Ο Γκέγκης Αλβανός αφέντης της Κροϊας, ο δεσπότης Γεώργιος Καστριώτης (γνωστός και με το ισλαμικό όνομα "Σκεντέρμπεης", ήτοι "άρχοντας Αλέξανδρος", ο εθνικός ήρωας των σύγχρονων Αλβανών, "o Λευκός Διάολος" που αντιστάθηκε επιτυχώς εναντίον των Οθωμανών (1443-68), μιμούμενος τις πολεμικές τακτικές τους), νυμφεύεται την Ελληνο-Αλβανίδα δέσποινα Ανδρονίκη Κομνηνή Αριανίτη, ενώ και ο γιος τους, Ιωάννης, επίσης θα νυμφευτεί Ρωμιά αριστοκράτισσα, και συγκεκριμένα την Ελληνο-Σέρβα δέσποινα Ειρήνη Μπρανκόβιτσα Παλαιολογίνα.
Με αφορμή αυτές τις επιφανείς επιγαμίες, ο Σκεντέρ υιοθετεί, ως προσωπικό του έμβλημα, το δικέφαλο αετό, το οικόσημο των πεθερικών του, των Κομνηνών Αριανιτών, αλλά και των συμπεθέρων του, των Παλαιολόγων. Η σημερινή ονομασία των απογόνων των Ιλλυριών στην Ιταλία είναι "Αρμπαρέσσε", στην Ελλάδα είναι "Αρβανίτες" και στην Τουρκία είναι "Αρναβουτλάρ", δηλαδή είναι παραπλήσιες. Στην Αλβανία, όμως η ονομασία θα αλλάξει σε "Σκιπτάρε", ήτοι "των Αετών", εξαιτίας του οικοσήμου του ονομαστού Σκεντέρμπεη:
To 1444, σε συμβούλιο Αλβανών αρχόντων στην πόλη Λέζα (Αλέσσιο/Λέζε/Lezhë, η αρχ. Λισσός), ο άρχων Σκεντέρης εξαγγέλει τον σχηματισμό διαρκούς αντιτουρκικής συμμαχίας, του «συνασπισμού του Λέζε», του οποίου και ηγείται, ιδρύοντάς τον με έτερους οπλαρχηγούς από επιφανείς [ρωμιοσερβο-]αλβανικούς οίκους, όπως π.χ οι Αριανίτες, οι Ντουκαγκίνοι (απόγονοι κάποιου δούκα Ιωάννη), οι Ζαχαριάδες, οι Θώπια, οι Ζενεμπίσοι, όπως και οι Μουζακες, με πατριάρχη τον δεσπότη Θεόδωρο Γ' Μουζάκη.
Ο λόγος της επιτυχίας του Σκεντέριου, όπως και του Δράκουλα άλλωστε, είναι βέβαια η παραμονή τους στην αυλή του Οθωμανού σουλτάνου, και η εντρύφησή τους στις τεχνικές πολέμου και θηριωδίας που χάρισαν την υπεροχή στους οθωμανικούς στρατούς. Με αυτή την εκπαίδευση, σε συνδυασμό με τη διαρκή αρωγή που του παρείχε ο αραγωνέζος ρήγας της Σικελίας, αλλά και την αναμφισβήτητη προσωπική του ικανότητα, ο Σκεντέρ απλά δεν μπορούσε να ηττηθεί από τους Οθωμανούς σε τακτική μάχη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η μάχη στο Ουγιεμπαρδα, όπου οθωμανική στρατιά επιχείρησε μάταια να τον εξολοθρεύσει προσωπικά. Της στρατιάς ηγούνταν ο μοναδικός στρατηγός που τον είχε νικήσει ποτέ σε μάχη (στη πολιορκία του Μπερατίου το 1455), δηλαδή ο Τουρκορωμιός Ίσα μπέη Εβρενόζ (δηλαδή ο άρχοντας Ιησούς Ουρανός), αλλά και ο ανηψιός του Σκεντέριου, ο Τουρκαλβανός Χαμζα Καστριώτης. Η μάχη κατέληξε σε πανωλεθρία για τον οίκο των Οσμανλιδών.
Στη συνέχεια ο Σκεντέρμπεης μεταβαίνει στην Ιταλία, κατόπιν πρόσκλησης από τους χορηγούς του, τους Αραγονέζους, για να βοηθήσει στην εκδίωξη των Φράγκων του ανδεγαυικού οίκου, την υποταγή των ιθαγενών της Νοτίου Ιταλίας, αλλά και σε απώθηση των Τούρκων σε ενδεχόμενη εισβολή τους στην Ιταλία (που όντως θα συμβεί κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1480). Ο Σκεντέρης δρα με επιτυχία με τις στρατιές του, περίπου στις περιοχές όπου είχαν διαπρέψει κατά την Αρχαιότητα και οι βασιλείς των Μολοσσών & στρατηγοί των Ηπειρωτών, οι Αλέξανδρος A' και Πύρρος ο Αετός.
Βέβαια, παρά τη στρατηγική του διάνοια, ο Πύρρος συχνά προκαλούσε αντιπάθειες με την αλαζονεία του. Έτσι αδυνατούσε να συσπειρώνει ανθρώπους, να ενώνει έθνη, όπως πράττουν οι ηγέτες που κατορθώνουν να χτίσουν αυτοκρατορίες. Γι'αυτό και παρόλο που συνήθως κέρδιζε στις μάχες, τελικώς έχασε σε όλους του τους πολέμους. Αντιθέτως, ο Σκεντέρης και οι μαχητές του διακρίθηκαν και τιμήθηκαν, τόσο ώστε χιλιάδες από αυτούς πείστηκαν να εγκατασταθούν μόνιμα στην Ιταλία, όπου απόγονοί τους, οι Αρμπαρέσσε, καμαρώνουν ακόμα.
Ο Σκεντέρ, πάντως, επιστρέφει στην Αλβανία, την οποία και συνεχίζει να υπερασπίζει με σχετική επιτυχία από τις αδιάκοπες επιθέσεις των ασκεριών των Οθωμανών, παρόλο που αυτά αποτελούν την ισχυρότερη πολεμική "μηχανή" που έχει γνωρίσει ποτέ η Ανθρωπότητα, έως εκείνη την εποχή. Δικαιολογημένα λοιπόν, ο Σκεντέρ σήμερα τιμάται ως ο σπουδαιότερος ήρωας του αλβανικού έθνους, αποτελώντας για το ιλλυρικό αίμα περίπου ότι είναι ο "Μεγαλέξανδρος" για τους νεο-Έλληνες (και τους Δρουγοβίτες). Ο Σκεντέρης ενταφιάζεται στον Άγιο Νικόλαο, τον καθεδρικό ναό της Λέζας.
Τον Σκεντέρμπεη τον διαδέχεται ο Λέκας (από Αλέκος <-- Αλέξανδρος) Γ' Ντουκαγκίνης, ο ίδιος που θα θεσπίσει τον αλβανικό "Κανόνα", περιβόητο λόγω της ενσωμάτωσης σε αυτόν και αυστηρών κανόνων αυτοδικίας!
Π.χ. εάν δεν υπάρχει άντρας στην οικογένεια για να εκδικηθεί, τον γδικιωμό αναλαμβάνει γυναίκα της φάρας, που ορκίζεται αγαμία, μαζί με την κυριολεκτική αντρειοσύνη της.. Ο Κανών, επονομαζόμενος "Κανουνί ι Λέκε Ντουκαγκινιτ", θα καταστεί θρυλικός, και ως εθιμικό δίκαιο θα επιβιώσει μέχρι τις μέρες μας, κυρίως στην Βόρεια Αλβανία.
Έντεκα έτη ύστερα από το θάνατο του άρχοντα Σκεντέριου, η ελεύθερη Αλβανία, δηλαδή ο "συνασπισμός του Λέζε" θα συντριβεί από τον οθωμανικό στρατό (1478-79), ύστερα από την κατάληψη της Σκόδρας από ασκέρι του ελληνικής καταγωγής αρχιστρατήγου Ομάρη Τουραχάνογλου (ουτς-μπεγί Ομέρ Τουραχάνογλου), και την κατάληψη της Κρόιας από ασκέρι του οποίου ηγείται ο ίδιος ο σουλτάνος Μεχμέτ Β'.
Παρακάτω απεικονίζεται η προσωπική σφραγίδα του Καστριώτη,
με το δικέφαλο αετό να πετάει πάνω από λύκο, το εθνικό τοτέμ των Τούρκων,
ή πάνω από σκύλο, αλαζονική αναφορά στα "αγαρηνά σκυλιά".
ο Σκεντέρης με περηφάνια συστήνεται ελληνιστί ως:
"ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΕΛΕΩ ΘΕΟΥ,
Ο ΑΥΤΟΚΡΑΤΩΡ ΡΩΜΑΙΩΝ (δηλαδή Έλληνες & Βλάχοι),
Ο ΜΕΓΑΣ ΑΥΘΕΝΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ,
ΑΛΒΑΝΙΑΣ ΣΕΡΒΙΑΣ & ΒΟΥΛΓΑΡΙΑΣ ΒΑΣΙΛΕΥΣ"