1302

Με το πέρας της διαρκούς Ρωμιο–Βενετικής συρράξεως (1294-1302), ο ρέκτωρ (= νομάρχης) των Χανίων, Μαρίνος Γραδενίγος / Marino Gradenigo αιτείται - και του εγκρίνεται από την Consiglio Ducali (ή Consiglio Minor. Η Σινιορία, ή Συμβούλιο των Δέκα, θα ιδρυθεί προσεχώς, το 1310) - η ανακατασκευή του λιμένος της πόλεώς του, ώστε να μην επαναληφθεί η καταδρομική κατάληψή της από την πλευρά της θαλάσσης.

Έχοντας ειρηνεύσει με τον Φράγκο δυνάστη Κάρολο τον Ανδεγαυικό (Σαρλ ντ'Ανζού), ο πρώην εργοδότης μιας ατίθασης ομάδας αλμογαβάρων μισθοφόρων από την Αραγόνα, της Καταλανικής Εταιρείας, ο Αραγονέζος ρήγας Φρειδερίκος Γ', παραχωρεί τις υπηρεσίες της Εταιρίας στο συγγενή του Καρόλου, και αδελφό του ρήγα της Φραγκίας (= βασιλιάς της Γαλλίας), Φιλίππου Δ' του Ωραίου, τον Κάρολο το Βελεσιακό (Σαρλ ντου Βαλουά, Charles de Valois), ο οποίος σχεδιάζει εκστρατεία για την κατάκτηση της Ρωμανίας. Όμως, η εκστρατεία καθυστερεί στην υλοποίησή της. Οπότε, μένοντας χωρίς πάγια χρηματοδότηση, ο ικανότατος Ιταλιώτης Γερμανός αρχηγός της Καταλανικής Εταιρείας, Ρογήρος ντε Φλορ, σύντομα επιδιώκει να προσχωρήσει στην παράταξη του αντιπάλου, προσφέροντας την Εταιρεία στην διάθεση της ελληνικής Αυτοκρατορίας της Ρωμανίας.

Πράγματι, ύστερα από τη μάχη του Βαφέως, όπου αυτοκρατορικό φοσσάτο -απαρτιζόμενο από επίλεκτους πολεμιστές και Αλανούς (σημ. Οσσέτες) μισθοφόρους- ηττάται από οθωμανικό ασκέρι, πανικόβλητος ο αυτοκράτωρ Ανδρόνικος Β΄ Παλαιολόγος διαπράττει το μοιραίο λάθος, υποκύπτοντας στη γοητεία του Ρογήρου. Όπως όλοι οι Παλαιολόγοι, επιχειρεί ν'ανακόψει την προέλαση των Οθωμανών, με μαζική πρόσληψη επιπλέον μισθοφόρων. Κυρίως όμως, καλεί την πρόθυμη Καταλανική Εταιρεία, που είχε μαζέψει ο δαιμόνιος Ρογήρος ντε Φλορ, αλλά που τώρα τελικά παρέμενε χωρίς απασχόληση, ύστερα από την ντε φάκτο διχοτόμηση του ρηγάτου της Σικελίας, και τη συνθήκη Ειρήνης ανάμεσα στην Αραγόνα και το φραγκικό οίκο ντ'Ανζού.

Πάντως είναι εξαιτίας της ανέντιμης πολιτικής του Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγου, και δευτερευόντως λόγω της δράσης της Καταλανικής Εταιρίας, που η αυτοκρατορική εξουσία καταρρέει ραγδαία στη δυτική Μικρασία, η οποία γίνεται βορά για ομάδες νεοφώτιστων τουρκόφωνων μαχητών του Ισλάμ (γαζήδες). Φέτος, για παράδειγμα, ιδρύεται το εμιράτο του Γερμιγιάν, σε προσφάτως κατακτημένα εδάφη στην Φρυγία, με έδρα την Κιουτάχεια (το αρχ. Κοτυαίον, φρυγική πόλη όπου λατρεύονταν η θεά Κότυς).

Ο βασιλεύς αυτοκράτωρ Ανατολής, Ιβήρων & Περατείας, Αλέξιος Β΄ Μεγαλο- Κομνηνός, καταλαμβάνει την Κερασούντα (--> Γκιρεσούν) και την ευρύτερη Χαλυβία, αιχμαλωτίζοντας κι έναν σημαντικό Τουρκομάνο οπλαρχηγό.

To κατεχόμενο από τους Τεμπλάρους, ή Ναΐτες Ιππότες, νησί της Αράδου, στ' ανοικτά της Συρίας, καταλαμβάνεται από τους επίμονα χριστιανομάχους Μαμελούκους.

13ος αι

1301

1303

14ος αι

πίσω στην αρχική σελίδα