κούπα από σαρδόνυχα, Λούβρο
πυξίδα (= κουτί) πολυτελείας φτιαγμένη από τον σπανιότατο Λαζουλίτη λίθο (Lapis Lazuli),
εξορυσσόμενο στην μακρινή πια Βακτρία, που αποκαλείται πλέον Χωρασάν (σημ. Αφγανιστάν)
Άννα Κομνηνή1081-1180
1045-71
"Ακάθεκτα κυλάει ο χρόνος και στην αέναη κίνησή του παρασύρει και παραλλάζει τα πάντα, και καταποντίζει στον βυθό της αφάνειας, πότε πράγματα ασήμαντα, και πότε μεγάλα και αξιομνημόνευτα και, όπως λέει ο τραγικός ποιητής [Σοφοκλής], φέρνει στο φως τα άδηλα και κρύβει τα φανερά. Αλλά ο λόγος της ιστορίας γίνεται φράγμα πανίσχυρο για το ρεύμα του χρόνου και σταματάει κατά κάποιον τρόπο την ακάθεκτη ροή του κι απ' όσα συμβαίνουν στο κύλισμά του, συγκρατεί και περισφίγγει όλα όσα επιπλέουν και δεν τ' αφήνει να ξεγλιστρήσουν σε λήθης βυθούς."
~
"Ῥέων ὁ χρόνος ἀκάθεκτα καὶ ἀεί τι κινούμενος παρασύρει καὶ παραφέρει πάντα τὰ ἐν γενέσει καὶ ἐς βυθὸν ἀφανείας καταποντοῖ ὅπου μὲν οὐκ ἄξια λόγου πράγματα, ὅπου δὲ μεγάλα τε καὶ ἄξια μνήμης, καὶ τά τε ἄδηλα φύων κατὰ τὴν τραγῳδίαν [του Σοφοκλέους] καὶ τὰ φανέντα ἀποκρυπτόμενος. Ἀλλ'ὅ γε λόγος ὁ τῆς ἱστορίας ἔρυμα καρτερώτατον γίνεται τῷ τοῦ χρόνου ῥεύματι καὶ ἵστησι τρόπον τινὰ τὴν ἀκάθεκτον τούτου ῥοὴν καὶ τὰ ἐν αὐτῷ γινόμενα πάντα, ὁπόσα ὑπερείληφε, ξυνέχει καὶ περισφίγγει καὶ οὐκ ἐᾷ διολισθαίνειν εἰς λήθης βυθούς."
η εισαγωγή της βιογραφίας του Αλεξίου Κομνηνού, "Αλεξιάς", πόνημα της Άννας Κομνηνής
Σταυροφορίες της Χριστιανοσύνης εναντίον του Ισλάμ
Παρά την καταστολή του αμιράτου της Κρήτης και της A' αυτοκρατορίας της Βουλγαρίας, εμφανίζονται δύο δυναμικότερα ανταγωνιστικά κράτη:
το ρηγάτο της Σικελίας και το σουλτανάτο της Ρωμανίας
Ρως, Ρωμανία και Σελτζούκοι
καρτουνίστικη ανάγλυφη απεικόνιση κενταύρου λαουτάρη, αμφιβόλου φύλου,
και χορεύτριας με ογκώδες κάλυμμα στο κεφάλι και ποδήρες ζωσμένο φόρεμα με μακριές χοανόμορφες χειρίδες.
Αυτές οι χειρίδες, αρχικά χαρακτηρίζουν το ένδυμα των μεσαιωνικών χορευτριών, προσδίδοντας αέρινη χάρη στις κινήσεις τους.
Για τούτο τον λόγο, η μόδα αυτή διαδίδεται και στις γυναίκες της υψηλής κοινωνίας, εν καιρώ. Στα αριστερά της γυναίκας ορθώνεται δέντρο.
Είναι σαφές ότι η απεικονιζόμενη σκηνή αποτελεί τμήμα από ευρύτερη απεικόνιση γλεντιού. Τόσο η εικονογραφική δομή, όσο και η εκτέλεση
του έργου προδίδουν αδεξιότητα, μιαν ίσως και εσκεμμένα ναΐφ τεχνοτροπία.
Αθήνα, 11ος - 12ος αι μ.Χ.