Οι Γενουάτες νικούν τους Βενετούς σε ναυμαχία.
Ένας Ιταλός άποικος στην Εύβοια, ο Ικάριος ή Λικάριος, έχοντας μαλώσει με τους αφέντες της μεγαλονήσου, ντελλαΚαρτσέρι, για τα μάτια μιας δεσποινίδος του oίκου τους, προσφεύγει στην Ρωμανία, απ’όπου για να εκδικηθεί τα παρ’ολίγον πεθερικά του, ξεκινάει μια λαμπρή καριέρα καταδρομών εναντίον των Λατίνων, στην αρχή ως κουρσάρος για λογαρισμό των Ρωμιών της Νικαίας, με ορμητήριο το φρούριο Ανεμοπύλες κοντά στο Κάβο ντ'Ορο (1264-71), αργότερα ως μέγας κονόσταυλος (Grand Constable: διοικητής των "Φράγκων", ήτοι των Δυτικοευρωπαίων μισθοφόρων, 1271-), αλλά και ως μέγας δουξ (= αρχηγός ΓΕΝ, 1275-96) της Ρωμανίας των Γραικών.
Προς το παρόν, όμως, δυσχεραίνεται η απελευθέρωση του φραγκοκρατούμενου Μοριά, ύστερα από ήττα στη Μεσσηνία, στη μάχη του Μακρυπλαγίου. Πάντως, για μία ακόμα φορά, το δεσποτάτο της Ρωμανίας (Ήπειρος) εξαναγκάζεται ν’αναγνωρίσει την κυριαρχία της αυτοκρατορίας της Ρωμανίας.
Στην Αγγλία, ο Φραγκο- Nορμαννός Σιμων Ε΄ του Μονφόρ, 6ος κόμης του Λάιτσεστερ, συλλαμβάνει σε μάχη το βασιλιά Ερρίκο Γ΄, τον αδελφό του, Ριχάρδο της Κορνουάλης, και τον γιο & διάδοχό του, Εδουάρδο (Α΄) Μακρυκάνη. Δηλαδή το βασίλειο βρίσκεται στο έλεος του αρχηγού των βαρώνων, που απαιτούν και κατοχυρώνουν πολιτειακές μεταρρυθμίσεις στη χώρα. Ο Μονφόρ καθίσταται ο ουσιαστικός αυθέντης (lord) της Αγγλικής επικράτειας (1264-65), όπως τον αρκετά μεταγενέστερο αυθέντη προστάτη (lord protector) της Κοινοπολιτείας, Όλιβερ Κρόμγουελ (1649-58).
Ο Κουμπλάι επιβάλλεται οριστικά ως μέγας χαν των Μογγόλων, αλλά και επίδοξος Ουράνιος Αυτοκράτορας των Κινέζων.