1228

Ο Φράγκος πρώην τιτλούχος ρήγας Ιερουσαλήμ, Ιωάννης Βριένιος (Jean de Brienne), ανακηρύσσεται φέτος ιμπεράτωρ Ρωμανίας, μαζί με τον Φλαμανδό γαμπρό του, Βαλδουίνο Β΄, σύζυγο της κόρης του, Μαρίας ντε Μπριέν. Οπότε, ο Ζαν ντε Μπριέν που προκόβει και πάλι με δεύτερη καριέρα ηγεμόνος, αυτήν την φορά στην Λατινική Ρωμανία, προσθέτει τώρα στο οικόσημό του, και τους χρυσέρυθρους σταυρούς της Ρωμιοσύνης:

το οικόσημο του ιμπεράτορα Ρωμανίας

Jean de Brienne

Την εξουσία πάντως την μοιράζεται ο

ιμπεράτωρ Ρωμανίας Ιωάννης και με τον Ναρζώτο τον πρεσβύτερο (Narjot de Toucy), γαμπρό του Ρωμιού άρχοντα Θεοδώρου Βρανά και της Άννας της Φράγκας.

το οικόσημο του θρακιώτικου οίκου των

Βρανάδων, που αποτελείται από την πορφυρή παντιέρα,

περιστοιχίζουσα το έμβλημα της Άννας της Φράγκας, δηλαδή

το οικόσημο των Καπέτων, των Βαλουά (που μειώνουν τα κρινάκια σε τρία), και των Βουρβώνων (που επαναφέρουν τα πολλά κρινάκια, αλλά μεταβάλλουν και το χρώμα πεδίου, ήτοι το φόντο, από μπλε σε λευκό)

και εθνόσημο των Γάλλων πριν από την Γαλλική Επανάσταση. Συμφώνως των εραλδικών κανόνων, η εν λόγω σύνθεση οικοσήμου σημαίνει ότι ο Βρανάς διεκδικεί το κύρος των Καπέτων μέσω του γάμου του με την Αγνή/Άννα: inescutcheon of pretence, representing his claim to the Capets' lineage by right of marriage to empress Agnes/Anna.

Πιεσμένος από τους Κρήτες ρέμπελους/επαναστάτες (πχ Σκορδίληδες, Μελισσηνοί, Αρκολέοι, Δρακοντόπουλοι), τους οποίους υποστηρίζει ανοικτά και με συνέπεια η Ρωμανία των Λασκαρήδων, ο διορισμένος διαύσιος διοικητής της Μεγαλονήσου για λογαριασμό της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας ως δόγης/δουξ της Κρήτης, Ιωάννης Στορλάνδος / Giovanni Storlando, ξανακαλεί προς ενίσχυσιν τον ιδιώτη ομόλογό του, τον κληρονομικό δούκα του Αρχιπελάγους, που αυτήν την φορά είναι ο Άγγελος Σανούδος, γιος και διάδοχος του Μάρκου.

οικόσημο των Σανούδων

του δουκάτου του Αρχιπελάγους

Οπότε ο Σανούδος καταφτάνει στον όρμο της Ευλιμένης, όπου και οχυρώνει την «φύσει ισχυράν» νησίδα της Σούδας.

σούδα = οχυρωματική τάφρος γύρω από φρούριο. Εν προκειμένω όμως ο δίαυλος που χωρίζει την νησίδα Φραροννήσι (Isola dei Frari, εκ των αδελφών μοναχών της Ορθοδόξου Μονής του Αγίου Νικολάου που βρίσκονται να εμβιούν στην νησίδα), από την Χερσόνησον Μελέχα, ή απλά Ακρωτήριον. Εν καιρώ Σούδα θα ονομαστεί η ίδια η νησίδα, και στη συνέχεια όλος ο κείμενος όρμος της Ευλιμένης που σχηματίζει το Ακρωτήρι με την υπόλοιπη Κρήτη.

Ξεκινάει η ραγδαία παρακμή της βερβερικής, όσο και συντηρητικής, δυναστείας των Αλμοαδών. Φέτος π.χ. περιορίζονται στη Βόρειο Αφρική, εγκαταλείποντας την πολυτιμότερη κτήση τους, την πλούσια Ανταλούς, δηλαδή την ισλαμική Ισπανία, η οποία και αφήνεται απροστάτευτη, βορά στα χέρια Χριστιανών καιροσκόπων πλιατσικολόγων, των περιβόητων αλμογαβάρων. Όμως η εξουσία των Αλμοαδών συρρικνώνεται και στην Βόρεια Αφρική, όπως προδίδει π.χ. και η φετινή ίδρυση της εξίσου βερβερικής δυναστείας των Χαφσιδών με έδρα το Τούνεζι (αρχ. & σημ Τύνιδα).

Με την αναχώρηση του Nεμιτζού αυτοκράτορα Φρειδερίκου Β΄ για τους Αγίους Τόπους (Λεβάντε), ξεκινάει η Στ΄ σταυροφορία. Πάντως, ο νέος πάπας Γρηγόριος Θ΄ (1227-41) δεν κουράζεται να επιδεικνύει την εμπάθειά του για τον Φρειδερίκο Β΄, τον οποίο και παρουσιάζει ως ανάξιο για υπέρμαχο της Χριστιανοσύνης.

Η κατάσταση στο Λεβάντε είναι ευνοϊκή για τη Δυτική Χριστιανοσύνη. Από τους Αγιουβίδες, το σόι του Κούρδου γίγαντα Σαλαδίνου που κυβερνά τα ισλαμικά κράτη της περιοχής, ο Μαλίκ Καμίλ Ναζιραλντίν διαφεντεύει την Αίγυπτο (Μισίρι), ο Ασράφ Mουζαφφαραλντίν την Βαβυλώνα (Kουρδιστάν & Ιράκ), και ο Μουαζζαμ Σαραφαλντίν την Συρία (Σουρίγια & Τζατζίρα). Ο Μουαζζαμ υποψιάζεται, και όχι αβάσιμα, ότι υφαίνεται συνωμοσία των άλλων δύο για να τον εξουδετερώσουν. Γι'αυτό και συμμαχεί με το Χοράσμιο Σάχη, πολιορκεί τον Ασράφ στην Βαγδάτη, κι επιπλέον ετοιμάζεται να επιτεθεί κι εναντίον του Καμίλ. Έτσι ο Καμίλ σκαρφίζεται ένα ακαταμάχητο σχέδιο για να το παρουσιάσει για την επόμενη σταυροφορική στρατιά: Την παραχώρηση των Αγίων Τόπων, με αντάλλαγμα την κατάληψη της Δαμασκού και την εκδίωξη του Μουαζζαμ.

13ος αι

1227

1229

πίσω στην αρχική σελίδα