ένας Διόνυσος ξεφαντώνει
με την αλλοπρόσαλλη ακολουθία του, τον "Θίασο", συμφώνως με τη λαϊκή παράδοση της Κλασικής Αρχαιότητας
γυμνή αυλητρίς, από Θάσιον μάρμαρον, 5ος αι πΧ.
i. η νήσος Σάμος (που με το όρος Κέρκη ή Κερκετέα, ενδεχομένως αποτέλεσε και το απόρθητο "ύστατο καταφύγιο" των ιθαγενών της Ανατολίας εναντίον της χετταϊκής επεκτατικότητας: το όρος Αριννανδα!), και οι πόλεις
ii. Ζεφυρία (η μτγ Αλικαρνασσός = αλς + καρνασσός, δηλαδή το "κέρατο" -ήτοι η γλώσσα γης- στην ακροθαλασσιά),
iii. Μίλατος (η μτγ Μίλητος),
iv. Κνίδος (= τσούχτρα), και
v. Ιασούς
Όμως πριν συμβεί αυτό, είναι βέβαιο ότι οι θύλακες ανήκαν στο Αιγαίον κράτος, της δυναστείας των Μακάρων. Δηλαδή, ο "λαβάρνας της Ahhiyava" που τηρούσε απευθείας αλληλογραφία με τον "μεγάλο λαβάρνα" των Χετταίων, διεκδικώντας την Μίλατο και γενικά την μεθόριο προς την Αυτοκρατορία των Χάττι (ή Κάτειοι, ή Χετταίοι), πρέπει να ήταν ο πολεμοχαρής Διόνυσος Β΄. Μάλλον σε αυτόν απευθύνεται ο μέγας λαβάρνας Χαττουσίλις Γ΄, με την επιστολή "Ταβαγκαλαβας", όπου αναφέρεται και προγενέστερη πολεμική αναμέτρηση ανάμεσα στους δυο τους.
πηγή/source:
A. Salimbeti and R. D'Amato and drawn by G. Rava
is published by Osprey in the warrior series n. 153
BRONZE AGE GREEK WARRIOR 1600-1100 BC
Επεκτατική πολιτική θα εφαρμόσει ο Διονυσεύς (Διόνυσος) Β΄ και στο βόρειο Αιγαίο, γεγονός που υποδηλώνουν τόσο οι ελληνικοί μύθοι, όπως π.χ στην περίπτωση του Λυκούργου (Ηδωνίς, Μαρώνεια = Θάσος), όσο και η αμφιλεγόμενη επιστολή (σε σφηνοειδή γραφή, την οποία επιστολή έχει ερμηνεύσει ο Frank Starke, κι έχει δημοσιοποιήσει οJoachim Latacz, ως επιστολή κάποιου άνακτα Αχαΐας προς τον μεγάλο άνακτα των Κάτειων, Χαττουσίλι Γ') στην οποία διεκδικούνται τα νησιά (Λήμνος, Ίμβρος, Σαμοθράκη, Άι Στράτης ?) απέναντι από την ΑσσούFα (--> Ασία, η επικράτεια που θα υπερασπίζει η Τροία/Fίλιος/Ίλιον, τρεις γενιές μετά. Στο επίπεδο "Τροία VIIa", το Ίλιον επανιδρύεται τώρα, δηλαδή στη γενιά του Διονύσου Β', από τον Ίλο/Αλέξανδρο--> Αλακσαντους των χετταϊκών/κάτειων/χάττι αρχείων).
Πάντως αντίθετα με ό,τι θα πράξει ο Μίνως Β΄ κατά την επόμενη γενιά, ο Διόνυσος Β΄ δεν υπονομεύει την Τριάδα, την συντροφιά των Κριτών της δικής του γενιάς (Αστερίων Β΄ ή Λύκαστος, Διόνυσος Β΄, Φώκος), παρ'όλο τον επεκτατισμό του.