Embedded Files
Ο δεσπότης της Ρωμανίας, κι επίδοξος βασιλεύς αυτοκράτωρ Ρωμαίων, ο Θεόδωρος Άγγελος Δούκας Κομνηνός, στο απόγειο της δύναμης του, αντί ν’αποτελειώσει τους καταπτοημένους Λατίνους, εισβάλλει αψυχολόγητα σε φίλια χώρα, τη ζωτικό του σύμμαχο, Βουλγαρία του τσάρου αυτοκράτορα Ιωάν Ασέν Β΄ (Ιβάν Ασέν Β'). Όμως στη μάχη της Κλοκότνιτσας, ηττάται, αιχμαλωτίζεται, τυφλώνεται, ενώ αργότερα (1241) εκδίδεται στη Ρωμανία των Δουκών Λασκάρηδων, όπου θα πεθάνει άδοξα (μετά από το 1253), φυλακισμένος στη Νίκαια. Τον διαδέχεται ο αδελφός του, που είχε νυμφευτεί μια κόρη του Ιωάν Ασσέν Β΄ κατά τη σύναψη της συμμαχίας που παραβιάστηκε, ο Μανουήλ, ως δεσπότης στη Θεσσαλονίκη, ενώ λίγο αργότερα την Ήπειρο θα την αποσπάσει ως δεσπότης ο Μιχαήλ Β΄, νόθος γιος του Μιχαήλ Α΄, άρα ανηψιός του Θεοδώρου και του Μανουήλ. Εν τω μεταξύ, ο Ιωάν Ασέν Β΄ εξαπολύει σαρωτική αντεπίθεση, προσαρτώντας, στο προσεχές μέλλον, μεγάλα τμήματα από την επικράτεια του Μανουήλ, περιλαμβανομένων των πόλεων Αδριανούπολη, Διδυμότειχο, Πρίλαπον, Σέρρες και Πελαγονία.
Αναθερμαίνεται η αντίσταση των Κρητικών εναντίον της κυριαρχίας της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας. Με επικεφαλής γόνους των Μελισσηνών, των Σκορδίληδων και των Δρακόπουλων, οι Κρητικοί αντιστέκονται με λύσσα εναντίον των Βενετσιάνων, για διάφορους λόγους: Εξαιτίας της αποικιοκρατικής φύσης της βενετικής κατοχής, εξασθενεί συνεχώς η οικονομία της Μεγαλονήσου, και αλλοιώνεται ο κοινωνικός ιστός. Επίσης, η Βενετία (Γαληνοτάτη Δημοκρατία του Αγίου Μάρκου), περιφρονεί με αλαζονεία τόσο την Ανατολική Εκκλησία (Ορθοδοξία), όσο και την ντόπια αριστοκρατία (οι Αρχοντορωμαίοι). Επιπλέον, το πλούσιο νησί το επιβουλεύονται και άλλες δυνάμεις της περιοχής, οι οποίες και φροντίζουν να υποδαυλίζουν διαρκώς φιλικά προσκείμενες προς αυτούς τάσεις & παρατάξεις που σχηματίζουν οι ιθαγενείς. Έτσι, την Κρήτη τη διεκδικούν διακαώς, η αυτοκρατορία της Ρωμανίας (Δούκες Λασκάριοι), η Υπέροχη Δημοκρατία του Αγίου Γεωργίου (Γένουα ή Γένοβα), και το δουκάτο του Αρχιπελάγους (ο βενετσιανικος οίκος Σανούδο).
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Στη Γερμανία κυκλοφορεί η νομική βίβλος Σαξονικόν Κάτοπτρον (Sachsenspiegel), όπου αναφέρονται τα ακόλουθα σχετικά με τις εξουσίες του αυτοκράτορα Φρειδερίκου Β', σε δυτικογερμανική λαλιά, πολύ κοντινή στην αγγλο-φρισική ομογλωσσία:
Dy drüdde is tho Rome; dy is guilden, so is he Keyser over alle dy Werlt.
Dy erste ist tho Aken: dar kronet men mit der Yseren Krone, so is he Konig over alle Dudesche Ryke
(όπου "Dudesche", η πηγή και του Deutch, και του Dutch, γεγονός που ενίοτε εγείρει παρανοήσεις,
όπως π.χ. οι Pennsylvania Dutch, οι οποίοι όμως είναι ..Deutch στην καταγωγή και τη ντοπιολαλιά!).
Dy andere tho Meylan, de is Sulvern, so is he Here der Walen.
The first is of Aachen: he who is crowned with the Iron Crown, thus becomes King over all of the Dudesche Realm.
The other is of Milan: the Silver one,
thus he is Lord of the Welsh
(= Italy and the rest of Romania).
The third is in Rome; the gold one, thus he is Caesar over all of the World.
Το πρώτο είναι του Άαχεν: ο εστεμμένος το Σιδηρούν Στέμμα, καθίσταται έτσι Βασιλιάς σε όλο το Ρηγάτο των Τεντέσκων (Tendeschi = Αλαμανοί = Νιμιτζοί = Γερμανοί).
Το άλλο είναι του Μιλάνου, το Ασημένιο, που τον καθιστά Κύριον της Ουαλίας
(= Ιταλία και λοιπή Ρωμανία).
Το τρίτο είναι της Ρώμης, το Χρυσό, που τον καθιστά Καίσαρα σε όλον τον Κόσμο.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Στην Ισπανία, ενώνονται δυναστικά τα ισπανικά ρηγάτα της Λεόν και της Καστίγιας, και εντείνουν την κοινή τους προσπάθεια για Ανάκτηση/Reconquista της Ιβηρικής Χερσονήσου από την ισλαμική κατοχή. Βέβαια, σε επιτυχημένες σταυροφορίες προβαίνει και το ρηγάτο της Αραγόνας, που επιδεικνύει και σημαντική ναυτική ισχύ, αλλά και το ρηγάτο Πόρτουγκαλ (Πορτογαλία), η οποία χαίρει αρωγής από τη μακρινή Αγγλία.
Η εξουσία των Μώρων (Μαύροι <-- Μαυριτανοί) του χαλιφάτου της Κόρδουας (929-1031) επί της Χερσονήσου, έχει καταρρεύσει ραγδαία, κατά τη διάρκεια της κυριαρχίας των Αλμοαδών (1147-1238). Ο τελευταίος ισχυρός Μουσουλμάνος ηγεμόνας στην περιοχή είναι ο Αλμοάδας πρίγκηπας Ιντρίς, που όμως αποχωρεί από την Ισπανία το 1228, για να λάβει μέρος σε κούρσα διαδοχής στη Μαυριτανία. Ο ισλαμικός τομέας της Ιβηρικής Χερσονήσου βρίσκεται και φέτος διαιρεμένος σε κάμποσες αυτοτελείς -όσο και ανταγωνιστικές μεταξύ τους- επαρχίες (ονόματι ταϊφά):
i. Βαλενκία (Βαλένθια (1228-38), εκ του οποίου αποσχίζεται ο σφετεριστής Ζαΐντ Αμπού Ζαΐντ, (1228-37)),
ii. Μουρκία (Μούρθια (1228-66), εκ της οποίας θα δημιουργηθεί το αμιράτο της Γρανάδας το 1238),
iii. Νιέμπλα (1234-62).
iv. Αριόνα (Arjona (1232-44))
v. Λόρκα (1240-65)
vi. Μινόρκα (1228-87)
vii. Οριχουέλα (1239-50)
viii. Ντένια (1224-44)
ix. Σέπτα (Θέουτα (1233-36, 1249-1305))
Στην Εγγύς Ανατολή, ο δραστήριος σάχης των Χοράσμιων, Τζαλαλαντιν, προετοιμάζεται για ν’αντιμετωπίσει την επιστροφή των Μογγόλων.
Στη υποσαχάρια Αφρική, ιδρύεται η πολύχρυση Αυτοκρατορία του Μάλι, από το μαλίνκε πολέμαρχο Σουντιατα Kέιτα.
Έχοντας εκδιωχθεί από την ουγγρική επικράτεια, όταν διαπιστώθηκε ότι επιδίωκαν τα συμφέροντα της Αγίας Έδρας εις βάρος της Ουγγαρίας, οι αδυσώπητοι Τεύτονες Ιππότες αποδέχονται πρόσκληση του Πολωνού δούκα της Μαζοβίας, Κορράδου, και εισέρχονται μαζικά στην Πολωνία, ώστε να συμμετάσχουν σε άλλη μια Πρωσσική σταυροφορία, που οργανώνεται για την υποταγή και εγχριστιανισμό των Πρώσσων και των υπολοίπων παγανιστικών βαλτικών & ουραλικών εθνών στη μεθόριο του σλαβικού & ρωμαιοκαθολικού έθνους των Πολωνών. Η εμπάθεια της Δυτικής Χριστιανοσύνης εναντίον των βαλτικών εθνών, θα οδηγήσει στη συσπείρωσή τους υπό την ηγεσία του φυλάρχου των Λιθουανών, που ως δούκας θα καταστεί σημαντικός ηγεμόνας στην Ανατολική Ευρώπη κατά το διάστημα 14ος - 17ος αι.
η Λιθουανία/Lithuania/Lietuva,
διαχρονικώς (από το 1263, μέχρι σήμερα)
βαλτικά έθνη,
γύρω στο 1200 μ.Χ.
Page updated
Google Sites
Report abuse