθετήσει και ο Κόσμος του Ισλάμ.

Όπως η Αυτοκρατορία των Αχαιμενιδών, αλλά και μεγάλο μέρος από τον Ελληνιστικό Κόσμο, η Βασιλεία των Σελευκιδών 

διέπεται από κοσμοπολίτικο πνεύμα, αντιμετωπίζοντας αρμονικά τις φυλές που επανδρώνουν, 

δίχως απαρτχαϊντ, τα "έθνη" και τις "πόλεις[-κράτη]" της επικράτειάς τους, όπως φανερώνουν και αρχαιολογικά δεδομένα 

από την Άι Χανούμ μέχρι π.χ τον Ίκαρο, πόλη επί της νήσου Φαιλάκα (<-- Φυλάκα, ήτοι φυλάκιον), στο σημ. Κουβέιτ.

15ος αι

17ος αι

το καλό πρόσωπο του Ισλάμ

πίσω στην αρχική σελίδα