1286

Με αφορμή την αρπαγή ενός ..γαϊδάρου, ξεσπά σύρραξη μεταξύ του δούκα Άνδρου & Τήνου, Βαρθολομαίου Γκύζη, και του δούκα της Νάξου (ή του Αρχιπελάγους), Μάρκου Β' Σανούδου, τόσο και για την κυριότητα της νήσου Σύρου, όσο και γι'αυτήν καθεαυτήν την ανεξαρτησία του οίκου των Γκύζι. Παρόλο που οι Γκύζοι αποτελούν βενετσιάνικης καταγωγής δυναστεία, από νωρίς είχαν ενταχθεί υπό την φεουδαλική αιγίδα του Φράγκου ιμπεράτορα της Ρωμανίας. Έτσι, ύστερα από την πτώση της λατινικής Ρωμανίας, οι Γκύζηδες έχουν βρεθεί εντελώς αδέσποτοι. Τελικά στον βραχύ αυτόν πόλεμο υπερισχύει ο δούκας της Ναξίας, με την είσπραξη αποζημίωσης ύψους 30.000 Σολδίων.

Πεθαίνει η μαρκεζοπούλα, η μαρκησία της Βοδονίτσας (σημ. Μενδενίτσα), Ισαβέλλα Παλλαβιτσίνι (1278-86). Ύστερα από επέμβαση του δούκα των Αθηνών και βαΐλου & γενικού βικάριου του πριγκηπάτου της Αχαΐας, Γκιγιόμ (Γουλιέλμος) ντε λα Ρος, τερματίζεται η διαμάχη για την διαδοχή της Ισαβέλλας, και ως μαρκήσιος, στο μαρκεζάτο της Βοδονίτσας, αναγνωρίζεται ο ξάδελφος της εκλιπούσας, Τομμάσο (Θωμάς) Παλαβιτσινι, που ήδη κατέχει την πρωτεύουσα Βρυόκαστρο, και όχι ο χήρος της, ο Αντουάν λε Φλαμένκ.

Η Βοδονίτσα ακμάζει αυτά τα χρόνια, αν και αποτελεί δημοφιλή στόχο πειρατών, ενώ θα είναι από τις πρώτες περιοχές που θα λεηλατηθούν από την Καταλανική Εταιρεία, ύστερα από την φονικότατη μάχη της Κωπαΐδας στις όχθες του π. Κηφισού (1311), στην οποία οι αλμογαβάροι της Εταιρίας θα συντρίψουν τους Φράγκους βαρώνους της λατινοκρατούμενης Ρωμανίας. Στην συντριπτική αυτή μάχη θα σκοτωθούν πολλοί Φράγκοι άρχοντες, με πιο ονομαστούς:

i. τον δούκα των Αθηνών, Βάλτερο Ε' Βριένιο (Γκωτιέ Μπριέν), τον επονομαζόμενο και “Ιππότη του θανάτου”,

ii. τον κόμητα των Σαλώνων (La Sola), Θωμά Γ΄ ντ’Ωτρεμονκουρ,

iii. αλλά και τον δούκα Άνδρου, Τήνου & Μυκόνου, τριάρχου της Καρύστου (νότια Εύβοια), καπιτάνου της Καλαμάτας, Τζώρτζη Γκύζη.

Πάντως, ο οίκος Παλλαβιτσίνι και η Βοδονίτσα θα επιβιώσουν και θα ακμάσουν πάλι, με την βοήθεια της Βενετίας και βενετσιάνικων οίκων, όπως οι Κορνάροι από την Κάρπαθο, αλλά και οι Τζώρτζοι, που κυρίως θα κυβερνήσουν την μαρκιωνία έως την τουρκική κατάκτηση (1414). Αλλά και οι Φράγκοι Βριένιοι θα συνεχίσουν να ηγεμονεύουν στην περιοχή του Άργους και της Ναυπλίας, ως επίδοξοι δούκες των Αθηνών.

το οικόσημο του οίκου των ντε λα Ρος

Ύστερα από την καταστροφική μάχη του 1311, και την έλευση των βάρβαρων Καταλανών στο δουκάτο των Αθηνών, μεταξύ των άλλων, θα καταστραφούν και οι αλλαγές που υλοποιεί τώρα, δηλαδή εντός της δεκαετίας του 1280, ο Σαντομέρης στην περίφημη Καδμεία. Σαντομέρη, αποκαλούν οι Γραικοί τον Νικόλα Β' ντε Σαιν Ομέρ, (Nichola II' de Saint Omer), εγγονό του Φραγκο-Φλαμανδού Νικόλα ντε Σαιν Ομέρ, και της Ουγγαρέζας Μαργαρίτας Αρπάντ. Ο Σαντομέρης αποτελεί ικανό αξιωματούχο του δουκάτου των Αθηνών σε Θήβα & Βοιωτία, ενώ από του χρόνου θα διατελεί και βαΐλος του πριγκηπάτου της Αχαΐας, για λογαριασμό του δούκα των Αθηνών.

η ανάπλαση της Μεγάλης Σάλας (Γκραν Σαλόν, Grand Salon),

στην Καδμεία, με τοιχογραφίες που παραπέμπουν σε ανδραγαθήματα

Φράγκων σταυροφόρων στους Αγίους Τόπους (τέλη 13ου αι)

Ο Νικόλας Β' ντε Σαιν Ομέρ είναι ο εμπνευστής της ανακαίνισης της πανάρχαιας ακροπόλεως της Θήβας, της Καδμείας, με νέα οχυρωματικά έργα, όπως π.χ ο πύργος Σαιν Ομέρ, αλλά και με βελτιώσεις στους χώρους διαβίωσης. Περισσότερο βέβαια, ο Νικόλας Β' θα ισχυροποιήσει την φραγκική παρουσία στον Μοριά, ενισχύοντας την άμυνα του πριγκηπάτου της Αχαΐας, με την κατασκευή σπουδαίων οχυρωματικών έργων, όπως το κάστρο της Πύλου (Ναβαρίνο), και το κάστρο των Πορτών (Σαντομέρι <-- Σαιν Ομέρ).

το Ναβαρίνο

13ος αι

1285

1287

πίσω στην αρχική σελίδα