1295

Ο γιος του βασιλέως αυτοκράτορος Ανδρονίκου Β΄ και της Άννας της Ουγγαρίας, Μιχαήλ Θ΄, ανακηρύσσεται συναυτοκράτωρ (1295-1320).

Ο Κωνσταντίνος Άγγελος Δούκας Κομνηνός γίνεται δεσπότης της Μεγαλοβλαχίας. Αυτή η Μεγαλοβλαχία αποτελεί κράτος θυγατρικό του κάποτε ισχυρού δεσποτάτου της Ρωμανίας(ή της Ηπείρου, που εκτείνεται σε Ήπειρο & Μικροβλαχία), και κατά καιρούς περιλαμβάνει τα περισσότερα από τα εδάφη της Θεσσαλίας, της Φωκίδας, της Φθιώτιδας και της Πιερίας, με έδρα τη Νεοπάτρα (Υπάτη), με έμβλημα την αρχαία ερυθρόλευκη σημαία της Αναστάσεως/Αγίου Γεωργίου, με χιαστόν τον κεντρικό σταυρό όμως, προς τιμήν του Αγίου Ανδρέα της παλαιάς Πάτρας.

Σύντομα, δυστυχώς, και συγκεκριμένα επί Ιωάννου Β΄Αγγέλου (1303-18), το δεσποτάτο της Νεοπάτρας θα καταστραφεί από τους αλμογαβάρους της Καταλανικής Εταιρίας, ενώ στη συνέχεια θα κατακερματιστεί με κάποια από τα εδάφη της να οργανώνονται ως αραγονέζικο πλέον δουκάτο (1311 κι εξής), και άλλα να προσαρτώνται τόσο από το δεσποτάτο της Ηπείρου, όσο και από την ούτως ή άλλως επικυρίαρχη της Ηπείρου, τη Ρωμανία των Παλαιολόγων. Με το πέρασμα των χρόνων, το αραγονέζικο δουκάτο της Νεοπάτρας θα συρρικνωθεί περαιτέρω, τόσο εξαιτίας της καθόδου των Σέρβων από το Βορρά, όσο και εξαιτίας της επεκτατικότητας των Ατζαγιόλων του δουκάτου των Αθηνών.

Οι Καταλανοί και οι Καστιγιάνοι υπήκοοι του ρηγάτου της Αραγώνος (και πρόγονοι των κονκισταδόρων) θα ενδιαφερθούν ολέθρια για τη Ρωμανία, ως χώρα με ευκαιρίες και πλούτη. Σύντομα όμως θα αποθαρρυνθούν από αστάθμητους παράγοντες, όπως η εχθρικότητα των Ρωμιών και Φράγκων ιθαγενών, η κάθοδος των Σέρβων, το ξέσπασμα πανδημικής πανούκλας (Μαύρος Θάνατος) και οι εισβολές των Οθωμανών.

Με την έξοδο των Καταλανών & των Αραγονέζων, αλλά και των Φράγκων του οίκου ντ’Ανζού, τις θέσεις τους στην Ελλάδα θ’αναλάβουν γόνοι εύπορων ιταλικών αστικών οίκων, όπως οι Τόκκοι και οι Ατζαγιόλοι, που όμως παρ'όλες τις αγαθές τους προθέσεις, δεν θα καταφέρουν ν’ανακόψουν την προέλαση των Οθωμανών. Πάντως το κρατίδιο των Τόκκων(δεσποτάτο Ρωμανίας, που συνήθως θα περιλαμβάνει Λευκάδα, Ζάκυνθο, Κεφαλονιά, αλλά και Μικροβλαχία (Αιτωλοακαρνανία), η οποία θα ονομαστεί και Καρλ-ιλί ή Καρελία, λόγω των Καρόλων Α΄ & Β΄ Τόκκων), αλλά και το κρατίδιο των Ατζαγιόλι (δουκάτο Αθηνών) θα ανθίσουν απρόσμενα, μέχρι να σβήσουν εξαιτίας της τουρκικής λαίλαπας, αλλά και της βενετικής “προστασίας”.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Στην Αραγόνα μένει τώρα η Ευδοξία Λασκαρίνα, με τις τέσσερις κόρες της, Λουκρητία, Βατάτσα, Βεατρίκη και Βιολέτα, υπηρετώντας ως διπλωμάτις το ρήγα της Αραγώνος, Ιάκωβο Β΄. Παράλληλα φροντίζει για τις κόρες της:

i. Η Λουκρητία (Ειρήνη) νυμφεύεται τον Αρνώ Ρογήρο ντε Κομμίν, κόμη του Παλλάρ (Pailhars).

ii. Η Βατάτσα θα γίνει κυρία των τιμών για τη φίλη της Ευδοξίας, την πριγκήπισσα Ισαβέλ (Ελισάβετ), την οποία και θ'ακολουθήσει στην Πορτογαλία, όταν η Ισαβέλα παντρεύεται τον Ντινις (Διονύσιος), ρήγα της Πορτογαλίας & του Αλγκάρβε.

iii. Η Βεατρίκη, που θα γίνει υποκόμισσα του Βιλλαμούρ, νυμφεύεται το δυναμικό Καταλανό άρχοντα Γουλιέλμο, το Β΄της Μονκάδα,

τον Δ΄ της Αγκλοσόλα, και αυθέντη της Μπελπουίγ

iv. Η Βιολέτα νυμφεύεται:

1. έναν εγγονό του Ιακώβου Α΄, τον Πέτρο ντε Αραγκώ, βαρώνο της Αγιέρμπε, σενεσχάλη της Αραγώνος

2. τον Eiximen Peris Cornell, τον Καταλανό αυθέντη του Ουνκαστίγιο, γιο του Πέτρου Κορνέλλ και της Ουράκας ντε Λούνα

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Οι Αμαλφηνοί, παρόλο που δυσανασχετούν υπό την κυριαρχία του φραγκικού οίκου ντ’Ανζού, τελειοποιούν τη μαγνητική πυξίδα στη μορφή με την οποία θα διαδοθεί δειλά στις θάλασσες της Δυτικής Ευρώπης.

έμβλημα της Αμαλφηνής Δημοκρατίας,

ιταλικού αυτοκυβέρνητου δουκάτου, και πάλαι ποτέ πιστής υπηκόου της των Ρωμαίων Βασιλείας,

που δραστηριοποιείται και στις ελληνικές χώρες, ανεμίζοντας περήφανα φλάμουλο Γαλανού Διακριτικού:

Ιόνιο & Αιγαίο Πέλαγος και Μαύρη Θάλασσα, με συντονιστικό κέντρο στο Πέραν της Σταμπόλης

(με επίκεντρο τη Μονή του Αγίου Αντωνίου, αλλά και με άλλα ιδρύματα, όπως

η Μονή του Σωτήρος, αλλά και η βενεδίκτειος Μονή της Δειπάρας Μαρίας),

κατά το διάστημα 9ος - 12ος αι,

Βέβαια, διάφορες πρώιμες εκδόσεις πυξίδας χρησιμοποιούνται ήδη στη Ρωμανία και τον ισλαμικό Κόσμο, όπου πρωτοδιαδόθηκαν ύστερα από την ευρεία εξάπλωσή τους στην Κίνα της θαυμαστής δυναστείας των Σογκ (960-1279). Οι Κινέζοι έχουν μεταφέρει το κέντρο της Αυτοκρατορίας τους νοτίως, κάτω από τον Κίτρινο Ποταμό, ύστερα από την κάθοδο των μαντσούριων Γιούρχεν του οίκου των Τζιν (1125-1234). Κατά την διάρκεια δύο αιώνων, η δυναστεία των Σουγκ καταφέρνει και επιβιώνει, διασώζοντας και την ευημερία των υπηκόων τους, με την βοήθεια επιστημονικής άνοιξης. Χαρακτηριστική είναι η υιοθέτηση των διατροφικών συνηθειών των ιθαγενών του Νότου, π.χ ορυζοφαγία, η οποία συνδυάζεται με βελτιώσεις στην καλλιέργεια και την παραγωγή ρυζιού! Είναι που η αυλή των Σογκ βρίθει από ικανούς αξιωματούχους, πολυπράγμονες μανδαρίνους, όπως π.χ ο πανεπιστήμων Σεν Κουο, που εκτός από στρατηγός, διπλωμάτης, λογοθέτης του Ειδικού ( = υπουργός οικονομικών), αναδεικνύεται και ως αστρονόμος, μαθηματικός, υδραυλικός μηχανικός, γεωλόγος, βοτανολόγος, ζωολόγος, εθνολόγος , αρχαιολόγος, χαρτογράφος, εγκυκλοπαιδιστής, ποιητής, μουσικός και πρύτανης σε μιαν από τις ακαδημίες.

Μέχρι τώρα η επικρατούσα θρησκεία της μογγολικής άρχουσας τάξης στο κράτος των Ιλ Χαν (που είχε ιδρύσει ο Χιουλαγκιού ορμώμενος από την Ταυρίδα και τη Μάραγα τηςΑτροπατηνής), υπήρξε ο Χριστιανισμός των Νεστοριανού Δόγματος. Όμως, ο τωρινός ηγεμόνας Ιλ Χαν, και εγγονός της επιφανούς Ρωμιάς Δέσποινας Χατούν, ο Γαζάν προσηλυτίζεται στο Ισλάμ, αν και για λόγους δυναστικής επιβίωσης! Οπότε και το κράτος του, που εκτείνεται σε μεγάλο μέρος της Εγγύς Ανατολής, προσχωρεί πανηγυρικά στις ισλαμικές δυνάμεις της εποχής..

13ος αι

1294

1296

πίσω στην αρχική σελίδα