Τσιγκάνοι & Ρωμιοσύνη

εύμορφες τζιγγανοπούλες με ντέφι

Ως “Ρομά” συστήνονται μέχρι σήμερα οι περισσότεροι από τους Τσιγγάνους, οι απόγονοι κυμάτων από ινδικές νομαδικές φυλές, που μετανάστευαν από τις εστίες τους, στις παρυφές της ερήμου Ταρ, κατά την διάρκεια του Ύστερου Μεσαίωνα. Μετακινούνταν μαζικά εντός του Ισλαμικού Κόσμου, αλλά και ακόμα παραπέραν, προς την Εγγύς Ανατολή και την Ευρώπη. Αιώνες αργότερα, σήμερα, λογίζονται τρεις τέτοιες ινδογενείς ομάδες:

i. οι Ρομά -από Ανατολία έως Βρετανία,

ii. οι Λομ της Αρμενίας, και

iii. οι Ντομ/Ντομάρι/Ντομπα -από Βεγγάλη έως Μαρόκο.

Παρά τις λαλιές των Αθιγγάνων, που ανήκουν στην Αριοευρωπαϊκή Ομάδα, οι πρόγονοι αυτών των φυλών κατείχαν ταπεινές θέσεις στο αυστηρά δομημένο σύστημα των καστών που είχε στήσει στις Ινδίες η κοινωνία των Βραχμάνων, μετά από την εισβολή των Αρίων, από το 1500 π.Χ κι εξής.

Οπότε, κατά καιρούς αυτοί οι δυστυχισμένοι Ινδοί παρίες το συνηθίζαν να προσκολλούνται σε επιδρομικές τουρκικές ορδές (ορντού = φυλή/στρατιά νομάδων της στέπας), ακολουθώντας τους και στις εκστρατείες τους προς την Δύση: αρχικά των Σαμανιδών (819-1005), στη συνέχεια των Γαζναβιδών (997-1186, ιρανίζουσα δυναστεία που ξεκίνησε από τουρκική γουλάμ/γιλμάν γραμμή παλληκαριών, εκθρονίζοντας την ιρανική δυναστεία των Σαμανιδών) και ύστερα των Σελτζουκιδών (επιφανής ορδή των Ογούζων, πολυπληθούς ομάδας Τούρκων, που με ορμητήριο βορειοανατολικά της λίμνης Αράλης, πρώτα προσχώρησε και στη συνέχεια συνέτριψε τους Γαζναβίδες, 1037-1194).

Οι Μουσουλμάνοι γενικά ανέχονται την κοινωνική αποτελμάτωση των ινδογενών αναμαζωξιάρηδων, δηλαδή την απόδρασή τους από τον πάτο της ταξικής πυραμίδας, της θεσπισμένης ανά τις Ινδίες, αρκεί αυτοί να ενστερνίζονται την ορθή πίστη [τους].

Έτσι, αρκετές προγονικές ομάδες των Ατσιγγάνων είχαν προωθηθεί από νωρίς προς Δυσμάς, εντός του Χαλιφάτου των Αββασιδών. Εν τούτοις, η κύρια μετανάστευσή τους πρέπει να συνέβη γύρω στο 1000, όταν ο Μαχμούτ της Γάζνας, υποδουλώνει, σε επιδρομή του στις Ινδίες, τους νομάδες παρίες προγόνους των Τσιγγάνων, πριν τους αφήσει ελεύθερους στο Χορασάν (μσν. Χωρασάν, σημ. δυτικό Αφγανιστάν και βορειοανατολικό Ιράν), απ’όπου τους παρέλαβαν οι Σελτζούκοι που τους έφεραν στα μέρη μας, για να συνεισφέρουν στην υποταγή των απίστων της Ρωμανίας.

Ο καθ' ημάς Κόσμος γύρω στο έτος 1000 μ.Χ.

η Ρωμανία σφύζει ανανεωμένη -

ο Ισλαμικός Κόσμος,

που εκτείνεται πλέον από τον Ατλαντικό Ωκεανό

έως τα Ιμαλάια Όρη,

επίσης ευημερεί πολιτιστικά,

αλλά παρουσιάζει έντονα συμπτώματα

πολιτικής & ιδεολογικής παρακμής. -

Έτσι διάφοροι Τούρκοι νεοφώτιστοι

πολέμαρχοι (= σουλτάνοι)

επικρατούν στο ήμισι του Ισλαμικού Κόσμου,

ανατολικά της Συρίας. -

Εν τούτοις, οι Τζίγγανοι (από "Αθίγγανοι", λέξη εξ αρχής ρατσιστική, που αρχικώς αφορούσε μέλη συγκεκριμένης θρησκευτικής αίρεσης του 7ου αι) αποδείχτηκαν τελείως ανυπότακτοι και καθόλου πολεμοχαρείς. Από τους λαούς της Ρωμανίας θεωρήθηκαν ότι είναι Αιγύπτιοι (εξού και η παραφθαρμένη ονομασία “Γύφτοι/Gypsies”).

Gipsies (sic) in Wales, by John Dillwyn Llewelyn

Όμως οι ίδιοι οι Τσιγγάνοι, κατά τις μετακινήσεις τους από την Aνατολία προς όλη την Ευρώπη, προτιμούσαν να περνούν για “Ρωμανοί ”, και μάλιστα για “προσκυνητές Ρωμιοί”. Ως Ρομ ή Ρομά ή Ρομάνι ή Ρομιοί, [αυτο]προσδιορίζονται έως τα σήμερα.

το καραβάνι -

καταυλισμός Τσιγγάνων (Ρομ),

κοντά στην γαλλική πόλη Αρλ

Βίνσεντ βαν Γκοχ

Ένας από τους πρώτους νομοθέτες που αναγνώρισαν τα δικαιώματα των Τσιγγάνων ήταν ο φιλότιμος Σιγισμούνδος των Λούξεμπουργκ, ο Τσεχο-Γερμανός αυτοκράτωρ της Δύσης [1410-37, πρίγκηψ-εκλέκτωρ του Βρανδεμβούργου (1378-88 & 1411-15), βασιλεύς της Ουγγαρίας (1387-1437), ρήγας της Γερμανίας (1411-37), ρήγας της Βοημίας (1419-37), ρήγας της Ιταλίας (1431-37), ιδρυτής του Τάγματος του Δράκοντος 🐍 (1408)], εν έτει 1423. Γι'αυτό και οι Τσιγγάνοι κατοικούν σήμερα με μεγάλη πυκνότητα και σε χώρες που κάποτε ανήκαν στην αρχική kerngebiet της επικρατείας του Σιγισμούνδου, όπως η Σλοβακία, η Ουγγαρία και η Ρουμανία.

Οι Ρομά ή Τσιγγάνοι υπέφεραν τα πάνδεινα, ιδίως κατά την διάρκεια του Τριακονταετούς (1618-48), αλλά και του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου (1939-45), λόγω της έμφυτης καχυποψίας & μίσους που γενικά χαρακτηρίζει το ανθρώπινο γένος (=«ρατσισμός»).