Embedded Files
Άννα η Φράγκα ~ Άγκνες ντε Φράνς
le drapeau de France = η σημαία της Φραγκίας,
την εποχή των Καπέτων (987-1328)
Με την αίγλη του γιου του σωτήρα κατά των Νορμαννών εισβολέων, Αλεξίου, ο Θεόδωρος Βρανάς συνάπτει σχέση με την έκπτωτη αυτοκράτειρα Άννα την Φράγκα (impératrice Αγνή ντε Φρανς), αδελφή του ρήγα Φιλίππου Β' Αυγούστου. Τουλάχιστον από φέτος, ο Θεόδωρος και η Άννα θα έχουν ξεκινήσει να συζούν, ενώ θ'αποκτήσουν και μιαν κόρη. Οι Βρανάδες αποτελούν αλβανικό ή ουγγρικό κλάδο του ρωμαίικου οίκου των Ουρανών. Πάντως, Φράγκοι που θα επισκεφτούν την επιφανή ιμπερατόρισσα φρίττουν, διαπιστώνοντας ότι έχει λησμονήσει πια την ιθαγενή της λαλιά, συνεννοούμενη μαζί τους, μέσω διερμηνέως!
Στην Αυστρία, ο δούκας Λεοπόλδος Ε΄ ο Ενάρετος, των Μπάμπενμπεργκ, παραδίδει τον Ριχάρδο στον Γερμανό αυτοκράτορα Ερρίκο Στ΄ τον Σκληρό, των Χοενστάουφεν, που επίσης τον φυλακίζει, ζητώντας υπέρογκα λύτρα για την απελευθέρωσή του. Ο σουλτάνος Γιγιαθαντιν Καϊ Χοσρού παραδίδει τον Θεόδωρο Μαγκαφά στον ομόλογό του, Ισαάκ Β΄, για ποσότητα χρυσού.
Στην Σερβία, αυτεξούσιο ζουπανάτο υπό την προστασία της Ρωμανίας, εισέρχονται δυνάμεις του φιλοδόξου πεθερού του αυτοκράτορα Ισαακιου Β', δηλαδή του Bela/Μπέλου Γ' των Αρπάντ, ρήγα της Ουγγαρίας, και πρώην δεσπότη της Ρωμανίας. Ο γαμπρός του τον αναγκάζει ν'αποσυρθεί όμως, κατόπιν διαβήματος και προειδοποίησης για εξαπόλυση ανοικτού πολέμου.
Ο Ψευδο-Αλέξιος Β΄, ο σκωπτικώς επονομαζόμενος και Καυσαλώνης, φονεύεται μεθυσμένος από έναν ιερέα, ύστερα από γλέντι στην πόλη Χαρμαλα. Ο αποδεδειγμένα ανίκανος βασιλεύς αυτοκράτωρ, Ισαάκ Β΄ Άγγελος, αρχίζει πλέον να υποπτεύεται διάφορους για συνωμότες. Συλλαμβάνει και τυφλώνει το διοικητή της Θεσσαλονίκης, Ανδρόνικο Κομνηνό, εγγονό της καισάρισσας Άννας Κομνηνής και του καίσαρα & πανυπερσεβάστου Νικηφόρου Βρυέννιου. Επίσης, συλλαμβάνει και εξαναγκάζει σε μοναχισμό στο Παπίκιον Όρος, τον τέως σεβαστοκράτορα Αλέξιο, νόθο γιο του Μανουήλ Α΄. Εν τούτοις, επιβεβαιώνοντας την κυκλοθυμικότητά του, μετά από τρεις μήνες αποκαθίσταται η εύνοιά του για τον Αλέξιο.
Ο ιστορικός Νικήτας Χωνιάτης καταγράφει και πραγματικές εξεγέρσεις, που επιχειρούν να εκμεταλλευτούν τη γενικευμένη δυσαρέσκεια εναντίον των Αγγέλων. Μία από τις πιο δυναμικές, υπήρξε αυτή του Βασίλη Χότζα με ορμητήριο στην Ταρσία, πολίχνη κοντά στην Νικομήδεια. Εν τούτοις, και ο Χότζας συλλαμβάνεται, τυφλώνεται και φυλακίζεται. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Χωνιάτης, πολλοί στασιάζουν αυτόν τον καιρό, ξεφυτρώνουν όπως οι μυθικοί Σπαρτοί, κι όσοι δεν συλλαμβάνονται αμέσως, συνεχίζουν κι επαναστατούν επανειλημμένως. Όμως, είναι κενοί κι εύθραυστοι, σαν παραφουσκωμένες σαπουνόφουσκες. Έτσι συλλαμβάνεται, μέσω ρουφιανέματος, και τυφλώνεται, και ο Κωνσταντίνος Τατίκιος (ο οίκος των Τατικίων λέγεται ότι έχει ιδρυθεί από "Σαρακηνό", πιθανότερα από κάποιον πολέμαρχο αλταϊκής καταγωγής), παρόλο που είχε οργανώσει προσεκτικά μελλοντική επανάσταση στην Βασιλεύουσα, με τη συγκρότηση εξοπλισμένης ομάδας 500 συνωμοτών. Σημειώνεται και το κίνημα του Ισαάκιου Κομνηνού, ανηψιού του εκλιπόντος αυτοκράτορα Ανδρονίκου Κομνηνού, που έχοντας δραπετεύσει από τη φυλάκα, κι έχοντας βρει άσυλο στην Αγιά Σοφιά, ξεσηκώνει τα πλήθη των φτωχών της Σταμπόλης. Ο Ισαάκ συλλαμβάνεται και πεθαίνει από εσωτερικές κακώσεις λόγω τιναγμάτων στον αέρα, κατά τη διάρκεια βασανισμού του για την εκμαίευση των ονομάτων των συνεργών του.
Ηγούμενος αυτοκρατορικών δυνάμεων, ο Κωνσταντίνος Άγγελος, μέχρι πρότινος δούξ της Κρήτης, και νυν μέγας δουξ (= αρχηγός ΓΕΝ) και ξάδερφος του βασιλέως Ισαάκιου Β΄, στέλνεται εναντίον των αδελφών Ασαν, όταν μαθεύεται ότι τα αδέρφια διχοτόμησαν τις δυνάμεις τους, επειδή φιλονίκησαν μεταξύ τους. Όμως, ύστερα από μια σειρά από νίκες, ο Κωνσταντίνος κινείται προς τη Βασιλεύουσα διεκδικώντας και αυτός την πορφύρα. Οπότε με τέχνασμα του κουνιάδου του, του μέγα δομέστικου Βασιλείου Βατάτζη, συλλαμβάνεται και τυφλώνεται με συνοπτικές διαδικασίες.
Πεθαίνει ο Σαλαδίνος, και το κράτος του εβδομητομείται από τους συγγενείς του, τους Αγιουβίδες, σε Κάιρο, Δαμασκό, Χαλέπι (Χαλύβη, Αλέπο, η ελληνιστική Βέροια), Χομς (Έμεσα), Ντιγιαρμπακίρ (Άμιδα), Χαμάτ και Υεμένη. Έντονη διαμάχη της Μικρής Αρμενίας με το πριγκηπάτο της Αντιοχείας για την κυριότητα του φρουρίου του Μπαγκράς.
Η τουρκική και ισλαμική αυτοκρατορία των Γουριδών (1148–1215) επιχειρεί να επεκταθεί στις Ινδίες. Έτσι διεξάγονται οι μάχες του Ταραϊν (1191 & 1193) εναντίον ομάδας Ινδών αρχόντων, των δυναμικών Ρατζπουτς.
Page updated
Google Sites
Report abuse