Embedded Files
Σωτήριον έτος 1203:
Δηλαδή ακριβώς πριν από τον διαμελισμό της Ρωμανίας από τους βαρώνους της Δ΄ σταυροφορία, την Partitio Romaniae.
Ήδη, 33 ανταγωνιστικά -ή και διάδοχα- κράτη νέμονται εδάφη που κάποτε υπάγονταν στην Ρωμανία,
π.χ. υπό την αυτοκρατορική εξουσία του Βασιλείου Β΄ Πορφυρογεννητου, εν έτει 1000.
το οικόσημο των Κομνηνών
1) Αλέξιος Δ΄ & Ισαάκιος Β΄, Άγγελοι, βασιλείς αυτοκράτορες Ρωμαίων, έδρα: Κωνσταντινούπολη
2) Αλέξιος Γ΄ Άγγελος, βασιλεύς αυτοκράτωρ Ρωμαίων, έδρα: Μοσυνόπολη Θράκης
3) Αλέξιος Κομνηνός ή Μεγαλοκομνηνός, από χρόνια διεκδικητής της πορφύρας στον Πόντο, βαcιλεύς αυτοκράτωρ Ρωμαίων [Πάσης Ανατολής, Ιβήρων (= Γεωργιανοί, αλλά πιο συγκεκριμένα του καρτβελικού έθνους των Λαζών) και Περατείας (Κριμέα ή Κριμαία)], έδρα: Τραπεζούς
4) Δαυίδ Κομνηνός ή Μεγαλοκομνηνός, δεσπότης Ηράκλειας Πόντου (--> σημ. Ερεγκλί) και Παφλαγονίας, αδελφός του Αλεξίου
5) Σάββας Ασιδηνός, αυθέντης (= αφέντης) σε τμήμα του Πόντου, που μέχρι το 1214 θα έχει γίνει συμπέθερος του Θεοδώρου Λάσκαρη. ~ έδρα: Σαμψώ.
6) Θεόδωρος Μαγκαφάς, ο Νεότερος ή Μωροθόδωρος, "βασιλεύς Φιλαδελφείας", μανκαφά = μωρός, τουρκιστί
7) Μανουήλ Μαυροζώμης, αυθέντης στην κοιλάδα του π. Μαιάνδρου, πεθερός του έκπτωτου σουλτάνου Γιγιαθαντίν Καϊ Χοσρού Α΄
8) Νικηφόρος Κοντοστέφανος, στον άνω ρουν του π. Μαιάνδρου.
9) Αλντομπραντίνι, αυθέντης της Αττάλειας, Ιταλός μισθοφόρος (θέμα Ατταλείας)
10) Μιχαήλ Άγγελος Δούκας Κομνηνός, άλλος ένας απείθαρχος και στασιακός αξιωματούχος της αυτοκρατορίας, που το 1203 τον βρίσκει δούκα του θέματος Μυλάσσης και Μελανουδίου, αλλά και proxy/δάκτυλο των ντ'Αλεράμιτσι/Μομφερρατικών που ήδη δρουν στην Ελλάδα, και οι οποίοι τον χρησιμοποιούν ως ιθαγενή αρωγό στην επιχειρούμενη επέκτασή των στην Πελοπόννησο. Όντως στα τέλη του 1204, ο [αναγορευμένος από Ρωμιό αυτοκράτορα] καίσαρ Βονιφάτιος ο Μομφερρατικός, βαδίζει θριαμβευτικά από την έδρα του, Θεσσαλονίκη, προς τον Νότο, προσαρτώντας Μεγάλη Βλαχία (Θεσσαλία & Φθιώτιδα) και Αττικοβοιωτία (Θήβα και Αθήνα), και αποκλείοντας τον Λέοντα Σγουρό στον Ακροκόρινθο. Όμως λόγω μεταβολής των συμμαχιών κατά την διάρκεια της Partitio Romaniae, ο Μιχαήλ περιθωριοποιείται στην Πελοπόννησο, τόσο περιφρονούμενος από Ρωμιούς άρχοντες, όσο και καταδιωκόμενος από Φράγκους βαρώνους, λιγότερο ή περισσότερο βασσάλους του Βονιφατίου. Οπότε μεταναστεύει βορειότερα ανάμεσα στα έτη 1205-07, ο Μιχαήλ, στην Ήπειρο, και μέσω ..γάμου, αφού παντρεύεται Ηπειρώτισσα αρχοντοπούλα, την χήρα Σεναχερείμ. Κάπως έτσι εγκαθίσταται και εδραιώνεται ως δεσπότης της Ηπείρου & της Αλβανίας, φεουδαλικός εταίρος, όχι πια του Μομφερρατικού ρηγός της Θεσσαλονίκης, αλλά του Φλαμανδού ιμπεράτορος της Κωνσταντινουπόλεως, όσο και εις εκ της στρατιάς διπλωματικών κολάκων του ολέθριου πάπα Ιννοκεντίου Γ'. ~ Διαδοχικές έδρες του: Μελανούδι, Κως, Πάτρα, Άρτα
11) Αϊμέρικος (Αϊμερί ντε Λουζινιάν), τιτλούχος ρήγας Ιερουσαλήμ, με έδρα την Άκρα, & βασιλεύς Κύπρου, με έδρα την Αμμόχωστον (Φαμαγκούστα). Την μεγαλόνησον την αγόρασε από το Τάγμα των Ναϊτών, ο μικρός αδελφός του Αιμερίκου (Αϊμερί), και προκάτοχός του στον τίτλο της Αγίας Ιερουσαλήμ, Γουίδος (Γκυ ντε Λουζινιάν) το 1192. Και οι δυο αποτελούν γιους του Φράγκου καβαλιέρου Ούγου Η' (Γάλλος ιππότης Χιου/Hugh VIII) , αυθέντου του Λουζινιάν και κόμητος του λα-Μαρς. Από κοινού με τον 4ο σύζυγό της, Αϊμερίκο, ως βασίλισσα της Κύπρου και της Ιερουσαλήμ κυβερνά και η Ισαβέλα/Ιεζαβέλ. Θα πεθάνουν στην Άκρα, σχεδόν συγχρόνως το 1205, λόγω τροφικής ή φονικής δηλητηρίασης από λευκή σάλτσα μπαρμπουνιού, μαζί με τον μωρό τους, Αμαλάριχο (Αλμαρίκ). Θα τους διαδεχτεί η κόρη της Ισαβέλλας από τον 2ο σύζυγό της, Κορράδο ντελ Μονφερράτο, η Μαρία η Μομφερρατική, μελλοντική σύζυγος του Ζαν ντε Μπριέν, Φράγκος σεβαλιέ [= ιππότης Ιωάννης Βριένιος], αγαπητό στέλεχος της αυλής του ρηγός της Φραγκίας, Φιλίππου Αυγούστου.
το οικόσημο
των Λουζινιάν του Λεβάντε
12) Βοημούνδος Δ΄ ντε Πουατιέ, ο Μονόφθαλμος, πρίγκηψ της Αντιοχείας & κόμης της Τριπόλεως
13) Λέων Β΄ Ρουπενίδης (Λευον Β΄ Ρουμπενιάν), βασιλεύς της Μικρής ή Νέας Αρμενίας, έδρα: Σίσιον (Σις)
14) Λέων Γαβαλάς, καίσαρ, ευγενικότατος ως άνθρωπος, αλλά και αυτόκλητος δεσπότης Ρόδου και Σποράδων
15) Λέων Σγουρός, δεσπότης, και άρχων Άργους, Ναυπλίας και Ελλάδος (θέματα Πελοποννήσου & Ελλάδος), με πόλεις ονομαστές: Άργος, Ναύπλιον, Κόρινθος, Αθήνα, Θήβα, Νεοπάτρα (Υπάτη), Λάρισα
16) Λέων Χαμάρετος, χωροδεσπότης Λακεδαιμόνος (στο θέμα Πελοποννήσου)
17) Λέων Βετράνο Καφάρο, αυθέντης της Κορυφούς (δουκάτο Κέρκυρας), Γενουάτης κουρσάρος, πιθανόν γαμπρός του εκλιπόντος αμιράλη του ρηγάτου της Σικελίας, Μαργαρίτου
18) Ιωάννης Καντακουζηνός, αυθέντης Μεσσηνίας (στο θέμα Πελοποννήσου), με έδρες δράσης, την Μεθώνη και την Κορώνη. Με καταγωγή από την περιοχή της Σμύρνης, θεωρείται ο γενάρχης της ομώνυμης αυτοκρατορικής δυναστείας, όπως και του ομώνυμου ρουμανικού οίκου. Το 1205 θα περιθάλψει το στράτευμα του Γοδεφρείδου Βιλλεαρδουίνου (Ντζεφρὲς/Γκόντφριντ Βιλλεαρντουΐν), Φράγκου βαρώνου, και του μοναδικού εκ των σταυροφόρων της Δ' Σταυροφορίας που όντως μετέβη στην Παλαιστίνη, αντί να πλιατσικολογεί στην Κωνσταντινούπολη. Ο Ιωάννης του προτείνει σύμπραξη εναντίον άλλων Ρωμιών αρχόντων, και πρωτίστως εναντίον του Μιχαήλ Αγγέλου Δούκα Κομνηνού, ιθαγενούς δακτύλου των Μομφερρατικών στην περιοχή. Παραδόξως πάντως, όταν όντως εισβάλλει στην Πελοπόννησο ο Βονιφάτιος ο Μομφερρατικός, ο Γοδεφρείδος έρχεται σε συνεννόηση με έναν συμπατριώτη του, Φράγκο, ιππότη στη δούλεψη του Βονιφάτιου, τον Γουλιέλμο Σαμπλίτη (Γκιγιώμ Σαμπλίτ), συμφωνόντας στο να στήσουν από κοινού φράγκικο κράτος στον Μορέα, υπάκουο/υπήκοο φεουδαλικώς στον Λομβαρδό ρήγα της Ελλάδος, Βονιφάτιο. Έτσι π.χ συντρίβουν τον Μιχαήλ στην μάχη [στον ελαιώνα] της Κουντούρας, εκδιώκοντάς τον από την Πελοπόννησο, όσο και αναγκάζοντάς τον ν'αναζητήσει νέους προστάτες (Λατίνο αυτοκράτορα, Ερρίκο της Φλάνδρας, και πάπα ..Ρώμης Ιννοκέντιο Γ'!). Στη συνέχεια, οι Φράγκοι συνέταιροι εδραιώνουν πόλο επιρροής βορειότερα, στην Ηλεία, που θα καταστεί και το κέντρο βάρους του κράτους τους, του πριγκιπάτου της Αχαΐας.
19) Ματθαίος ή Μάιος Ορσίνι, γιος του Ριχάρδου ή Ρικάρντο, εκ του οίκου Ορσίνι της Νότιας Ιταλίας, και διάδοχός του ως παλατίνος κόμης της Κεφαλονιάς & της Ζακύνθου, κύριος του στόλου του μητρικού του παππού, του εκλιπόντος αμιράλη του ρηγάτου της Σικελίας, Μαργαρίτου.
Ο αδελφός του Θεόδωρος, έχει ήδη διατελέσει Ορθόδοξος πατριάρχης Αντιοχείας και πάσης Ανατολής, ως Θεοδόσιος Γ΄.
Οι Ορσίνι του Ιονίου Πελάγους, θα διεκδικήσουν και την κυριότητα του δεσποτάτου της Ρωμανίας (Ήπειρος + Μικροβλαχία), από τον ελληνικό οίκο των Αγγέλων Κομνηνών Δουκών, αρχικά μέσω της μεθόδου της επιγαμίας, και στη συνέχεια μέσω της μεθόδου της δολοφονίας μετά πραξικοπήματος (βίος και πολιτεία των αδελφών Νικόλα & Ιωάννη Β' Ορσίνι).
20) Γουλιέλμος ο Γράσσος (= Χοντρός) ντα Μπρίντεζι, γιος του Γραικού αμιράλη Μαργαρίτου, 2ος κόμης της Μάλτας, με ενδιαφέροντα στην Κρήτη και τις Κυκλάδες
21) Οίκος Προγόνι, μεγάλοι άρχοντες της Αρμπερίας, στο Άλβανον, από το 1190, έδρα: Ντερφαντίνα
22) Δουκάτο Κρήτης, τυπικά υπό την κυριότητα του καίσαρος Βονιφατίου του Μομφερρατικού (Μπονιφάτσιο ντ’Αλεράμο), ουσιαστικώς υπό την κυριαρχία ιθαγενών Δυνατών("Αρχοντορωμαίοι"), 12 ρωμέικοι οίκοι που εποικίζουν την Μεγαλόνησο με φεουδαλικά δικαιώματα το 1182 ή 1082:
i. Φωκάδες (καππαδοκικό επώνυμο), προσεχώς Καλλέργηδες,
ii. Σκορδίληδες,
iii. Γαβαλάδες (συριακό),
iv. Αρχολέοι (άρχων + λέων ),
v. Χορτάτζηδες,
vi. Μουσούροι (συριακό),
vii. Βαρουχάδες (εβραϊκό),
viii. Μελισσηνοί,
ix. Λιθινοί,
x. Αργυρόπουλοι ή Αγιοστεφανίτες,
xi. Βλαστοί,
xii. Καλαφάτηδες (επαγγελματωνυμικό)
Άλλοι οίκοι: Αρκολέοι, Κανδανολέοντες, Κυριακόπουλοι, Λίμα, Λογγοβάρδοι, Λουμπίνοι, Μουρτζανοί, Πρικοσιρίδηδες
23) η Μονεμβασια αποτελεί αυτόνομη πολιτεία, περίπου από το 583, μέχρι το 1248, όταν αλώνεται από τον Γουλιέλμο Β΄ Βιλλεαρδουίνο (Γκιγιόμ ΙΙ Βιλλεαρντουίν), και προσαρτάται στο φραγκικό πριγκιπάτο της Αχαΐας. Υπήρξε δηλαδή πόλη αυτοκυβέρνητη, υπό την εμποροκρατική ολιγαρχία κυρίως των εξής ρωμέικων οίκων:
i. Μαμωνάδες, εκ του "μαμούνι" = μεταξοσκώληκας! Ο οίκος των Μαμουνάδων προήλθε από οικογένεια σηροτρόφων
ii. Σοφιανοί
iii. Δαιμονογιάννηδες, οίκος που διαφεντεύει και την νήσο των Κυθήρων - το κατοπινό Τσίριγο - όπου το καιρικό φαινόμενο της Προβέντζας ευνοεί την καλλιέργεια αμπελιών, και την παραγωγή εκλεκτών κρασιών, όπως ο Μονεμβασιανός Οίνος, ένα όνομα που με το πέρασμα των αιώνων θα εξελιχτεί στην πιο γνώριμη Μαλβαζία. Εν καιρώ ονομάζονται και Ευδαιμονογιάννηδες ή απλά Μονογιάννηδες.
Παραδόξως, η σημαία της ανεξαρτήτου Κύπρου (ως το λάβαρο του Ισαάκιου Κομνηνού, 1185-91), μεταφέρεται στην Δύση, μέσω Νορμαννών αρχόντων, όπως ο Ζαν ντε Γκιζόρς, όπου παραμένει μέχρι σήμερα ως οικόσημο και ως έμβλημα πόλεων, π.χ στο Wareham, και το Portsmouth, πόλη που ιδρύει ο Ιωάννης Γκιζόρς και που θα εξελιχτεί σε πυλώνα ναυτικής ισχύος για την Βρετανία. Σήμερα εκτός από την ποδοσφαιρική του ομάδα, το Πορτσμουθ καμαρώνει και για το πλοίο-μουσείο HMS Victory, την νικηφόρο ναυαρχίδα του Νέλσονος.
Μονεμβασια/Malvasia
24) με επικεφαλής τον Νικόλαο Ευδαιμονογιάννη, ο οίκος των Δαιμονογιάννηδων, εκ της Μονεμβασιας, διαφεντεύει στην νήσο των Κυθήρων - το κατοπινό Τσίριγο - όπου το καιρικό φαινόμενο της Προβέντζας ευνοεί την καλλιέργεια αμπελιών, και την παραγωγή εκλεκτών κρασιών, όπως ο Μονεμβασιανός Οίνος, ένα όνομα που με το πέρασμα των αιώνων θα εξελιχτεί στην πιο γνώριμη Μαλβαζία.
25) Ρουκναλντίν Σουλεϊμάν Β΄, Σελτσούκ σουλτάν αλ Μπιλάντ αρ Ρουμ (Σελτζούκος αυτοκράτωρ Ρωμανίας), έδρα: Κόνυα/Ικόνιο.
ο δικέφαλος αετός της ισλαμικής Ρωμανίας
26) τουρκικός οίκος των Μέγκιουτσεκ (ή Μέγκιουγιακ) εμίρηδων (1071-1277), ο οποίος κυβερνάει την ίδια περίπου περιοχή της Καππαδοκίας και της Κομμαγηνής που είχε αποτελέσει εστία της αίρεσης των Παυλικιανών τον 9ο αι, με προπύργιο την Τεφρική (--> Ντιβριγί) και με ηγέτες τον Καρβέα και τον Χρυσόχειρο, και θα συνεχίσει να την κυβερνάει και επί Οθωμανικής αυτοκρατορίας.
27) τουρκικός οίκος των Σαλτουκιδών εμίρηδων (Σαλτουκλού, 1071-1202), ο οποίος κυβερνάει την καθ'ημάς Αρμενία με έδρα το Ερζερούμ και το Τερκάν.
28) τουρκικός οίκος των Σεκμενλιδών εμίρηδων (επίσης γνωστός ως Αχλάτ Σαχ, ή Αρμέν Σαχ (Ερμενσαχλάρ), 1100-1207), ο οποίος κυβερνάει την κυρίως Αρμενία με έδρα το Αχλάτ.
29) τουρκικός οίκος των Αρτουκιδών εμίρηδων (Αρτουκλού, 1071-1202), ο οποίος κυβερνάει το Κουρδιστάν με τρεις κλάδους, και τις εξής έδρες:
i. Κηφάς (Χασανκεΐφ), 1102-1231,
ii. Μαρίς (Μαρντίν), 1106-1186 [με υποτέλεια έως το 1409],
iii. Χαρπούτ, [1112] 1185-1233.
30) Ιωαννίτζα Ασάν ή Καλογιάν Ασάν ή Καλογιάννης, τσάρος & αυτοκράτωρ Βλάχων (Ρωμαίοι) & Βουλγάρων, στην Λαντζαυρα (Μακριά Αυλή, η Βουλγαρία του οίκου Ασάν), με έδρες τις πόλεις Τύρνοβο & Σκόπια -
το φλάμπουρο της δυναστείας Ασέν/Ασάν (1187-1280),
που επιχείρησε να στήσει νέα αυτοκρατορία στον βουλγαρικό τομέα της Ρωμανίας. ~
Ο Ορμώμενος Λέων αποτελεί μεταγενέστερο
εθνόσημο της Βουλγαρίας, προτιμώμενος απ'τους Ιωάν Ασέν Β' και Σμίλετς.
Ο βλαχοκουμανικός οίκος Ασέν διεκδικεί με επιτυχία την αφοσίωση:
των Βούλγαρων του Παριστρίου,
των Βλάχων του Αιμιμόντου,
των Βλάχων και των Κουμάνων της πέραν του π. Δούναβη Ρωμανίας (σημ. Ρουμανία),
των Δρογουβιτών της Μακεδονίας,
αλλά και δυσαρεστημένων Ρωμιών σε όλες αυτές τις χώρες.
31) Εμέριχος των Αρπάντ, βασιλεύς των Μαγυάρων, ρήγας της Ουγγαρίας, με έδρες τις πόλεις Έστεργκομ (αρχ. Στριγώνιον της Παννονίας), Βούδα και Πέστη. Ο πατέρας και προκάτοχός του, Μπέλος Γ΄, έχει προσαρτήσει όσες χώρες της βορείου μεθορίου της Ρωμανίας δεν μπόρεσε να διεκδικήσει ο οίκος Ασάν (π.χ Ράσκα του σερβικού οίκου Βογισλαύλιεβιτς ή Νέμανιιτς).
~ βασιλικά κειμήλια της Ουγγαρίας: στέμμα, ξίφος, σκήπτρο και σφαίρα ~
Στο εθνόσημο των Μαγυάρων & της Ουγγαρίας,
είναι εμφανές τόσο το στέμμα του Αγίου Στεφάνου (πάνω τμήμα),
όσο και η ναυτική παντιέρα (αριστερά) και ο ρωμέικος σταυρός (δεξιά).
32) Φρειδερίκος Β΄ των Χοενστάουφεν, ρήγας της Σικελίας, με έδρα το Παλέρμο. Τελεί υπό την άμεση εποπτεία του πάπα Ιννοκεντίου Γ΄. Η επικράτειά του είναι γεμάτη Ρωμιούς, Έλληνες και μη. Έλληνες υπάρχουν ακόμα και στο πρώην ισλαμικό τμήμα της Σικελίας.
33) Οι νομοί της Σαρδηνίας, ήδη από τον 9ο αι πιστοί στην Αυτοκρατορία της Ρωμανίας τυπικά μόνο, διεκδικούνται εδώ και σχεδόν δύο αιώνες από την Αγία Έδρα (το κοσμικό κράτος του πάπα Ρώμης), αλλά και από την Δημοκρατία της Πίζας, η οποία βρίσκεται τώρα στο αποκορύφωμά της.
34) Γαληνοτάτη Δημοκρατία του Αγίου Μάρκου, πόλη-κράτος πανούργων εμπόρων, με έδρα στην Βενέτσια/Βενετία/Ενετία.
παραλλαγές της σημαίας του δουκάτου της Βενετίας,
ήτοι της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας του Αγίου Μάρκου,
με τον φτερωτό λέοντα, το τοτεμικό σύμβολο του Ευαγγελιστού Μάρκου
πολεμική
εμπορική
Page updated
Google Sites
Report abuse