1207

Ο Καϊ-Χοσρού Α΄, εκ νέου σουλτάνος, κυριεύει την Αττάλεια απ’τον Αλντομπραντίνι, έναν Ιταλό μισθοφόρο αξιωματικό που έτυχε να είναι ο πιο ισχυρός άνθρωπος στην περιοχή όταν κατέρρευσε η Ρωμανία. Επίσης επεκτείνεται εις βάρος των τουρκικών δυναστειών που κυβερνούν την παλαιά Αρμενία.

Ο Έλληνας βασιλεύς αυτοκράτωρ Ρωμαίων Θεόδωρος Λάσκαρις υπογράφει διετή ανακωχή με τον Λατίνο αυτοκράτορα Ρωμαίων, Ερρίκο της Φλάνδρας. Στη συνέχεια, ο Ερρίκος νικά τους Βούλγαρους στην Αδριανούπολη, ενώ ο επιφανής Λομβαρδός ρήγας της Θεσσαλονίκης, Βονιφάτιος ντ’Αλεράμο ανακαταλαμβάνει τις περιοχές της Δράμας και των Σερρών. Όμως, επιστρέφοντας από συνάντηση με τον Ερρίκο στα Κύψελα της Θράκης, ο Βονιφάτιος σκοτώνεται σε αιφνιδιαστική επίθεση Βουλγάρων κοντά στη Μοσυνόπολη. Αλλά και ο Βλάχος τσάρος των Βουλγάρων, ο Καλογιάννης των Ασάν, δολοφονείται στη συνέχεια, ενώ πολιορκεί την Σαλονίκη. Ο ανήλικος γιος και διάδοχός του παραμερίζεται γρήγορα από τον ανιψιό του Καλογιάν Ασάν, Μποριλ, που σφετερίζεται τον θρόνο της Λαντζαυρας (Βουλγαρία).

Ο Κωνσταντίνος Μελισσηνός αποστατεί από το βασίλειο της Θεσσαλονίκης και ιδρύει δυναστεία που θα κυβερνήσει την περιοχή της Μαγνησίας με έδρα την Δημητριάδα (το διάστημα 1207-1340, ενώ το διάστημα 1340-90 θα κυβερνήσει ο ελληνο-καταλανικός οίκος των Μελισσηνών-ντε Νοβέλ, πριν αναλάβει ο λαμπρός φλωρεντινός οίκος Ατζαγιόλι, του δουκάτου των Αθηνών, οποίος θα κυβερνήσει την περιοχή έως την τουρκική κατάκτηση). Αλλά μαζί με τον Έλληνα άρχοντα, την αποδέσμευσή τους από την λατινική «Αυτοκρατορία της Ρωμανίας», την εκδηλώνουν μαζικά και αρκετοί Λομβαρδοί βαρώνοι, κυρίως υπήκοοι του ρηγάτου της Θεσσαλονίκης. Ο μαρκήσιος της Βοδονίτσας, Γκυ Παλλαβιντσινι, πρωτοστατεί σε αυτό το κίνημα.

Εν τω μεταξύ, η Γαληνοτάτη Δημοκρατία της Βενετίας συνειδητοποιεί ότι δεν μπορεί να προσαρτήσει τα εδάφη της Ρωμανίας που έχει αποσπάσει με συνθήκη. Ήδη έχει χάσει την Εύβοια και τον Μοριά που κατακτώνται από δυναμικούς Φράγκους βαρώνους. Έτσι και η Βενετία ανακοινώνει στους πολίτες της ότι βασίζεται στην ιδιωτική τους πρωτοβουλία για την διεκδίκηση των υπολοίπων εδαφών. Βενετοί καιροσκόποι καταφτάνουν αμέσως στο Αιγαίο, αναζητώντας κέρδος & δόξα.

καστέλο, χαμηλός οκταγωνικός πύργος της εποχής,

που δεσπόζει στον όρμο του Αβλέμονα, στα Κύθηρα

• Έτσι, ο Βενετσιάνος πατρίκιος, Μάρκος Βενιέρης, αποσπά τα Κύθηρα, από τον ελληνικό οίκο των Δαιμονογιάννηδων.

• Δυνάμεις του Ιερεμία Γκύζη, ο οίκος των Γκύζι γενικότερα, επικρατούν στην Σκύρο, την Σκόπελο και την Σκιάθο (γνωστά μέχρι τον 19ο αι ως «τα Δαιμονόνησα»: το τελευταίο προπύργιο των Εθνικών Ελλήνων από τα τέλη του 10ου μ.Χ και στο εξής, ύστερα από την ιεραποστολική δράση του όσιου Νίκωνα του «Μετανοείτε» σε Εύβοια, Λακωνία και Κρήτη, αλλά ύστερα και από την ίδρυση οργανωμένης μοναστικής κοινότητας -της Μεγίστης Λαύρας- από τον Άγιο Αθανάσιο, στο ιερό για τους παγανιστές Άθω, προσωπικοί φίλοι -και οι δυο- του Νικηφόρου Φωκά) και την Tήνο, την Μύκονο, την Σέριφο, την Αμοργό και για λίγο και την πλούσια Χίο (Ανδρέας Γκύζης), ενώ γενικά κατά την διάρκεια της Φραγκοκρατίας ο οίκος θα είναι δραστήριος και σε άλλα μέρη, όπως π.χ. στην Άνδρο, την Εύβοια, αλλά και στο πριγκηπάτο της Αχαΐας.

• Ο Λεονάρδος Φώσκολος κυριεύει την Ανάφη.

• Ο οίκος Μπαρότσι κυριαρχεί στην Σαντορίνη,

• ενώ ο οίκος Κουιρίνι δραστηριοποιείται στην Αστυπάλαια και την Αμοργό.

• Ο Ανδρέας Κορνάρος κατακτά την Κάρπαθο.

• Εν τούτοις, ο πιο επιτυχημένος από τους Βενετούς ιδιώτες είναι μακράν ο ανηψιός του συγχωρεμένου του Ερρίκου Δάνδολου, ο δραστήριος Μάρκος Σανούδος, που με μόλις 8 γαλέρες επιβάλλεται σε Νάξο, Πάρο, Αντίπαρο, Μήλο, Ίο, Αμοργό, Κύθνο, Σίκινο, Σίφνο, Κίμωλο, Σύρο, και για λίγο στην Άνδρο.

Παράλληλα, με πρωτοβουλία της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας των Βενετών, διώκονται με εμπάθεια καταδρομείς και τυχοδιώκτες άλλων ιταλικών πολιτειών, που επίσης δραστηριοποιούνται στο Αρχιπέλαγος. Έτσι, φοβούμενος τη διαρκή απειλή της φθονερής Βενετίας, όσο και τη μακιαβελική οργή του πάπα, ο κληρονόμος της παρακαταθήκης του αμιράλη Μαργαρίτου στο Ιόνιο, δηλαδή ο παλατινός κόμης Ζακύνθου & Κεφαλονιάς, Μάιος -Ματθαίος- Ορσίνι, εδώ και κάποιους μήνες έχει παραδοθεί στο έλεος της Αγίας Έδρας.

Στην Γαλλία, όταν ο κόμης της Τουλούζης, Ραϊμόνδος Στ΄ του οίκου Φρεντελον, αρνείται να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις των λεγάτων του πάπα Ιννοκέντιου Γ΄, δηλαδή του Πέτρου του Καστελναου και του Αρνόλδου-Αμαλαρίχου, ηγουμένου της Μονής του Citeaux, αφορίζεται, σχηματίζεται συνασπισμός ορθοδόξων υποτελών του, για να του εναντιωθεί, ενώ κηρύσσεται όλη η επικράτειά του υπό απαγόρευση. Ο Ιννοκέντιος Γ΄ προσφέρει τα προνόμια μιας σταυροφορίας (δηλαδή άφεση αμαρτιών για οποιοδήποτε έγκλημα και ανοσιούργημα) στον ρήγα της Φραγκίας, Φίλιππο Β΄Αύγουστο, και τους υποτελείς του, εάν επιτεθούν εναντίον του κομιτάτου (ήτοι, κομητεία) της Τουλούζης. Οπότε ο κόμης Ραϊμόνδος Στ΄ συμφωνεί τελικά να παραδοθεί στο έλεος του πάπα.

Στην Άπω Ανατολή, εξαπολύεται η πρώτη μεγάλη μογγολική εισβολή (1207-09), εναντίον των βαρβαρικών κρατών που κυριαρχούν στην βόρεια Κίνα, δηλαδή το Χσι Χσία των Ταγκούτων (θιβετανή φυλή) και η δυναστεία των Κιν του λαού των Γιούργκεν (τουγκουσικό έθνος που κυριαρχεί από το 1127 στην βόρεια Κίνα, συγγενικό των πρωτο-Ούννων, και προγονικό των Μαντσού/Μαντσούριων).

13ος αι

1206

1208

πίσω στην αρχική σελίδα