Embedded Files
Ύστερα από σχετική ανακωχή που υπογράφεται την 23η Ιουλίου, "απήλθε εις Ανατολή" ο στόλος της ασιατικής Ρωμανίας που επιχειρούσε υπέρ των Κρητών επαναστατών, με ορμητήριο τον κόλπο της Σούδας. Ο Ιωάννης Βατάτζης αποφασίζει οικονομίαν δυνάμεων σε ότι αφορά την μέχρι τώρα συγκρουσιακή αντιμετώπιση της βενετσιάνικης επεκτατικότητας. Με απλά λόγια, ηττήθηκε.
Ο πολυμήχανος παλατινός κόμης Κεφαλονιάς & Ζατσίντο (Κεφαλληνίας και της Ζακύνθου), Ματθαίος ή Μάιος Ορσίνι, έχοντας αναγνωρίσει κατά καιρούς (και κατά περίσταση), την κυριαρχία της Αγίας Έδρας, της Βενετίας, του δεσποτάτου των Δουκών Κομνηνών, και του ιμπεράτορα της Δύσης, Φρειδερίκου Β' (το 1228), αποδέχεται τώρα την εξουσία του πρίγκηπα της Αχαΐας. Εκ του παλαιού και διακεκριμένου οίκου Ορσίνι της Ρώμης, και με την αίγλη του αξιώματός του -παλατίνος κόμιτας, ο Ματθαίος/Μάιος αποτελεί και έναν από τους διαδόχους του Γραικού πεθερού του, του εκλιπόντος αμιράλη του ρηγάτου της Σικελίας, Μαργαρίτου, ενώ είναι και ο κάτοχος του στόλου του.
Βούλγαροι και Ρωμιοί προβαίνουν σε από κοινού πολιορκία της Κ/πόλεως. Όμως κατά τη διάρκεια της πολιορκίας ο τσάρος αυτοκράτωρ Βλάχων και Βουλγάρων, Ιωάν Ασέν Β΄, αλλάζει γνώμη και χαράζει πολιτική ουδετερότητας, φοβούμενος ίσως την αυξανώμενη δύναμη του συμπεθέρου του, Ιωάννη Γ΄ Δούκα Βατάτζη, που οι χωρικοί στα Βαλκάνια προσβλέπουν ως τον τρίτο Καλογιάννη.
Παρ'όλο που είναι πανίσχυρος, ο Νιμιτζός ιμπεράτωρ της Δύσης & ρήγας της Σικελίας, Φρειδερίκος Β' των Χοενστάουφεν, φοβάται πλέον την μπαμπέσικη επιρροή του εκάστοτε εμπαθή πάπα επί της Χριστιανοσύνης. Γι'αυτόν το λόγο, από φέτος προτιμά να επανδρώνει το υπηρετικό του προσωπικό με Ιουδαίους. Επίσης, έχει αρχίσει από καιρό να στρατολογεί και Μουσουλμάνους, για φρουρές και επικουρικά σώματα. Αυτοί οι Σαρακηνοί προέρχονται από θύλακες εκτοπισμένων (π.χ Λουτσέρα, Νοτσέρα, Τζιροφαλκο, Ατσερέντσα (αρχ. Αχερουντία), και Στορνάρα), δημιουργημένους από τον ίδιο τον Φρειδερίκο Β' για να μειώσει τη δύναμη της ισλαμικής Πίστης στη Σικελία.
Στη Βαλτική, οι τελευταίοι παγανιστές της Ευρώπης, οι Λιθουανοί, καταστρέφουν σε μάχη τις δυνάμεις των Τευτόνων Ιπποτών. Οι βαριά οπλισμένοι Ιππότες σχεδόν εξολοθρεύονται, παρόλο που είχαν ενισχυθεί με Ρώσους κυρίως από τη Βολυνία, αλλά και από τη Γαλικία. Κατά τη μάχη σκοτώνονται ο μέγας αυθέντης του Τάγματος των Τευτόνων, μαζί με 48 διοικητές του, αλλά κι ολόκληρη η ιεραρχία του Τάγματος του Σταυρού των Αδελφών του Ξίφους. Συνετριμμένος ο πάπας κηρύσσει πένθος πολλών ημερών. Το Λιβονικό Τάγμα των Αδελφών του Ξίφους υποβιβάζεται σε παρακλάδι των Τευτόνων Ιπποτών.
Ύστερα από εκτεταμένη εισβολή των Μογγόλων, που γονατίζει τη μεγαλοπρεπή Γεωργία, τη μέχρι τούδε κυρίαρχη στην ευρύτερη περιοχή του Καυκάσου, στην κυριαρχία των νέων εισβολέων από τη στέπα, υποκύπτει και το ελληνικό βασίλειο της Τραπεζούντας. Οι Ταταρο- Μογγόλοι συνεχίζουν την προέλασή τους βόρεια, συντρίβοντας τους Κουμάνους, προσαρτώντας και ρωσικές ηγεμονίες, όπως και τη χώρα των Καμαίων Βούλγαρων, στις όχθες του π. Καμα, ανατολικά της Ρωσίας.
Κουμάνοι
Κουμάνοι ιππότες (Μπογκατυρ)
Είναι η Ουγγαρία των Αρπάντ, η Βουλγαρία των Ασάν, και η Ρωμανία των Δουκών-Λασκάρεων. Κουμάνοι πρόσφυγες θα καταφύγουν και σε ελεύθερες ρωσικές ηγεμονίες, όπου εκτιμώνται ως καβαλάρηδες. Πάντως, στις ανατολικές εσχατιές του πάλαι ποτέ κράτους τους, θα παραμείνουν και Κουμάνοι (Κυμπτσάκ) υποταγμένοι στους Μογγόλους, όπου αργότερα θα συμβάλλουν και στο μεγαλείο της ευρωπαϊκής Ταταρίας, με την Μπλε, τη Λευκή και την Χρυσή Ορδή.
Page updated
Google Sites
Report abuse