1258

Η Λατζαύρα (η Μακράν Αυλή, η Βουλγαρία του βλαχικού οίκου Ασάν) αναστατώνεται από την ύπαρξη 3 τσάρων. Επιπλέον του Κάλιμαν Ασέν Β΄, γόνου του βλαχικού οίκου Ασάν, δρα ο Κωνσταντίνος Τιχ, ο Δρουγουβίτης διεκδικητής που υποστηρίζεται από την ελληνική Ρωμανία, αλλά και ο Μιχαήλ, γιος του Ρώσου βάνου (= άρχων) Ροστισλαύου της Μάτσζβας, ο διεκδικητής που υποστηρίζεται από την Ουγγαρία. Εντός του έτους θα επικρατήσει η ελληνική επιλογή, δηλαδή ο Δραγουβίτης Κωνσταντίνος Τιχ (1257-77).

Ξεκινάει ο Α΄ Βενετο – Γενουατικός Πόλεμος (1258-70). Οι Βενετοί πετυχαίνουν την εκδίωξη των Γενοβέζων από την Άκρα.

O φιλέλληνας πρίγκηψ της Αχαΐας, Γουλιέλμος Β΄ Βιλλεαρδουίνος, ο Μεγαλοδόντης, δίνει τέλος στην ένοπλη διαμάχη ανάμεσα στους Λατίνους της Ρωμανίας, όταν νικάει στην μάχη του Καρυδιού, τον Γκυ ντε λα Ρος, κύρη των Αθηνών. Έτσι καθίσταται ο ισχυρότερος από τους Φράγκους ηγεμόνες στην Ελλάδα. Επιπλέον, δια του γάμου του με την Άννα Αγγελίνα Κομνηνή Δούκαινα, συμμαχεί με τον πατέρα της, τον δεσπότη Μιχαήλ Β΄ Άγγελο Δούκα Κομνηνό, εναντίον του βασιλιά αυτοκράτορα Θεοδώρου Β΄ Δούκα Λάσκαρη.

Οπότε, στήνεται μιαν ισχυρή «συντροφιά των Τριών» που ποθεί την κυριότητα της Ρωμανίας, με τρίτο της παρέας τον επιμελητή του ανήλικου ρήγα της Σικελίας, τον δυναμικό Μανφρέδο, που επίσης παντρεύεται κόρη του δεσπότη Μιχαήλ Β΄ Αγγέλου, και συγκεκριμένα την Ελένη Αγγελίνα Κομνηνή Δούκαινα. Ο Μιχαήλ Β΄ Άγγελος Δούκας Κομνηνός τα βρίσκει με τον ικανότατο Μανφρέδο, και συνάπτει συνθήκη Ειρήνης μαζί του, αποποιούμενος από την κυριότητα της Κέρκυρας και της Αλβανίας, ενέργεια που δικαιολογεί ως προικοδότηση για την κόρη του, Ελένη, που νυμφεύεται τον Μανφρέδο, ενώ στην ουσία υπαναχωρεί επί της κυριαρχίας του, επιδιώκοντας την στήριξη των δυο γαμπρών του εναντίον των Ρωμιών της Νίκαιας.

Ο εχθρός των τριών φιλόδοξων ηγεμόνων, δηλαδή ο φιλομαθής Θεόδωρος Β΄ Λάσκαρις, πεθαίνει τον ίδιο χρόνο, ύστερα από έξαρση επιληπτικών κρίσεων, αφήνοντας φιλοσοφικό συγγραφικό έργο και ανήλικο γιο για διάδοχο, τον Ιωάννη Δ΄. Ο Θεόδωρος Β' υπήρξε ένας πραγματικά σπουδαίος κυβερνήτης. Είχε την βούληση να στηρίξει την Γνώση & την Μάθηση: “Υπάρχει ο κίνδυνος, η Φιλοσοφία να μας εγκαταλείψει και να βρει καταφύγιο στους Λατίνους”, φέρεται ότι είχε δηλώσει προφητικά. Εν τούτοις, εξόργισε την κατεστημένη τάξη των Αρχόντων ή Δυνατών. Αυτή η ολέθρια αριστοκρατία απεχθάνεται τις μεταρρυθμίσεις του οίκου των Δουκών Λασκάριων που στοχεύουν τόσο στην ισχυροποίηση της Ρωμανίας ως κράτους, όσο και στην Ευημερία του συνόλου των πολιτών της.

Την κηδεμονία του επταετούς Ιωάννου Δ΄ αναλαμβάνει τριμελές συμβούλιο με επικεφαλής τον οικ. πατριάρχη Αρσένιο (κατά κόσμον Γεώργιος Αυτορειανός) και πραγματικό κυβερνήτη της Ρωμανίας τον πρωτοβεστιάριο και μεγάλο δομέστικο Γεώργιο Μουζάλωνα. Όμως 3 ημέρες μετά από τον θάνατο του Θεοδώρου Β΄, 3 δυσαρεστημένοι και προφανώς φιλόδοξοι Δυνατοί φονεύουν βάναυσα τον Γεώργιο Μουζάλωνα, παλαιό συμμαθητή και άξιο συνεργάτη του Θεοδώρου Β΄, αναλαμβάνοντας πραξικοπηματικώς την διακυβέρνηση. Ο Αλέξιος Μελισσηνός, ο Στρατηγόπουλος, είναι ένας από αυτούς, όμως σταδιακά η πραγματική εξουσία περνά στον επιφανή έταιρό του, τον εγγονό του Αλεξίου Παλαιολόγου και της Ειρήνης Αγγελίνας, κόρης του Αλεξίου Γ΄. Είναι ο δημοφιλής Μιχαήλ Παλαιολόγος, που αποφυλακίζεται και αναλαμβάνει την διοίκηση της Ρωμανίας ως μέγας δουξ, ύστερα από συνεννόηση με άλλους Δυνατούς.

Εν τω μεταξύ, ο εύστροφος Μανφρέδος, αυτοανακηρύσσεται ρήγας και εισβάλλει στη Ρωμανία. Συγκεκριμένα στέλνει τον αμιράλη του, τον Φραγκο-Κύπριο Φίλιππο Κινάρδο, που καταλαμβάνει το Δυρράχιο, τον Αυλώνα, ολόκληρο το Άλβανον και, στη συνέχεια, την Κέρκυρα, η οποία και γίνεται βάση εξορμήσεων για τον στόλο του αμιράλη. Το νησί διαιρείται σε 4 βαϊλάτα, Μέσης, Λευκίμμης, Γύρου και Όρους.