[brief comment in english, on the bottom]
Όπως ισχύει με όλες τις επιστήμες, έτσι και στην Ιστορία, κάθε πρόταση που διατυπώνεται, είναι και παραμένει εικασία, εάν δεν συνοδεύεται από επαρκή τεκμηρίωση. Εικασίες και θεωρίες διατυπώνονται κάμποσες και σε αυτόν τον ιστότοπο, κυρίως από την Ύστερη Εποχή του Ορειχάλκου (Υστεροελλαδική, Τρωικός Πόλεμος) και πίσω.
Πάντως, σκοπός του ιστοτόπου είναι η αποτύπωση της σχετικότητας όλων των παραμέτρων που χαρακτηρίζουν την Ιστορία, είτε του Ελληνισμού, είτε οποιουδήποτε άλλου έθνους. Αυτό διατυπώνεται εδώ, με αφορμή την αιρετική καταγραφή της Ιστορίας της Ρωμιοσύνης, με επίκεντρο το διάστημα 1180 - 1309 μ.Χ, δηλαδή από το θάνατο του Μανουήλ Κομνηνού, του τελευταίου μεγαλοπρεπή από τους βαcιλείς αυτοκράτορες Ρωμαίων, έως την ολέθρια εδραίωση της Καταλανικής Εταιρίας στην ευρωπαϊκή Ρωμανία.
Προσοχή:
Όσοι αρκείστε στην ανακρίβεια και τη ..φαντασίωση, καλύτερα να μην συνεχίσετε την ανάγνωση. Ας την συνεχίσουν μόνον όσοι δεν καυλώνουν με αυτολογοκρισίες, αφορισμούς, ευχολόγια, όπως και εκπτώσεις στην καταγραφή της Πραγματικότητας, δηλαδή μονάχα όσοι ενδιαφέρονται για ιστορική ακρίβεια, και τους ενοχλεί που βασιλεύει η ημιμάθεια.
Ιστορία & καταγραφή της:
Αναχρονιστική απεικόνιση του Θουκυδίδου επί το έργον,
σε φράγκικο βιβλίο του 1501: Histoire de la guerre du Péloponnèse
Η κουρτίνα είναι διακοσμημένη με κρίνα των Καπέτων και των Βαλουά.
Η τυπογραφία αποτελεί ακόμα νεωτερισμό για την Ευρώπη..
Εν αντιθέσει με την επικρατούσα παγκόσμια τάση τριβαλιστικής παραχάραξης της Ιστορίας, σε αυτόν τον ιστότοπο τα γεγονότα παρουσιάζονται όπως αυτά συνέβησαν, χωρίς «ευσεβείς πόθους», παρωπιδικές ωραιοποιήσεις κι εσωτερικής κατανάλωσης εξιδανικεύσεις. Δηλαδή, δεν προβάλλονται όπως «θα έπρεπε» να είχαν συμβεί, ή όπως «πρέπει να πιστέψει ο κόσμος» ότι συνέβησαν.
Επιπλέον, όπου ενδείκνυται, γελοιοποιείται η στείρα αντιπαράθεση των αρχαιοπλήκτων (...έως και δωδεκαθεϊστών) με τους νοσταλγούς ενός ανυπόστατα ελληνορθοδόξου «Βυζαντίου», αλλά και οποιαδήποτε άλλη ανούσια διαμάχη, αμφισβητεί την ιστορική συνέχεια του λαού μας, μια συνέχεια όχι τόσο «γονιδιακή» (αν και η ίδια γενετική μαγιά πολλών χιλιάδων χρόνων, εν τέλει μας ενώνει όλους μας!), όσο πολιτιστική, σχετιζόμενη με κουλτούρα και υλικό Πολιτισμό. Όμως, προτιμάται η μάλλον αναχρονιστική σύντμηση «Ρωμιοί», για τους πολίτες της Ρωμανίας, σε σχέση με το ορθότερο «Ρωμαίοι», ή το «Έλληνες» του Παπαρρηγοπούλου: εξίσου αναχρονιστικό με το «Ρωμιοί», αλλά και εξίσου παραπλανητικό σήμερα πια με το «Ρωμαίοι».
Καταδεικνύεται λοιπόν το πόσο λάθος είναι το να σπαράσσονται με εμπάθεια οι λογής λογής ελληνόπληκτοι, π.χ. οι «απολλώνειοι» αρχαιολάτρες με τους «ελληνορθοδόξους» βυζαντινοτέτοιους, και τους «ελληνοψύχους» ελληνο-ναζιστές. Η διαφορά των Ελλήνων της Κλασικής Αρχαιότητας (6ος - 4ος αι π.Χ), από τους Έλληνες του 250 μ.Χ, από τους Αχαιούς του 1250 π.Χ, ή από τους Ρωμιούς του 1000, του 1200, και του 1770 μ.Χ, και τους νεο-Έλληνες του 2012 μ.Χ, δεν είναι τόσο αβυσσαλέα, όσο αυτή υπονοείται από την κατεστημένη διδασκαλία της (τραγικά ωραιοποιημένης!) Ιστορίας μας. Οι ίδιες αρετές και τα ίδια ελαττώματα μας χαρακτηρίζουν διαχρονικά.
Σχετικώς με την γονιδιακή καθαρότητα (DNA purity), τα ίδια ανακριβή ισχυρίζονται π.χ και οι Λιβανέζοι που διατείνονται ότι είναι κατά 99,99% γονιδιακοί απόγονοι των Χαναναίων/Φοινίκων, οι Μογγόλοι που καμαρώνουν άπαντες ως άμεσοι απόγονοι του Τζέγκις Χαν, αλλά και οι καθ'ημών Τούρκοι που φαντασιώνονται ότι είναι τόσο γνήσιοι και ολοκάθαροι, όσο και οι ομόγλωσσοί τους που ακόμα τριγυρνούν στην κοιτίδα της ομογλωσσίας, τα Όρη Αλτάι.
Αντικειμενικά, ο Ελληνικός είναι ο πιο σημαντικός Πολιτισμός που υπήρξε ποτέ. Αυτό όμως το οφείλει στο ότι αποτελεί την γενέτειρα του Κοσμοπολιτισμού, όσο αποτελεί και το λίκνο της Επιστήμης. Ουσία της έννοιας του Κοσμοπολιτισμού, αποτελεί η συνειδητοποίηση της ασημαντότητας οιασδήποτε εθνικής υπόστασης. Και πράγματι, θλιβερά παρωπιδικά κρούσματα, όπως π.χ. η καθαρολογική προγονολατρεία, και ο στείρος και ναρκισσιστικός απομονωτισμός, σαφώς και δεν ανταποκρίνονται στην Πραγματικότητα, και μπορεί να οδηγήσουν οιανδήποτε ανθρώπινη κοινότητα σε αυτάρεσκη -όσο και αυτοκαταστροφική!- απομόνωση, σε πολιτιστικό μαρασμό, και σε αναπόφευκτη ποιοτική & ποσοτική συρρίκνωση.
Και ο Στράβων (1ος αι π.Χ. - 1ος αι μ.Χ.) αναφέρει σχετικά ("Γεωγραφικά" Ι.4.9),
παραθέτοντας απόσπασμα από χαμένο πια έργο του Ερατοσθένους:
“..Στο τέλος της αναφοράς του [ο Ερατοσθένης] μη ασπασθείς την γνώμη εκείνων που διαιρούν την Ανθρωπότητα σε Έλληνες και Βαρβάρους, και εκείνων που συμβούλευαν τον Αλέξανδρο να συμπεριφέρεται προς μεν τους Έλληνες ως εις φίλους, προς δε τους Βαρβάρους ως εις εχθρούς, διατυπώνει την άποψη ότι είναι καλύτερα να διακρίνουμε τους ανθρώπους σε καλούς και κακούς. Διότι πολλοί από τους Έλληνες είναι κακοί, ενώ πολλοί από τους Βαρβάρους είναι πολιτισμένοι, όπως συμβαίνει με τους Ινδούς και τους Αριανούς, και επίσης με τους Ρωμαίους και τους Καρχηδονίους που τόσο θαυμάσια πολιτεύονται. Για τον λόγο αυτόν βέβαια ο Αλέξανδρος, μη δίνοντας βαρύτητα σε τέτοιες προτροπές, προτιμούσε να αποδέχεται και να ευεργετεί τους επιτυχημένους άνδρες όποιοι και αν ήσαν αυτοί. Όπως και σε κάθε άλλη περίπτωση, οι διαχωριζόμενοι με αυτόν τον τρόπο, ετίθεντο άλλοι μεν σε ευμένεια άλλοι δε σε δυσμένεια. Διότι σε άλλους επικρατούσε η Νομιμότητα και η Παιδεία και η Λογική και σε άλλους τα αντίθετα...”
Φαίνεται ότι στο χαμένο έργο του Ερατοσθένη αντανακλάται η οικουμενική πολιτική του Αλεξάνδρου, αυτή που αμφισβητείται από ανθρωπόμορφους ελληνίσκους όλων των εποχών. Και όμως η σύντομος διακυβέρνηση του μεγάλου βασιλιά σαφώς και αποκρυστάλλωσε δόγμα Κοσμοπολιτισμού, σίγουρα μετά από την καταστολή της ανταρσίας που είχε ξεσπάσει στο στράτευμα, με πρόφαση και το μηδίζειν του Αλεξάνδρου. Αυτό το μηδίζειν, συνήθης βρισιά ήδη από τους Μηδικούς/Περσικούς Πολέμους (510-478 π.Χ), έγινε εμμονή των αντιπάλων του Αλεξάνδρου εναντίον του, έχοντας περάσει και σε μεταγενέστερους επικριτές του Μεγάλου Μακεδόνα, που εκτός από αρχομανία, του προσάπτουν και το -σαφώς υποκειμενικό & αναχρονιστικό- αμάρτημα της οριεντάλ ακολασίας...
η επικράτεια του Αλεξάνδρου, όπου επισημαίνονται με πορτοκαλί οι σατραπείες με ιθαγενή διοίκηση
Παρ'όλο τον πατριωτισμό του, ο κοσμοπολίτης Ηρόδοτος πάντα αντιμετωπίζει με σεβασμό τα ποικίλα έθνη, όντας και ο ίδιος ημιβάρβαρος βέβαια, Καρ, στην καταγωγή. Η υπερηφάνεια, ο πατριωτισμός μπορεί να βοηθά στην συνοχή του κλαμπ που λέγεται Ελλάδα και Ελληνισμός, όμως δεν παύει να είναι μια έννοια ..τεχνητή! Εν ολίγοις:
τι προσφέρεις σε έναν Έλληνα για να μην σταματήσει να είναι Έλληνας (π.χ γενόμενος Αμερικανός, Βρετανός, Γερμανός, Αυστραλός, ή -παλαιότερα- Ιταλός και Οθωμανός);
τι προσφέρεις σε έναν που αφικνείται στην χώρα, για να επιθυμήσει να ενταχθεί στην ..λέσχη μας; Με προγονολατρεία, καθαρολαγνεία, και apartheid, όχι μόνο διώχνεις τους φιλέλληνες και τους καλόβουλους, αλλά στιγματίζεις και το καλό σου όνομα, ως εφαλτήριο του Πολιτισμού, λίκνο της Επιστήμης, γενέτειρα του Κοσμοπολιτισμού (και λίκνο της Δημοκρατίας, υποτιθέστω)...
Περί Ελλήνων:
Τοσούτον δ' απολέλοιπεν η πόλις ημών περί το φρονείν και λέγειν τους άλλους ανθρώπους, ώσθ' οι ταύτης μαθηταί των άλλων διδάσκαλοι γεγόνασιν, και το των Ελλήνων όνομα πεποίηκεν μηκέτι του γένους, αλλά της διανοίας δοκείν είναι, και μάλλον Ελληνας καλείσθαι τους της παιδεύσεως της ημετέρας ή τους της κοινής φύσεως μετέχοντας.
Είναι δε τόσο μεγάλη η απόσταση που χωρίζει την πολιτεία μας από τους άλλους ανθρώπους ως προς την πνευματική ανάπτυξη και την τέχνη του λόγου, ώστε οι μαθητές της έχουν γίνει διδάσκαλοι των άλλων και κατόρθωσε (η πολιτεία μας, η Αθήνα) ώστε το όνομα των Ελλήνων να είναι σύμβολο όχι πλέον της καταγωγής, αλλά της πνευματικής ανύψωσης, και να ονομάζονται Έλληνες εκείνοι που παίρνουν τη δική μας μόρφωση και όχι αυτοί που έχουν την ίδια καταγωγή.
Ισοκράτους Λόγοι, Πανηγυρικός,
Μτφρ. Α. Μ. Γεωργαντοπούλου.
το εν λόγω εδάφιο του Ισοκράτους είναι σαφές, και εννοεί το αντίθετο από αυτό που ισχυρίζονται οι ελληνοφασίστες:
«πεποίηκεν» δεν σημαίνει «εξαπάτησε» ή «πλαστογράφησε», αλλά «έκανε» ή «έφτιαξε»
(εξού και: «κύριος σοι πεποίηκεν καὶ ἠλέησεν σε» = «ο Κύριος σου έκανε και σε ελέησε»)
~~~~~~~~~~~~~~~~
Ος αυτόν μεν εξ ιδιώτου τύραννον κατέστησε, το δε γένος άπαν απεληλαμένον της πολιτείας
εις τας προσηκούσας τιμάς πάλιν επανήγαγε, τους δε πολίτας εκ βαρβάρων μεν Έλληνας εποίησεν,
εξ ανάνδρων δε πολεμικούς, εξ αδόξων δ’ ονομαστούς, τον δε τόπον άμικτον όλον παραλαβών
και παντάπασιν εξηγριωμένον ημερώτερον και πραότερον κατέστησεν…» (παρ. 66).
~
Ο Ευαγόρας κατέστησε τον εαυτό του από ιδιώτη τύραννο, την οικογένειά του που είχε εκδιωχθεί από την πολιτεία,
την επανέφερε στις τιμές που της άξιζε, και τους πολίτες τους έκανε από βάρβαρους Έλληνες,
από άνανδρους μαχητικούς, από ασήμαντους ξακουστούς, και έχοντας παραλάβει όλον τον τόπο
αφιλόξενο και σε παντελώς άγρια κατάσταση, τον κατέστησε ημερότερο και πραότερο.
Ισοκράτη «Ευαγόρας»
...ἡ δὲ γυνὴ ἦν Ἑλληνίς, Συροφοινίκισσα τῷ γένει· καὶ ἠρώτα αὐτὸν ἵνα τὸ δαιμόνιον ἐκβάλῃ ἐκ τῆς θυγατρὸς αὐτῆς...
Σε δυσφημιστική αγγλική καρικατούρα του 1774,
όπου απεικονίζονται Αμερικανοί πατριώτες να
τιμωρούν με πίσσα και πούπουλα φιλομοναρχικό
αντιδραστικό, κάτω από το δέντρο της Ελευθερίας,
μιαν φτελιά-ορόσημο στην Βοστώνη της Μασσαχουσέτης,
φαίνεται καθαρά ως φουστανελάς, ο ένας από τους δράστες!
Άραγε ήθελε να λοιδορήσει τους Αμερικανούς ως άξεστους,
«σαν Βαλκάνιους", ο Βρετανός γελοιογράφος,
ή μήπως γνώριζε κάτι που αγνοείται σήμερα;
Πάντως, και η φουστανέλα (εκ του αρχ. χιτώνα),
και οι ξυρισμένοι κρόταφοι (που είχαν π.χ
και οι Αρχαίοι Αιτωλοί, Άβαντες κ.ά),
χαρακτηριστικά δημοφιλή σε όλη την
Ρούμελη (ηπειρωτική Ελλάδα),
παραδόξως ενδέχεται να αποτελούν
στοιχεία ιστορικής συνέχειας
με την Αρχαιότητα!
~ Σουλιώτης πρόσφυγας στην Κέρκυρα ~
Γέννημα ή Θρέμμα - Nature or Nurture:
Έλληνας δεν γεννιέσαι, γίνεσαι μέσω παιδείας. Αυτή ακριβώς είναι και η διαχρονική αξία του Ελληνισμού της Αρχαιότητας, του Αιγαίου της Εποχής του Ορείχαλκου, αλλά και της Ρωμιοσύνης του Μεσαίωνα. Ο σύγχρονος Έλληνας οφείλει να καταλάβει την αξία αυτή του έθνους του, όσο οφείλει και να διαχέεται από την κουλτούρα του έθνους του συνεχώς, ακόμα και στην καθημερινότητά του.
Ο Πολιτισμός δεν πρέπει να είναι κάτι το απόμακρο, είτε το χρονικώς μακρινό, είτε το περιορισμένο σε μουσεία, γκαλερί και μπιενάλε. Τι κακό έχει, ας πούμε, η φουστανέλα; Γιατί π.χ το να φοράς κιλτ, πίνοντας μαλτ, θεωρείται μαγκιά, ενώ π.χ το να φοράς βράκα, πίνοντας τσικουδιά, θεωρείται τγ-ε μπανάλ, και χωριατιά; Ο σύγχρονος Έλληνας πρέπει να απαλλαγεί από συμπλέγματα κατωτερότητας. Πάντως, η φουστανέλα, όπως άλλωστε και η πολυφωνική μουσική, φέρνουν πιο κοντά δυο λαούς: Ρωμιούς και Αρβανίτες, δηλαδή Έλληνες και Αλβανούς.
Στον ιστότοπο αυτό δίνεται έμφαση σε παραλειπόμενα, όπως και σε πτυχές των γεγονότων που υποδεικνύουν ενδεχόμενα μονοπάτια για την αποτελμάτωση του Ελληνισμού: Για να ξαναδημιουργήσει μεγαλεία ο σύγχρονος Έλληνας, πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι βρίσκεται σε ελώδες τοπίο, όταν σκέφτεται «ελληνόψυχα». Οφείλει να καταλάβει ότι οι ανοησίες περί εθνικής και θρησκευτικής αποκλειστικότητας (όπως η σιωνιστική θεωρία περί «περιούσιου λαού»), και φυλετικής καθαρότητας (όπως η ναζιστική θεωρία περί «αρείας γενιάς»), δηλαδή ο στείρος και ναρκισσιστικός απομονωτισμός, αποτελούν βάλτο, δηλαδή ένα βρωμερό και μίζερο αδιέξοδο για οποιοδήποτε έθνος. Ναι μεν η καλλιέργεια εθνικής περηφάνειας πρέπει να γίνεται. Όμως, οφείλει να γίνεται χωρίς το παραμικρό ίχνος θεωριών μίσους. Άλλωστε η εθνική υπόσταση αποτελεί ένα μέγεθος εντελώς σχετικό, πολλώ δε μάλλον η «εθνική συνείδηση».
Τέλος, απεικονίζεται και το γιατί κάθε μορφή κληρονομικής διαδοχής στα κέντρα λήψεως αποφάσεων, αποτελεί πληγή για την Ανθρωπότητα, τουλάχιστον μακροπρόθεσμα.
Ευχαριστώ για την υπομονή!
Χαλαρώστε και απολαύστε το ταξίδι στην Ιστορία..!
This site is about the history of the Greek people, their interaction with the other nations, and their journey through the ages:
Achaeans (mycenaean term: ΑχαϊFοί, hittite: Ahhiyava, egyptian: Akhaivassa or Ekwesh),
Hellenes (Έλληνες <-- originally the name of a Lelegian-Achaean amalgam in central Greece),
Greeks (Graeci <-- archaic Epirotic tribe, also with pre-776-BCE settlements in Italy),
Romii (Romanoi <-- as citizens of the Roman Empire, typically from the defeat of Cleopatra & Mark Antony in 31 BC, to the fall of Constantinople in AD 1453, or more widely: from the fall of Taranto in 272 BC, to the fall of Theodoron in AD 1475)
From the nations of the Aegean, only the Achaeans can be called genuinely Greek or proto-Hellenic:
i. Leleges (Indoeuropean or Arioeuropean, kin to the Luwians),
ii. Achaeans (proto-Greeks, kin to the proto-Phrygians: ΑχαϊFοί, or Ahhuava, or Akhaivassa),
iii. Danaoi (Graeco-Semitic),
iv. Pelasgoi (Indoeuropean, kin to the Palaic people),
v. Telkhines (Cycladic Civilization),
vi. Tyrrhenians/Etruscans, and last, but not least,
vii. Keftiou/Cretans.
There are many ways to perceive and interpret historical facts. However, actual History always has flown in a single course (that is, ...no parallel universes, sorry!). So, in every single historical event, no perspective can alter what has already occurred. Only minds, and their opinion about the past events, can change (or get manipulated!).
Relax and enjoy the ride..!