1221

Οι Ρωμιοί του επιδόξου βασιλιά αυτοκράτορα Θεοδώρου Άγγελου Δούκα Κομνηνού κατακτούν τις Σέρρες και την Δράμα.

Οι Σελτζούκοι της ισλαμικής Ρωμανίας, έχοντας αποκτήσει τη Σινώπη από το 1214, οργανώνουν εκεί 2ο μεγάλο ναύσταθμο, για να χρησιμοποιηθεί ως ορμητήριο για την κατάκτηση της, ευάλωτης από τη θάλασσα, Περατείας. Εν τούτοις, Ρώσοι, Κουμάνοι, και Ρωμιοί (ως Ρωμιοί στην Περατεία νοούνται πιο συγκεκριμένα Ελληνες βεβαίως, αλλά και «Γότθοι»⬅️Αγγλοσάξονες εμιγκρέδες) πασχίζουν να τους απωθήσουν. Αυτήν την εποχή, Περατεία αποκαλείται η νότια ακτή της Κριμέας, επίσης γνωστή στους Ρωμιούς και ως «τα Κλίματα», περιοχή που περιλαμβάνει τόσο το παλιό «θέμα Χερσώνος (η χώρα των νομοταγών Χερσωνιτών)», όσο και την χώρα των ατίθασων Βοσποριτών, ανατολικά από την πόλη Κάφφα. Βέβαια, οι κάτοικοι και των δύο περιοχών της Περατείας, εντρυφούν σε χαρές, τόσο του Βυζαντινού Πολιτισμού, όσο και καταλοίπων του προγενέστερου Ελληνιστικού Πολιτισμού.

Ο Τζεγκις Χαν με τους Μογγόλους του σαρώνει την Περσία, αναγκάζει σε παράδοση την Ατροπατηνή (Αζερμπαϊτζάν) και κατατροπώνει την Γεωργία του Γεωργίου Δ΄, ενώ στη συνέχεια επιστρέφει στην Μογγολία. Τότε μιαν στρατιά Χοράσμιων προσφύγων επιστρέφει από τις ινδικές κτήσεις, που είχαν γλιτώσει από την καταστροφή της αυτοκρατορίας τους, κι επιχειρεί να οργανώσει τον Ισλαμικό Κόσμο εναντίον των Μογγόλων.

Όσο για τους σταυροφόρους, τελικά στη Δαμιέττη, με στρατό περικυκλωμένο και ταλαιπωρημένο από την εποχή των πλημμυρών, ο ίδιος ο καρδινάλιος Πελάγιος ικετεύει για 8ετή ανακωχή, ενώ παραμένει ως όμηρος του Καμιλ, μαζί με τον Ιωάννη Βριένιο, μέχρι να αποσυρθούν οι Χριστιανοί μαχητές από το Μισίρι (Αίγυπτος). Η Ε΄ σταυροφορία λήγει άδοξα.

Λατίνος αυτοκράτωρ Ρωμανίας στην Κ/πολη, γίνεται ο Ροβέρτος του Κουρτεναί.

13ος αι

1220

1222

πίσω στην αρχική σελίδα