Περσεύς, αυτός που κατακτά τους Δαναούς

Περσεύς = Πορθητής, Κατακτητής

εξού και το ιρανικό έθνος που υπερισχύει των Μήδων, οι Πάρσοι,

μετονομάζεται "Πέρσες" από τους Έλληνες του 6ου αι π.Χ.

Σύγχρονος με τους φαραώ Σμενχκαρε, Τουτανχαμών και Χορεμχεμπ, ο Περσέας που αναφέρουν οι Ελληνικοί Μύθοι αποδεικνύεται τυχοδιώκτης άριστος, αφού από ταπεινός επαρχιώτης εκ της νήσου Σερίφου, καθίσταται αδιαφιλονίκητος αυθέντης του Άργους (το μεγαλοπρεπές αρχαίο κράτος, με διαδοχικές έδρες στις πόλεις: Άργος --> Θήβα --> Τίρυνθα --> Μυκήνες, το ιδρυθέν από Πελασγούς, αλλά που τώρα κυβερνάται από δυναστεία Δαναών), με επιρροή σε ολόκληρο τον Ελλαδικό χώρο, εκμεταλλευόμενος το ευρύ δίκτυο συγκοινωνιών που είχε στήσει στην ηπειρωτική Ελλάδα, η δυναστεία των Δαναών του Άργους.

~ η ακρόπολη των Μυκηνών ~

Ο Περσέας καταφέρνει και παραγκωνίζει τους Δαναούς, συγχρόνως υποτάσσοντας και την ελληνο-πελασγική άρχουσα τάξη του Άργους, με τη βοήθεια Λελέγων θαλασσινών, αλλά και Αφρικανών πολεμιστών:

• Λέλεγες---> οι Τάφιοι (= Κερκυραίοι) και οι Τηλεβόες (= Λευκάς νήσος και τα πέριξ) του Ιονίου Πελάγους, που θα ταλαιπωρήσουν λίγο αργότερα τους Μυκηναίους άνακτες.

• Αφρικανοί---> ο Περσέας επανδρώνει το στρατό του και:

  • με νειλοσουδανικής λαλιάς Αιθίοπες, από τη Συρτική (μτγ Τριπολιτανία), που του παρέχει ο πεθερός του, Κηφέας, ύστερα από το γάμο του με την Ανδρομέδα, αλλά και

  • με βερβερικής λαλιάς Κύκλωπες, από παρακείμενη περιοχή, την κατοπινή Ζευγιτανία, τους παραδοσιακούς εχθρούς των Φαιάκων της Σχερίας (νήσος Μάλτα, Φαίακες = Γκρίζοι), κατά τη διάρκεια της γενιάς των Επιγόνων των Επτά (Θηβαϊκός Κύκλος), και του Τρωικού Πολέμου.

Δηλαδή, χώρος δράσης του Περσέως υπήρξε το Ιόνιο Πέλαγος και η ευρύτερη περιοχή, την οποία και διασχίζουν τα πλοία του, είτε παραλιακά, είτε μεσοπέλαγα. Είθισται να λέγεται ότι σε αυτήν την μακρινή εποχή οι θαλασσοπόροι δεν τόλμαγαν να ξανοιχτούν πέραν από τα παράλια. Και όμως, μόλις εννιακόσια έτη αργότερα, περιγράφοντας το ξεκίνημα της Β' Σικελικής Εκστρατείας το 415 π.Χ, κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου (431-404 π.Χ), ο Θουκυδίδης αναφέρει χαρακτηριστικά για έναν από τους αρχηγούς των Κορινθίων, τον Γόγγυλο, ότι "ενώ ξεκίνησε τελευταίος από την Ελλάδα έφτασε πρώτος στις Συρακούσες, λίγο πριν από τον Γύλιππο", δηλαδή ακολούθησε τη διαδρομή των Φαιάκων (αυτή που ελαχιστοποιούσε την απόσταση της Ιθάκης (μτγ Λευκάδα), από τη Σχερία (νήσος Μάλτα, Φαίακες = Γκρίζοι)!), διαμέσου του Ιονίου Πελάγους, και όχι τη -συνήθη- παραλιακή πορεία μέσω του Τάραντα. Φαίνεται ότι ο Γόγγυλος διέσχισε το Ιόνιο μεσοπέλαγα!

ο Θουκυδίδης

Από τους Μύθους, υποδηλώνεται ότι ο Περσεύς καταφέρνει να υποτάξει το μεγαλοπρεπές κράτος του Άργους, επειδή χρησιμοποιεί και πρωτοποριακά όπλα & τακτικές, σε θάλασσα (άρπη, κυνεή, κίβηση, πέδιλα, και ο θρυλικός Πήγασος) και πολιορκίες (κεφάλι Μέδουσας), όπως προδίδεται από τους Μύθους, αλλά κι επειδή ήδη μαίνονταν πολύχρονος πόλεμος του Άργους με την Κρήτη.

Κεφτιού/Κρήτες/Μινωίτες

προσκομίζουν τάλαντον, ρυτόν και άμβυκα, και άλλα δώρα,

στην Χεμ/Μισρ/Αίγυπτο, την εποχή του φαραώ Τουθμοσέ Γ'/Τούθμωσι Γ'/του Τυφώνος,

σε τοιχογραφία από τον τάφο του βιζίρ/βεζύρη/πρωθυπουργού του, Ρεχμιρε

Η αντιπαλότητα της Κρήτης με το Άργος ανάγεται τουλάχιστον πέντε γενιές πριν από τον Περσέα, πίσω στην εποχή της 18ης Δυναστείας, όταν ο φαραώ Τούθμωσις Γ' καυχάται ότι κατέκτησε αμφότερες τις χώρες. Βέβαια, παρά τις καυχησιές της ποιητικής στήλης του, ο Τούθμωσις Γ' μάλλον δεν υπήρξε παρά ο αρωγός των [Σαρντάνα] πολέμαρχων που κατέκτησαν τότε συγχρόνως τις δυο χώρες, ως πρώην εργοδότης τους! Την Κρήτη με το δημοκρατικό καθεστώς των Τιτάνων (Κεφτιου), την κατακτά Αχαιός φοιδεράτος (ο Τέκταμος, γιος του Δώρου), ενώ το Άργος (Iσι <- Ίσον το δίψιον), το κατακτά Δαναός άναξ, δηλαδή έμπορος-πρίγκηπας. Μια γενιά μετά από την ίδρυση των δύο δυναστειών ξεκινάει και ο μεταξύ τους ανταγωνισμός, η παροιμιώδης φαγωμάρα τους, που κορυφώνεται κατά την εποχή του αφέντη της Κρήτης, Αστεριου Α' (Ζευς Δ'), που εξαπολύει εναντίον των Δαναών του Άργους ό,τι έχει και δεν έχει: το γιο του, Ζαγρέα, τον ψυχογιό του, Αιακό, τον κουνιάδο του, Κάδμο, ενδεχομένως και τον νεαρό Περσέα, με ιστορικά ανάλογα:

i. την αποστολή του Βλάντιμιρ Λένιν στη Ρωσία, από τον κάιζερ της Γερμανίας, ο οποίος τον ελευθέρωσε & τον έστειλε υστερόβουλα, για να συμβάλλει στην εξουθένωση του αντιπάλου του, της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, η οποία πάντως ήδη ήταν σοσιαλιστική δημοκρατία!

ii. την απελευθέρωση του Αλεξίου [Δ'] Αγγέλου από τον θείο του, αυτοκράτορα Αλέξιο Γ', ώστε να εκστρατεύσουν μαζί εναντίον του Δοβρομηρού Χρυσού και του Εμμανουήλ Καμύτζη!

Βέβαια ο Περσεύς έδρασε αυτόνομα, δημιουργώντας προσωπικές συμμαχίες, διαφορετικές από την γεωπολιτική ισορροπία των Κρητών, εκμεταλλευόμενος επιδέξια την αναμπουμπούλα...

τοιχογραφία με ροδακοφόρα φυτικά μοτίβα, στυλιζαρισμένα ως σπειροειδής μαίανδρος, από το προαύλιο του ανακτόρου της Τίρυνθος.

οι θολωτοί τάφοι

αποτελούν έργα των Δαναών, εδώ ένα από τα καλύτερα σωζώμενα δείγματα στις "πολύχρυσες Μυκήνες"

Σύμφωνα με τους Ελληνικούς Μύθους, ο αρχικός χώρος δράσης των Δαναών αποκαλείται "Αερία", και δεν είναι παρά ένας διαδραστικός ετήσιος Περίπλους, με επί του χάρτη αριστερόστροφη διαδρομή στα παράλια της Εγγύς Ανατολής.

Αερία

Με χρήση των Ετησίων ανέμων, οι Δαναοί συνήθως ξεκινούν από ανατολική Κρήτη, και διαγράφοντας προσοδοφόρα κυκλική πορεία, περνούν από χώρες όπως οι ακτές της μτγ Κυρηναϊκής και της Μαρμαρικής (όπου ως "Φοινίκη", έχουν μόνιμες εγκαταστάσεις οι Δαναοί, ως οι περίφημοι "Σαρντάνα"), η Αίγυπτος, η Γη Χαναάν (η Ρετενου των Αιγυπτίων: η Παλαιστίνη και η ιστορική Φοινίκη, από κοινού) με την Ουγκαρίτ, η Κύπρος, η Παμφυλία (χώρα Ταρχουντάσσα των χετταϊκών αρχείων), η Λυκία (η "χώρα Μυρα" των χετταϊκών αρχείων), η Ρόδος & τα πέριξ, η Κρήτη, οι Κυκλάδες και μέχρι τη ν. Σαλαμίνα, αλλά και την Αυλίδα, το επίνειο της λαμπρής νέας πρωτεύουσας, Θήβας. Δημοφιλή τοτεμικά σύμβολα των Δαναών είναι το λιοντάρι και η σφίγγα.

πολεμιστές Σαρντάνα, όπως απεικονίζονται σε αιγυπτιακά μνημεία

Μόνο στην ακτή της Κυρηναϊκής και της Μαρμαρικής, κατοικούσαν οι κερασφόροι "Φοίνικες"/Σαρντάνα, οι Δαναοί της Λιβύης, κατά την διάρκεια της Εποχής του Ύστερου Ορειχάλκου. Εκεί θα μετοικήσουν και οι γιοι του Τρώα μεγιστάνα Αντήνορα, ως πρόσφυγες ύστερα από την άλωση της Τροίας, 5-6 γενεές μετά από τους διασημότερους Δαναούς πρίγκιπες, τον Κάδμο και την αδελφή του, Ευρώπη..

Πολύ αργότερα, οι απόγονοι των Σαρντάνα/Σερντέν θ'αναμειχθούν με τους ντόπιους, αν και οι απόγονοί τους θα συμβάλλουν -ως ιθαγενείς πια- στην δημογραφική δυναμική, την εξάπλωση και την ακμή της Κυρηναϊκής Πενταπόλεως, κατά την διάρκεια της Κλασικής Αρχαιότητας.

Στις εσχατιές της σφαίρας επιρροής των Κυρηναίων προς την αιγυπτιακή μεθόριο, βρίσκεται η όαση της Σίβας, που αν και ευρισκόμενη βαθιά εντός λιβυκών εδαφών, θ'αποτελέσει διαπολιτισμικό κέντρο λατρείας, των Λιβύων (Χαμμών, προστάτης σε ομώνυμη φυλή, Αμμώνιοι), των Αιγυπτίων (Αμούν, πολιούχος του νομού Θηβών) και των Ελλήνων (Άμμων Ζευς). Δεν είναι καθόλου τυχαίο που ο κατεξοχήν θεός των απογόνων των Σαρντάνα/Λιβυ-Δαναών είναι κερασφόρος, κερατάς..!

Για την παροχή διαφόρων υπηρεσιών, όπως π.χ. μεταπρατικό εμπόριο και μίσθωση πολεμιστών (οι "Σαρντάνα" των αιγυπτιακών αρχείων), οι Δαναοί εισπράττουν χρυσό από την πλούσιαΑίγυπτο (η οποία τον μαζεύει από τη Νουβία). Αυτός ο πλούτος, θα μείνει παροιμιώδης στον κόσμο του Αιγαίου.

ο φαραώ Ραμσής Β' με το ενιαίο στέμμα, υποδέχεται πρεσβεία Χετταίων,

περιστοιχιζόμενος από φρουρούς Σαρντάνα, Δαναούς της Λιβύης τω έθνος

Οι Δαναοί γίνονται περίφημοι για το χρυσό που συσσωρεύουν και θησαυρίζουν στα κυκλώπεια κάστρα τους, εξού και οι υπερβολές, με ιστορίες όπως π.χ. αυτή της πριγκίπησσας Δανάης, και των "χρυσών Xαιρετισμών" της. Η Δανάη λέγεται ότι συνευρίσκεται με τον Δία εν είδει χρυσής βροχής, ενώ όταν γεννάει τον ήρωα Περσέα, κλείνεται από τον πατέρα της, Προίτο, σε χρυσή λάρνακα μαζί με το βρέφος της, και πετιέται στη θάλασσα.

Η αναγωγή του Περσέα από την ηγεσία του αργειακού κράτους (ως γιος της Δανάης & εγγονός του Προίτου), μέσω της χρυσής λάρνακας (=κασέλα) που θαυματουργικώς ξεβράζεται στην κατά τ'άλλα ασήμαντη Σέριφο, είναι σαφώς ανακριβής, όντας μη-πειστική, και χονδροειδώς προπαγανδιστική, όπως και ο βίος:

i. του επίσης ταπεινής καταγωγής αυτοδημιούργητου "κυρίου των τεσσάρων περάτων", ως αφέντη των Ακκάδ και Σουμέρ, Σαργων (= Ηγεμών, δηλαδή επίσης ανώνυμος). Ο Σαργων, με το ξεχασμένο όνομα, ενδεχομένως υπήρξε παιδί Σημιτών ψαράδων, που όμως προβλήθηκε ως γιος θεού, και ας καταγράφηκε ότι ως βρέφος βρέθηκε έκθετος σε πλωτό καλάθι στους βάλτους των εκβολών των π. Ευφράτη & Τίγρη.

ο εγγονός του Σαργών, Ναραμ-Σιν, ενώ κατατροπώνει τους εχθρούς του

ii. του εθνάρχου Μωυσέως, με μυθοπλασία παρόμοια με αυτήν του Σάργων, αλλά με αντίστροφη αλλοίωση της καταγωγής. Ο Μωυσής υπήρξε όντως Αιγύπτιος αριστοκράτης, και ουχί σημιτικό βρέφος σε καλάθι στον π. Νείλο!

iii. του Ιησού Χριστού, του Ναζωραίου, με την αινιγματική καταγωγή λόγω της έλλειψης στοιχείων: γιος θεού, γιος του αριστοκράτη Ιούδα από τα Γάμαλα, ή απλά ο γιος του Ιωσήφ του μαραγκού;

η αίγλη του Ελληνισμού