1189

Ο βασιλεύς αυτοκράτωρ Ισαάκ Β΄ διαπραγματεύεται συμμαχία με τον δεινό Σαλαδίνο, ζητώντας τη στήριξή του εναντίον των Σελτζούκων του σουλτανάτου της Ρωμανίας, με αντάλλαγμα την εμπόδιση του περάσματος των σταυροφόρων από αυτοκρατορικά εδάφη. Η κοινή γνώμη όμως είναι αντίθετη σε μια συμμαχία με Μουσουλμάνους εναντίον Χριστιανών, οπότε τελικά δεν κλείνει η συμφωνία αυτή, αν και ανανεώνεται η συνθήκη Ειρήνης που είχε υπογραφεί επί Ανδρονίκου, τέσσερα χρόνια νωρίτερα. Ενδεικτική αυτού του λαϊκού αισθήματος πρέπει να είναι η σωζόμενη δημόσια ομιλία που εκφώνησε ο λόγιος Νικήτας Χωνιάτης στις αρχές του επομένου έτους.

Εν τω μεταξύ, ο Δοσίθεος, ένας Βενετός μοναχός από τη Μονή Στουδίου αντικαθιστά τον Έλληνα οικ. πατριάρχη Νικήτα Β΄ Μουντάνη. Κατ’απαίτηση λαού και κλήρου αναγκάζεται να παραιτηθεί για χάριν του Λεοντίου Θεοτοκίτου, όμως ο Ισαάκ Β΄ επιμένει στην επιστροφή του. Σύντομα πραγματοποιούνται κι άλλες χάρες για τους Βενετούς: Αποκτούν εκ νέου εγκαταστάσεις στο Πέραν, ενώ εγκαινιάζεται η καταβολή ετήσιων δόσεων για την εξόφληση της αποζημίωσης για τις ζημιές που προκάλεσε στη Γαληνοτάτη Δημοκρατία του Αγ. Μάρκου η έξωση των πολιτών της από την Αυτοκρατορία το 1171 (Τότε που ο Μανουήλ Α΄ τους συνέλαβε και τους έστειλε στον Αγύριστο).

Έχοντας αποσπάσει τη στήριξη πολιτών και από την ευρύτερη περιοχή, όπως π.χ. από τους Αρμενίους μετοίκους της Τρωάδος, ο στασιαστής άρχων Φιλαδελφείας, Θεόδωρος Μαγκαφάς (Μαγκαφάς <-- "μανκαφα", ήτοι "μωρός, βλαξ" τουρκιστί, εξού και Μωροθόδωρος) ανακηρύσσεται βασιλεύς. Ο βασιλεύς αυτοκράτωρ Ισαάκ Β΄ επιτίθεται στην πόλη του, όμως σύντομα αναγκάζεται να λύσει την πολιορκία και να χορηγήσει αμνηστία στο Μαγκαφά και τους πολίτες της Φιλαδελφείας, επειδή στη Βασιλεύουσα πλησιάζει η σταυροφορική στρατιά του Γερμανού Φρειδερίκου Μπαρμπαρόσσα. Επικεφαλής της αυτοκρατορικής στρατιάς που αναλαμβάνει την παρακολούθηση των κινήσεων του Νιμιτζού (= Γερμανός) αυτοκράτορα, είναι ο Ρωμιο-Δραγοβίτης στρατηγός Μανουήλ Καμύτζης, γιος της Μαρίας Αγγελίνας, κόρης του σεβαστοϋπερτάτου Κωνσταντίνου Αγγέλου και της Θεοδώρας Κομνηνής, ξάδελφος του Ισαάκιου Β΄ Αγγέλου, και δισέγγονος του Αλεξίου Α΄ Κομνηνού.

Εν τω μεταξύ, ο μέγας δομέστικος (= αρχηγός ΓΕΕΘΑ) Βασίλειος Βατάτζης, μη αρκούμενος στην προφορική υποταγή των Φιλαδελφεινών, δωροδοκεί κόσμο για να καταφέρει να συλλάβει το Μαγκαφά, ο οποίος τελικά προσφεύγει στο Ικόνιο, στην αυλή του Σελτζούκου σουλτάνου Κιλίτζ Αρσλάν Β΄ Ιτζεντίν. Στον εβδομηντάρη πλέον Κιλίτζ Αρσλάν Β΄ καταφεύγει επίσης άλλος ένας υποτιθέμενος “Αλέξιος Β΄”, ο οποίος είχε εμφανιστεί αρχικά στην κοιλάδα του π. Μαιάνδρου.

Στους Αγίους Τόπους, ο Γκυ των Λουζινιάν εφορμά από την Τρίπολη και πολιορκεί την Άκρα. Ο Φρειδερίκος Μπαρμπαρόσσα εισέρχεται στην Αυτοκρατορία και κυριεύει τη Φιλιππούπολη, επειδή ο Ισαάκ Β΄ είχε δώσει εντολή να μην τον αφήσουν να περάσει από τη μεθόριο του Αίμου (σύνορα με τους αντάρτες του οίκου Ασαν). Όταν απεσταλμένοι του Μπαρμπαρόσσα που οδεύουν προς την Κ/πολη, συλλαμβάνονται, ο γιος του Μπαρμπαρόσσα, Φρειδερίκος της Σουαβίας, κυριεύει το Διδυμότειχο και ζητάει την παπική ευλογία για πολεμήσει και τους Έλληνες.

Εν τω μεταξύ κατά τη διάρκεια του έτους, ο Έλληνας αμιράλης των Νορμαννών της Σικελίας, ο Μαργαρίτος, εμποδίζει το Σαλαδίνο από το να κατακτήσει διάφορες οχυρές θέσεις των Χριστιανών, όπως το Μαρκάμπ, η Λαοδίκεια και η Τύρος. Όμως πεθαίνει, χωρίς να έχει αποκτήσει γιο, ο ρήγας των Νορμαννών της Σικελίας, ο Γουλιέλμος Β΄ ο Αγαθός, ο οποίος, παρεπιπτώντος, ήταν σύζυγος της Ιωάννας, κόρης του Ερρίκου Β΄ της Αγγλίας και αδελφής του Ριχάρδου του Λεοντόκαρδου, ενώ φοβούμενος τις γερμανικές βλέψεις, ως διάδοχό του είχε ονομάσει τον πεθερό του, Ερρίκο Β΄, το Νορμαννό ρήγα των Ιγγλινών.

ρήξ Ρισάρντ των Πλανταζενέτ

δουξ Νορμανδίας τε και Ακουιτανίας

κόμης Μαΐν & Ανζού (ήτοι Κενομαννικόν & Ανδεγαυίαν)

βασιλεύς Ιγγλιτέρας (Αγγλίαν)

Εν τούτοις, πεθαίνει και ο Ερρίκος Β΄, και τον διαδέχεται ο γιος του, Ριχάρδος, παρόλο που έχει ήδη στασιάσει από την αρχή του έτους θέλοντας να κατέβει στη Μεσόγειο, αν και στη συνέχεια και ο άλλος γιος, ο Ιωάννης, τάσσεται υπέρ της σταυροφορίας μαζί με τον εχθρό του Ερρίκου Β΄, τον Φίλιππο Β΄Αύγουστο.

Εν τω μεταξύ, αν κι έχει τους μισούς βαρώνους του ρηγάτου εναντίον του, ως ρήγας των Νορμαννών της Σικελίας εκλέγεται ο κόμης του Λέτσε και νόθος γιος ενός θείου του Γουλιέλμου Β΄ του Αγαθού, ο φιλέλληνας και ενεργητικός Τανκρέδος, που αποπλέει πάραυτα από την Αντιόχεια, μαζί με τον Γραικό Μαργαρίτο και τον στόλο του, για να επιστρέψει στο Παλέρμο και ν’αναλάβει το θρόνο.

Δανοί και Φλαμανδοί σταυροφόροι καταφτάνουν στην Τύρο.

11-12ος αι

1188

1190

πίσω στην αρχική σελίδα