1267

Η Μαρία Παλαιολογίνα, κόρη του Κωνσταντίνου, καταφτάνει στην Ατροπατηνή, και συγκεκριμένα στην πρωτεύουσα του Ιλ Χανάτου, Μαραγκα, όπου παντρεύεται τον Αμπακα Χαν, εδραιώνοντας άλλη μιαν μογγολο-ρωμέικη συμμαχία.

Ο Κάρολος ντ'Ανζού (ο Ανδεγαυικός) παντρεύεται την κόμισσα του Αρελάτου & της Προβηγκίας, Βεατρίκη, προσθέτοντας τις κτήσεις της στην επικράτειά του. Ακόμα, προσεγγίζει τον γιο και δυνητικό διάδοχο του δολοφονηθέντος Φιλίππου Κινάρδου, του αμιράλη του ρηγάτου επί Μανφρέδου. Είναι ο Γκάτσο Κινάρδος, ο οποίος και του εκχωρεί την Κέρκυρα και πόλεις της Ηπείρου και της Αλβανίας. Με τη συνθήκη του Βιντέρμπο, ερχόμενος σε συνεννόηση με τον τέως Λατίνο ιμπεράτορα Βαλδουίνο Β΄ και τον πρίγκηπα Γουλιέλμο Β΄ Βιλεαρδουίνο, ο Κάρολος εξασφαλίζει την επίσημη κυριαρχία του επί της Κέρκυρας, αλλά κι επί του πριγκηπάτου της Αχαΐας, εντείνοντας την προσπάθειά του για την κατάκτηση της Ρωμανίας. Όμως η Κορυφώ (Κέρκυρα) παραμένει υπό την κατοχή του στρατού του εκλιπόντος αμιράλη, υπό την αρχηγία των αδελφών Γκαρνέριο και Θωμά Αλαμάννων.

η Άκρα

Στα πλαίσια του Α' Βενετο– Γενουατικού Πολέμου (1256-70), γνωστού και ως Πολέμου του Αγίου Σάββα, η Βενετία έχει καταφέρει να εκδιώξει τους Γενουάτες από την δικαιοδοσία του ρηγάτου της Ιερουσαλήμ. Έχοντας χάσει έτσι την παροικία τους στην Άκρα, οι Γενοβέζοι εξαπολύουν καταδρομείς που καταλαμβάνουν τον Πύργο των Μυγών, αποκλείοντας έτσι το λιμάνι της Άκρας, αν και μόνο για 12 μέρες. Στη συνέχεια, οι εχθροπραξίες μεταφέρονται μέσα στην πόλη, οι οχυρώσεις -και πολλά δημόσια και ιδιωτικά κτίρια- της οποίας καταστρέφονται, αφού οι Βενετοί και οι Γενουάτες μάχονται αλλήλους με εμπάθεια, σεβόμενοι μονάχα τα θρησκευτικά κτίρια. Έτσι όμως η Άκρα χάνει ανεπανόρθωτα το αμυντικό της πλεονέκτημα, εναντίον των δυνάμεων του Ισλάμ, γεγονός που εντείνεται και από την χρήση Μουσουλμάνων μισθοφόρων (ως Τουρκοπώλοι) από τις αντίπαλες δημοκρατίες.

O βασιλιάς Βοημίας & Μοραβίας, Οττοκαρ (Οδόακρος) B΄ ο Μέγας, του γερμανίζοντος τσεχικού οίκου των Πρεμυσλιδών, συμμετέχει για 2η φορά σε σταυροφορικές επιχειρήσεις εναντίον των Απίστων της Πρωσίας, ενέργεια που του προσδίδει κύρος και πλούτο.

Στην Αγγλία, επέρχεται εύθραυστος συμβιβασμός ανάμεσα στο νορμανικό θρόνο και τους βαρώνους που απαιτούν ηπιότερη βασιλική εξουσία, είτε είναι ημεδαποί, Αγγλοσάξονες, είτε Νορμαννοί, φραγκόφωνοι. Πάντως, μέσω εμιγκρέδων από το ρηγάτο της Σικελίας, -αυτό το πρώιμα αναγεννημένο από πολιτιστική άποψη, λόγω και της πρόσφατης φωτισμένης βασιλείας του Φρειδερίκου Β'- η Αγγλία ανακαλύπτει όψιμα και την γοητεία της ελληνικής σκέψης. Έτσι και ο Άγγλος σοφός Roger Bacon (Ρογήρος Βάκων) σχολιάζει απορημένος ότι δεν πρέπει να υπάρχουν ούτε πέντε άτομα σε όλη την Δυτική Χριστιανοσύνη, που να γνωρίζουν την γραμματική της ελληνικής γλώσσας. Σύντομα πάντως διαδίδεται το ενδιαφέρον για την Ελληνική Γραμματεία και Διανόηση, σε ποικίλα ακαδημαϊκά κέντρα, από την Οξφόρδη μέχρι την Ρώμη.

Στην Άπω Ανατολή ξεκινάει σφοδρή μογγολική εισβολή εναντίον της Κίνας της δυναστείας των Σογκ (960-1279). Οι Κινέζοι έχουν μεταφέρει το κέντρο της Αυτοκρατορίας τους νοτίως, κάτω από τον Κίτρινο Ποταμό, ύστερα από την κάθοδο των μαντσούριων Γιούρχεν του οίκου των Τζιν (1125-1234). Κατά την διάρκεια δύο αιώνων, η δυναστεία των Σουγκ καταφέρνει και επιβιώνει, διασώζοντας και την ευημερία των υπηκόων τους, με την βοήθεια επιστημονικής άνοιξης. Χαρακτηριστική είναι η υιοθέτηση των διατροφικών συνηθειών των ιθαγενών του Νότου, π.χ ορυζοφαγία, η οποία συνδυάζεται με βελτιώσεις στην καλλιέργεια και την παραγωγή ρυζιού! Είναι που η αυλή των Σογκ βρίθει από ικανούς αξιωματούχους, πολυπράγμονες μανδαρίνους, όπως π.χ ο πανεπιστήμων Σεν Κουο, που εκτός από στρατηγός, διπλωμάτης, λογοθέτης του Ειδικού ( = υπουργός οικονομικών), αναδεικνύεται και ως αστρονόμος, μαθηματικός, υδραυλικός μηχανικός, γεωλόγος, βοτανολόγος, ζωολόγος, εθνολόγος , αρχαιολόγος, χαρτογράφος, εγκυκλοπαιδιστής, ποιητής, μουσικός και πρύτανης σε μιαν από τις ακαδημίες.

Ο Μαλίκ αλ Σαλίχ ιδρύει στη νήσο Σουμάτρα (εις τας Μεγάλας Σούνδας Νήσους), την πρώτη κοινότητα Μουσουλμάνων της Ινδονησίας, της πολυπληθέστερης, σήμερα, ισλαμικής χώρας.

13ος αι

1266

1268

πίσω στην αρχική σελίδα