1184

Άννα η Φράγκα ~ Άγκνες ντε Φράνς

Ο σφετεριστής αυτοκράτωρ Ανδρόνικος παντρεύεται την 13χρονη χήρα του Αλεξίου Β΄ και αδελφή του ρήγα των Φράγκων, Φιλίππου Β΄Αυγούστου, την Άννα (Αγνή) την Φράγκα, από τον βασιλικό οίκο των Καπέτων. Στην ασιατική πλευρά της Ρωμανίας, ξεσπά μαζική εξέγερση με επίκεντρο τις πόλεις Νίκαια (στην οποία των επαναστατών ηγείται ένας Θεόδωρος Καντακουζηνός), Προύσα και Λοπάδιον (οχυρωμένος οικισμός, που είχε ιδρύσει ο Ιωάννης Β΄ Κομνηνός, ο γνωστός στο λαό και ως Καλογιάννης), που όμως τελικά καταπνίγεται. Ακολουθούν δημεύσεις, σφαγές και εκτελέσεις δι’ανασκολοπισμού. Από τους αρχηγούς του κινήματος, ο Θεόδωρος Άγγελος τυφλώνεται, ενώ ο εγγονός της Θεοδώρας Κομνηνής και δισέγγονος του Αλεξίου Α΄, ο Ισαάκ Άγγελος, παίρνει χάρη, επειδή παραδίδεται.

Πάντως ο αυτοκράτωρ Ανδρόνικος εξαγοράζει την ελευθερία του πρώην διοικητού της Ισαυρίας και της Ταρσού, Ισαάκιου Κομνηνού, που τελούσε υπό αιχμαλωσία στην Μικρή Αρμενία, ήδη από πριν πεθάνει ο αυτοκράτωρ Μανουήλ Κομνηνός. Ο Ισαάκ Κομνηνός δεν πρέπει να κακοπερνούσε, όντας παντρεμένος με Αρμένισσα αρχόντισσα. Όμως μεσολαβούν για χάρη του, η θεία του -και ερωμένη του Ανδρονίκου- Θεοδώρα Κομνηνή, όπως και οι δυνατοί Κωνσταντίνος Μακροδούκας και Ανδρόνικος Δούκας. Ο Ισαάκ Κομνηνός, πάντως δεν εντυπωσιάζεται από την γενναιοδωρία του νέου αυτοκράτορα. Στασιάζει πάραυτα στην Κύπρο και την περατεία της, εναντίον της αυτοκρατορικής αρχής.

Ο αυτοκράτωρ Ανδρόνικος καταργεί τα λίγα, σε σχέση με τους Βενετούς, προνόμια των υπολοίπων Ιταλών που δραστηριοποιούνται στην Ρωμανία. Με την Δημοκρατία της Βενετίας, πάντως, έρχεται σε συνεννόηση όταν συμφωνεί στην καταβολή αποζημίωσης 1.500 χρυσών Νομισμάτων ή Υπερπύρων για τις ζημιές που υπέστησαν οι Βενετοί πολίτες εντός της Ρωμανίας από το 1171 έως της παρούσης. Ακόμα, επιχειρεί με το δικό του βάναυσο τρόπο να εξυγιάνει το κράτος: Καταπολεμά την διαφθορά στις Θεματικές Διοικήσεις (= Τοπική Αυτοδιοίκηση) και προσπαθεί να πατάξει την ασυδοσία των μεγάλων γαιοκτημόνων. Επίσης, παύει την πώληση των δημοσίων αξιωμάτων, επιχειρώντας την αξιοκρατική τους απονομή. Εκθέτει τους αξιωματούχους της αυτοκρατορίας στο εξής δίλημμα: Ή σταματούν να εξαπατούν τους πολίτες, ή σταματούν να ζουν.

Γενικότερα εφαρμόζεται λαϊκιστική πολιτική, ενώ σώζεται αναπαράσταση του Ανδρονίκου, με ρούχα, μπότες και δρεπάνι απλού αγρότη, ως μια μικρή μαρτυρία της προπαγάνδας του δημαγωγού αυτοκράτορα. Λέγεται ότι συμβούλευε τους γιους του να καλοπιάνουν και να χειραγωγούν τις μάζες, έτσι ώστε να μη φοβούνται τίποτα. Σε μια χαρακτηριστική περίπτωση δημόσιας εκτέλεσης, ο ρινότμητος Στέφανος Αγιοχριστοφορίτης, γνωστός στο λαό ως Αντιχριστοφορίτης, πρωτοστατεί στον αυθόρμητο λιθοβολισμό που προηγήθηκε του ανασκολοπισμού του Κωνσταντίνου Μακροδούκα και του Ανδρονίκου Δούκα, οικείους του ατίθασου Ισαάκιου Κομνηνού. Ο Αλέξιος, νόθος γιος του Μανουήλ Α΄, τυφλώνεται, ενώ η σύζυγός του, Ειρήνη Κομνηνή, παντρεύεται τον Νικηφόρο Παλαιολόγο.

Αυτοκρατορικές δυνάμεις στηρίζουν την αυτόνομη πολιτεία της Ραγούσας, εναντίον της επεκτατικότητας που ασκεί η νέα & δυναμική σερβική χώρα Ράσκια, που τελεί υπό το μεγάλο ζουπανάτο του οίκου των Νέμανιιτς.

Στο νεοπαγές ιβηρικό ρηγάτο της Γεωργίας, που αναπτύσσεται δυναμικά από την εποχή του Βαγρατίδη ρήγα Δαυίδ Δ' του Χτίστη (1090-1124), πεθαίνει ο ρήγας Γιώργης Γ' των Μπαγκρατιόνι, και τον διαδέχεται η κόρη του και συμβασίλισσά του, Τάμαρ ([1178] 1184-1213), υπό την ικανή επιτροπεία της θείας της, της Ρουσουνταν. Η Τάμαρα ή Θάμαρ θ'αντιμετωπίσει με επιτυχία τις δολοπλοκίες και την εμπάθεια δυναμικής ομάδας αριστοκρατών του Καυκάσου, σε μια πολύχρονη διαμάχη με πολλές διακυμάνσεις. Όταν κάποτε θα τους υποτάξει, η Ταμάρα, θα μεγαλουργήσει, δημιουργώντας την "Χρυσή Εποχή" της Γεωργίας και των καρτβελικών εθνών. Τα έθνη αυτά δεν θα χάσουν ποτέ τον θαυμασμό τους για την Ρωμιοσύνη, αποκαλώντας τόσο την Αυτοκρατορία της Ρωμανίας, όσο και την σύγχρονη Ελλάδα, "საბერძნეთი", "Σα Μπερντζνετι", ενδεχομένως εκ του "Χώρα των Σοφών (= Σα Μπρντζενι)".

Προς το παρόν όμως, η Θάμαρ εξαναγκάζεται να παντρευτεί ένα υποχείριό των εχθρών της (1185), τον Γιούρι Μπογκολγιουμπσκυ, έκπτωτο μεγάλο πρίγκηπα (βέλικιυ κνυάζ) της ρωσικής ηγεμονίας του Βλάντιμιρ - της χώρας Σουζντάλ. Σύντομα θα τον χωρίσει με κατηγορίες όπως αυτή του αλκοολισμού και του σοδομισμού, και θα τον εξορίσει στην Κ/πολη (1187). Αργότερα η θεία της Ταμάρας, η Ρουσουνταν, θα παντρέψει την ανηψιά της μ'έναν μαχητικό Αλανό δυνατό, το Σοσλάν Τσαρασαντα, που θα καταστεί βασιλικό ταίρι ως Δαυίδ Σοσλάν (1189). Χρησιμοποιώντας πολέμαρχους από διάφορα έθνη και θρησκείες, όπως η με χριστιανικούς και ισλαμικούς κλάδους κουρδικής καταγωγής οικογένεια των Ζακαριδών, η Τάμαρ θα στερεώσει την εξουσία της στην Γεωργία, την οποία και θα επεκτείνει αποφασιστικά προς όλες τις κατευθύνσεις.

Αμιράλης στο ρηγάτο της Σικελίας γίνεται ο Μαργαρίτος, ένας Γραικός από το Βρεντέσιο (Μπρίντεζι) της Ιταλίας, που ηγείται στόλου 200 πλοίων για την επερχόμενη εκστρατεία των Νορμαννών του ρηγάτου, εναντίον της Ρωμανίας.

Ο φιλόδοξος ρήγας της Σικελίας, Γουλιέλμος Β΄ ο Αγαθός, ετοιμάζει να εξαπολύσει στην χώρα των Ρωμιών στρατιά της τάξης των 80.000, με 5.000 ιππότες. Αρκετοί από αυτούς τους δυτικούς πολεμιστές είναι διερχόμενοι προσκυνητές, καθοδόν για τους Αγίους Τόπους, που όμως δελεάζονται για να συμμετάσχουν σε εγχείρημα που έχει “εξίσου ιερό σκοπό με σταυροφορία”.

11-12ος αι

1183

1185

πίσω στην αρχική σελίδα