Δραγοβίτες & Ρωμιοσύνη

[english text on the bottom]

Η Δρουγουβιτία, Δρουγουβιτεία, Δρουγοβιτία, Δραγουβιτία, Δραγοβιτία, ως θυγατρικό έθνος των Ντρεγκόβιτσι, συστατικού έθνους των Βορείων Ρώσων/Λευκορώσων/Μπελαρούσιων.

© Copyright Euratlas Nüssli – www.euratlas.com, reproduction prohibited

Όλες οι σλαβικές γλώσσες σχετίζονται στενά μεταξύ τους, επειδή η επέκταση του αρχικού τους έθνους (πρωτο- Σλάβοι, που αυτοαποκαλούνταν «Σλοβένσκοι», ήτοι «Ελεύθεροι»), με την επακόλουθη δημιουργία θυγατρικών φυλών, πραγματοποιήθηκε σχετικά πρόσφατα. Έτσι και μόνο μέσω απλής γειτνίασης, διακριτά σλαβικά έθνη (δηλαδή στην αρχή άσχετα μεταξύ τους), μπορούσαν κάποτε να καταλήξουν να μιλούν την ίδια ή παραπλήσια γλώσσα.

Αυτό συμβαίνει ακόμα και σήμερα με τους σλαβοφώνους που κατοικούν επί της σερβο-βουλγαρικής μεθορίου, με αποτέλεσμα η εθνική τους συνείδηση να διεκδικείται κι από τις δυο χώρες, με τους μεν Σέρβους να τους αναγνωρίζουν ως την σερβική φυλή «Τορλάκοι», με τους δε Βούλγαρους να τους αναγνωρίζουν ως την βουλγαρική φυλή «Σόπσκοι ή Σόποι». Άλλο παράδειγμα αποτελούν οι ίδιοι οι Σέρβοι, δηλαδή το τμήμα των Σεβεριάνων που κατέβηκε από την σημ. Λουσατία (αν και με αρχική κοιτίδα αρκετά ανατολικότερα), και που εισήλθε στην σημερινή Γιουγκοσλαβία στους χρόνους του βασιλέως Ηρακλείου. Εκεί είχαν επίσης εισέλθει Χρωβάτες/Χροβάτες/Κροάτες, προερχόμενοι (όπως βεβαιώνει και το DAI) από την περιοχή ακριβώς πέραν από ολόκληρη την βόρεια μεθόριο της κατοπινής Τσεχοσλοβακίας:

• Βόρειοι/Λευκοί Χροβάτες /Βελοχρωβάτοι, στην κατοπινή Πολωνία (Σιλεσία και Βολυνία)

• Νότιοι/Μαύροι Χροβάτες, στο δυτικό τμήμα της Ρουθηνίας, δηλαδή της σημερινής Ουκρανίας (Γαλικία)

570 μ.Χ.

Εντός του πάλαι ποτέ Ιλλυρικού, και οι Σεβεριάνες ή Σέρβοι, και οι Χροβάτες ή Κροάτες κατάφεραν ν'αφομοιώσουν πλείστες άλλες φυλές, μερικές από τις οποίες, δεν ήταν καν σλαβικές, διατήρησαν την εθνική τους ταυτότητα, και ενώ επιπλέον διχάστηκαν από το Σχίσμα των Εκκλησιών, εν τούτοις τα δύο αυτά έθνη κατέληξαν να μιλούν την ίδια ακριβώς γλώσσα, την σερβο-κροατική.

Με τον ίδιο τρόπο οι Δρουγουβίτες, Δρογουβίτες, Δραγοβίτες, Δραγουβίτες, Δραγουμέτες, Δραγούμοι, Ντργκοβιτσοι - κατέληξαν να μιλούν παρόμοια γλώσσα με τους εκσλαβισμένους πλέον Βούλγαρους, επειδή συμμετείχαν στο ίδιο δυναμικό κράτος, αυτό του Συμεών του Μέγα (893-927 μΧ), του πρώτου Βούλγαρου τσάρου & αυτοκράτορα, ο οποίος διεκδίκησε ν'επιβληθεί σε ολόκληρη την ευρωπαϊκή Ρωμανία.

Όμως οι Δρουγουβίτες διατηρήσαν για αιώνες το Γλαγολιθικό Αλφάβητο (9ος-13ος αι), των Αγίων Αδελφών Κυρίλλου και Μεθοδίου στην Σχολή Γραμματείας της Αχρίδος (886-), σε αντίθεση με τους Βούλγαρους που υιοθετήσαν το Κυριλλικό Αλφάβητο των Βουλγάρων μαθητών του Αγίου Μεθοδίου (Σχολή Γραμματείας Πρεσλαύας, από το 893).

Ήδη απ'την εποχή της Συριακής Δυναστείας («Ίσαυροι»), και συγκεκριμένα στους χρόνους της Ειρήνης Σαρανταπήχαινας, αλλά και του σφετεριστή διαδόχου της, Νικηφόρου, όταν ανακτάται συστηματικά ο Ελλαδικός χώρος, εμφανίζεται ο διοικητικός θεσμός «σκλαβηνίες», ήτοι αυτοδιοικούμενες ομάδες Σκλαβενιτών/Σλαύων που αργά ή γρήγορα προσχωρούν και συμμετέχουν στο Ρωμέικον:

• οι Βαϊουνίτες (εκ των οποίων και η ονομασία της πόλης Ιωάννινα - Γιάννινα - Γιάννενα. Επίσης ονομάζονταν Μπογιανίτες, Βοϊουανίτες, όπως και Βαγενίτες, εξού και "Βαγενετία", το μσν όνομα της ευρύτερης Θεσπρωτίας!),

• οι Βελεγισίτες (Βελεγεσέτοι ή Βελζήτες),

• οι Σαγουδάτες (Σαγουδάτοι, που ζουν νοτιότερα, εκτεινόμενοι από τα πέριξ της Σαλονίκης μέχρι την Θεσσαλία, με την περιοχή τους να ονομάζεται Σαγουδανεία),

• οι Ζαγορίτες (εξού και ..Ζαγοροχώρια),

• οι Μηλιγγοί (ο δρούγγος ή ζυγός των Μηλιγγών ή Μελιγών, οι κατοπινοί Ζυγιώτες της Μάνης),

• οι Εζερίτες και ποικίλοι άλλοι σλαβικοί λαοί.

Κάμποσες από τις σκλαβηνίες όμως, διατηρούν απόσταση από την αυτοκρατορική αρχή, παγίως εχθρική στάση:

• οι Βεργίτες (επίσης Μπερζσάτοι ή Βερσίτες, στην Μπερζιτία, σκλαβηνία επί της σερβικής μεθορίου. Όπου Берзити= Έμποροι),

• οι Στρυμονίτες (Стримонити, εκ του ποταμού Στρυμώνος ποταμού, άρα και αυτό το όνομα επίκτητο, μετά απ'την μετανάστευσή τους),

• οι Ρύγχινοι (επίσης ποταμώνυμο, εκ του ποταμού Ρύγχιου, άρα και αυτό το όνομα επίκτητο, μετά απ'την μετανάστευσή τους).

Αυτοί συσπειρώνονται με τους Δραγοβίτες (Драговитe, ήτοι Βαλτίσιοι, εκ των βάλτων του Πριπέτ/Πριπυάτ, τα πέριξ της μσν ηγεμονίας Τούροφ, κοντά στο σημ. Πινσκ.), και εξελίσσονται σε διακριτή εθνική οντότητα. Ο λόγος που συμβαίνει κάτι τέτοιο είναι προφανής. Οι περιοχές τους βρέθηκαν ακριβώς πάνω στην μεθόριο των Ρωμιών (που στην Ευρώπη βασικά είναι Έλληνες, Βλάχοι & Αλβανοί), προς τους Βούλγαρους και τους Σέρβους, δηλαδή τα δυο έθνη που κατεξοχήν έδρασαν ανταγωνιστικά προς την Ρωμιοσύνη, διεκδικώντας με διακριτά κρατικά μορφώματα την πρωτοκαθεδρία εντός της αυτοκρατορίας της Ρωμανίας, κατά το διάστημα 10ος – 15ος αι μΧ οι Βούλγαροι, και 14ος – 15ος αι μΧ οι Σέρβοι.

Κατά τον ύστερο Μεσαίωνα, αναφέρεται η παρουσία κλάδου Δραγοβιτών και στο μήλον της έριδος μεταξύ Ρωμιών και Βουλγάρων, το Αιμιμόντο (=> Ανατολική Ρωμυλία). Αλλά πάντως παραμένει δεδομένη η διακριτότητα των Δρουγουβιτών, αφού ήδη από το ξεκίνημα των σλαβικών μεταναστεύσεων, κατά την δεκαετία του 670, παρατηρούνται τριεθνείς επαφές -μεταξύ Βουλγαρων, Δραγοβιτών και Ρωμιών- όταν κατόπιν διαπραγματεύσεων Ρωμιού αξιωματούχου του πρωτο- Βούλγαρου άρχοντα Κουμπερ, του πατρικίου Μαύρου, πραγματοποιήθηκε η μετοίκηση των Σερμησιανών Βουλγάρων από την περιοχή του Σερμίου/Σιρμίου (βόρεια Σερβία) προς τις γύρω από την Θεσσαλονίκη σκλαβηνίες (ιστορική Μακεδονία), ύστερα από την αποστασία τους από την κυριαρχία των Αβάρων, και την προσχώρησή τους στις δυνάμεις της Ρωμανίας. Πάντως, στην κάθοδο των Σερμησιανών Βουλγάρων οφείλεται και η παρουσία τουλάχιστον μιας από τις ομάδες Βλάχων στην Μακεδονία.

680 μΧ

796 μΧ

Όσο για τους Δρογουβίτες-Ντρεγκόβιτσους, δεν σχετίζονταν με τους Βούλγαρους και την ουκρανική κοιτίδα τους, αφού αυτοί κατέβηκαν από την σημερινή Λευκορωσία, όπου κλάδος τους παρέμεινε γύρω απ'την ηγεμονία του Τούροφ, και αναμείχθηκε με τους Κρίβιτσους (και Πόλοτσοι, ως οι ιδρυτές του Πολότσκ), τους Ραντίμιτσους, και τους Βαλτικούς Γιοτβίγγους, σχηματίζοντας το έθνος των βόρειων Ρουθηνών, των προγόνων των σημερινών Λευκορώσων. Το γεγονός της συγγένειάς τους με τους Σλαβομακεδόνες, το γνωρίζουν οι Λευκορώσοι, σήμερα. Γι'αυτό η χώρα τους ήταν από τις πρώτες που αποδέχτηκαν το κράτος των Σλαβομακεδόνων, με όλες του τις ιδιοτροπίες. Πάντως, οι Λευκορώσοι αποτελούν προϊόν εξέλιξης του μεσαιωνικού έθνους των Ρουθηνών. Αυτοί οι Ρουθηνοί είναι απόγονοι των νότιων Ρως, αλλά και πρόγονοι τόσο των Λευκορώσων, όσο και των Ουκρανών.

1. Δαβίδ (στην περιοχή Λιμνών, Πρέσπας και Αχρίδας, ως περιοχή πρωτευούσης: 992-1018),

2. Μωυσής (σε Στρώμνιτσα),

3. Ααρών (σε Σόφια) και

4. Σαμουήλ (σε Σκόπια, πρωτεύουσα: 972-992).

η επικράτεια των Κομητόπουλων,

πριν η στάση τους κατασταλεί από τον Βασίλειο Β' Πορφυρογέννητο

Οι Κομητόπουλοι θα γίνουν τσάροι στην Βουλγαρία, όπου θ'αποτελέσουν μιαν ιδιαιτέρως δυναμική, αν και βραχύβια, βασιλική δυναστεία ([971] 997-1018). Βέβαια, αυτός ο αρμενικός οίκος θα παραμείνει κοσμοπολιτικος, συνάπτοντας επιγαμίες με ποικίλης προέλευσης οικογένειες, όπως αρμενικες (Μπαγρατιάν ή Βαγρατίδες), ανατόλιες- παυλικιανικές (Χρυσήλιοι), σλαβο- βουλγαρικές, βλαχο- ελληνικές (η Αγάθα και η Ειρήνα, αμφότερες Λαρισαίες), και ουγγρικές (Αρπάντ).

Όρθιος Ορμώμενος Λέοντας σε χρυσό σφραγιδοδακτύλιδο που

χρησιμοποιεί Ρωμαίος αυτοκρατορικός αξιωματούχος στον Μοριά του 14ου αι, και συγκεκριμένα ένας cεβαστός βεcτιαρίου

Και ο Όρθιος Ορμώμενος Λέων αποτελεί ένα από τα σύμβολα του σκοπιανού εθνικισμού,

αν και σε χρήση από την Βουλγαρία μέχρι την Σκοτία, π.χ και σε Βοημία, Κάτω Αρμενία και Μάντοβα!

Στα κείμενα της εποχής φαίνεται ότι γενικά οι Δρουγοβίτες ήθελαν να περνούν για Ρωμιοί, ακόμα και ως ..Ξένοι/Τσούσηδες. Αλλά και οι Ρωμιοί μάλλον τους προτιμούσαν από τους κατά τι πιο ταραχώδεις Βούλγαρους. Είναι χαρακτηριστικό ότι ύστερα από την υποταγή όλων των εντός του π. Δούναβη χωρών από τον Βασίλειο Β΄ Πορφυρογέννητο το 1018, διατηρήθηκε το αυτοκέφαλον της αρχιεπισκοπής της Αχρίδος, της πρωτεύουσας των ΗμιΔραγοβιτών τσάρων, αλλά όχι της Πρεσλαύας, της αρχικής πρωτεύουσας των Βουλγάρων.

Σε πλήρη αντίθεση με την χαλκευμένη ιστορική αφήγηση των Σλαυομακεδόνων, που θεωρεί τους Δραγοβίτες απλώς ως συστατική φυλή του μεγάλου έθνους τους, ο αρχιεπίσκοπος Αχρίδος Δημήτριος (1216-36), αναφέρει σ'επιστολές του ότι οι «Δρουγουβίται» κυριαρχούν από τα Σκόπια μέχρι την Βέροια, επιβεβαιώνοντας την ένωση των ημεδαπών Σκλαβενιτών σε ενιαία εθνότητα, διακριτή από το βουλγαρικό έθνος. Η αλήθεια καθίσταται σαφής εάν ετυμολογηθούν οι υπόλοιπες υποτιθέμενες «συστατικές φυλές» που δήθεν ότι συναποτελέσαν το σλαβομακεδονικό έθνος:

• οι Βεργίτες/Μπερζίτοι/Берзити, απλώς σήμαινε ..έμποροι!

• οι Στρυμωνίτες/Στρυμωνίται/Стримонити, απλώς αποτελούσαν γεωγραφικό προσδιορισμό, ποταμώνυμο και δη ..ελληνικό, εκ του Στρυμόνος ποταμού!

• Οι Ρύγχινοι, επίσης αποτελούσαν γεωγραφικό προσδιορισμό, ποταμώνυμο και δη ..ελληνικό, εκ του Ρύγχιου ποταμού!

Συμπέρασμα: Από Σκόπια μέχρι Βέροια, και από Πολόγκ μέχρι Φιλιππούπολη, υπήρχε ενιαίο σλαυικό έθνος, οι Βαλτίσιοι/Δραγοβίτες/Драговитe εκ των βαλτοτόπων στις όχθες του π.Πριπετ/Πριπυατ της σημερινής Μπέλαρους. Προφανώς δεν τους άρεσε τ'όνομά τους, το ελώδες, και αρχίσαν να ψάχνονται γι' άλλο. Οπότε, αλλάξαν εθνώνυμο, βρίσκοντας ένα σαφώς πιο prestigious, το Μακεδονίτες/Μακεδονίται/Македонците.

Κατόπιν διαπραγματεύσεων μεταξύ της Σερβίας και της ασιατικής Ρωμανίας, αποφασίζεται το 1219 η αναγνώριση της οψίμου γεωπολιτικής αναβαθμίσεως του σερβικού έθνους από τον πάπα Ρώμης. Συγκεκριμένα, ο μεγάλος ζουπάνος της Ράσκας, Στέφανος Β΄ Νέμανιιτς/Nemanjić «ο πρωτοστεφής» ([1196]1217-28), αναγνωρίζεται ως ρήγας της Σερβίας. Αλλά και ο αδελφός του, Σάββας, ηγούμενος της Μονής Χιλανδαρίου στο Άγιον Όρος, αναγνωρίζεται ως αρχηγός της αυτοκεφάλου Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας!

✝️

Ο οικουμενικός πατριάρχης Μανουήλ ο Φιλόσοφος (1217-22), εγκαθιδρύει το αυτοκέφαλον της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, χρίζοντας ως «αρχιεπίσκοπον μοναστηρίου Ζίτσης (Манастир - Жича)» στο Κράλιεβο, τον Άγιο Σάββα, κατά κόσμον Ράστκο Νέμανιιτς, γιο του σεβαστοκράτορος Στεφάνου Νεμάνια, και ήδη από το 1191 επανιδρυτή και ηγούµενο της αθωνικής Μονής Χιλανδαρίου. Στην τωρινή πρωτοβουλία, τόσο των ιεραρχών Μανουήλ και Σάββα, όσο και των πολιτικών κυβερνητών, του βαcιλέως αυτοκράτορος Θεοδώρου Λάσκαρη, και του κράλη Στεφάνου Νέμανιιτς, αντιδρά με σφοδρότητα αυτός που έτσι χάνει τις μητροπολιτικές επαρχίες των σερβικών χωρών, π.χ την Ράσκα, την Πρίζρεν, και την Λίπλιαν. Είναι ο αρχιεπίσκοπος Αχρίδος, A' Ιουστινιανής και πάσης Βουλγαρίας Δημήτριος Χωματιανός (1216-34). Όπως και άλλοι εξέχοντες αξιωματούχοι της ευρωπαϊκής Ρωμανίας του δεσπότου Θεοδώρου Δούκα Κομνηνού, όπως π.χ ο Ιωάννης Απόκαυκος και ο Γεώργιος Βαρδάνης, ο πολυγραφώτατος Δημήτριος Χωματιανός αντιδρά στην εκκλησιαστική αυτοτέλεια των Σέρβων. Ανάμεσα στην επιχειρηματολογία του, ο αρχιεπίσκοπος Δημήτριος αναφέρεται και στο πολυποίκιλον της εθνικής συστάσεως της δικαιοδοσίας του, επισημαίνοντας ότι ανάμεσα σε Βέροια και Σκόπια δεν κατοικούν Βούλγαροι, αλλά Δρουγουβίτες (οι πρόγονοι των Σλαυομακεδόνων). Την ερχόμενη Ανοιξη, του 1220, ο Αχρίδος Δημήτριος αποστέλλει στον Ζίτσας Σάββα, τον Σκοπίων Ιωάννη ως αντιπρόσωπο της θελήσεώς του. Όμως ο Σάββας απλά θα ξεκαθαρίσει την ανεξαρτησία του, εντός της Ορθής Πίστεως βεβαίως.

☦

Ο οικουμενικός πατριάρχης, εν Νικαιανή εξορίαν, Μανουήλ ο Φιλόσοφος (1217-22, Σαραντηνός ή Χαριτόπουλος, επί σειρά ετών απλός διάκονος από ιερατική άποψη, αλλά καθηγητής, «ύπατος των φιλοσόφων», από ακαδημαϊκή άποψη), θα μείνει γνωστός για τρεις κρίσιμες αποφάσεις του:

✯ την απόσπαση της Σερβικής Εκκλησίας (αρχικώς αρχιεπισκοπή Ζίτσης, αργότερα αρχιεπισκοπή/πατριαρχείον Επισκίου/Ιπεκίου/Πεκίου/Peć) απ'την αρχιεπισκοπή Αχρίδος (η παλαιά Βουλγαρική Εκκλησία του 927, ως «αρχιεπισκοπή Αχρίδος, A' Ιουστινιανής και πάσης Βουλγαρίας» από το [c 990] 1018 και μετά), κοσμικής δικαιοδοσίας της ευρωπαϊκής Ρωμανίας (δεσποτάτα Ρωμανίας/Ηπείρου, 1204-1479).

✯ την καθαίρεση «μητροπολίτου Θεσσαλονίκης», ο οποίος είχε χειροτονηθεί απ'τον αντικανονικό «πατριάρχη Τυρνόβου, και πάσης Βουλγαρίας και Βλαχίας». Οι Βούλγαροι [και ο τσάρος αυτοκράτωρ Ιωάν Ασσέν Β' τους], θα την ξεχάσουν την Σαλονίκη, ενώ το 1235 θα επικυρωθεί το αυτοκέφαλον της νέας Βουλγαρικής Εκκλησίας.

✯ την αποδοχή κοινωνίας με τον αρχιεπίσκοπο Κύπρου Ησαΐα, παρά τ'ό,τι και αυτός είχε ταχθεί υπό την αυθεντία του πάπα, όπως άλλωστε είχαν πράξει αμφότερες, η νέα Βουλγαρική Εκκλησία (1186-1235), και η Σερβική Εκκλησία (1217-19).

♗

Και η αυτοκρατορική επιλογή για τσάρος της Βουλγαρίας, Κωνσταντίνος Τιχ, κατά πάσα πιθανότητα ήταν Δραγοβίτης. Για την ανάρρησή του στον θρόνο (1257 -77) θα στηριχθεί από τον Έλληνα πεθερό του, τον βασιλέα αυτοκράτορα Θεόδωρο Β΄ Δούκα Λάσκαρη.

IC XΡ НИ ΚΑ = ΙηCούς ΧΡιστός ΝΙκά

λάβαρο των Μιγιάκων, ορεσίβιας φυλής Δραγοβιτών,

όπου φαίνεται η οικειοποίηση συμβόλων της Ρωμιοσύνης:

• • σταυρός,

  • ηλιακός ρόδακας,

  • δράκων,

  • όρθιος ορμώμενος λέων,

  • δικέφαλος αετός και

• ημισέληνος

Οι σύγχρονοι Σλαβομακεδόνες λυσσάνε γιατί είναι πιο ημιμαθείς και βλαμμένοι από Ελληναράδες. Η γραμμή τους είναι η εξής:

• ➳ Δήθεν ότι οι Μακεδόνες ήταν διακριτό έθνος από τους υπόλοιπους αρχαίους Έλληνες. Έτσι οι Σκοπιανοί καμαρώνουν ...ως «Βάρβαροι», που υπήρξε ο δημοφιλής υποτιμητικός επιθετικός προσδιορισμός αντι-φιλιππικών Αρχαίων Αθηναίων δημαγωγών για τον Φίλιππο Β΄ και τον λαό του.

• ➳ Δήθεν ότι υπάρχει «Ιστορική Συνέχεια» μεταξύ Μακεδόνων και Σλαβομακεδόνων, ...ακόμα και αν δεν έχουν καμμία σχέση γλωσσικά!

• ➳ Αντιθέτως [και παραδόξως], δήθεν ότι οι Αρχαίοι Έλληνες υπήρξαν απόγονοι (DNA και τα ρέστα..!) υποσαχάριων Αφρικανών...

• ➳ ...αλλά και να μην ήταν [απόγονοι υποσαχάριων Αφρικανών], δεν έχει καμμία σημασία (!) αφού δήθεν εμείς οι Έλληνες ΔΕΝ έχουμε «Ιστορική Συνέχεια», λόγω υψηλών επιμειξιών με άλλα έθνη, ...παρόλο που μιλάμε γλώσσα που προέρχεται από την Αρχαιότητα.. . .

Σαθρά επιχειρήματα εσωτερικής κατανάλωσης, που άνετα αντικρούονται διεθνώς. Αυτό που δεν αντιμετωπίζεται εύκολα, είναι το brandname «Macedonia». Και στο θέμα αυτό, η Ελλάδα έχει ήδη ηττηθεί.. Για την Ευρωπαϊκή Ένωση, το ζήτημα δεν υφίσταται επίσημα. Οι περισσότερες χώρες της Οικουμένης αποκαλούν την υπόδικο χώρα ως F.Y.R.O.M. (Macedonia), ή ως Macedonia (FYROM). Σε αντιδιαστολή με τα εσωτερικής κατανάλωσης ινάτια και δογματικές κορώνες της GR (--> Greece), η παρούσα τακτική της ΜΚ (--> FYROM), έγγυται πια στην αποτελεσματικότατη αφαίρεση της παρένθεσης από την υπάρχουσα ονομασία!

Βαριεστημένες από το όλο ζήτημα, μία, μία οι χώρες της παγκόσμιας κοινότητας εγκαταλείπουν το (FYROM), και διατηρούν το Macedonia. Ο Κόσμος το'χει τούμπανο, και οι δικοί μας ταγοί (ακαδημαϊκή κοινότητα, υπουργείο Εξωτερικών, ΚΥΣΕΑ, ΕΥΠ), ..κρυφό καμάρι!

Originally, Macedonians were an achaean greek tribe from Pieria, MAKEDNOI, that led by warlords from Argos Oresticon (modern Kastoria vicinity), overran Hemathia, where they mixed with the indigenous Phrygians, evolving into «Macedonians», while a branch preferred to move southwards, becoming «Magnetes». These events occurred between the 13th c – 8th c BC. Macedonians greatly expanded their rule to include the entire historical Macedonia, between the Persian campaigns in Europe, and the death of Philip II (early 5th c – late 4th c BC). The glory that was Macedonia, introduced Hellenism into the Hellenistic Era (conventionally 323-31 BC, actually 4th c BC – 3d c AD). However, the Republic of Rome took over the Hellenistic states, including mighty Macedonia. As time passed by, all of the Hellenes (Greeks) came to be called: “Romei”, “Romani”, “Romii”.

Драговитe/Dregovitians’ historical narration goes as follows:

➳ Macedonians were a distinct nation from the rest of the ancient Greeks. So, contemporary Драговитe also boast ..as «Barbarians», that is the popular aggressive determination of anti-philippic orators of Athens for Philip II Argeadas and his numerous subjects.

➳ There has been a «historical continuity» between Ancient Macedonians and the Slavic Macedonians ..even if there’s not even a language link between them!

➳ As much as Ancient Macedonians were blond & Aryan, supposedly Ancient Greeks were descendants of ..sub-Saharan Africans, instead.

➳ ...but even if these trickster Greeks were not descendants of sub-Saharan Africans, it doesn’t really ..matter anyway, as modern Greeks do not have «historical continuity» with ancient Hellenism, due to high levels of mixture with other nations, ..although they speak a language that comes from Antiquity.. .

Any later use of the term “Macedonia”, refers to fancy revivals of a brilliant brandname.

Specifically:

· Macedonian Dynasty of Ρωμανία (Romeo-Armenian) 9th c – 11th c AD

· Cometopuli Dynasty of Bulgaria (Slavic, but of Armenian background) 10th –11th c AD

· arkhon & patrician Nikolaos Nikolitz (Romeo-Dragovite) 10th – 11th AD

· arkhon Dobromir Chrysos (Romeo-Dragovite) 12th c AD

· emperor Constantine Tikh of Bulgaria (Dragovite) 13th c AD

· Houses of Ohmucevic and Scoroevic (Dragovite) 16th c AD onwards

· Makedonomakhoi (= Macedonian Fighters) early 20th c AD

As for the so called «slavic Macedonians», the modern descendants of the Drougoubitae/Dragovichi nation, they firmly, although somewhat paradoxically, insist to be called «Macedonians», and claim to be descended from an ancient greco-phrygian tribe, the Makedonae, but nevertheless owe nothing whatsoever to anything greek (Mycenean or Achaean, Hellenic, Romean or Romaniotic, & neo-Hellenic).

Since the dawn of Time, Greeks had always been of mixed stock! Modern Greeks owe a lot to their partner-nations in both the Byzantine (= Romania) and the Ottoman (= Rum Turkiye) Empires, even though they claim direct descent from the Classical Greeks. Before the national «awakenings» of the 19th c AD, and the establishment of the neo-Hellenic State, Greeks called themselves «Romioi» and welcomed for example Arvanites (Albanians), Mardaites (Syrians) and Dragovites (slavic Macedonians) as their own people. Further back in time, during their Hellenistic period (4th BC - 3d AD), Greeks welcomed members of ANY nation, as they came up with the notion of true Cosmopolitanism. Classical Greeks (8th - 4th c BC) had been more exclusivist. Yet many nations mingled with those very Greeks. Even among the xenophobe Scythians, formed the greco-scythian tribes of the Callipedae, also the Gelonoi, who flourished in a city-state, deep in the land of the proto-Slavic nation of the Voudinoi.

It should be noted that even the Classical Greeks were formed from the mixture of, at least, seven distinct nations:

• Achaeans (proto-Greeks, kin to the proto-Phrygians: ΑχαϊFοί, or Ahhuava, or Akhaivassa),

• Danaoi (greco-semitic),

• Pelasgoi (Indoeuropean or Arioeuropean, kin to the Hittites),

• Leleges (Indoeuropean, kin to the Luwians),

• Telkhines (Cycladic Civilisation),

• Cretans (hamitic, kin to the ancient Garamantes, and modern Berbers, like the Tuaregs, or simply paleo-european), and the

• Tyrrhenians (migrant group into the Aegean, kin to the Rasenna, the Etruscans).

From these nations of the Aegean, only the Achaeans can be called genuine greek or proto-hellenic. Yet, long after the formation of the Classical Greeks, people from nations like the Philistines, the Israelite Dan tribe, the Elymians, the Tartessians & Turdetani, the Etruscans, the Cilicians, the Lydians, the Carians, even the Phoenicians, loved to indulge in the greek culture, as they believed that their origins derived from the non-greek nations of the Aegean that eventually had contributed to the creation of the Classical Greeks, the Hellenes...

Βουλγαρία

Μακεδονικό Ζήτημα

πίσω στην αρχική σελίδα