1277

Στην Κρήτη, λήγει φέτος άδοξα η μεγάλη εξέγερση των Χορτάτζηδων, εναντίον της ενετικής κατοχής.

Η μεθόριος της Βουλγαρίας στενάζει από τις συνεχείς πιέσεις και λεηλασίες της Δεξιάς Ορδής, όταν εμφανίζεται ένας χαρισματικός ηγέτης, ο Ιβαΐλο. Αυτός ο ασήμαντος χοιροβοσκός από την Ντομπρουτσά, οργανώνει συνεχώς, και σε διαδοχικά αυξανώμενη κλίμακα, την άμυνα των συμπατριωτών του εναντίον των Μογγόλων ιππέων. Κάποια στιγμή, έχοντας μαζέψει, λόγω της φήμης του, μιαν ολόκληρη στρατιά από χωρικούς, εγκαταλείπει την μεθόριο και κινείται προς την πρωτεύουσα Τύρνοβο, εναντίον του Δρογουβίτη τσάρου Κωνσταντίνου Τιχ, ο οποίος, όντας μερικώς παράλυτος λόγω ατυχήματος κατά την διάρκεια ιππασίας, σκοτώνεται στην μάχη που ακολουθεί. Στους επόμενους μήνες, η Βουλγαρία παραμένει υπό καθεστώς ακυβερνησίας. Εν τούτοις, στρατοί χωρικών προστατεύουν την χώρα, αυξάνοντας το κύρος του σφετεριστή.

Εν τω μεταξύ, στην Ανατολία ο Σελτσουκίδης σουλτάνος Γιγιαθαλντίν Καϊ Χοσρού Γ΄ αντιμετωπίζει την ανταρσία του ξαδέλφου του, Αλααντίν Σιγιαβούς. Όμως, αυτός ο ασιαστικός τομέας της Ρωμανίας, κατακλύζεται από τα ισλαμικά ασκέρια του Μαμελούκου σουλτάνου του Μισιριού, Μπαϊμπάρς. Οι Αιγύπτιοι καταφτάνουν λεηλατώντας μέχρι την Καισάρεια της Καππαδοκίας, απ'όπου αναχωρούν προκλητικά την 23η Απριλίου, ανήμερα του Αγίου Γεωργίου του ..Τροπαιοφόρου! Έξαλλος για το μειωμένο αμυντικό φρόνημα των υπηκόων του, ο αφέντης της ισλαμικής Ανατολίας [και φιλικά διακείμενος ως προς τον Χριστιανισμό, ως σύζυγος της Δέσποινα Χατούν (Μαρία Παλαιολογίνα), αν και ο ίδιος είναι Βουδιστής], ο Μογγόλος κυρίαρχος της Εγγύς Ανατολής, Άμπακα Χααν, εξαπολύει τις ορδές του στην περιοχή, συλλαμβάνοντας και εκτελώντας τον μεγάλο βεζύρη του σουλτανάτου της Ρωμανίας, Περβάνε (= «πεταλούδας», με πολιτική επιρροή το διάστημα: 1243-77), που είχε φυγομαχήσει, απαγκιστρώνοντας τις δυνάμεις του σουλτανάτου από τις κλεισούρες/δερβένια, αποχωρώντας προς τον Βορρά, στην οχυρωμένη Ευδοκία/Τοκάτ, μαζί με τον άβουλο σουλτάνο Καϊχοσρού Γ'. Επόμενος πολιτικός ακροβάτης μεταξύ των Μουσουλμάνων Σελτζούκων σουλτάνων και των ανεξιθρήσκων Μογγόλων αφεντάδων τους, στην θέση του «Πεταλούδα», θα είναι από φέτος ο Φαχραλντίν Αλής, γνωστότερος ως Σαχίμπ Ατά (= «αφέντης μπαμπάς», 1277-88).

μογγολικό μπαϊράκι, ερυθρό τετράγωνο σε χρυσό πεδίο,

σε συνδυασμό με εκδοχή του λαβάρου του Αγίου Γεωργίου,

σε χρήση ως έμβλημα της Σεβάστειας, σύμφωνα με άτλα του 1375

Φέτος καταγράφεται η πρώτη φορά που η Αγγλία υιοθετεί την σταυροφορική σημαία της Γαλλίας, δηλαδή το ερυθρόλευκο λάβαρο (εγκαταλείποντας την αντίστροφη λευκέρυθρη εκδοχή), είτε από αφοσίωση προς τον Άγιο Γεώργιο (αναφέρεται η πρώιμη αγάπη των Ιγγλινο-Βαράγγων για τον άγιο, αφού και ο ναός τους στην Σταμπόλη είναι προς τιμήν του Τροπαιοφόρου), είτε επειδή ο ρήγας της Ιγγλιτέρας διεκδικεί σταθερά και το στέμμα του ρήγα της Φραγκίας.

13ος αι

1276

1278

πίσω στην αρχική σελίδα