Ο Βενετσιάνος δούκας του Αιγαίου (ή Αρχιπελάγους), Μάρκος Σανούδος, έρχεται σε ρήξη με την Βενετία, οπότε επιχειρεί να προσεταιριστεί τους Κρητικούς ευγενείς, τους Αρχοντορωμαίους, για να εντάξει το νησί τους στο δικό του κράτος. Στη συνέχεια, εισβάλλει και στην ελληνική Ασία, καταλαμβάνοντας την Σμύρνη, όμως ηττάται από τον αυτοκράτορα Θεόδωρο Λάσκαρη και μάλιστα συλλαμβάνεται αιχμάλωτος, για να ελευθερωθεί λίγο αργότερα υπό όρους. Πάντως, κατορθώνει να εκτοπίσει τους Βενετούς από την ανατολική Κρήτη, ενώ η δυτική εξακολουθεί πάντα ν’αμύνεται σθεναρά εναντίον των Βενετών, αναγνωρίζοντας την κυριαρχία του Γενουάτη κουρσάρου και κόμητα της Μάλτας, Αρρίγκου Πεσκατόρε, με την παράλληλη στήριξη των Ρωμιών του Θεοδώρου Λάσκαρη.
Ενώ ο ρήγας της Ουγγαρίας, Ανδρέας Β΄ των Αρπάντ, εκστρατεύει για να κατακτήσει την ρωσική ηγεμονία της Γαλικίας, οι ιθαγενείς ευγενείς της χώρας του δολοφονούν την γερμανίδα σύζυγό του, Γερτρούδη ντε Μέρα, για να μειώσουν την επιρροή της οικογένειάς της, και των Γερμανών της χώρας γενικότερα.
Στην νότιο Γαλλία (Occitanie), χάνουν οικτρά από τους σταυροφόρους στην μάχη του Μουρρέ (Murret), ο κόμης Ραϊμόνδος Στ΄, και ο σύμμαχος του, Πέτρος Β΄ της Αραγώνος, ο οποίος και σκοτώνεται. Οι σταυροφόροι προβαίνουν στην άλωση της πόλης Μπεζιέ (Béziers), και στην καθολική σφαγή των 40.000 κατοίκων της πόλης, οι περισσότεροι εκ των οποίων είναι πιστοί Χριστιανοί. "Ο Θεός θα ξεχωρίσει τους Χριστιανούς από τους Καθαρούς", ισχυρίζονται οι μακέληδες.
Ο κόμης Ραϊμόνδος Στ΄ αναγκάζεται να εγκαταλείψει την επικράτειά του, στην Οκκιτανία, την οποία αναλαμβάνει ο Νορμαννός αρχηγός των σταυροφόρων, Σιμων Δ΄ του Μονφόρ, ο οποίος υπήρξε κι ένας από τους αρχηγούς της Δ΄ σταυροφορίας. Εν τούτοις, συνεχίζονται οι βιαιοπραγίες εις βάρος του ιθαγενούς πληθυσμού, που αποτελείται από Καθαρούς, αλλά και Καθολικούς Χριστιανούς.
Ρήγας της Αραγώνος γίνεται ο Ιάκωβος, γιος του Πέτρου Β΄ και της εγγονής του πρωτοσεβάστου Αλεξίου Κομνηνού, Μαρίας του Μονπελλιέ (Montpellier).
Οι Ιγγλινοί (Άγγλοι), με επικεφαλής τον Γουλιέλμο τον Μακρύξιφο, άρχοντα του Σώλσμπουρι, καταστρέφουν τον στόλο του Φιλίππου Β΄Αυγούστου της Φραγκίας, μέσα στο λιμάνι του Νταμ. Έχοντας θριαμβεύσει στα πεδία των μαχών στην Γαλλία, ο Φιλίππος Β΄Αυγούστος προσπαθεί τώρα επίμονα, αλλά μάταια, να εισβάλλει και στην ίδια την Αγγλία.
Ο πάπας Ιννοκέντιος Γ΄ εξαγγέλλει επίσημα την διεξαγωγή νέας σταυροφορίας (Ε΄) για την απελευθέρωση των Αγίων Τόπων.
Πεθαίνει η βασίλισσα της Γεωργίας (Σακαρτβέλο --> Καρτβελία --> Ιβηρία), Θάμαρ/Ταμάρα, αφήνοντας το έθνος της στην καλύτερή του στιγμή στην Ιστορία, με τους Καρτβελίους (απόγονοι των Σασπείρων) ν`ασκούν αφομοιωτική επιρροή σε υπήκοα και συμμαχικά έθνη:
Ιαννοί/Τζάννοι (αδελφό έθνος των Ιβήρων/Σασπείρων: τμήμα τους οι μεσαιωνικοί Κόλχοι/Λαζοί)
Καχέτοι (επίσης αδελφό έθνος των Ιβήρων/Γεωργιανών)
Μασχέτοι/Μεσχέτοι (επίσης αδελφό έθνος των Ιβήρων/Γεωργιανών, απόγονοι των αρχ. Μόσχων)
Βοσπορίτες Έλληνες
Χερσωνίτες Έλληνες
Πόντιοι Έλληνες
Οσσέτες-Αλανοί
Αλουάνκ-Αλβανοί, και λοιποί αυτόχθονες Καυκάσιοι
Κιρκάσσιοι (πρόγονοι των Αντυγαμπάζα)
Αβασγοί (πρόγονοι των Αμπχαζίων και των Αμπάζα)
έθνη της Ατροπατηνής (ήδη υπό βαθιά περσική και τουρκική επιρροή)
και άλλα έθνη
η επικράτεια της βασιλίσσης της Γεωργίας, Θαμάριδος, 1198-1213