Embedded Files
le drapeau de France = η σημαία της Φραγκίας,
την εποχή των Καπέτων (987-1328)
Πεθαίνει ο Φίλιππος Β΄Αύγουστος (1180-1223), ρήγας της Φραγκίας, αφήνοντας 50.000 Μάρκα στον συμπατριώτη και φίλο του, Ιωάννη Βριένιο, τον βασιλιά της Άκρας (και τιτλούχο της Ιερουσαλήμ), με σκοπό την προάσπιση των Αγίων Τόπων. Κατά την διάρκεια της μακράς βασιλείας του Φιλίππου Αυγούστου στην Γαλλία, η δυναστεία του ενδυναμώθηκε εις βάρος του βασιλείου της Αγγλίας, αλλά και εις βάρος αυτονόμων βασσάλων, όπως π.χ. το κομιτάτο (η κομητεία) της Τουλούζης, ενώ τριπλασίασε τα ετήσια έσοδα του βασιλικού ταμείου. Τ'αποτελέσματα αυτά δεν οφείλονται μόνον στην ικανότητα του Φιλίππου Αυγούστου, αλλά:
και στην κατασπατάληση των πόρων του ρηγάτου της Αγγλίας απ'τον ολέθριο Ριχάρδο τον «Λεοντόκαρδο» (1189-99), που εξανεμίζει την προοπτική αυτοκρατορίας για το [Πλανταζενέτ]Ανδεγαυικό κράτος των επιφανών γονιών του. Τα χρέη και οι δημοσιονομικές υποχρεώσεις θα βαρύνουν και την βασιλεία του άτυχου αδελφού και διαδόχου του, Ιωάννου του Ακτήμονος ([1192-94, η περίοδος αιχμαλωσίας του Ριχάρδου απ'τους Μπάμπενμπεργκ της Αυστρίας και τους Χόενστάουφεν της Εσπέριας Αυτοκρατορίας με την κατηγορία της ανάθεσης στους Ασσασσίνους του φόνου του γενικής αποδοχής βασιλιά της Ιερουσαλήμ, Κορράδου του Μομφερρατικού] 1199-1216), που κακώς θα στιγματιστεί με τις συνέπειες της συντριπτικής κακοδιαχείρισης του αδελφού του, Ριχάρδου.
και στην προσάρτηση του κομιτάτου της Τουλούζ, κατόπιν της δηώσεώς του απ'τους ολετήρες που έστειλε εκεί ο γενοκτόνος πάπας Ιννοκέντιος Γ' το 1209.
Σε κονκορδάτο (= συνεδρίαση) της Αγίας Έδρας αποφασίζεται αναμενόμενα η αποδοχή των νόμων του πριγκηπάτου της Αχαΐας και η συγχώρεση του ηγεμόνα Γοδεφρείγου Β΄ Βιλεαρδουίνου. Άλλωστε ο πάπας Ονώριος Γ΄ δεν κρύβει το θαυμασμό του για τα φραγκικά κράτη της Ρωμανίας. Σ’επιστολή που θα γράψει το επόμενο έτος, δηλώνει την ευαρέσκειά του για το ότι “έχει σχεδόν δημιουργηθεί μια Νέα Φραγκία (Nova Francia)” στην Ανατολή, ιδίως στον Μοριά.
Κουμάνοι μισθοφόροι των Βλαχοβούλγαρων, εισβάλλουν στην λατινοκρατούμενη Θράκη, όπου προβαίνουν στην λεηλασία των περιοχών Aδριανούπολεως, Bιζύης, Διδυμοτείχου και Kαλλιπόλεως. Εν τω μεταξύ, στην αντίπερα ακτή της Προποντίδας, ο προσφάτως ενδυθείς την πορφύρα, Ιωάννης Γ' Δούκας Βατάτζης, βασιλεύς αυτοκράτωρ Ρωμαίων, αντιμετωπίζει με επιτυχία τους άρχοντες Αλέξιο και Ισαάκ, τους στασιασθέντες αδελφούς του πεθερού & προκατόχου του, Θεοδώρου Λάσκαρη.
Κατά την διάρκεια αιματηρών συρράξεων που ολοένα και κλιμακώνονται, με την συμμετοχή οπλισμένων πολιτών και από την ενδοχώρα του Πόντου, οι επιτιθέμενοι μετρούν ικανές απώλειες, μεταξύ των οποίων είναι και ο Αρμένιος ραΐς (= πλοίαρχος) Ετούμ, αλλά και ένας ξάδελφος του σουλτάνου. Εν τούτοις, ο αυτοκράτωρ Ανδρόνικος Γίδος αρχίζει να διαπραγματεύεται συνθηκολόγηση, αν και απορρίπτει το ενδεχόμενο παράδοσης, όταν ακούει τους όρους που θέτει ο μαλίκ Καϊχοσρού (= πρίγκηπας Κάυ Χοσρόης). Εν τω μεταξύ, ξεσπούν ραγδαίες βροχοπτώσεις και χαλαζοπτώσεις που ξεχειλίζουν τα ποτάμια, πλημμυρίζουν την ακτή, και αναγκάζουν τους Τούρκους ν'αναζητήσουν καταφύγιο στην ορεινή ενδοχώρα πάνω από την Τραπεζούντα. Στις επιχειρήσεις που ακολουθούν, πιάνεται αιχμάλωτος στο Χορτοκόπιο ο μαλίκ Γιγιαθαντίν (Β΄) Καϊχοσρού, ο διάδοχος του σουλτάνου Καϊκουμπάτ, από Ρωμιούς ατάκτους εκ της Ματζούκας (Ματσούκα, Μάτσκα). Για την απελευθέρωσή του, ο σουλτάνος δέχεται όχι μόνο να καταργηθεί ο φόρος υποτέλειας της Τραπεζούντας προς την Κόνυα, αλλά αποδέχεται και την καταβολή αποζημίωσης από την Κόνυα προς την Τραπεζούντα. Ως ένδειξη καλής θέλησης, ίσως και λόγω ευγνωμοσύνης για την καλή μεταχείριση του αιχμαλώτου γιου και διαδόχου του, ο σουλτάνος στέλνει αράπικα άτια (= αραβικοί ίπποι), και άλλα δώρα, επιπλέον από τα συμφωνηθέντα.
Λόγω της απρόσμενα καθοριστικής γενναιότητας που επιδεικνύουν οι κάτοικοί της κατά τη διάρκεια των τελευταίων μηνών, η Ματζούκα αποκτά αξιοσημείωτο γόητρο. Σύντομα το προσκύνημα του σπηλαίου της Παναγίας, στο όρος Μελά, και η παρακείμενη Μονή Σουμελά, θα καταστούν το κατεξοχήν κέντρο λατρείας για το σύνολο των Χριστιανών Ρωμιών της Αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας, αλλά και της ευρύτερης περιοχής του [Ευξείνου] Πόντου γενικότερα, μαζί με τις Μονές του Αγίου Γεωργίου Περιστερεώτα και του Αγίου Ιωάννου Βαζέλωνος.
Εντείνεται η πολιορκία της Τραπεζούντας από τον στρατό της ισλαμικής Ρωμανίας. Οι Τούρκοι καταδιώκουν τις αριθμητικά υποδεέστερες δυνάμεις των Ποντίων, κι εστιάζουν τις επιθέσεις τους στην παραλιακή ζώνη της πόλης, κρίνοντας ότι είναι πιο ευπρόσβλητη.
στιγμιότυπο απ'την πολιορκία της Τραπεζούντας, όπου Πόντιοι επιτίθενται σε στρατόπεδο των Σελτζούκων
~
σύγχρονη απεικόνιση απ`τον Ρώσο ζωγράφο O. I. Gorshenkov
η μονή Σουμελά, της Μαρίας της Μάνας (-> Μέρυε Μάνα)
οι λαμπρότερες εγκαταστάσεις συμπίπτουν με το αποκορύφωμα
της Αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας, κατά τη διάρκεια του 14ου αι
Ταταρική (~ μογγολική) αναγνωριστική ορδή, ήτοι στρατιά από ιπποτοξότες της στέππας, διασχίζει τις ρωσικές ηγεμονίες, αναστατώνοντας για πρώτη φορά ευρωπαϊκά εδάφη. Στην σημ. Ουκρανία, σε μάχη στον π. Καλκα, φοσσάτο από Ρώσους και Κουμάνους, με επικεφαλής τον Μστισλάβο τον Τολμηρό της Γαλικίας & Βολυνίας και τον Μστισλάβο Γ΄ του Κιέβου, παθαίνει πανωλεθρία από -τουλάχιστον- υποδιπλάσια μογγολική ορδή, της οποίας ηγούνται ο Τζέμπε από τη φυλή Ταϊτσιούτ (η πιο ταπεινή από τις μογγολικές φυλές, ύστερα από την ενοποιήσή τους από τον Τζέγκις Χαν), και ο Σούμπουταϊ, ένας Ουρίανχαϊ , ήτοι η πιο υποδεέστερη φυλή των Μονγκόλ, δηλαδή των κυρίως Μογγόλων του αρχικού κράτους (900-1206).
Πάντως, άσχετα από το αν η συγκεκριμένη ορδή θεωρείται ως αξιόμαχη από τους Μογγόλους, οι ταπεινοί αρχηγοί της έχουν ήδη αποδείξει τις στρατηγικές τους ικανότητες. Ειδικά ο Σούμπουταϊ με την εφευρετικότητά του κατά την διάρκεια των μαχών, έχει καταπλήξει τόσο τους αντιπάλους στρατηγούς, όσο και τους Μογγόλους αφέντες του.
Page updated
Google Sites
Report abuse