Embedded Files
Καταστέλλεται η στάση του Ιωάννου Δριμύ ή Γλυκύ, ο οποίος έχει εξεγερθεί από το προηγούμενο έτος, διεκδικώντας την αυτοκρατορική πορφύρα ως [υποτιθέμενος] γιος του Θεοδώρου Β΄ Δούκα Λάσκαρη. Κατά την διάρκεια των εχθροπραξιών, ο Δριμύς καταφεύγει σε απελπισμένες προσπάθειες ανατροπής της δυσμενούς έκβασης του αγώνα του, επιχειρώντας μάταια ν'αποσπάσει την βοήθεια δυνάμεων από άλλες χώρες, όπως Βουλγάρων, Καταλανών, Τούρκων, Ούγγρων και πέραν του π. Δούναβη Ρωμάνων (επίσης Βλάχοι, οι πρόγονοι των σημερινών Ρουμάνων).
~~~~ ~~~~ ~~~~ ~~~~ ~~~~ ~~~~ ~~~~
η βασιλική σημαία της Σκοτίας
Μαίνεται ο πόλεμος για την ανεξαρτησία της Σκοτίας από την επεκτατικότητα της Αγγλίας (1296-1328). Η διεκδίκηση του θρόνου του ρηγάτου της Σκοτίας από τον Νορμαννό ρήγα της Αγγλίας, Εδουάρδο A΄ τον Μακρυκάννη, θ’αποδειχτεί καθοριστική για την απώλεια αυτόνομης επιβίωσης για το έθνος των Σκοτσέζων, γεγονότα που περιγράφονται αλλοιωμένα στην ταινία Braveheart.
Παρά τις προσπάθειες που είχε καταβάλλει ο λαϊκός ήρωας των Σκοτσέζικων Υψιπέδων (the Highlands) που εκτελέστηκε πέρυσι, ο χαϊλάντερ Ουιλιάμος Ουάλας, ανάμεσα στην απρόσμενη νίκη του στην μάχη της γέφυρας του Στίρλιγκ (1297) και στην αναμενόμενη ήττα του στην μάχη του Φάλκιρκ (1298), η Σκοτία ουσιαστικά τελεί υπό αγγλική κατοχή από το 1296.
Όμως, ο προϊσταμενος του "Φύλακα της Σκοτλάνδης" Ουίλιαμ Ουάλας, δηλαδή ο Ροβέρτος o Μπρους, ανακηρύσσεται φέτος ρήγας της Σκοτίας. Παρ'όλο που για χρόνια αποφεύγει την απευθείας αναμέτρηση με τον αξιόμαχο αγγλικό στρατό, καταφεύγοντας σε πανούργο συνδυασμό διπλωματίας και πολέμου φθοράς (όπως και οι Ρωμιοί αγωνιστές του 1821), με την μάχη του Μπάνοκμπερν το 1314, ο βασιλιάς Ρόμπερτ o Μπρους θα τσακίσει υπέρτερες δυνάμεις του πανίσχυρου αγγλικού στρατού, ανεξαρτοποιώντας έτσι ντε φάκτο (de facto) την χώρα του, αναβάλλοντας και κατά αιώνες την υποταγή της Σκοτίας στην Αγγλία. Επισήμως οι Εγγλέζοι θα αποδεχτούν την ήττα τους με την συνθήκη του Εδινβούργου-Νορθάμπτον, το 1328.
Λέγεται ότι ο στρατός των Σκωτσέζων θα ενισχυθεί κατά την διάρκεια της μάχης του Μπάνοκμπερν (1314), και από Τεμπλάρους, ή Ναΐτες Ιππότες, που έχουν καταφύγει ως πρόσφυγες στην χώρα του, ούτως ή άλλως αφορισμένου από τον πάπα, Ροβέρτου.
Πάντως, η σταδιακή συγχώνευση των Σκωτσέζων στο αγγλικό έθνος θα επέλθει με φυσικότητα, αφού σε αντίθεση με τους ιθαγενείς των βορείων Υψιπέδων της Σκοτίας (the Highlands) που μιλούν μιαν κελτική διάλεκτο, τα γαελικά, η άρχουσα τάξη και οι ρηγάδες της Σκοτίας, όπως και τα λαϊκά στρώματα στ’ανατολικά και τα νότια της χώρας (νότια από το τείχος του Αδριανού), μιλούν τα σκωτσέζικα, που είναι μιαν αγγλοσαξονική διάλεκτος.
Page updated
Google Sites
Report abuse