Embedded Files
Επεμβαίνοντας δυναμικά στη σύρραξη του φράγκικου στρατού κατοχής με τους ντόπιους αντάρτες, ο ρήγας Πέτρος Γ΄, γιος του Ιακώβου Α΄ της Αραγώνος & της Μαγιόρκας, προσαρτά την νήσο Σικελία, ως «ρήγας της Τρινακρίας/Σικελίας», και διορίζει μέγα καγκελάριο στο Παλέρμο, τον Γιάννη της Προκίδας. Όμως ο Κάρολος του οίκου ντ’Ανζού συνεχίζει να αυτοαποκαλείται «ρήγας της Σικελίας», κατέχοντας το υπόλοιπο ρηγάτο με έδρα την Νάπολη, μαζί με την Κέρκυρα και το πριγκηπάτο της Αχαΐας.
Στην Κρήτη, ξεσπά νέα μεγάλη εξέγερση (1283-99), γκραν ρεμπελιό εναντίον της Βενέτσιας. Οι Κρητικοί αντιστέκονται με λύσσα εναντίον των Βενετσιάνων, για διάφορους λόγους: Εξαιτίας της αποικιοκρατικής φύσης της βενετικής κατοχής, εξασθενεί συνεχώς η οικονομία της Μεγαλονήσου, και αλλοιώνεται ο κοινωνικός ιστός. Επίσης, η Βενετία (Γαληνοτάτη Δημοκρατία του Αγίου Μάρκου), περιφρονεί με αλαζονεία τόσο την Ανατολική Εκκλησία (Ορθοδοξία), όσο και την ντόπια αριστοκρατία (οιΑρχοντορωμαίοι). Επιπλέον, το πλούσιο νησί το επιβουλεύονται και άλλες δυνάμεις της περιοχής, οι οποίες και φροντίζουν να υποδαυλίζουν διαρκώς φιλικά προσκείμενες προς αυτούς τάσεις & παρατάξεις που σχηματίζουν οι ιθαγενείς. Έτσι, την ενετοκρατούμενη Κρήτη την διεκδικούν διακαώς, η Αυτοκρατορία της Ρωμανίας (Παλαιολόγοι, πλέον), η Υπέροχη Δημοκρατία του Αγίου Γεωργίου (Γένουα ή Γένοβα), και το δουκάτο του Αρχιπελάγους (Σανούδοι). Παραδόξως, πάντως, ο κατεξοχήν ιθαγενής συνεργάτης των κατακτητών, ο Αλέξιος Καλλέργης, προσχωρεί στους ανυπότακτους Κρητικούς, που δρουν ασταμάτητα από τα ορεινά τους καταφύγια, και σταδιακά αναλαμβάνει την αρχηγία τους.
Παγιώνεται η κατάκτηση των βαλτικών χωρών από το Τάγμα των Τευτόνων Ιπποτών και την Αδελφότητα του Ξίφους. Πάντως το βαλτικό έθνος των Λιθουανών θα καταφέρει να μείνει ανεξάρτητο. Ο δούκας της Λιθουανίας, Γιαγγελών θα επιλέξει στρατηγικά τον εγχριστιανισμό της χώρας του μόλις κατά τα τέλη του 14ου αι.
Ο σκληρός ρήγας της Αγγλίας, Εδουάρδος ο Μακρυκάνης, προσαρτά το μέχρι πρότινος αδέσμευτο ουαλικό κράτος του Γκουινεντ. Αργότερα, το 1301, θα ονομάσει τον γιο και διάδοχό του, Εδουάρδο Β΄ τον Ηλίθιο, “πρίγκηπα της Ουαλίας”, τίτλος που θα καθιερωθεί για τον εκάστοτε διάδοχο του αγγλικού θρόνου. Ξεκινάει η αφομοίωση του έθνους των Ουαλών, η οποία θα είναι αμφίδρομη, τουλάχιστον σε επίπεδο αριστοκρατίας, αφού θα προκύψει και ουαλικής καταγωγής δυναστεία της Αγγλίας (& Ιρλανδίας), ο δυναμικός οίκος των Τυδώρ (1485-1603), ως συμβιβασμός κατά την λήξη του εμφυλίου Πολέμου των Ρόδων (1455-85). Σε αυτήν την εμφύλια σύρραξη θα κονταροκτυπηθούν για την εξουσία, δύο κλάδοι των Πλανταγενετών, δηλαδή του φραγκο-νορμαννικού οίκου των Πλανταζενέτ, το Ερυθρό Ρόδον του δούκα του Λάνκαστερ και το Λευκό Ρόδον του δούκα του Γιορκ. Τελικά, στον αγγλικό θρόνο θα επικρατήσει ένας Τυδώρ, ο Ερρίκος Ζ΄, γαμπρός του δούκα του Γιορκ.
η Λιθουανία/Lithuania/Lietuva,
διαχρονικώς (1263, μέχρι σήμερα)
βαλτικά έθνη,
γύρω στο 1200 μ.Χ.
Στην μακρινή Δυτική Ήπειρο, την κατοπινή Αμερική, επανιδρύεται η Ομοσπονδία Μαγιαπαν. Είναι η τελευταία σπουδαία συμπολιτεία που διατηρούν οι Μάγιας, επί της βορείου ακτής της χερσονήσου Γιουκατάν, όπου και ευημερούν οι τελευταίες πόλεις-κράτη των πολύπαθων Μάγιας, και συγκεκριμένα των Πεδινών Μάγιας, οι οποίοι και θα υποταχθούν τελευταίοι στην σπανιόλικη λαίλαπα, με το κράτος-εταίρο Πετέν Ίτζα, με πρωτεύουσα την Ταγιασάλ, να παραδίδεται στους Ισπανούς μόλις το 1697!
Page updated
Google Sites
Report abuse