Οι Ρωμιοί της Νίκαιας προσαρτούν την Ρόδο και τις υπόλοιπες κτήσεις που κατείχε ως δεσποτάτο ο ρωμέικος οίκος των Γαβαλάδων. Όμως έχει αβέβαιο αποτέλεσμα για ταύτην την ασιατική Ρωμανία, ναυμαχία εναντίον των Βενετσιάνων του βασιλείου της Κρήτης / regno di Creta, και του δουκάτου του Αρχιπελάγους, που λαμβάνει χώρα στον όρμον της Σούδας, όταν μοίρα δώδεκα γαλεών του Ιωάννου Βατάτζη προσπαθούν μάταια ν'αλώσουν το νεότευκτον φρούριο του Μάρκου Σανούδου επί της «φύσει οχυράς» νησίδος της Σούδας.
«Η μάχη δ'ήρξατο εν τω κόλπω της Σούδας και οι Επαναστάτες κατάσχοντες θέσιν επί της παραλίας εξεσφενδόνιζον λίθους και επέρριπτον βέλη κατά των Ενετών· ετρώθη δε βαρέως ο Ενετός αρχηγός εν τη μάχη η οποία αρξάμενη από της ανατολής του ηλίου παρετάθει μέχρι μεσημβρίας...»
σούδα = οχυρωματική τάφρος γύρω από φρούριο, εν προκειμένω όμως ο δίαυλος που χωρίζει την νησίδα Φραροννήσι (Isola dei Frari, εκ των αδελφών μοναχών της Ορθοδόξου Μονής του Αγίου Νικολάου που βρίσκονται να εμβιούν στην νησίδα), από την Χερσόνησον Μελέχα, ή απλά Ακρωτήριον. Εν καιρώ Σούδα θα ονομαστεί η ίδια η νησίδα, και στη συνέχεια όλος ο κείμενος όρμος της Ευλιμένης που σχηματίζει το Ακρωτήρι με την υπόλοιπη Κρήτη.
Στους Αγίους Τόπους, ηττάται η παράταξη του Φρειδερίκου Β΄ από τους ντόπιους βαρώνους. Όμως πεθαίνει ο Βοημούνδος Δ΄ ο Μονόφθαλμος, του οίκου Χωτβίλ, ο οποίος είχε ενοποιήσει την νορμαννική ηγεμονία της Αντιόχειας με την νοτιο-γαλλική κομητεία της Τριπόλεως.
Ο πάπας Γρηγόριος Θ΄ επανιδρύει την φρικτή Ιερά Εξέταση, την οποία και επανδρώνει με Δομινικανούς αδελφούς.