1215

Ο σουλτάνος των Ρωμιών Ιντζαντίν Καϊ Καούς (ή Καϊκαβούς) Α΄, περιχαρής για την απόκτηση της Σινώπης, μόλις μερικούς μήνες νωρίτερα, γιορτάζει τώρα το γεγονός επίσημα, παρουσία του βασιλιά αυτοκράτορα Αλεξίου Α΄ Μεγαλο- Κομνηνού. Θέλοντας να εδραιώσει την εξουσία του στον νέο του ναύσταθμο, καλοπιάνει τους κατοίκους της πόλης, διορίζοντας Ρωμιό διοικητή, και συγκεκριμένα τον Αρμένιο ραΐση (= πλοίαρχο) Ετούμ. Επιπλέον, τις εργασίες για την αναδόμηση των οχυρώσεων της Σινώπης, τις ανέλαβε ο Έλληνας αρχιτέκτονας Σεβαστός, όπως βεβαιώνει σωζόμενη δίγλωσση επιγραφή.

H δίγλωσση επιγραφή του Σεβαστού στη ΣινώπηΕνώ συντόνιζε την προσάρτηση της Κέρκυρας που μόλις είχε ανακτήσει από την βενετσιάνικη κυριαρχία, πχ το χτίσιμο του Αγγελοκάστρου, δολοφονείται ο Μιχαήλ Κομνηνός Δούκας στην Μπελεγράδα (σημ. Μπεράτι στην Αλβανία), από υπηρέτη του ονόματι Ρωμαίο. Στον θρόνο του δεσποτάτου της Ρωμανίας (Ήπειρος), τον Μιχαήλ τον διαδέχεται ο ετεροθαλής αδελφός του Θεόδωρος, η δίδυμη αδελφή του οποίου έχει παντρευτεί έναν Μιχαήλ Καντακουζηνό. Σύντομα ο Θεόδωρος Κομνηνός Δούκας αποδεικνύει την ικανότητά του, ανακτώντας το Δυρράχιο που επίσης τελούσε υπό βενετική κατοχή.

Κατά την διεξαγωγή της Δ΄ Συνόδου του Λατερανού, ο πάπας Ιννοκέντιος Γ΄ δηλώνει την πρόθεσή του να οργανώσει νέα σταυροφορία για την σωτηρία των Αγίων Τόπων. O Νεμιτζός αυτοκράτωρ της Δύσης, Φρειδερίκος Β΄ των Χοενστάουφεν, δεσμεύεται επίσημα να συμμετάσχει στην σταυροφορία.

Ο ρήγας Ιωάννης της Αγγλίας (γνωστός ως «ο Ακτήμων» πλέον, αφού έχασε τα πατρογονικά του φέουδα στην Γαλλία, λόγω της επεκτατικότητας του ρηγός της Φραγκίας, Φιλίππου Β' Αυγούστου), απελπισμένος από το χάλι του κράτους του, που οφείλεται στην αέναη και δίχως αντίκρισμα πολεμική προσπάθεια, κυρίως εξαιτίας των φιλοδοξιών του αδελφού και προκατόχου του, Ριχάρδου του Λεοντόκαρδου, και στη συνέχεια λόγω της επιθετικότητας του Φράγκου ρήγα Φιλίππου Β΄Αυγούστου, εξαναγκάζεται τώρα από τους βαρώνους του, στη σύναψη της Μεγάλης Χάρτας Ελευθεριών (Magna Charta), που εξασφαλίζει τα δικαιώματα των ευγενών κυρίως, αλλά και του λαού, προασπίζοντάς τα από την παντοδυναμία της βασιλικής εξουσίας.

Η κληρονομική διαδοχή αποτελεί πάγια κατάρα στην Ιστορία της Ανθρωπότητας..! Οι Βρετανοί προκόψαν, μεγαλούργησαν, μονάχα επειδή μετρίασαν τα μειονεκτήματα αυτού του ολέθριου θεσμού με τα πλεονεκτήματα μιας κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, σταδιακά από φέτος μέχρι το 1709. Π.χ. λόγω του ηλιθίου θεσμού της Μοναρχίας, και προσωπικά λόγω του κρετίνου Γερμανού βασιλιά τους, του Γεωργίου Γ' φον Χάνοβερ, είναι που οι Εγγλέζοι θα χάσουν τις 13 ηπειρωτικές αποικίες τους στον Νέο Κόσμο(1776-83), τις ίδιες που θα εξελιχτούν δυναμικά στις κραταιές ΗΠΑ!

Εκ των υστέρων, ο Ιωάννης ο Ακτήμων προσπαθεί ν'ανακαλέσει τις αντιβασιλικές μεταρρυθμίσεις της Μεγάλης Χάρτας, όμως οι βαρώνοι του ρηγάτου αντιδρούν έντονα, παραδίδοντας το κράτος σε κατάσταση ασυδοσίας της αριστοκρατίας. Για όλη αυτήν τη μίζερη κατάσταση ο λαός μέμφεται τον Ιωάννη, γεγονότα που σχετίζονται με τον θρύλο του Ρομπέν των Δασών. Δεν είναι τυχαίο που δεν θα ξαναϋπάρξει βασιλιάς της Αγγλίας με το όνομα «Ιωάννης».

Στην αντιπαράθεσή τους με τον ρήγα τους, τους Άγγλους ευγενείς τους στηρίζουν ο διάδοχος του ρηγός της Φραγκίας, Λουδοβίκος (Η΄ ο Λέων), αλλά και ο ρήξ της Σκοτίας, Αλέξανδρος Β΄, που ασκεί κυρίαρχη πολιτική, εκμεταλλευόμενος κι αυτός την προσωρινή εξουθένωση της Αγγλίας, αν και θα λάβει αφορισμό από τον πάπα Ιννοκέντιο Γ΄, για την στάση του αυτή.

Στην Βαλτική, ο Ιννοκέντιος Γ΄ χειροτονεί επίσκοπο Πρώσων, με άγριες διαθέσεις, αφού αυτό γίνεται σε γενικότερο πλαίσιο επιβολή της αυθεντίας του σ'έναν λαό που μέχρι τώρα παραμένει παγανιστικός, ενώ διατηρεί ακόμα και την αρχική του γλώσσα, την πρωσική, που ανήκει στον βαλτικό κλάδο της Αριοευρωπαϊκής Γλωσσικής Ομάδας, όπως οι [υπάρχουσες μέχρι σήμερα] λαλιές των Λιθουανών και των Λεττονών.

Στην Άπω Ανατολή, οι Μογγόλοι του Τζεγκις Χαν κυριεύουν το Πεκίνο από την δυναστεία των Κιν, του λαού των Γιουργκεν (τουγκουσικό έθνος που κυριαρχεί από το 1127 στη βόρεια Κίνα, συγγενικό των πρωτο-Ούννων, και προγονικό των Μαντσού/Μαντσούριων), σφάζουν τους κατοίκους και καταστρέφουν ολοσχερώς την πόλη, ύστερα από λεηλασία που διαρκεί 1 μήνα. Πάντως, παρόλη την επιμονή των Μογγόλων, αλλά και του Τζεγκις Χαν προσωπικά, να κατακτηθεί η Κίνα, αυτό θα κατορθωθεί ολοκληρωμένα μόλις το 1279.

13ος αι

1214

1216

πίσω στην αρχική σελίδα