Embedded Files
Οι Βενετοί νικούν τους Γενουάτες σε ναυμαχία στο Τραπανι. Όμως, Γενοβέζοι καταδρομείς επιχειρούν στο καμάρι της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας, τη Μεγαλόνησο Κρήτη, και πυρπολούν τα Χανιά, αν και δεν καταφέρνουν να κυριεύσουν την ακρόπολη των Χανίων, Καστέλι. Η πόλη των Χανίων είχε επανιδρυθεί από τους Βενετσιάνους μόλις το 1252, ως la Canea, ήτοι «η Σκύλα», ύστερα από δεκαετίες αντίστασης των ντόπιων εναντίον των βενετικών δυνάμεων κατοχής (1212-52), με την αρωγή τόσο της Γένουας, όσο και της Ρωμανίας των Δουκών Λασκάρεων.
Σύμβολο αυτής της συστράτευσης Γενοβέζων και Ρωμιών κατά τη σαραντάχρονη διεκδίκηση της Κρήτης από τους Βενετσιάνους (1212-52), αποτελεί ο στρογγυλός πύργος που βρίσκεται πίσω από τον Φιρκά στα Χανιά. Ο κάποτε επιβλητικός πύργος κείτεται πια σε ερείπια, ύστερα από τους γερμανικούς βομβαρδισμούς, κατά τη Μάχη της Κρήτης (1941), ερείπια που δυστυχώς δεν ευαισθητοποιούν τις αρμόδιες αρχές για την αξία της αποκατάστασής του, όπως άλλωστε δεν συγκινεί π.χ και το χάλι του καθολικού ναού & μονής του γυναικείου κλάδου των Δομινικανών, Παναγιά η Θαυματουργή (Santa Maria dei Miracoli).
Ο Γερμανός ρήγας της Σικελίας, Μανφρέδος, σκοτώνεται στη μάχη του Μπενεβέντου, πολεμώντας εναντίον του Καρόλου του Ανδεγαυικού (Charles d’Anjou), αδελφού του ρήγα των Φράγκων, Λουδοβίκου Θ΄ του Αγίου. Ο Κάρολος είχε πείσει την Αγία Έδρα να κηρύξει την εκστρατεία του ως «κρουασάντ/σταυροφορία», διευκολύνοντας έτσι τη στρατολόγηση φονιάδων απ'όλη την Ευρώπη:
Φράγκοι/Γάλλοι,
Νιμιτζοί/Γερμανοί,
Καστιγιάνοι & Λεονέζοι (από την Ισπανία),
Ιταλοί,
Προβενσάλοι (Προβηγγιανοί από τη νότια Γαλλία),
Άγγλοι & Ουαλοί.
Έτσι, στα επόμενα δύο έτη, η κυριότητα του ρηγάτου της Σικελίας θα περάσει στον Κάρολο, που ευελπιστεί στη συνέχεια να επιβληθεί και στην κατακερματισμένη Ρωμιοσύνη.
Μπάσταρδος γιος του Φρειδερίκου Β' των Χοενστάουφεν, αλλά και τέκνον της αγάπης του για την Μπιάνκα Λάνσια (όπως και η 2η σύζυγος του Καλογιάννη Γ', η αυτοκρατόρισσα των Ρωμιών, Άννα/Κωνσταντία), ο φιλόδοξος --όσο και χαρισματικός-- Μανφρέδος υπήρξε προστάτης των Τεχνών και των Γραμμάτων. Αγωνίστηκε εναντίον της παπικής εξουσίας. Επίσης, βρέθηκε στην ισχυρή, όσο και τριεθνή, συντροφιά που κάποτε πόθησε την κυριότητα ολάκερης της Ρωμανίας, μιαν «παρέα Τριών» που περιλάμβανε αυτόν, τον --εξίσου φιλέλληνα!-- Φράγκο πρίγκηπα της Αχαΐας, Γουλιέλμο Β΄ Βιλλεαρδουίνο, αλλά και τον πεθερό των δύο τους, τον Ρωμιό δεσπότη Μιχαήλ Β΄ Άγγελο.
Ένας αξιωματούχος του ρηγάτου, ο κυρ Γιάννης (messer Gianni) Γ΄, γιος του Ιωάννου Β΄ και της Κλεμέντσας Λογοτέτα, κληρονομικός κύρις της Προκίδας (στις Πιθηκούσες Νήσους), γιατρός & σύμβουλος (consigliere) του Φρειδερίκου Β΄ και του Μανφρέδου, καταφεύγει σε Ρώμη, Βαρκελώνα και Σταμπόλη, επιδιώκοντας τη σύναψη συμμαχίας για τη στήριξη του οίκου Χόενσταουφεν και την εκδίωξη των Φράγκων από το ρηγάτο. Πάντως ο πάπας Κλήμης Δ΄ σπεύδει να ανακηρύξει ρήγα της Σικελίας, το νικητή Σαρλ ντ'Ανζού.
Λήγει φέτος ο Σκοτο - Νορβηγικός Πόλεμος (1262-66), με θριαμβευτή το ρήγα της Σκοτίας, Αλέξανδρο Γ', ο οποίος και προσαρτά τις Εβρίδες Νήσους. Αντικείμενο της σύρραξης αποτέλεσε η κυριότητα του νορβηγικού «ρηγάτου του Μαν και των Νήσων», στο βόρειο τμήμα των Βρετανικών Νήσων.
Πάντως, οι απόγονοι των Βίκιγκς, Νορβηγοί, θα κρατήσουν τις Νήσους Σέτλαντ & Όρκνεϋ, ενώ θ'αντισταθούν πεισματικά από το να παραδώσουν και τη νήσο Μαν, η οποία είχε αποτελέσει και την πρωτεύουσα του αποικιακού τους βασιλείου, ένα ιδανικό ορμητήριο για εξαπόλυση επιδρομών, όντας στρατηγικά κείμενη μεταξύ της Βρετανίας και της Ιρλανδίας (Έιρε). Όμως, η Σκοτία, που βρίσκεται τώρα στο αποκορύφωμα της δύναμής της, θα κατακτήσει και τη νήσο Μαν, το 1275.
☦️
Ένας Λιθουανός άρχοντας προσηλυτισθείς στον Ορθόδοξο Χριστιανισμό, αναλαμβάνει από φέτος την εξουσία στη ρωσική πόλη Πσκοφ, κυβερνά ανεξάρτητα από την μητρόπολη Νόβγκοροντ, αλλά και από την μεγάλη ηγεμονία Βλάντιμιρ, ενώ σύντομα θα συντρίψει το Λιβονικό Τάγμα, παράρτημα των Τευτόνων Ιπποτών. Είναι ο Νταουμάντας, στα λευκορωσικά Ντάουμοντ, στα ρωσικά Ντόϋμοντ, βαπτισθείς Τιμοφέι, ήτοι Τιμόθεος, που θα κυβερνήσει με επιτυχία τη Δημοκρατία του Πσκοφ μέχρι το θάνατό του το 1299. O αγιοποιηθείς Τιμόθεος αποτελεί πρότυπο συνεισφοράς και αφομοίωσης αλλοεθνών εντός του υπό σχηματισμό μεγάλου ρωσικού έθνους.
Χάρτης με την εξέλιξη των ρωσικών ηγεμονιών,
ύστερα από θάνατο του μεγάλου ηγεμόνος (= βέλικιυ κνυάζ) Γιάροσλαβ του Σοφού (1019-54),
όπου αναγράφονται συστατικά έθνη, που συναποτελούν τους προγόνους των Ρώσων,
των Μπελαρώσων (Λευκορώσοι), και των Ρουθηνών (Ουκρανοί).
Ο Μπέρκε Χαν της Μπλε Ορδής πεθαίνει στην Τυφλίδα κατά την διάρκεια επιχειρήσεων εναντίον των Γεωργιανών. Τον διαδέχεται ο ανηψιός του, Μαγκου Τεμιρ, που όντας σαμανιστής (λάτρης του Ουρανού), ακυρώνει υπάρχουσες συμφωνίες με ισλαμικά κράτη.
Ο Τούρκος Μουϊναλντίν Σουλεϊμάν Περβάνε, μεγάλος βεζύρης του σουλτανάτου της Ρωμανίας, αλλά και δωσίλογος, συνεργάτης των Μογγόλων κατακτητών, εκτελεί φέτος τον, ήδη από μήνες, εκθρονισθέντα Σελτζούκο σουλτάνο της Ρωμανίας Κιλίτζ Αρσλάν Δ' (1248-65). Τον Ρουκναλντίν Κιλίτζ Αρσλάν Δ΄, διαδέχεται ο ανήλικος γιος του, ο εξίσου άμοιρος Γιγιαθαντίν Καϊ Χοσρού Γ΄.
Ιδρύεται το Χανμπαλίκ (Πεκίνο ή Μπέιτζιν), βαθιά μέσα στην Κίνα (η Βόρειος Κίνα, η Σηρική Χώρα, που αυτήν την εποχή αποκαλείται και Καθαίa = η χώρα των Κιτάι [αφέντες της περιόδου 907-1125]), ως έδρα των μεγάλων ηγεμόνων των Μογγόλων, που τυγχάνουν πλέον και επίδοξοι Ουράνιοι Αυτοκράτορες, διεκδικώντας σταθερά ολόκληρη την Κίνα (Βόρειος των Κιτάι + Νότιος των Σουνγκ = Σηρική + Σινική).
Page updated
Google Sites
Report abuse