1248

Έχοντας κυριεύσει την, έως τώρα ανεξάρτητη, ελληνική καστροπολιτεία της Μονεμβασιας, ο πρίγκηψ της Αχαΐας, Γουλιέλμος Β΄ Βιλλεαρδουίνος, εδραιώνει την κυριαρχία του φραγκικού πριγκηπάτου και στην Λακωνία. Στα επόμενα χρόνια, οι Φράγκοι θα χτίσουν στην περιοχή και τα φρούρια της Μάινας, του Μιστρά και του Πασσαβά.

Αλλά και το μαρκεζάτο (μαρκιωνία) της Βοδονίτσας, στην Φθιώτιδα, αναγνωρίζει την φεουδαλική κυριαρχία του πρίγκηπα της Αχαΐας, αποστατώντας από την κηδεμονία του Λατίνου ιμπεράτορα της Ρωμανίας. Παράλληλα, ο Γουλιέλμος Β΄ Βιλλεαρδουίνος ενισχύει την συμμαχία του με τον Ρωμιό δεσπότη της Ρωμανίας (Ήπειρος), τον Μιχαήλ Β' Άγγελο Δούκα Κομνηνό, νυμφευόμενος την κόρη του, Άννα Αγγελίνα Δούκαινα Κομνηνή.

Το δεσποτάτο της Ηπείρου -με διαδοχικές έδρες στις πόλεις Άρτα, Γιάννινα και Βόνιτσα (το αρχ Ανακτόριον)- κυριαρχεί σε μεγάλο μέρος των Βαλκανίων, έχοντας σταθερά την αφοσίωση των υπηκόων του. Για όλους τους λαούς της περιοχής, αυτή είναι η αυθεντική «Αυτοκρατορία της Ρωμανίας». Και οι καρδιές δεν αλλάζουν γνώμη, ούτε από την αντίφαση των Αγγέλων Δουκών Κομνηνών, να καμώνονται ότι είναι στυλοβάτες της Ορθοδοξίας, την ίδια στιγμή που προβαίνουν σε απανωτές συμμαχίες & επιγαμίες με λατινικούς (=ρωμαιοκαθολικοί) οίκους, όπως οι φραγκικοι Βιλλεαρντουίν & ντ'Ανζού, και ο ιταλορωμέικος Ορσίνι. Ο υπήκοοι του δεσποτάτου θα διατηρήσουν την αφοσίωσή τους, και ύστερα από την ανάληψη του δεσποτάτου από ξένες δυναστείες: ο ρωμιοϊταλιάνικος οίκος Ορσίνι (1318-37, 1356-59), ο σερβικος οίκος Νέμανιιτς (1359-85), ο φιορεντίνικος οίκος των Μπουαντελμόντι (1385-1411), και ο επίσης φιορεντίνικος των Τόκκων (1411-79).

Πάντως, όταν ο δούκας των Αθηνών, Γουλιέλμος Β΄, θα πεθάνει (1278), η Ρωμιά σύζυγός του, Άννα, θα παντρευτεί τον Φράγκο βαρώνο Νικόλα Β' ντε Σαιν Ομέρ (Νικόλας Β' του Αγίου Ομήρου) πρώην γαμπρό του πρίγκηπα της Αντιοχείας & κόμητα της Τριπόλεως, Βοημούνδου Στ' του Όμορφου, και βαΐλο, ήτοι δεύτερο τη τάξει, ύστερα από τον ίδιο τον δούκα, στο δουκάτο των Αθηνών. Μέχρι τότε βέβαια, το δουκάτο των Αθηνών θα έχει σταματήσει να φέρεται ανταγωνιστικά ως προς το πριγκηπάτο της Αχαΐας, ενώ ο Νικόλας Β' θα διατηρεί κτήσεις και στα δύο φραγκικά κράτη. Μάλιστα, θα οχυρώσει περαιτέρω την Μεσσηνία, ενώ θα χτίσει και το κάστρο του Ναβαρίνου.

Ο πραγματικά ενάρετος ρήγας της Φραγκίας, Λουδοβίκος Θ΄ ο Άγιος, εξαπολύει την Ζ΄ σταυροφορία (1248-54), που έχει σαν στόχο την κατάκτηση της Αιγύπτου και των Αγίων Τόπων.

Στην Αυστρία, η δούκισσα Γερτρούδη των Μπάμπενμπεργκ προσπαθεί να κρατήσει την επικράτειά της ακέραιη, νυμφευόμενη έναν Γερμανό φεουδάρχη, τον μαρκήσιο/μαργκράβο του Μπάντεν, Χέρμαν Στ' φον Zähringen. Όμως οι αριστοκράτες της Αυστρίας απεχθάνονται τον νέο σύζυγο της δούκισσας, όσο συμπαθούσαν τον εκλιπόντα Βλαδισλαύο των Πρεμυσλιδών. Έτσι μέχρι το 1251, οι ντόπιοι άρχοντες θα εκδιώξουν τον Χέρμαν και την Γερτρούδη, καθιστώντας δούκα της Αυστρίας τον μικρό αδελφό του Βλαδισλαύου, Όττοκαρ, ο οποίος θα καταστεί και ρήγας της Βοημίας το 1253.

Όντας για αρκετά έτη ο φόβος και ο τρόμος για τους Μόρους (Μαυριτανοί) της Ιβηρικής Χερσονήσου, ο ρήγας της Καστίγιας (Καστίλη), Φερδινάνδος Γ΄, προωθεί τώρα τα στρατεύματά του στην Ανδαλουσία, προσαρτώντας εκτεταμένα εδάφη, περιλαμβανομένης και της Καρθαγένας. Φέτος διοργανώνει και μαζική επέλαση Μουσουλμάνων (Άραβες, Μαυριτανοί και Ισπανοί) από την Σεβίγια (Σεβίλη). Ενώ το Ισλάμ εξακολουθεί να διαδίδεται στην ασιατική Ρωμανία, αντιθέτως στην Ισπανία (= Ιβηρική Χερσόνησος), έχει πλέον κατατροπωθεί.

Στην Ασία ξεσπά νέα κρίση, με τον θάνατο του μεγάλου χάνου Γκιουγιουκ. Πρεσβευτές του Λουδοβίκου Θ΄ και άλλων δυτικών δυναστών βρίσκονται ήδη στην Ασία επιδιώκοντας την σύναψη συμφωνιών με τους Μογγόλους. Οι άρχοντες των Μογγόλων καλοβλέπουν το ενδεχόμενο τέτοιων συμμαχιών, ως ευκαιρία για την ολοκλήρωση της κατάκτησης του Ισλαμικού Κόσμου. Έτσι τώρα ο Λουδοβίκος Θ' θα επιχειρήσει να προσεγγίσει και τον διάδοχο του Γκιουγιουκ. Όμως, διάδοχος μεγάλος χαν, δηλαδή ένας μόνο κυρίαρχος για την αχανή Μογγολική αυτοκρατορία, θ'αργήσει ν'αναδειχτεί.

13ος αι

1247

1249

πίσω στην αρχική σελίδα