1293

Στην Ανατολία, ο Αλααντίν Καϊ Κουμπάτ Γ΄ εκθρονίζει τον σουλτάνο Γιγιαθαντίν Μασούτ Β΄ για 2η φορά. Οι επίμονες διαμάχες τους κατά το διάστημα 1282-1302, θα υπονομεύσουν το μέλλον της ισλαμικής Ρωμανίας. Ήδη ο εκάστοτε σουλτάνος έχει πλέον ρόλο συντονιστικό ανάμεσα σε πολυάριθμα αυτόνομα και ατίθασα εμιράτα γαζήδων, ενώ συγχρόνως ισορροπεί κάτω από την κυριαρχία του Μογγόλου προϊσταμένου του, από το Ιλ Χανάτο.

Οι Αρμένιοι του Μονοφυσιτικού ή Γρηγοριανού Δόγματος μεταφέρουν την έδρα του καθολικού τους, δηλαδή του πατριάρχη τους, από τη Χρομγκλα στην πρωτεύουσα του βασιλείου της Μικρής ή Νέας Αρμενίας, Σίσιον (Σις).

Στη βόρεια Ευρώπη ακμάζει η Χανσεατική Ένωση ή Λίγκα, εμπορική ομοσπονδία γερμανικών κυρίως πόλεων. Είχε ιδρυθεί ως “συνεταιρισμός Γερμανών εμπόρων συναλλασσομένων με το Νόβγκοροντ”. Τη δεκαετία του 1220, επωφελήθηκε από την παρακμή του βασιλείου της Δανίας, που τότε ηγεμόνευε στην περιοχή. Έτσι, μια γερμανική πόλη στη μεθόριο της Δανίας, το Λούμπεκ, αναδεικνύεται σε πραγματική μητρόπολη για τους ταχύτατα αναπτυσσόμενους, κυρίως γερμανικούς, οικισμούς κατά μήκος των ακτών και των ποταμών της Βαλτικής Θάλασσας. Ένας λόγος για τη μεγάλη επιτυχία αυτής της Χανσεατικής Ένωσης, αποτελεί η χρήση νέων πλοίων, μεγαλύτερης χωρητικότητας. Έτσι η Ένωση καταλήγει να διακινεί μεγαλύτερο όγκο εμπορευμάτων σε σχέση με τους ανταγωνιστές της, πχ τους λαούς της Σκανδιναβίας. Επίσης, συνεργάζεται με το Τάγμα των Τευτόνων Ιπποτών, που εξαπλώνει ραγδαία την κυριαρχία του στις Βαλτικές Χώρες. Αποικίες - ορμητήρια των Τευτόνων προσχωρούν οικειοθελώς στην Ένωση.

Η Χανσεατική Ένωση θα χαρίσει στα μέλη της μεγάλη ευμάρεια, ενώ η ίδια θα καταστεί υπολογίσιμη πολιτική δύναμη, απερίσπαστη από επεμβάσεις, αφού, παρομοίως με τη Δανία, και η Γερμανική αυτοκρατορία βυθίζεται στην παρακμή, αναλωμένη σε οικονομικώς και ιδεολογικώς ασύμφορες αναμετρήσεις στο Νότο (εναντίον Αγίας Έδρας, Λομβαρδικής Λίγκας, Φραγκίας, Ελβετίας κτλ). Αυτήν τη χρονιά, το ταμείο της Ένωσης μεταφέρεται από τον τόπο συνελεύσεων του αρχικού συνεταιρισμού, την κώμη Βίσμπυ, στο ισχυρό Λούμπεκ. Το γεγονός αυτό αποτελεί αναπόδραστο ιστορικό ανάλογο με τη μεταφορά του ταμείου της Συμμαχίας της Δήλου στην Αθήνα, τον 5ο αι πΧ.

Το αποκορύφωμα της πολιτικής ισχύος της Ένωσης θα είναι η συντριβή του βασιλείου της Δανίας (ρηγάτο Δανιμαρκίας), το 1370, γεγονός που θα προκαλέσει τη συγχώνευση των λαών της Σκανδιναβίας σε ενιαίο βασίλειο το 1397 (ένωση του Κάλμαρ), λόγω της αναγκαιότητας αντιμετώπισης της παντοδύναμης σύμπραξης της Χανσεατικής Ένωσης με το Τάγμα των Τευτόνων. Οι Τεύτονες θα κατακτήσουν πρόσκαιρα τη Γοτλάνδη από τους Δανούς, όμως θα συντριβούν το 1411, στη μάχη του Τάννενμπεργκ από τις ηνωμένες δυνάμεις της Πολωνίας και της Λιθουανίας.

Πόντιος τζαγράρης & Βοσποριανός καβαλάρης

Στη μεγάλη στρατιά που θα συμβάλλει στο τέλος της γερμανικής “Ώθησης προς Ανατολάς” (Drang nach Osten), οι Πολωνοί θα φέρουν μισθοφόρους από τη Σιλεσία και τη Βοημία, ενώ οι Λιθουανοί θα κουβαλήσουν Ρώσους, αλλά και Τάταρους, ανάμεσα στους οποίους θα υπάρχουν Βοσποριανοί Ρωσο-Γραικοί υπήκοοι των Γενοβέζων από την Περατεία, όπως και Γοτθογραίκοι από το δεσποτάτο της Θεοδωρούς. Οι Τεύτονες θ’απωλέσουν τη Σαμογιτία, ενώ στη συνέχεια, και ενώ οι μάχες θα συνεχίζονται από τους εξουθενωμένους αντιπάλους, Ειρήνη τελικά θα επιβάλλει ο δυναμικός Τσεχο-Γερμανός ρήγας της Ουγγαρίας, ο πανταχού παρών Σιγισμούνδος των Λουξεμπουργκ (1387-1437), ιμπεράτωρ της Δύσης (1410-37) & κατοπινός ρήγας Βοημίας (1419-37).

Ενώ το ινδικής επιρροής αυστρονησιακό βασίλειο Σιγκασαρι έχει συντριβεί από τις ορδές του μεγάλου αφέντη των Μογγόλων & Ουρανίου Αυτοκράτορα των Κινέζων, Κουμπλάι Χαν, του ισχυροτέρου ηγεμόνα της εποχής του, εν τούτοις οι Μογγόλοι αποτυγχάνουν να κρατήσουν τόσο την ανθηρή μεγαλόνησο, Ιάβα, όσο και οποιοδήποτε άλλο ωκεάνιο νησί του Μαλαϊκού Αρχιπελάγους (οι σημ. Φιλιππίνες, Ινδονησία, Μαλαισία κλπ), ύστερα από αποστασία μογγολοπροσκυνημένου τοπικού άρχοντα γύρω από τον οποίο και συσπειρώνονται τα κατάλοιπα των δυνάμεων των νησιωτών.

13ος αι

1292

1294

πίσω στην αρχική σελίδα