το οικόσημο των Αγγέλων
Ύστερα από την περυσινή ήττα των Βατάτζη και Γίδου στην Αρκαδιόπολη, οι Βλαχο-Βούλγαροι νικούν εκ νέου τον αυτοκρατορικό στρατό στις Σέρρες. Ενώ, ο ανίκανος βασιλεύς αυτοκράτωρ Ρωμαίων, Ισαάκ Β' Άγγελος, χωρίς την προστασία του Βατάτζη πια, βρίσκεται στα Κύψελα της Θράκης, εξορμώντας εναντίον των Βουλγάρων για να αντισταθμίσει την ήττα, συλλαμβάνεται και τυφλώνεται από τον μεγάλο του αδελφό, Αλέξιο Άγγελο. Αυτός ματαιώνει την εκστρατεία και επιστρέφει στην Κ/πολη για να στεφτεί αυτοκράτωρ. Στο πραξικόπημα του Αλεξίου Αγγέλου, συμμετέχουν επιφανείς άρχοντες, όπως ο σεβαστός Κωνσταντίνος Ραούλ (ή Ραούλης: μεγαλοκτηματίας από την περιοχή της Σμύρνης. Εκ του οίκου Ραούλ, θα προέλθουν οι Ράλληδες.), ο Μιχαήλ Καντακουζηνός (ο θρακιώτης γαμπρός του Ιωάννη Δούκα Κομνηνού), ο Θεόδωρος Βρανάς (εκ του ιλλυρικού κλάδου του ελληνικού οίκου των Ουρανών), όπως και ο νορμαννικής καταγωγής Ιωάννης Πετραλίφας.
Ως βασιλεύς αυτοκράτωρ Ρωμαίων πλέον, ο Αλέξιος Γ΄ Άγγελος στέλνει απεσταλμένους στους ρηγάδες Κνουτ Καρλσσον της Σουηδίας, Κνουτ Στ΄ Ευσεβή της Δανίας και Σβέρρε της Νορβηγίας, ζητώντας από αυτούς περισσότερους Βαραγγους για την βασιλική φρουρά.
Η Sverris Saga (το Χρονικό του Σβέρρε) αναφέρει τα εξής: «Τον Ιούλιο εκείνου του έτους [φέτος] ένας άνδρας, ο Hreidarr, ύστερα από πολυετή απουσία στην Griikland [Ελλάδα] αφίχθη στην Νορβηγία και παρουσιάστηκε μπροστά στον ρήγα Sverre, μεταφέροντας άφθονο χρυσό, και χρυσογράμματη επιστολογραφία στα ελληνικά και τα νορβηγικά, και με μεγάλη σφραγίδα που ονομαζόταν Gullboluskra [Χρυσόβουλον] με σκοπό, την στρατολόγηση 1200 ανδρών για τις ανάγκες της Φρουράς. Το ίδιο έγινε και στην Δανία, όπου γι'αυτόν τον σκοπό πήγε o Petr Illska, και στη Σουηδία όπου πήγε ο Siguror «Grikkr» (= «Γραικός») Odsdsson. Και οι τρεις πέτυχαν στην αποστολή τους, επιστρέφοντας με 3.150 άνδρες στην Miklaagard, τον επόμενο Μάιο [1196]»
Μέχρι τώρα, γινόταν το αντίθετο. Δηλαδή οι Σκανδιναυοί ρηγάδες έστελναν αντιπροσωπείες και διπλωματικές αποστολές στην Ρωμανία, ενώ αρκετές φορές επισκέπτονταν την Μίκλααγκαρντ αυτοπροσώπως, όπως π.χ οι ρηγάδες Έρικ ο Πανάγαθος της Δανίας και Σιγκούρντ ο Σταυροφόρος της Νορβηγίας, κατά την διάρκεια της Α' Σταυροφορίας, επί βασιλείας Αλεξίου Α' Κομνηνού.
Εκπροσωπόντας πλέον την Ρωμανία, και αποθαρρυμένος από τα οικονομικά του κράτους, ο Αλέξιος Γ΄ αρνείται να πληρώσει την ετήσια δόση της αποζημίωσης προς την Βενετία, για την απαλλοτρίωση που είχε κάνει ο Μανουήλ Κομνηνός το 1171. Αυτή ήταν μια εξαιρετικά κουτή ενέργεια αφού είχαν μείνει μόλις 28.800 Υπέρπυρα από το χρέος. Όταν απορρίπτεται και καταβολή χορηγίας προς τον Μουχιαλντίν Μασούτ, τον Τούρκο μελίκ (=κυβερνήτης, από «μαλίχ», βασιλεύς στα συριακά) της Άγκυρας, ξεσπούν εχθροπραξίες στα σύνορα. Όσο και για το θέμα της κρατικής διαφθοράς, ο Αλέξιος Γ΄ επίσης αποδεικνύεται χειρότερος από τον αδελφό του.